شرکت مشاوره اقامت و شهروندی هنلی و شرکا ( Henley & Partners ) در گزارشی فهرست بهترین و بدترین گذرنامه‌های جهان در سال ۲۰۲۱ را منتشر کرد. بر اساس این گزارش شکاف بین کشورها، از نظر محدودیت سفر، هر‌گز به این گستردگی نبوده است.
شرکت مشاوره اقامت و شهروندی هنلی و شرکا ( Henley & Partners ) در گزارشی فهرست بهترین و بدترین گذرنامه‌های جهان در سال ۲۰۲۱ را منتشر کرد. بر اساس این گزارش شکاف بین کشورها، از نظر محدودیت سفر، هر‌گز به این گستردگی نبوده است.
این شرکت، که فهرست خود را بر اساس داده‌های اختصاصی انجمن بین‌المللی حمل و نقل هوایی (یاتا) ارائه می‌کند، از سال ۲۰۰۶ بهترین گذرنامه‌ها را، به لحاظ آسان بودن سفر برای دارندگان آنها، رصد کرده است. وبسایت خبری سی ان ان بخش‌هایی از این گزارش را منتشر کرده است.
بنابر گزارش شرکت هنلی و شرکا، موانع مسافرتی که در ۱۸ ماه گذشته به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا اعمال شده باعث ایجاد بزرگترین شکاف مسافرتی در جهان در ۱۶ سال گذشته شده است؛ یعنی از زمانی که این شرکت کار خود را در ارائه فهرست برترین گذرنامه‌ها شروع کرده است.
شاخص شرکت هنلی و شرکا در رتبه‌بندی برترین و بدترین گذرنامه‌ها، تعداد کشورهایی است که دارندگان گذرنامه‌های کشورهای جهان می‌توانند بدون ویزا و یا با ویزای آسان به آنها سفر کنند.
فهرست شرکت هنلی و شرکا ۲۲۷ مقصد مسافرتی را پوشش می‌دهد و در طول سال به طور منظم با تغییر سیاست‌های صدور ویزا به روز می‌شود.
این فهرست، محدودیت‌های موقت کرونایی را در نظر نگرفته است؛ بنابراین بدون در نظر گرفتن امکان کنونی مسافرت برای شهروندان جهان، کسانی که دارای گذرنامه ژاپنی و سنگاپوری هستند در عمل می‌توانند به ۱۹۲ کشور بدون ویزا سفر کنند. به این ترتیب دارندگان گذرنامه این دو کشور در صدر جدول به عنوان بهترین گذرنامه‌ها قرار دارند.
این یعنی دارندگان گذرنامه‌های ژاپنی و سنگاپوری می‌توانند به ۱۶۶ کشور بیشتر از اتباع کشور افغانستان، که در قعر جدول قرار دارد، سفر کنند. دارندگان گذرنامه کشور افغانستان تنها می توانند به ۲۶ کشور بدون ویزا سفر کنند.
کشورهای اروپایی در فهرست ۱۰ کشور برتر جهان
با ورود به سه ماهه آخر سال ۲۰۲۱، ۱۰ کشور برتر جهان همچنان در جایگاه خود باقی می‌مانند. کره جنوبی و آلمان با (۱۹۰ مقصد سفری) در رتبه دوم و پس از ژاپن و سنگاپور قرار دارند. فنلاند، ایتالیا، لوکزامبورگ و اسپانیا با (۱۸۹ مقصد سفری) همه در رتبه سوم جای گرفته‌اند.
کشورهای اتحادیه اروپا طبق معمول در صدر جدول قرار دارند. اتریش، دانمارک در رتبه چهارم و فرانسه، ایرلند، هلند، پرتغال و سوئد در رتبه پنجم قرار دارند.
نیوزیلند نیز که به تازگی اعلام کرد سیستم گواهی واکسیناسیون را جایگزین راهبرد محدودیت‌های کرونایی می‌کند، در کنار بلژیک و سوئیس در رتبه ششم قرار دارد.
آمریکا و بریتانیا که در سال ۲۰۱۴ رتبه برتر را داشتند، حالا در رده هفتم در کنار جمهوری چک، یونان، مالت و نروژ به عنوان کشورهایی قرار دارند که می‌توانند به ۱۸۵ کشور بدون ویزا و یا صدور ویزا در صورت درخواست، سفر کنند.
استرالیا و کانادا در مکان هشتم، مجارستان نهم و لیتوانی، لهستان و اسلواکی همه به رتبه دهم صعود کرده‌اند.
«رشد فزاینده نابرابری»
گزارش شرکت هنلی و شرکا با اشاره به «رشد نابرابری» می‌گوید محدودیت‌هایی که در ابتدا برای مهار همه‌گیری ویروس کرونا به کار گرفته شد، حالا برای مهار راحت و بی دردسر سفر از جنوب جهانی (کشورها و مناطق فقیر‌تر) به کار گرفته می‌شوند.
مهاری تادل مارو (Mehari Taddele Maru) از پژوهشگران مطالعات تطبیقی ادغام منطقه‌ای دردانشگاه سازمان ملل درباره این گزارش می‌گوید: «شمال جهانی مدت‌هاست راهبرد مهار مهاجرت‌های گسترده را از طریق کنترل سختگیرانه مرزها اعمال کرده است که این امر باعث تضعیف توان افراد برای سفر به طرق مختلف شده است.»
به گفته مهاری: «محدویت‌های اعمال شده کرونایی تنها ابزاری به جعبه ابزار مهار مهاجرت‌ها اضافه می‌کند که شمال جهانی از آن برای مهار سفر از جنوب جهانی استفاده می‌کند.»
تهیه‌کننده فهرست برترین گذرنامه‌های جهان در شرکت هنلی و شرکا می‌گوید این سیاست‌ها می‌تواند پیامد‌های گسترده‌ای داشته باشد.
او می‌گوید: «اگر می‌خواهیم اقتصاد جهانی دوباره رونق پیدا کند کشورهای پیشرفته باید به جای اعمال محدودیت‌ها، مهاجرت به داخل را تشویق کنند. کشورهای ثروتمند باید آینده اقتصادی خود را با جذب و استقبال از نسل‌های جدید تامین کنند.»
فهرست برترین گذرنامه‌های جهان
۱ ژاپن و سنگاپور (۱۹۲)
۲ آلمان و کره جنوبی (۱۹۰)
۳ فنلاند، ایتالیا، لوکزامبورگ و اسپانیا (۱۸۹)
۴ اتریش و دانمارک (۱۸۸)
۵ فرانسه، ایرلند، هلند، پرتغال و سوئد (۱۸۷)
۶ بلژیک، نیوزیلند و سوئیس (۱۸۶)
۷ جمهوری چک، یونان، مالتا، نروژ، بریتانیا و آمریکا (۱۸۵)
۸ استرالیا و کانادا (۱۸۴)
۹ مجارستان (۱۸۵)
۱۰ لیتوانی، لهستان و اسلواکی (۱۸۴)
فهرست بدترین گذرنامه‌های جهان
۱۰۹ کره شمالی (۳۹)
۱۱۰ نپال و سرزمین‌های فلسطینی (۳۷)
۱۱۱ سومالی (۳۴)
۱۱۲ یمن (۳۳)
۱۱۳ پاکستان (۳۱)
۱۱۴ سوریه (۲۹)
۱۱۵ عراق (۲۸)
۱۱۶ افغانستان (۲۶)
در تازه‌ترین فهرست سال ۲۰۲۱ شرکت هنلی و شرکا، امارات متحده عربی با ۱۵۲ امتیاز به عنوان کشوری که یا نیازی به ویزا ندارد و یا در بدو ورود ویزا صادر می‌کند، در صدر جدول رتبه‌بندی قرار دارد.
بهگفته دکتر فلور مونیوز، یک متخصص اطفال در بیمارستان کودکان تگزاس، که در این پژوهش نقشی نداشته است، این تحقیق نشان داد که از ابتدای همه‌گیری، ابتلای کودکان در تمامی سنین، از جمله نوزادان و کودکان نوپا به کوویدـ۱۹ مشابه بزرگسالان بوده است.
مونیوز افزود اینکه کودکان و بهویژه کودکان کمسنوسالتر می‌توانند کرونا را سرایت دهند درست است و حالا روشنتر هم شده است. او تاکید کرد که یافتههای جدید، باید در تلاشهای مرتبط با مهار همه‌گیری و همچنین پژوهش‌های مربوط به واکسن و تحقیقات درمانی در نظر گرفته شود.
این پژوهش تنها یک روز پس از درخواست رسمی شرکتهای فایزر و بیونتک، از سازمان غذا و داروی آمریکا منتشر شد. این دو شرکت خواستار تایید مجوز استفاده اضطراری برای واکسن تولیدیشان با دز کمتر، برای کودکان ۵ تا ۱۱ ساله شده بودند.
تحقیق حاضر، از سپتامبر ۲۰۲۰ تا آوریل ۲۰۲۱ و با استفاده از داده‌های مربوط به ۱۲۳۶ بیمار از ۳۱۰ خانوار مختلفی که یک یا بیش از یک فرزند داشتند در نیویورک و برخی بخشهای ایالت یوتا انجام گرفت.
دکتر فاطمه داوود، از کارکنان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در آمریکا و همکارانش، پس از بررسی دقیق نحوه ابتلا به کوویدـ۱۹ در میان خانوارها دریافتند که در خانوادههایی که یک یا دو تن به این بیماری مبتلا شده بودند، احتمال ابتلا به کرونا تا ۵۲ درصد بود. این یافته خود، شواهدی که پیشتر نشان داده بود که خانه، معمول‌ترین مکان برای سرایت ویروس است را قوت بخشید.
هنگامی که ابتلا به کوویدـ۱۹، بر مبنای گروه سنی، بررسی شد، یافتهها نشان داد که کودکان و بزرگسالان نرخ ابتلای مشابهی دارند که بهگفته محققان این پژوهش، بر «نیاز برای ارزیابی سریع کارآمدی و امنیت واکسیناسیون برای کودکان تاکید می‌کند».
بر اساس این پژوهش، بزرگسالان و کودکان از تمامی سنین، احتمال ابتلای مشابهی به کوویدـ۱۹ دارند اما در مقایسه، تقریبا نیمی از موارد ابتلا به کرونا در کودکان علامتی ندارد، حال آنکه تنها بخش کوچکی از بزرگسالان مبتلا بیعلامتاند.
هنگامی که پژوهشگران، شمار مبتلایان بیعلامت در هر گروه سنی را بررسی کردند، دریافتند که بیش از ۵۲ درصد کودکان کوچکتر از ۴ سال، بیعلامت بودند. این میزان برای کودکان ۵ تا ۱۱ سال، ۵۰ درصد بود. ۴۵ درصد کودکان ۱۲ تا ۱۷ نیز علامتی نداشتند. در حالی که شمار مبتلایان بزرگسال بیعلامت تنها ۱۲ درصد بود.
البته پژوهشگران اشاره کردند که برخی علائم ابتلا در کودکان ممکن است نادیده گرفته شده باشد، چرا که داده‌های مربوط به علامتها، از افرادی که از کودک مبتلا پرستاری میکردند و نه از خود کودک، جمعآوری شده بود.
بنا بر تاکید دکتر فلوز مونیوز، نقش کودکان در پخش عفونتهای تنفسی، باید در تلاشهای مربوط به مهار همهگیریها در نظر گرفته شود و نیاز به واکسن کوویدـ۱۹ برای کودکان نیز باید لحاظ شود.
او افزود که «اگر قرار است درسی از تجربه جمعی ما آموخته شود و اگر نقش کودکان در سرایت بیماری‌های عفونی تنفسی ویروسی را بپذیریم، کودکان از نوزاد تا نوجوان، باید از نخستین روز همه‌گیری و بدون تاخیر، مشمول برنامههای آمادگیهای مربوط به همه‌گیری، ارزیابی بار مالی بیماریها، واکسیناسیون بهموقع، تحقیقات درمانی ، راهبردها و سیاستهایی برای مهار شیوع و همهگیریها شوند.»
گدازههایی که ۱/۹۷ میلیارد سال پیش بر روی سطح کره ماه روان شدند؛ و حالا سنگ‌های حاصل از آنها در دست است تا این تاریخ را اثبات کند. این یافته، ثمره همکاری بین‌المللی جدید دانشمندان سیارهشناس است. نویسندگان این مطلب نیز بخشی از این همکاری بودهاند که یافتههای حاصل آن در نشریه «ساینس» منتشر شده است.
پژوهشگرانی از چین، استرالیا، سوئد، بریتانیا و آمریکا، نمونههایی که طی ماموریت «چانگ-۵»، از سطح کره ماه جمعآوری شد را بررسی کرده‌اند. این ماموریت را سازمان فضایی ملی چین انجام داده بود.
چانگ-۵ یک ماموریت بدون سرنشین بود که در آن یک «فرودگر» خودکار، در دسامبر ۲۰۲۰، در نزدیکی کناره ماه، کناره رو به کره زمین آن، فرود آمد. این ماموریت ۷/۱ کیلوگرم قطعه سنگ از کره ماه به زمین بازگرداند. بار قبل که ایندست قطعات از سطح ماه جمعآوری و به زمین آورده شده بود طی ماموریت «لونا ۲۴» روسیه در سال ۱۹۷۶ بود.
یکی از اهداف ماموریت چانگ-۵، پیدا کردن شواهدی مبنی بر وجود آخرین فورانهای آتشفشانی بر روی کره ماه بود. البته دانشمندان پیشتر، قدمت سنگ‌های آتشفشانی جوانتر را از طریق برشمردن دهانههای آتشفشانی سطح کره ماه، تخمین زده بودند. البته که اثبات چنین موردی بدون در دست داشتن نمونههایی برای بررسی و آزمایش، ممکن نبود.
تحلیل این نمونهها با استفاده از یک ابزار «ریزکاو یونی حساس با وضوح بالا»، بهنام «شریمپ» و در مرکزی به همین نام در پکن، پایتخت چین، انجام گرفت. ابتدا، مواد لازم فراهم آورده شد. سپس پژوهشگران چینی، به‌صورت دستی، تکههای کوچک دو میلیمتری بازالت، نوعی سنگ آتشفشانی، را بررسی کردند. این سنگها سپس در آزمایشگاه دوباره بررسی شدند. این راه، بر شیوهای که در سال ۱۹۷۰ برای بررسی اولین نمونههای جمعآوری شده طی ماموریت «آپولو» به کار گرفته شده بود، افزود.
فرآیند تشخیص عمر سنگها پیچیده بود، اما دانشمندان توانستند مواد فازهای کانی مختلف در قطعهسنگها را استخراج و سپس این مواد را بررسی کنند.
تلاش دانشمندان به بار نشست و توانستند قدمت آخرین مواد مذاب آتشفشانی روانشده بر روی ماه را ۱/۹۷ میلیارد سال پیش، تعیین کنند. این یعنی، یک میلیارد سال جوانتر از عمرهر سنگ بازالتی که پیشتر، قدمت آن تشخیص داده شده بود.
یک معمای علمی جدید
طی تاریخ زمینشناسانه کره ماه، فورانهای آتشفشانی بسیاری بر آن روی داده است که صفحات عظیمی از بازالت تشکیل داده است که از آنها با نام «دریاوارهای ماه» یاد می‌شود. این صفحات، همان لکههای تیرهای هستند که هنگامی که به ماه نگاه میکنید میبینید.
بیشتر فعالیتهای آتشفشانی بر روی سطح ماه، ۳ تا ۴ میلیارد سال قبل اتفاق افتاده است. سیارهشناسان بر اساس مجموعه بازالتهایی که طی ماموریت آپولو و لونا به زمین آورده شد و همچنین شهابسنگهایی که منشا آنها از ماه بوده است این تاریخ را تخمین زدهاند. با وجود این تاکنون، شیوه شمارش دهانه آتشفشانهای ماه از تخمین سن جوان‌ترین قطعه سنگ‌های این کره باز مانده بود.
برای روی دادن فورانهای آتشفشانی، به گرما درون سیاره نیاز است تا مواد گداخته موثر در این فرآیند را تولید کند. گفته میشد که برای سیارهای به‌اندازه ماه، این گرما بسیار پیشتر از روی دادن این فورانها در۲ میلیارد سال گذشته ، از بین رفته است.
پس پژوهش حاضر، دری بهسوی معمای علمی جدیدی گشوده است که چگونه یک سیاره سنگی مانند ماه، میتوانسته آنقدر گرما در داخل خود نگه دارد که تا حدود ۲/۵ میلیارد سال پس از تشکیل اولیه، همچنان فورانهای آتشفشانی داشته باشد. سن خود ماه حدود ۴/۵ میلیارد سال است.
پژوهشگران پیشتر گفته بودند که ممکن است تراکم بالای عناصر رادیواکتیوی داخل ماه، مواد سنگی درون آن را ذوب کرده باشد. اما ترکیب نمونههای اخیری که بررسی شده است نشان می‌دهد که این حدس، صحت ندارد.
البته بررسی نقش آنچه «گرمایش جزرومدی» خوانده می‌شود، در وقوع این فورانهای آتشفشانی، همچنان باقی است. به این شکل که گرمای داخل ماه، در اثر کش آمدن و فشردگی - یک کش را تصور کنید که در اثر اصطکاک ناشی از کش آوردن آن، گرم می‌شود- حاصل از جاذبه میان ماه، زمین و خورشید، به وجود آمده است.
یا اینکه ممکن است جنبه خاصی از ترکیب «گوشته» ماه، به درجه ذوب پایینتر منتهی شده باشد و بتوان نحوه ساخته شدن مواد مذاب را بدین شکل توضیح داد. پژوهش در این باره، با بررسی نمونهها، همچنان ادامه دارد.
بررسی نمونههای ماموریتهای آپولو در اوایل دهه ۷۰ میلادی در فهم دانشمندان از منظومه خورشیدی و شکل گرفتن و تکامل سیارهها، انقلابی پدید آورد. پژوهش حاضر، بار دیگر بر ارزش علمی بیاندازه بازگرداندن نمونه از سیارات، برای رمزگشایی اسرار آنها در آزمایشگاههای کره زمین، تاکید می‌کند.
راه شمارش دهانههای آتشفشانی بههمراه نمونههایی از کره ماه، برای تاریخگذاری سطوح دیگر سیارات همچون مریخ، ونوس و عطارد، که انسانها هنوز موفق به جمعآوری نمونه از سطح آنها نشدهاند، اهمیت کلیدی دارد. این کار، گستره فهم ما از منظومه شمسی را پهناورتر خواهد کرد.
نمک معمول‌ترین شکل سدیم است و در هنگام تولید موادغذایی، آشپزی و یا به‌صورت نمک سفره، برای افزودن طعم و افزایش مدت ماندگاری موادغذایی استفاده می‌شود.
بیشتر افراد توصیه برای کاهش مصرف نمک را شنیده‌اند. چرا که مصرف بالای سدیم با ابتلا به فشار خون مرتبط است که خود، احتمال بیماری‌های قلبی‌عروقی، حمله قلبی و سکته را بالا می‌برد.
این است که تحقیق اخیری که درباره فواید مصرف نمک بیشتر چاپ شده است و دست‌به‌دست می‌شود، طبیعتا جلب توجه کرده است. پژوهشگران تحقیق موردنظر، توصیه به مصرف پایین سدیم را با اتکا به «شواهد محکم» بررسی کرده‌اند. فرض پژوهش مذکور بر این استوار است که توصیه فعلی به افراد، برای مصرف ۳/۲ گرم نمک در روز برای بیشتر آنها در طولانی‌مدت دست‌نیافتنی است. بنا بر ادعای این تحقیق، شواهد خوبی مبنی بر اینکه مصرف کمتر نمک، خطر حمله قلبی و سکته را کاهش می‌دهد وجود ندارد.
به‌پیشنهاد نویسندگان پژوهش مذکور، مصرف فعلی جهانی نمک که در محدوده ۳ تا ۵ گرم در روز است، در حقیقت با خطرات کمتر حمله قلبی، سکته و یا مرگ زودرس مرتبط است. اما بر اساس این پژوهش، حملات قلبی و سکته، تنها هنگامی که مصرف نمک، بیشتر یا کمتر از این طیف ۳ تا ۵ گرمی در روز باشد، افزایش می‌یابد.
اما برخی از ادعاهای مطرح‌شده در این پژوهش، محل‌بحث است و توصیه به محدود کردن مصرف نمک، همچنان بر جا می‌ماند. بگذارید نگاهی دقیق‌تر به برخی مسائل در ارتباط با این ادعاها بپردازیم و همچنین پژوهش‌های مهمی که نویسندگان مطلب موردنظر از آن غافل مانده‌اند.
بیشتر افراد می‌توانند مصرف نمک را کاهش دهند
یک قاشق چای‌خوری نمک حدود ۵ گرم وزن دارد که ۲ گرم آن، سدیم است.
استرالیایی‌ها روزانه تقریبا ۶/۳ گرم سدیم مصرف می‌کنند که معادل ۲/۹ گرم، معادل با ۲ قاشق چای‌خوری، نمک سفره است.
این میزان مصرف بالاتر از توصیه رژیمی است که روزانه مصرف ۲ گرم سدیم، یعنی ۵ گرم نمک را توصیه می‌کند؛ مصرف کافی چیزی مابین ۴۶۰ تا ۹۲۰ میلی‌گرم سدیم، حدودا ۳/۱ تا ۶/۲ گرم نمک، در روز است.
مصرف نمک در استرالیا شبیه به باقی نقاط جهان است. داده‌های ۶۶ کشور، شامل سه‌چهارم جمعیت بزرگسال جهان، میزان مصرف متوسط سدیم را روزانه ۹۵/۳ گرم و در محدوده ۲/۲ تا ۵/۵ در روز گزارش کرده است.
کاهش مصرف نمک ممکن است
تغییرات طولانی‌مدت رفتار فردی چالش‌برانگیز، اما ممکن است.
بر اساس بررسی یک رژیم کاهش نمک در سال ۲۰۱۷ که به‌مدت ۵ سال ادامه یافت، مشاوره غذایی فردی می‌تواند مصرف نمک افراد را روزانه تا ۲ گرم، معادل با ۷۸۰ میلی‌گرم سدیم، کاهش دهد.
راهبردهایی برای تمام جمعیت، شامل اصلاح غذاهای تولیدی با میزان کمتری از نمک، بهبود برچسب اطلاعات موادغذایی و آموزش رسانه‌های جمعی، در برخی نقاط حتی بیشتر موثر بوده و توانسته است مصرف نمک را تا روزانه ۴ گرم در کشورهایی چون ژاپن و فنلاند کاهش دهد.
اما نویسندگان مقاله اخیر درباره مصرف نمک، می‌گویند که پژوهش کافی درون‌جمعیتی، برای بررسی دستیابی به هدف تعیین‌شده کاهش مصرف نمک به روزانه ۳/۲ گرم، انجام نشده است.
اما این مقاله از چالش‌هایی که بر سر راه انجام تحقیقاتی این‌چنینی است و یا اهمیت کاهش مصرف سدیم به‌نسبت مصرف معمول سدیم، باز مانده است.
کاهش مصرف نمک=کاهش حمله قلبی
نتایج یک آزمایش «تصادفی» در ۶۰۰ دهکده در نواحی روستانشین چین نشان داد که کاهش مصرف نمک، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی در افراد، حمله قلبی و سکته را کاهش دهد.
این تحقیق شامل بیش از ۲۰ هزار شرکت‌کننده بود که همگی فشار خون بالا داشتند؛ این افراد یا سابقه سکته و یا بالای ۶۰ سال سن داشتند. یک گروه به‌صورت تصادفی انتخاب و به آنها جایگزینی برای نمک داده شد تا میزان مصرف سدیم را کاهش دهند. گروه دوم به مصرف نمک معمولی ادامه داد. این آزمایش ۵ سال به طول انجامید.
این آزمایش، کاهش سدیم دفع‌شده در ادرار و فشار خون در گروه نخست را به دنبال داشت.
نرخ هر حادثه قلبی‌عروقی جدی، از جمله حمله قلبی، در افرادی که جایگزین نمک دریافت کرده بودند تا ۱۳ درصد کمتر از آنانی بودند که نمک معمولی استفاده کرده بودند. به همین ترتیب، میزان سکته هم تا ۱۴ درصد در گروه اول پایین آمد.
این آزمایش منافع کاهش مصرف سدیم، بدون تعیین یک هدف برای میزان مصرف روزانه، را نشان داد.
آیا مصرف خیلی کم نمک خطر دارد؟
بدن انسان برای حفظ فرآیندهای اساسی بدن مانند حجم مایعات و تثبیت سلولی، به سدیم نیاز دارد. سامانه‌های هورمونی بدن، فرآیندهای شیمیایی و اعصاب، میزان سدیم را به‌صورت حساسی تنظیم می‌کنند تا سدیم اضافه بر نیاز، با ادرار دفع شود.
شواهد متناقضی درباره سلامت قلب، در صورت کاهش مصرف بسیار کم سدیم، وجود دارد. برخی محققان می‌گویند که مصرف خیلی‌کم و خیلی‌‌زیاد سدیم، هر دو، پیامدهایی دارد. کمترین خطر مابین این دو است که البته طیف گسترده‌ای است.
پژوهش‌ها درباره نمک و فشار خون می‌تواند دستخوش عواملی همچون سنجش نادرست، تنوع تصادفی و دیگر تفاوت‌ها -همچون سن، جنسیت، سیگاری بودن یا نبودن و جایگاه اقتصادی‌اجتماعی افراد- الگوهای رژیمی حاضر و یا مشکلات سلامتی دیگری، فعل‌وانفعال میان کاهش زیاد سدیم و راه‌های فیزیولوژیکال بدن برای تنظیم فشار خون، شود. این عوامل همچنین می‌تواند حاصل «علیت معکوس» باشد، یعنی هنگامی که افراد در آزمایشی شرکت داده می‌شوند که میزان مصرف سدیم در آن کاهش داده می‌شود، اما از پیش از شرکت در آزمایش مذکور، نیز مصرف نمکشان را بر حسب توصیه‌ها کاهش داده بودند.
با در نظر گرفتن تمامی این عوامل و در حالی که دنیا منتظر تحقیقات بیشتر در این زمینه می‌ماند، انبوه شواهد همچنان نشان می‌دهد مصرف کمتر سدیم در مقایسه با مصرف بالاتر آن، در کاهش قابل‌توجه فشار خون موثر است.
مزاحمت سایبری که گاهی آزار و اذیت مجازی نیز نامیده می‌شود، به رفتارهایی اطلاق می‌شود که در آن افراد با استفاده از دستگاههای الکترونیک و فناوریهای مختلف دائم به دیگران آسیب میرسانند.
فراوانی دستگاههای الکترونیکی در دنیای مدرن همراه با دسترسی به اینترنت باعث شده تا مجرمان سایبری به راحتی بتوانند ناشناس بمانند و در پشت حسابهای متعدد جعلی هویت خود را پنهان کنند. امکانی که به مجرمان این آزادی را می‌دهد تا همزمان بتوانند به چندین کاربر در شبکههای اجتماعی حمله کنند.
سایت خبری تحلیلی کانورسیشن نتایج یک تحقیق در بریتانیا را منتشر کرده که در آن به دلایل و راهکارهایی برای برخورد با اینگونه رفتارها پرداخته است.
مجرمان مجازی با راه‌های مختلفی به قربانیان خود آسیب میرسانند. برخی از این موارد شامل انتشار پستهایی در رسانه‌های اجتماعی با هدف تهدید یا تحقیر فرد، انتشار فیلم یا عکسهایی که باعث ایجاد شرمساری یا ارعاب در افراد می‌شود و یا ارسال اطلاعات خصوصی افراد در فضای مجازی مانند آدرس محل زندگی آنهاست.
همه این نوع آزارها قربانیان را به انزوا، ترس و افسردگی میکشاند و ما میدانیم که بسیاری از قربانیان به گونهای غمانگیز به خودکشی فکر می‌کنند.
در یک پروژه تحقیقی که در مورد زورگویی در مدارس و آزار سایبری در بین جوانان و نوجوانان بریتانیا انجام شده، حدود ۴۰۸ نفر بین ۱۶ تا ۳۰ سال شرکت کردند.
حدود ۳۷ درصد از شرکتکنندگان در این تحقیق گزارش کردند که آزار سایبری را تجربه کرده‌اند. قربانیان آزارگران خود را در درجه اول همکلاسیها خود، سپس دانشآموزانی که در مدرسه «محبوب» شناخته می‌شوند و یا پسر و دخترهای بزرگتر از خود و همچنین افرادی که نمیشناسند معرفی کردند.
آزار سایبری در بسترهای مختلفی انجام می‌شود. نتایج این تحقیق نشان داد فیسبوک با ۷۴ درصد بیشترین آمار مزاحمت و آزار سایبری را داشت. توئیتر با ۱۷ درصد و و اسنپ چت و اینستاگرام هر کدام با ۹ درصد در ردههای بعدی قرار داشتند. گونههای متداول آزار شامل انتشار شایعات مخرب، تهدید و محرومیت از گروههای چت و بازیهای آنلاین گزارش شده است.
اگرچه جامعه آماری این تحقیق نسبتا کوچک بود اما اکثر شرکتکنندگان در این تحقیق زن و دختر بودند. نتایج تحقیقات در این زمینه نگرانکننده و گویای این واقعیت است که دانشآموزان همکلاسیهای خود را در سطح گسترهدای مورد آزار و زورگویی قرار میدهند. مهمتر از آن اینکه قربانیان گزارش کردند که اینگونه آزارهای سایبری اکثرا به دلیل و در ادامه دعواهای دنیای واقعی بوده است. بنابر این روشن است که آزار و اذیت در مدرسه و آزار سایبری با یکدیگر مرتبط هستند.
وقتی زورگویی در مدرسه با مزاحمت سایبری تداخل پیدا می‌کنند
امروزه مدارس سختگیری در مورد استفاده از گوشی موبایل برای دانشآموزان را کمتر و کمتر می‌کنند. اگرچه استفاده از گوشی موبایل برای دسترسی به رسانه‌های اجتماعی و اینترنت می‌تواند ابزار آموزشی مفیدی باشد اما برخی دانشاموزان از فناوری برای آزار همکلاسیهای خود استفاده می‌کنند.
تحقیقات دیگر نیز نشان می‌دهد که مزاحمت سایبری می‌تواند در کنار خشونت کلامی و رفتاری و برعکس رخ دهد. ادامه خشونتهای دنیای واقعی در دنیای مجازی هم توسط آزارگران و هم قربانیانی که قصد انتقامجویی دارند انجام می‌شود.
چاره کار چیست؟
در عصر امروزی دیجیتال، زورگویی و آزار دیگر با به صدا درآمدن زنگ مدرسه تمام نمیشود. از طرفی سیاست‌های حفاظت از کودکان و نوجوانان به سرعت ابزارهای مزاحمت سایبری پیشرفت نکرده است.
از این تحقیق و سایر تحقیقات انجام شده در این زمینه چنین برمیآید که فیسبوک یک پلتفرم خطرناک برای آزار سایبری است. با توجه به اینکه مارک زاکربرگ انتقادات در مورد در اولویت بودن سود شرکت خود نسبت به امنیت کاربران را رد کرده، وقت آن رسیده است که اقدامات بیشتری برای تامین امنیت کاربران انجام شود.
به عنوان مثال فیسبوک باید زمان پاسخگویی به گزارش آزار و اذیت مجازی را کوتاه کند. هرچند هماکنون گزارشهای آزار و اذیت سایبری ظرف ۴۸ ساعت پاسخ داده می‌شوند اما این زمان زیادی را برای آزارگ در انتشار و گسترش مطالب خود فراهم می‌کند.
بسیار مهم است که هم مدارس و هم سیاستگذاران به طور جداگانه، به هماناندازه که به زروگوییها در دنیای واقعی توجه می‌کنند به آزار و مزاحمت سایبری و ارتباط و تعامل بین این دو نیز توجه کنند. با اینکه کارزارهای زیادی برای افزایش آگاهی در مورد مزاحمت سایبری انجام شده، اما استفاده از یک کارزار قویتر و باثباتتر برای آگاه کردن والدین در مورد نحوه محافظت از فرزندان خود برای نوجوانان مفید خواهد بود.
کمپینی که می‌تواند شامل توصیه‌های تخصصی برای والدین در مورد نحوه نظارت سازنده بر رفتارهای مجازی فرزندانشان، نحوه کمک و حمایت از کودکانی که مورد آزار سایبری قرار میگیرند و نحوه مدیریت شرایطی که کودکان خود رفتارهای خشونتآمیز مجازی اعمال می‌کنند. آموزش کودکان در مدرسه به طور پیوسته درباره پیامد‌های رفتار خشونتآمیز و آزارگرانه نیز بسیار مهم است.
