مجاهد بالدی، پدر احمد بالدی، جوان اهوازی که در اعتراض به رفتار خشن ماموران شهرداری با خانواده‌اش خودسوزی کرد و درگذشت، در مراسم عزاداری فرزندش خواستار برکناری مقام‌های مسئول شهرداری شد. او گفت در غیر این صورت تک‌تک اعضای خانواده‌اش خود را به آتش می‌کشند.
او سه‌شنبه ۲۰ آبان در مصاحبه با سایت خبرآنلاین در توصیف سوء تغدیه‌ای که هفت میلیون نفر در ایران درگیر آن هستند، گفت: «این افراد اگر تمام درآمدشان را هم صرف تهیه غذا کنند، باز هم به کالری کافی دست پیدا نمی‌کنند».
راغفر این وضعیت را حاصل «نظام تبعیض‌آمیز تخصیص منابع و فرصت‌ها» دانست و افزود: «امروز می‌بینیم که هرکس به ساختار قدرت نزدیک‌تر است، منابع یا فرصت‌های بزرگ‌تری را از آن خود کرده است.»
این استاد دانشگاه به یک مشاهده اجتماعی دیگر نیز اشاره کرد: «از یک طرف فقر رشد می‌کند و از سوی دیگر یک طبقه کوچک اما بسیار ثروتمند شکل گرفته که در داخل سیستم هم نفوذ دارند و سیاستگذاری‌ها را به نفع خودشان منحرف می‌کنند.»
او وضعیت کنونی گرسنگی را با قحطی دوران اشغال ایران در جریان جنگ جهانی اول مقایسه کرد و گفت: «آن مساله ناشی از اقدام‌های هدفمند انگلیسی‌ها بود اما گرسنگی موجود به دلیل بلاهت و طمعکاری همراه با خیانت به وجود آمده است.»
این اقتصاددان تصور «انتظار کشیدن ابدی» مردم را «تصوری پوچ و خام» خواند و هشدار داد: «اینکه فکر کنیم مردم صرفا به تماشای گرسنه‌تر شدن خودشان می‌نشینند خطاست. ادامه این وضعیت در نهایت به بروز واکنش‌های شدید اجتماعی می‌انجامد.
گرسنگی روزافزون و دستمزدهایی که کفاف پر کردن سفره را نمی‌دهند
در روزهای پایانی مهر، رسانه‌های داخل ایران خبر دادند که حدوود ۳۵ درصد از مرگ‌های ثبت شده در ایران ناشی از سوءتغذیه است.
بر پایه برآوردهای وزارت بهداشت، هر سال دست‌کم ۱۰ هزار نفر در اثر کمبود اسیدهای چرب امگا۳، حدود ۱۰ هزار نفر به‌دلیل مصرف ناکافی میوه و سبزی و حدود ۲۵ هزار نفر دیگر در پی کمبود غلات و نان کامل در رژیم غذایی جان خود را از دست می‌دهند.
۵۰ تا ۷۰ درصد از جمعیت ایران نیز با کمبود ویتامین دی روبه‌رو هستند؛ بحرانی که پیامد مستقیم آن ضعف سیستم ایمنی و افزایش بیماری‌های استخوانی است.
مجید میرلطیفی، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، نیز در روزهای اخیر هشدار داده بود که «قیمت ماست به زودی دو برابر می‌شود و مردم دیگر نان و ماست هم نمی‌توانند بخورند.»
در این ارتباط، فرامرز توفیقی، فعال کارگری و عضو سابق کمیته مزد شورای عالی کار، یک‌شنبه ۱۸ آبان به خبرگزاری ایلنا گفت: «نرخ همان سبد معیشتِ غیرواقعی با احتساب معیارهای محاسباتی رسمی، امروز به حدود ۵۸ میلیون تومان رسیده است.»
این رقم در شرایطی اعلام شد که شورای عالی کار در اسفند سال گذشته پایه دستمزد کارگران مشمول قانون کار را کمتر از ۱۱ میلیون تومان تعیین کرده بود. این دستمزد با احتساب مزایا در حدود ۱۵ میلیون تومان است.
بر اساس دو تبصره ماده ۴۱ قانون کار، حداقل دستمزد کارگران باید بر اساس نرخ تورم و هزینه زندگی یک خانوار کارگری تعیین شود. با این حال، تبصره دوم طی دهه‌های اخیر در محاسبات مزدی شورای عالی کار در نظر گرفته نشده است.
این اقدام دولت‌های مختلف جمهوری اسلامی از سوی فعالان و تشکل‌های کارگری و صنفی با عنوان «سرکوب مزدی» توصیف می‌شود.
سرکوب مزدی یکی از سازوکارهایی است که طبق گفته راغفر در نظام نابرابر تخصیص منابع و فرصت‌ها به سود نزدیکان قدرت عمل می‌کند.
در ماه‌های اخیر، گزارش‌های بسیاری در مورد مشکلات معیشتی اکثریت مردم درایران انتشار یافته است. در همین خصوص، پیام‌های زیادی از سوی مخاطبان ایران‌اینترنشنال ارسال شده است. برای مثال، یکی از مخاطبان نوشت «هفته‌هاست که گوشت قرمز از سفره خانواده ما حذف شده است.»
مخاطب دیگری هم نوشت: «هر هفته به این فکر می‌کنم که کدام ماده غذایی را از فهرست خرید هفتگی حذف کنم که بتوانم تا پایان ماه دوام بیاورم.»
گوشت یخی هم دیگر آرزوست
منصور پوریان، رییس شورای تامین دام کشور، سه‌شنبه ۲۰ آبان در گفت‌وگو با سایت دیده‌بان ایران اعلام کرد که قیمت‌ها به‌گونه‌ای افزایش یافته است که «بخش قابل توجهی از جامعه دیگر توان خرید گوشت‌های منجمد برزیلی را ندارد.»
به گفته او این گوشت‌ها که پیش از این به قیمت «۳۸۵ تا ۴۲۰ هزار تومان عرضه می‌شد، اکنون ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسند.»
پوریان در مورد گوشت‌های منجمد هندی هم گفت: «قیمت واقعی این نوع گوشت‌ها نباید بیش از ۴۰۰ هزار تومان باشد، اما هم‌اکنون در بازار تا ۶۵۰ هزار تومان عرضه می‌شود.»
ردپای فساد ساختاریافته‌ای که حسین راغفر به آن اشاره می‌کند را می‌توان در لابه‌لای خطوط این اظهار نظرها پیدا کرد.
راغفر در بخشی از گفت‌وگوی خود با خبرآنلاین به واردات خودرو در دولت چهاردهم اشاره کرد و گفت که دولت در یک سال گذشته حدود ۴ میلیارد دلار برای واردات خوردو صرف کرده، در حالی که برای واردات دارو و دیگر کالاهای اساسی ارز کافی در اختیار ندارد.
او تصمیم‌هایی از این دست را حاصل «اولویت منافع سوپرسرمایه‌دارها» نسبت به نیازهای مردم می‌داند و تاکید می‌کند که اقدام‌ها به سمتی می‌روند که «یک اقلیت ناچیز» از آن برخوردار شوند و میلیون‌ها گرسنه بر جای بگذارد.
تجمع کارکنان بهزیستی در بیش از ۲۰ شهر و تهدید آنها به سرکوب و دستگیری
با ادامه ناتوانی جمهوری اسلامی در رسیدگی به مطالبات گروه‌های مختلف، در هفته‌ها و ماه‌های گذشته، کارگران، کارمندان و بازنشستگان در جای‌جای ایران دست به اعتصاب و اعتراض زدند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران سه‌شنبه از اعتراض‌های سراسری کارکنان سازمان بهزیستی خبر داد و نوشت این افراد در بیش از ۲۰ شهر با در دست داشتن نوشته‌های اعتراضی در محل کار خود نسبت به شرایط کاری، بی‌عدالتی و وضعیت معیشتی اعتراض کردند.
بر اساس گزارش‌ها، این تجمع‌های اعتراضی در مقابل ستاد مرکزی سازمان بهزیستی در تهران و اداره‌های شهرستان‌ها از جمله اصفهان، خرم‌آباد، کبودرآهنگ، بستان‌آباد، تبریز، قروه، مرند، گناباد و خرمدره برگزار شدند.
آنها در این تجمع‌ها به «پایین بودن دستمزد، پرداخت‌های ناعادلانه، سختی شرایط کار، بی‌ضابطه بودن شرایط ارتقاء، و برون‌سپاری بسیاری از خدمات سازمان بهزیستی» اعتراض کردند.
شورا اشاره کرد که پاسخ مسولان سازمان بهزیستی به اعتراض‌های کارکنان این نهاد در سال‌های گذشته چیزی جز «بهانه‌تراشی و سرکوب» نبوده است.
به نقل از گزارش‌های شورای همکاری تشکل‌های صنفی فرهنگیان رییس دفتر رییس سازمان بهزیستی با حضور در جمع کارکنان معترض آنها را تهدید کرد که «دستگاه‌های امنیتی و انتظامی در حال رصد تحصن» هستند
رییس بهزیستی تهران نیز با بستن در ساختمان مانع حضور کارکنان در محوطه اداره شد و حراست سازمان در بیشتر استان‌ها کارمندان را به برخورد انضباطی تهدید کردند.
سایت خبرآنلاین هم در گزارشی بدون اشاره به تهدید کارکنان بهزیستی از سوی حراست این سازمان نوشت: وجود تبعیض در پرداخت مزایای کارمندان بهزیستی حالا آنقدر بغرنج شده که صدای اعتراض همه کارکنان بهزیستی در همه استان‌های کشور را بلند کرده است.
بر اساس این گزارش، کارکنان بهزیستی از دولت انتظار دارند تا «یک بسته حمایتی را برای آنها تدوین و اجرا کند چون حقوق دریافتی‌شان کفاف مخارج زندگی‌شان را نمی‌دهد.»
تجمع سه هزار کارگر پیمانی نفت در عسلویه
همزمان با اعتراض کارکنان بهزیستی، بیش از سه هزار کارگر پیمانی مجتمع گاز پارس جنوبی هم با تجمع مقابل ساختمان مرکزی این مجموعه در عسلویه، خواستار اجرای طرح هم‌سان‌سازی حقوق، تغییر الگوی کاری و حذف کامل پیمانکاران شدند.
این کارگران که از نیروهای ارکان ثالث، شرکتی و پیمانی فازهای مختلف پارس جنوبی و پالایشگاه فجر جم بودند، پلاکاردهایی با مضمون اجرای عدالت مزدی و حذف پیمانکاران در دست داشتند.
تغییر دوره کاری نیروهای اداری و پشتیبانی به دو هفته کار و دو هفته استراحت، ساماندهی وضعیت رانندگان غیرمالک خودروهای استیجاری، پرداخت حق ایاب‌وذهاب هوایی برای کارگران پیمانی و بازگرداندن امکانات رفاهی و حق کمپ، از دیگر درخواست‌های مطرح‌شده بود.
پیش‌تر و در ۱۰ آبان کارگران ارکان ثالث صنعت نفت در تجمعی در تهران مقابل نهاد ریاست‌جمهوری، اعتراض خود را به وعده‌های بر زمین‌مانده دولت درباره حذف پیمانکاران و واسطه‌ها ابراز کردند.
این کارگران معترض که از استان‌های نفت‌خیز به تهران رفته بودند، اعلام کردند با وجود وعده‌های دولت مسعود پزشکیان، همچنان خبری از تحقق وعده‌ها نیست.
ادامه اعتراض نیروهای رسمی نفت
همچنین نیروهای رسمی شرکت نفت فلات قاره مناطق سیری و لاوان در ادامه اعتراضات صنفی خود تجمع کردند.
آنها خواستار «اصلاح پایه حقوق کارکنان حداقل‌بگیر، حذف سقف حقوق برای پرسنل عملیاتی و حذف عنوان‌های شغلی ساختگی» در مناطق عملیاتی شدند.
کارکنان همچنین خواستار «پرداخت کامل پاداش سنوات بازنشستگی، بازگرداندن مالیات‌های مازاد دریافت‌شده، اجرای کامل ماده ۱۰ قانون مرتبط با کارکنان رسمی و پرداخت بک‌پی آن و نیز استقلال کامل صندوق بازنشستگی نفت» شدند.
در همین حال، به گزارش کانال تلگرامی افکار نفت، مدیران شرکت‌های نفتی مستقر در جزیره خارک در نامه‌ای به محمدباقر قالیباف، رییس مجلس شورای اسلامی، بااشاره به «موج نارضایتی» درمیان کارکنان رسمی نفت در «شرایط بغرنج اقتصادی و تورم بی‌سابقه کنونی»، خواستار چاره‌اندیشی برای رسیدگی به مطالبات کارکنان رسمی نفت شدند.
تجمع بازنشستگان در کرمانشاه و ادامه اعتراض پرستاران در مشهد
کانال تلگرامی اتحاد بازنشستگان خبر داد که جمعی از بازنشستگان کشوری و تامین اجتماعی در کرمانشاه، مقابل ساختمان صندوق بازنشستگی کشوری این استان تجمع کردند.
بازنشستگان در این تجمع با عتراض به وضعیت معیشت خود، خواستار اجرای طرح هم‌سان‌سازی، رسیدگی به وضعیت بیمه‌ها و تحقق سایر مطالبات‌شان شدند.
آزادی زندانیان سیاسی و توقف احکام اعدام از دیگر مطالبات این گروه بود.
همچنین جمعی از پرستاران و کادر درمان، برای دومین روز در محوطه بیمارستان «امام رضا» مشهد تجمع و راهپیمایی کردند.
پرستاران از بی‌توجهی به خواسته‌های صنفی خود انتقاد دارند و خواستار بهبود وضع معیشت، اجرای دقیق قوانین شغلی و اصلاح تعرفه‌های پرستاری هستند.
او در ویدیویی که شامگاه سه‌شنبه ۲۰ آبان در رسانه‌های محلی منتشر شده است، می‌گوید: «جنازه را تحویل نمی‌گیریم و فاتحه‌خوانی نداریم تا وقتی امینی و شمس از این شهر بیرون بروند.»
مجاهد بالدی به رضا امینی، شهردار اهواز، و یکی از مدیران شهرداری به نام شمس اشاره دارد که در تصمیم‌گیری برای مقابله با کسب‌وکارهای کوچک و دست‌فروشی‌های این شهر دخیل بوده‌اند.
او همچنین با اشاره به خانواده هشت‌نفره‌شان می‌گوید: «اگر آنها از این شهر نروند، نوبت من است که خودم را بسوزانم.»
احمد بالدی، ۱۴ آبان در اعتراض به تخریب دکه اغذیه‌فروشی خانواده‌اش به دست ماموران شهرداری اهواز خودسوزی کرد و سه‌شنبه صبح به وقت محلی در بیمارستان جان باخت.
پس از آن، دادستان عمومی و انقلاب اهواز از بازداشت موقت شهردار و مسئول اجراییات شهرداری اهواز و صدور دستور جلب برای سه نفر دیگر در ارتباط با این پرونده خبر داد. شهردار و مسئول دیگر اکنون به قید وثیقه آزاد شده‌اند.
پیش‌تر، گروهی از مردم و بستگان احمد بالدی با تجمع در مقابل بیمارستان طالقانی که احمد در آن بستری بود، از محمدرضا موالی‌زاده، استاندار خوزستان، خواستند شهردار اهواز، معاونان و حامیانش را برکنار و افراد دخیل در تخریب دکه را شناسایی کند.
