در مطلبی که در حساب وزارت خارجه آمریکا در شبکه اجتماعی ایکس منتشر شده، تاکید شد که تحت حکومت جمهوری اسلامی، ساده‌ترین کار یعنی تامین غذا برای خانواده‌های ایرانی به یک معضل روزانه تبدیل شده است.
وزارت خارجه آمریکا با اشاره به افزایش «سرسام‌آور» قیمت مواد غذایی—که دست‌کم ۶۴ درصد رشد کرده—در این مطلب نوشت بسیاری از مردم ناچار شده‌اند مصرف اقلام ضروری مانند گوشت، تخم‌مرغ و میوه را کنار بگذارند. در این پست همچنین تاکید شده که حتی قیمت نان و برنج که زمانی ارزان‌ترین گزینه‌ها بودند به‌شدت بالا رفته و خانواده‌های ایرانی در تامین حداقل‌های غذایی با محدودیت جدی روبه‌رو شده‌اند.
وزارت خارجه آمریکا با تاکید بر اینکه «حقوق‌های پایین و ثابت، دسترسی بسیاری از ایرانیان به یک رژیم غذایی متعادل را ناممکن کرده و چرخه‌ای مهلک از سوءتغذیه، بیماری و فقر ایجاد کرده است» نوشت: «پیامد این بحران سنگین است: اکنون دست‌کم ۳۵ درصد از مرگ‌های ثبت‌شده در کشور با سوءتغذیه ارتباط دارد.»
وزارت خارجه آمریکا با اشاره به اینکه مردم ایران حتی برای تامین ضروری‌ترین نیازها در تلاش هستند، تاکید کرد در چنین شرایطی مقام‌های حکومت و خانواده‌هایشان در رفاه کامل به سر می‌برند.
این مطلب افزود: «دسترسی به غذا هرگز نباید یک تجمل باشد. این بحران ناکامی عمیق رهبری را نشان می‌دهد؛ رهبری که به طور مداوم منافع خود را بالاتر از رفاه مردم قرار می‌دهد.»
حسین راغفر: ۴۰ درصد جمعیت ایران دچار فقر مطلق و ۷ میلیون نفر زیر خط گرسنگی‌اند
حسین راغفر، اقتصاددان، پیش از این با اشاره به اینکه در حال حاضر حدود ۱۰ درصد از جمعیت ایران دچار سوء تغذیه و گرسنگی هستند، گفت که با ادامه روند کنونی «جمعیت فقرا» به حدود ۴۰ درصد از کل جمعیت خواهد رسید.
او سه‌شنبه ۲۰ آبان در مصاحبه با سایت خبرآنلاین در توصیف سوء تغدیه‌ای که هفت میلیون نفر در ایران درگیر آن هستند، گفت: «این افراد اگر تمام درآمدشان را هم صرف تهیه غذا کنند، باز هم به کالری کافی دست پیدا نمی‌کنند.»
راغفر این وضعیت را حاصل «نظام تبعیض‌آمیز تخصیص منابع و فرصت‌ها» دانست و افزود: «امروز می‌بینیم که هرکس به ساختار قدرت نزدیک‌تر است، منابع یا فرصت‌های بزرگ‌تری را از آن خود کرده است.»
این استاد دانشگاه به یک نکته اجتماعی دیگر نیز اشاره کرد: «از یک طرف فقر رشد می‌کند و از سوی دیگر یک طبقه کوچک اما بسیار ثروتمند شکل گرفته که در داخل سیستم هم نفوذ دارند و سیاستگذاری‌ها را به نفع خودشان منحرف می‌کنند.»
او وضعیت کنونی گرسنگی را با قحطی دوران اشغال ایران در جریان جنگ جهانی اول مقایسه کرد و گفت: «آن مساله ناشی از اقدام‌های هدفمند انگلیسی‌ها بود اما گرسنگی موجود به دلیل بلاهت و طمع‌کاری همراه با خیانت به وجود آمده است.»
این اقتصاددان تصور «انتظار کشیدن ابدی» مردم را «تصوری پوچ و خام» خواند و هشدار داد: «اینکه فکر کنیم مردم صرفا به تماشای گرسنه‌تر شدن خودشان می‌نشینند خطاست. ادامه این وضعیت در نهایت به بروز واکنش‌های شدید اجتماعی می‌انجامد.»
