بسیاری از مخاطبان ایراناینترنشنال یکشنبه ۱۵ تیر در پیامهای خود به بررسی ابعاد غیبت طولانی خامنهای و همچنین آینده سیاسی او و حکومت جمهوری اسلامی پرداختند.
خامنهای شامگاه ۱۴ تیر در مراسم عزاداری عاشورا در حسینیه دفتر خود حاضر شد.
آخرین حضور علنی رهبر جمهوری اسلامی مربوط به ۲۱ خرداد، دو روز پیش از آغاز حمله اسرائیل، بود که با نمایندگان مجلس شورای اسلامی دیدار کرد. خامنهای پس از آن در هیچ مراسم عمومی حضور نیافت.
این وضعیت برای خامنهای که بارها گفته بود در روز جنگ لباس رزم خواهد پوشید، پیامدهای سنگین تبلیغاتی و سیاسی به همراه داشت.
یکی از مخاطبان ایراناینترنشنال با ارسال ویدیویی، به تغییر رفتار خامنهای در شب عاشورا واکنش نشان داد و گفت او که سالها هیچ نشانی از ایراندوستی در پیامهای نوروزیاش نبود، حالا برای ماندن در قدرت، در بیت رهبری «ای ایران» میخواند.
این شهروند افزود: «خامنهای برای اینکه دو روز بیشتر حکومت کند، حتی حاضر است کنسرت جنیفر لوپز در بیت برگزار کند.»
یکی دیگر از مخاطبان ایراناینترنشنال بازگشت خامنهای را نشانه ضعف و زوال چهرهای خواند که حتی نظامیان بلندپایه نیز دیگر از او بهصورت علنی حمایت نمیکنند.
این شهروند افزود دیدن «چهره تحقیرشده» خامنهای از مرگ او مهمتر است.
او همچنین به خوانده شدن سرود «ای ایران» در مراسم عزاداری بیت رهبری اشاره کرد و آن را نشانه «عقبنشینی نمادین حکومت» دانست.
مخاطبی دیگر با اشاره به ناکارآمدی گسترده جمهوری اسلامی در عرصههای اقتصادی و ایدئولوژیک گفت این حکومت تنها با تکیه بر زور و مذهب سر پا مانده است.
او به سقوط ارزش پول ملی، افزایش فقر و تورم و ناکامی جمهوری اسلامی در سیاستهای منطقهای نظیر تحولات سوریه و لبنان اشاره کرد و افزود حتی شعارهای ایدئولوژیک نیز دیگر کارآمد نیستند.
شیرین عبادی: خامنهای دیکتاتوری است که سر سوزنی عزت نفس ندارد
شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل صلح، با انتشار بیانیهای سیاستهای رهبر جمهوری اسلامی را عامل مشکلات مردم ایران دانست و از آنها انتقاد کرد.
عبادی با اشاره به خروج خامنهای از مخفیگاه نوشت: «وظیفه نابودی اسرائیل را چه کسی به جمهوری اسلامی سپرده بود تا هزینه آن را مردم بیپناه و بیپناهگاه با جان و مال خود بپردازند؟»
او ادامه داد: «خامنهای با اختفای ۲۳ روزه و پس از آن با درخواست سرود ایران به صورت نوحه، شخصا نرمش قهرمانانه به خرج داد و بر تمام آرمانهای شیعی خود پاگذاشت.»
عبادی افزود: «در تاریخ خواهند نوشت که او دیکتاتوری همعصر صدام حسین، قذافی و مبارک بود اما سر سوزنی عزت نفس نداشت. او بر خلاف سایر دیکتاتورها که دستکم به خودشان باور داشتند، قدرت را گدایی میکرد و برخلاف تمام آرمانهایی که پیشتر فریادشان میزد، در شب عاشورا با خندهای بر لب در میان گروهی دستنشانده حاضر شد.»
او در پایان اضافه کرد: «خامنهای بیرنگ و ادای عزا، با لبخندی نشان از رضایت کشته شدن مردم غیرنظامی، از گودال مخفیگاهش بیرون آمد تا بگوید یزید زمانه هنوز زنده است. حالا نوبت ماست تا در کنار مردم به او بگوییم مقاومت مردم نیز هنوز زنده است.»