در پی پایان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل و برقراری آتش‌بسی شکننده، گفتمان رسمی جمهوری اسلامی شاهد تحولی جدی در مفهوم «مقاومت» است. این واژه که زمانی عمدتا با نبردهای فرامرزی و ایدئولوژی امت اسلامی پیوند خورده بود، اکنون با گفتمانی ملی‌گرایانه و سرکوبگر در حال بازتعریف است.
با وجود درد و رنجی که جنگ ۱۲ روزه اخیر بر کشور و مردم ایران وارد کرد، شواهد و قرائن نشان نمی‌دهد که جمهوری اسلامی قصد عقب‌نشینی از سیاست‌های جنگ‌طلبانه خود را داشته باشد.
دو کارشناس امنیتی آمریکایی در مقاله‌ای تحلیلی در واشینگتن‌پست تاکید کردند حمله اخیر به تاسیسات هسته‌ای در ایران نشان داد حضور گسترده نظامی آمریکا در خاورمیانه بیش از آن‌که مزیتی راهبردی باشد، به نقطه‌ضعفی پرهزینه و آسیب‌پذیر بدل شده است.
تجربه جنگ ۱۲ روزه نشان داد که جمهوری اسلامی به‌رغم تمام شکست‌های نظامی، همچنان توانایی بقا دارد. این بن‌بست تاریخی، اکنون چنان فراگیر شده که به بحرانی معنایی برای مردم بدل شده است: وقتی هیچ‌کدام از راه‌های کلاسیک تغییر کار نمی‌کند، چه باید کرد؟
اولی هاینونن، معاون پیشین مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مصاحبه با پادکست ایران‌اینترناشنال - Eye for Iran - هشدار داد تا زمانی که آژانس مکان این مواد را تایید نکند، خطر جدی باقی خواهد ماند.
شورای سردبیری واشینگتن‌پست در تحلیلی تازه نوشت سرنوشت تنش‌ها و مسیر دیپلماسی میان حکومت ایران و آمریکا به این سؤال کلیدی وابسته است که برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی پس از بمباران اخیر آمریکا چه وضعیتی دارد: نابود شده، تضعیف شده یا عملاً دست‌نخورده باقی مانده است.
روزنامه فایننشال تایمز در تحلیلی تازه هشدار داده که در حالی که اسرائیل و آمریکا از «شکست سنگین قدرت ایران» به‌عنوان مقدمه‌ای بر صلح و ثبات خاورمیانه یاد می‌کنند، در اغلب پایتخت‌های منطقه به‌ویژه در خلیج فارس، ترس و نااطمینانی عمیقی حاکم شده است.
در حالی که مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی، از جمله رهبر و فرماندهان نظامی، به‌طور کامل از پذیرش مسئولیت و به‌کار بردن واژه «آتش‌بس» پرهیز کرده‌اند، بخشی از دولت صراحتاً از آتش‌بس سخن گفته است.
چندین کارشناسان به ایران‌اینترنشنال گفتند جمهوری اسلامی به آنچه قبل از حملات هوایی اسرائیل و آمریکا بود، باز نخواهد گشت، اما اینکه در آینده چه رخ خواهد داد، نامشخص است.
جامعه ایران در مقطعی تاریخی قرار گرفته که تضادهای روانی، سیاسی و اجتماعی به اوج خود رسیده‌اند.
با شدت‌گرفتن درگیری‌های نظامی میان جمهوری اسلامی و دولت اسرائیل، جامعه ایران بار دیگر با موجی از موضع‌گیری‌های متضاد و شکاف‌های سیاسی مواجه شده است.
در زمانی که ایران بار دیگر در میانه تنش‌های نظامی و بحران‌های امنیتی قرار گرفته، مردم بیش از هر زمان دیگر درگیر پیامدهایی هستند که نه در شکل‌گیری آن نقشی داشته‌اند و نه لزوماً بهره‌ای از آن می‌برند.
در حالی که تنش نظامی بی‌سابقه‌ای میان جمهوری اسلامی و اسرائیل در جریان است، بسیاری از تحلیل‌گران مسئولیت مستقیم این بحران را متوجه شخص علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، می‌دانند.
تضاد میان لحن تهدید آمیز حساب کاربری علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در شبکه ایکس و ظاهر او در دو پیام ویدیویی اخیر — که به نظر می‌رسد از درون پناهگاه ضبط شده‌اند — نمی‌توانست بارزتر از این باشد.
علی خامنه‌ای در دومین پیام ویدیویی خود از زمان آغاز جنگ با اسرائیل، ضمن پافشاری بر مواضعی که نتایجش همین حالا کاملا پدیدار شده، در خدعه و نیرنگی تازه کوشید با تبرئه جمهوری اسلامی شکست حقارت‌بار خود را به نام ایران و ملت ایران ثبت کند.
در حالی که جنگ جمهوری اسلامی و اسرائیل وارد پنجمین روز خود شده است، دونالد ترامپ در اقدامی نامعمول برای رییس کشوری که به‌طور مستقیم در این جنگ شرکت ندارد، در اولتیماتومی بی‌سابقه از شهروندان تهرانی خواسته است که فورا پایتخت را ترک کنند. معنای چنین اقدامی چیست؟
شماری از کارشناسان و تحلیل‌گران در مصاحبه با ایران‌اینترنشنال، به ابعاد مختلف حمله اسرائیل به ایران و نابودی زیرساخت‌های نظامی و توان حاکمیتی جمهوری اسلامی چه در بخش رزم و چه در توانایی سرکوب معترضان داخلی پرداختند و گفتند در چنین وضعیتی، امید مردم به سرنگونی نظام بیشتر شده است.
برخی گزارش‌ها و اظهارات اخیر مقامات آمریکایی و جمهوری اسلامی پس از آغاز حملات اسرائیل در ایران، احتمال مداخله مستقیم واشینگتن در جنگ علیه جمهوری اسلامی را مطرح کرده است.
جمهوری‌اسلامی که در سرود رسمی آن حتی یک‌بار نام ایران برده نشده و در قانون اساسی‌اش نام ایران زیر سایه اسلام است، اکنون زیر آتش اسرائیل، به مفاهیم ملی پناه برده است. حکومتی که روح‌الله خمینی، بنیان‌گذارش هم پیش و پس از ۱۳۵۷، صریحا مخالف ملی‌گرایی بود.
اسرائیل حمله‌ای پیش‌دستانه علیه جمهوری اسلامی انجام داد. شبیه حمله سال ۱۹۶۷ به مصر، این حمله هم برق‌آسا بود و عمده فرماندهان ارشد سپاه کشته شدند. نتایج این حمله در روز اول به حدی با موفقیت بالا بوده که در آینده در دانشگاه‌های نظامی به عنوان یک مدل و الگوی برجسته تدریس خواهد شد.
برای سال‌ها، جمهوری اسلامی از طریق سیاست اتمی و روایت دوگانه «مقاومت و مذاکره» صحنه‌ای ساختگی را برای اداره کشور طراحی کرد؛ صحنه‌ای که در آن، حاکمیت با دستاویز «مذاکرات» به بقای خود مشروعیت می‌بخشید، و مردم نیز، در برابر فشار ها، امید به نجات را از همین مسیر پی‌گیری می‌کردند.
ماشین اعدام جمهوری اسلامی در ماه‌های گذشته شتاب بیشتری پیدا کرده است. مجاهد کورکور بامداد چهارشنبه ٢١ خرداد با آویخته شدن از طناب دار برای همیشه چشم بر دنیا بست.