تحقیقات جدید نشان می‌دهند داروهای تجویز شده برای افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، علاوه بر بهبود تمرکز، خطر رفتارهای خودکشی، سوءمصرف مواد مخدر، تصادفات جاده‌ای و احتمال وقوع جرائم را کاهش می‌دهند.
به گزارش ایندیپندنت، حدود دو میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در بریتانیا با اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ای‌دی‌اچ‌دی) زندگی می‌کنند که تنها کمی بیش از نیمی از آن‌ها دارو مصرف می‌کنند.
این اختلال حدود پنج درصد کودکان و ۲.۵ درصد بزرگسالان جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
محققان موسسه کارولینسکا در سوئد در یک پژوهش جدید، اطلاعات بیش از ۱۴۸ هزار و ۵۸۱ فرد بین شش تا ۶۴ ساله را که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۲۰ تشخیص اختلال ای‌دی‌اچ‌دی گرفته بودند، به مدت دو سال بررسی کردند.
کاهش قابل توجه خطرات
کمی بیش از ۵۷ درصد از این افراد، دارو مصرف کرده‌اند و مابقی بدون درمان دارویی مانده‌اند.
رایج‌ترین داروی تجویز شده «متیل فنیدات»، یک دارو از نوع محرک است که به بهبود تمرکز کمک می‌کند.
۸۸.۴ درصد بیماران این دارو را مصرف کرده بودند.
مطالعه منتشر شده در «بریتیش مدیکال ژورنال» نشان داد در بررسی کلی شرکت‌کنندگان، پس از در نظر گیری عواملی همچون سن، جنسیت، سطح تحصیلات، تشخیص‌های روان‌پزشکی و سوابق پزشکی، مصرف داروهای اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی با کاهش ۱۷ درصدی رفتار خودکشی، ۱۵ درصدی سوءمصرف مواد، ۱۲ درصدی تصادفات و ۱۳ درصدی جرائم همراه بوده است.
تاثیر بیشتر در افراد پرخطر
در میان افرادی که سابقه مکرر این مشکلات را داشته‌اند، تاثیر داروها قوی‌تر بوده است.
در این گروه، داروهای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کاهش ۱۵ درصدی اقدام به خودکشی، ۲۵ درصدی سوءمصرف مواد، چهار درصدی آسیب‌های تصادف، ۱۶ درصدی تصادفات در حمل‌ونقل و ۲۵ درصدی جرائم را نشان دادند.
پروفسور ساموئل کورتسه، استاد روان‌پزشکی کودک و نوجوان دانشگاه ساوتهمپتون و نویسنده مطالعه، بر ضرورت آگاهی‌رسانی درباره خطرات بلندمدت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی تاکید کرد.
او گفت: «معمولا مردم فکر می‌کنند ای‌دی‌اچ‌دی بیش از حد تشخیص داده می‌شود اما هنوز بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال تشخیص داده نشده‌اند و در معرض این خطرات قرار دارند.»
عوارض جانبی قابل کنترل
کورتسه افزود عوارض جانبی داروها شامل کاهش اشتها و مشکل در خواب است که به طور معمول با گذشت زمان بهبود می‌یابد یا قابل مدیریت است.
علائم رایج اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی شامل مشکل در توجه، سطح انرژی بالا و رفتار تکانشی است. محرک‌ها با افزایش فعالیت مغز، به‌خصوص در نواحی مربوط به کنترل توجه و رفتار، عمل می‌کنند.
این یافته‌ها اهمیت تشخیص و درمان به موقع اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را برای کاهش پیامدهای اجتماعی و فردی این اختلال برجسته می‌کند.
اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی یک اختلال عصبی-رشدی است که از کودکی شروع شده و با علائمی همچون نقص در تمرکز، بیش‌فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود.
این اختلال بر عملکرد تحصیلی و شغلی و روابط اجتماعی افراد تاثیر می‌گذارد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.
