امروز سالروز تولد غزاله چلابی است، کوهنورد و ورزشکار ایرانی که در روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در جریان خیزش انقلابی مردم ایران، در حالی که شعار می‌داد «نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم» با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی در آمل کشته شد.
غزاله چلابی متولد ۱۳ مرداد ۱۳۶۸ بود. او صحنه شلیک ماموران به خودش را ثبت کرد؛ او مشغول فیلم‌گرفتن از اعتراضات مقابل فرمانداری شهر آمل بود که از داخل فرمانداری هدف گلوله جنگی قرار گرفت. صدای فریاد غزاله و لحظه جان‌باختنش و فریاد مردم را که «یکی را کشتند»، در موبایلش ثبت شد.
دوربین گوشی او پس از تیر خوردنش هم روشن بود و علاوه بر صحنه اصابت گلوله، تمام اتفاقات بعد از تیر خوردنش را نیز ضبط و ثبت کرد.
این تصویر، یکی از دردناکترین تصاویر از یورش مرگبار ماموران امنیتی جمهوری اسلامی به معترضان پس از کشته‌شدن ژینا (مهسا) امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد بود.
جمهوری اسلامی هیچ‌گاه مسئولیت کشته‌شدن معترضان در سال ۱۴۰۱ را نپذیرفته است. همان چیزی که درباره قتل حکومتی غزاله چلابی که با تیر جنگی اتفاق افتاد هم تکرار شد.
خانواده غزاله چلابی در ۱۱ ماه گذشته به شدت تحت فشار بوده‌اند. به عنوان نمونه، ۸ روز پیش و در آستانه تولد و همچنین سالگرد کشته شدن غزاله چلابی، تصاویری از مزار او منتشر شد که نشان می‌داد نرده‌های اطراف مزار او کنده و به جای آن دیوار نصب شده است.
فاطمه مجتبایی، مادر غزاله در واکنش به این اقدام در صفحه اینستاگرامش نوشته است: «دیواری که دور مزار غزاله قهرمانم کشیدید، حتی اگر دیوار برلین باشد، باز مردم کم نمی‌آورند؛ دیروز مزار دخترم گلباران شد.»
هم‌زمان با سالروز تولد غزاله چلابی، از کشته‌شدگان خیزش انقلابی، فراخوان‌هایی برای گرامی‌داشت یاد او در روز ۱۳ مرداد منتشر شده است.
هم‌زمان، اعضای گروه موسیقی طایفه «سادات نیاک» در آمل که ویدیوی حضورشان بر مزار چلابی منتشر شد، از سوی نهادهای امنیتی مجبور به «اعتراف اجباری» شدند.
اعضای این گروه که در روز عاشورا با لباس‌های سفید در کنار مزار غزاله چلابی، موزیک «از خون جوانان وطن لاله دمیده» را نواختند و به او ادای احترام کردند، از سوی اداره اطلاعات آمل بازداشت یا به این اداره احضار شدند.
با وجود این برخورد سرکوبگرانه، مردم در آمل، شامگاه جمعه ششم مرداد و هم‌زمان با شب عاشورا که به «شام غریبان» شهرت دارد، بر سر مزار محصور شده چلابی رفته و زنان، آواز «به سوی تو» از داریوش رفیعی را همخوانی کردند.
فاطمه مجتبایی نیز همراه با دستههای عزاداری که برای ادای احترام مقابل مزار محصورشده فرزندش رفته بودند، بدون حجاب اجباری عزاداری کرد.
