امضاکنندگان این طومار بر این باورند که «انتقادهای تند قانعیفرد از جمهوری اسلامی در یادداشتهایش در روزنامه اسرائیلی اورشلیمپست میتواند برای او در صورت بازگرداندنش به ایران بسیار خطرناک باشد و حتی منجر به صدور حکم اعدام شود.
شماری از این افراد در گفتوگو با ایراناینترنشنال گفتند پرونده قانعیفرد «آزمونی برای تعهد اخلاقی آمریکا در حمایت از کسانی است که در برابر استبداد سخن میگویند».
به گفته مسعود پیما، که وکالت قانعیفرد را بر عهده دارد، موکلش از ۲۸ مارس در بازداشتگاه پریریلند در آلوارادو، تگزاس، زندانی است؛ بازداشتگاهی که ظرفیت آن بالای ۷۰۰ نفر است، اما بر اساس گزارش واشینگتنپست در مقاطعی بیش از این ظرفیت، بازداشتی در آنجا نگهداری شدهاند و بازداشتشدگان در این مرکز از شرایط سختی مانند نبود تخت کافی شکایت کردهاند.
پیما پیشتر در گفتوگویی به ایراناینترنشنال گفته بود قانعیفرد که قرار بود تدریس در یک کالج در دالاس را آغاز کند، هنگام مراجعه به دفتر اداره مهاجرت برای بهروزرسانی آدرس خود بازداشت و به مرکز نگهداری مهاجران فاقد مدارک منتقل شد.
او به ایراناینترنشنال گفت: «خطر واقعی است. اگر او بازگردانده شود، جانش در خطر خواهد بود. هیچ دلیلی برای ادامه بازداشت او پس از شش ماه وجود ندارد.»
نگار کرامتی، از نزدیکان قانعیفرد، نیز به ایران اینترنشنال گفت او هرچند از نظر روحی خسته است اما در تماس تلفنی اخیر نسبت به روند پرونده خود ابراز امیدواری کرده است.
کرامتی افزود: «حق او نیست که در آن جا نگهداری شود، بهویژه وقتی هیچ کار اشتباهی نکردهاست. بیش از ۲۰۰ روز است که او آنجاست، این فقط یک مسئله مهاجرتی است، نه بیشتر.»
کرامتی، قانعیفرد را استادی دقیق و دلسوز توصیف کرد که الهامبخش او و بسیاری از جوانان ایرانی برای اندیشیدن انتقادی درباره سیاست و رسانه بود.
او گفت: «شیوه تدریس او طوری است که میتوانی ساعتها بنشینی و یاد بگیری. او آن قدر پرشور و آگاه است که حتی در گفتوگوهای عادی لحنش شبیه یک کلاس درس است.»
او افزود بازداشت قانعیفرد تاثیر زیادی بر دوستان و خانوادهاش گذاشته است: «هر صدایی برای متوقف کردن این بیعدالتی بزرگ اهمیت دارد.»