علی خامنه‌ای در پیامی فوت محمدمهدی صدیقی، فرزند کاظم صدیقی و متهم پرونده زمینخواری، را به صدیقی و همسر او تسلیت گفت. خامنه‌ای در این پیام نوشت: «رحمت و غفران الهی برای وی و صبر و سکینه برای قلب ذاکر شما و دیگر مصیبت‌دیدگان مسئلت می‌نمایم.»
برخی رسانه‌ها در خردادماه در پرونده فساد و زمینخواری مربوط به صدیقی از بازداشت دو فرزند او خبر دادند، اما بعدتر قوه قضاییه اعلام کرد متهمان بازداشت‌شده یک پسر صدیقی و عروس او هستند.
حسن مرادی، از آخوندهای حامی حکومت که رسانه‌های ایران از او به عنوان «دوست کاظم صدیقی» نام برده‌اند، گفت محمدمهدی صدیقی هنگام مرگ آزاد و در خانه خود بوده است.
صفحه اینستاگرامی «محله پامنار» که در حوزه میراث فرهنگی تهران فعالیت می‌کند، چهارشنبه ۲۸ آبان تصاویری از ادامه ساخت‌وساز این مجتمع‌های تجاری منتشر کرد.
این صفحه در ادامه خطاب به وزیر میراث فرهنگی نوشت: «آقای وزیر خبر دارید که فقط روز دوشنبه و سه‌شنبه پروژه متوقف بود و امروز چهارشنبه ۲۸ آبان با توان هرچه بیشتر پروژه در حال فعالیت است و ستون‌ها تکمیل و تیرها نصب شدند.»
هم‌زمان خبرگزاری ایسنا در گزارشی با عنوان «حریم کاخ گلستان زیر بار ساخت‌وساز رفت» نوشت این در حالی است که مرتضی ادیب‌زاده، معاون میراث فرهنگی استان تهران به ایسنا گفته بود: «با شهرداری مکاتبه کرده‌ایم و کار متوقف شده است.»
طی روزهای گذشته مجوزهای میراث فرهنگی برای ساخت دو مرکز تجاری در حریم کاخ گلستان رسانه‌ای شد و در ادامه هشدارهایی درباره احتمال خروج این اثر از میراث جهانی منتشر شد.
پس از آن کارزاری با عنوان «مجموعه جهانی کاخ گلستان و بافت تاریخی محله عودلاجان تهران در خطر است» راه‌اندازی شد و بیش از چهار هزار و ۴۰۰ نفر از وزیر میراث فرهنگی و وزیر راه و شهرسازی خواستند این کاخ تاریخی را نجات دهند.
در ۲۳ آبان هم رضا صالحی امیری، وزیر میراث فرهنگی، از محدوده کاخ گلستان بازدید کرد و با صدور دستور توقف این پروژه‌ها، از پیگیری دادگستری و تشکیل کمیته‌ای ویژه برای بررسی موضوع خبر داد.
مهران تهرانی، کنشگر و از اهالی محله پامنار، در گفت‌وگو با روزنامه هم‌میهن، گفت امید داشت که وزیر در برابر بی‌عدالتی ناشی از تخریب بنای ارزشمند و صدور مجوزهای خارج از عرف برخورد کند و افزود: «متاسفانه با گذشت نزدیک به یک هفته، هیچ اقدام عملی و موثری مشاهده نمی‌شود.»
تهرانی در ادامه در اینستاگرام خود نوشت: «جناب آقای وزیر، آقای زاکانی و تیمشان حرف شما را نخواندند. شما به ما و چهار هزار دغدغه‌مند در کارزار قول دادید و گفتید من اجازه نمی‌دهم حرمت کشور از بین برود و ما اعتماد کردیم. این صدای خرد شدن بافت تاریخی تهران و به تمسخر گرفتن اعتماد عمومی نیست؟»
بر اساس گزارش ایسنا، مجموعه کاخ گلستان تنها اثر ثبت‌شده شهر تهران در فهرست میراث جهانی یونسکو است.
در غرب آن، بافت تاریخی ۱۴۹ هکتاری عودلاجان، به‌دلیل اصالت، یکپارچگی و تعدد ابنیه ارزشمند، در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ در شمار میراث ملی ایران قرار گرفت.
به نوشته ایسنا، پلاکی که هم‌اکنون در آن ساخت‌وساز انجام می‌شود، نه‌تنها در حریم میراث جهانی کاخ گلستان قرار دارد، بلکه در حریم قنات حدودا ۷۰۰ ساله «مهرگرد» و در فاصله‌ای کمتر از ۲۵ متر از آن واقع شده است.
این اولین بار نیست که گزارشی درباره خطر تخریب خانه‌ها، بافت‌ها و آثار تاریخی ارزشمند در ایران منتشر می‌شود.
طی چهار دهه گذشته، بارها تخریب آثار و بافت‌های تاریخی ارزشمند ایران از سوی مقام‌ها و نهادهای جمهوری اسلامی خبرساز شده است.
کارشناسان هشدار داده‌اند استمرار این روند، نه‌تنها به حذف تدریجی میراث تاریخی تهران و تخریب هویت شهری آن می‌انجامد، بلکه می‌تواند جایگاه آثار ثبت‌شده ایران در فهرست جهانی یونسکو را با تهدیدهای جدی مواجه کند.
علی صالحی در نشستی با عنوان «بررسی وضعیت حجاب و عفاف» که چهارشنبه ۲۸ آبان با حضور فرماندهان نظامی، انتظامی و امنیتی برگزار شد، بر هم‌افزایی دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی، فرهنگی و نظارتی در حوزه «حجاب، عفاف و مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی» تاکید کرد.
او در ادامه خواستار اقدام «قاطع و سریع» نیروهای انتظامی و امنیتی جمهوری اسلامی در «شناسایی و برخورد» با آنچه «شبکه‌های سازمان‌یافته فساد و فحشا با حمایت دشمنان خارجی» خواند شد.
این اظهارات صالحی در ادامه سلسله دستورالعمل‌ها و موضع‌گیری‌های مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی درباره اجرای سخت‌گیرانه‌تر حجاب اجباری مطرح می‌شود. سیاستی که در ماه‌های اخیر با چراغ سبز قوه قضاییه و همراهی نهادهای امنیتی و رسانه‌های حکومتی دنبال شده است.
غلامحسین محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی، ۲۳ آبان گفته بود به دادستان‌ها دستور داده با همکاری دستگاه‌های امنیتی و انتظامی، جریانات به‌گفته او «سازمان‌یافته و مرتبط با بیگانه» در زمینه «ناهنجاری‌های اجتماعی» شناسایی و به دستگاه قضایی معرفی شوند.
۱۸ آبان نیز محمد موحدی آزاد، دادستان کل کشور، گفته بود دادسراها موظف‌اند «با جدیت» با زنانی که حجاب اجباری را رعایت نمی‌کنند، برخورد کنند.
روح‌الله مومن‌نسب، دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان تهران هم ۲۵ مهرماه از سازماندهی بیش از ۸۰ هزار نیروی موسوم به «آمر به معروف» برای کنترل پوشش زنان خبر داد.
فشار بیشتر بر فضای مجازی
دادستان تهران در بخش دیگری از صحبت‌های خود به نقش شبکه‌های اجتماعی در گسترش جریان‌های به‌گفته او «ضد ارزشی» اشاره کرد و گفت: «رصد و کنترل فضای مجازی باید به‌صورت جدی انجام شود و دستگاه‌های فرهنگی و نظارتی باید به‌موقع اقدام کنند.»
صالحی با اشاره به آنچه «رفتارهای غیرقانونی و ضد ارزشی» در برخی رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها خواند، از پلیس اماکن و امنیت اخلاقی خواست تمرکز ویژه‌ای بر این واحدها داشته باشد.
او دو محور اصلی این نظارت را «مقابله با عرضه مشروبات الکلی در اماکن عمومی» و «پیشگیری از برگزاری مراسم خلاف شئون اجتماعی» عنوان کرد و گفت نظارت دقیق و مستمر بر این اماکن باید در دستور کار قرار گیرد تا به‌زعم او از گسترش آسیب‌های اجتماعی جلوگیری شود.
صالحی همچنین تولید پوشاک با «الگوهای غربی» در برخی واحدهای داخلی را از مشکلات اجتماعی کنونی دانست و بر لزوم ورود جدی بسیج اصناف و ضابطان برای جلوگیری از ترویج این نوع پوشش و سبک زندگی تاکید کرد.
اقدامی که می‌تواند دامنه مداخله نهادهای حاکمیتی در سبک زندگی و حق انتخاب پوشش شهروندان را گسترش دهد و به اعمال محدودیت‌های گسترده‌تر بر آزادی‌های فردی بینجامد.
منتقدان می‌گویند هزینه‌های سنگین برای تحمیل حجاب اجباری، گسترش شبکه «آمران به معروف» و افزایش بودجه نهادهای فرهنگی حکومتی، نشان می‌دهد اولویت جمهوری اسلامی نه بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم، بلکه تشدید کنترل اجتماعی و نظارت بر سبک زندگی و پوشش شهروندان است.
با این حال، در برابر این موج تازه دستورها و تهدیدها، اشکال گوناگون مقاومت مدنی علیه حجاب اجباری همچنان ادامه دارد.
بسیاری از زنان، با وجود خطر پرونده‌سازی، جریمه و سرکوب، تلاش می‌کنند با حفظ پوشش دلخواه و انتخاب سبک زندگی خود، «نه» به این سیاست حکومتی را در عرصه عمومی تکرار کنند.
موسسه علوم و امنیت بین‌الملل واقع واشینگتن در گزارشی اعلام کرد بر اساس تصاویر ماهواره‌ای که از شهریور تا آبان ۱۴۰۴ از سایت «طالقان ۲» تهیه شده، این سازه حدود ۳۶ متر طول و ۱۲ متر قطر دارد و درون سازه‌ای فلزی با طول تقریبی ۴۰ متر و عرض ۱۷ متر قرار گرفته است.
این موسسه تاکید می‌کند که هیچ سند قطعی مبنی بر استفاده از این سازه برای «تسلیحاتی‌سازی هسته‌ای» وجود ندارد، اما موقعیت و پیشینه سایت پرسش‌برانگیز است.
«طالقان ۲» در برنامه آماد، یک مرکز کلیدی برای آزمایش‌های انفجاری بود و پیش از بمباران اسرائیل در آبان گذشته، تجهیزات تولید مواد منفجره بسیار خالص پتن (ماده منفجره بسیار قوی، پایدار و قابل قالب‌گیری) در آن قرار داشت؛ موادی که در برنامه آماد در بخش‌های داخلی «مولدهای موج انفجار» به‌کار می‌رفتند.
طبق اطلاعات این موسسه، در دوره فعالیت برنامه آماد، یک محفظه آزمایش انفجاری کوچک‌تر در همین محل قرار داشت که با فونداسیون تقویت‌شده و ساختار بتنی، امکان تصویربرداری «ایکس‌ری» از آزمایش‌های انفجاری را فراهم می‌کرد.
این سایت کمتر از ۲۰۰ متر با «طالقان یک» فاصله دارد؛ مکانی که پیش‌تر یک محفظه انفجاری بزرگ‌تر برای توسعه سلاح هسته‌ای در آن استفاده می‌شد.
ساخت‌وساز جدید ماه‌ها پیش از «جنگ ۱۲ روزه» آغاز شده و تصاویر کنونی، پیشرفت پروژه را نشان می‌دهد.
سازه استوانه‌ای بزرگ در مرکز یک ساختار فلزی تقویت‌شده و میان سه دیواره طبیعی ناشی از بریدگی کوه قرار دارد.
دو دهانه قوسی‌شکل فلزی در دو طرف سازه دیده می‌شود که بر اساس این گزارش ممکن است نقش «تله انفجاری» داشته باشند.
تصاویر ۲۳ آبان همچنین سه شکاف مستطیلی روی سقف فلزی سازه اصلی را نشان می‌دهد که احتمالا برای تهویه یا دسترسی هوایی به محفظه به‌کار می‌روند.
در بالای سازه انباشتی از خاک دیده می‌شود که می‌تواند برای خاک‌ریزی و دفن ساختمان به‌کار رود؛ اقدامی که استحکام سازه در برابر انفجار داخلی یا حمله هوایی را افزایش می‌دهد.
پایه‌های بتنی تازه‌ساز در اطراف ساختمان اصلی نیز حاکی از تقویت ساختاری این مجموعه است.
به‌گزارش این موسسه، ایران تلاش کرده محفظه احتمالی را از دید ماهواره‌ها پنهان کند.
تصاویر پیشین نشان می‌دهد که یک سازه مستطیلی بزرگِ تیره‌رنگ برای مدتی روی ساختمان نصب شده بود و تا دوم شهریور قابل مشاهده بود.
این پوشش بعدها برداشته شد و سازه فلزی و محفظه استوانه‌ای در تصاویر آشکار شد.
این گزارش نتیجه‌گیری می‌کند که طرح معماری و نحوه استحکام‌بخشی سایت نشان‌دهنده اهمیت بالای آن برای ایران است.
هرچند هدف نهایی این تاسیسات از تصاویر ماهواره‌ای به‌طور قطعی قابل تشخیص نیست، ابعاد سازه، سابقه گذشته طالقان ۲ و فاصله آن با سایر مراکز برنامه آماد «سؤالات مهمی» درباره نقش احتمالی این مرکز در فعالیت‌های حساس ایران ایجاد می‌کند.
