با ادامه بحران آب و مدیریت ناکارآمد جمهوری اسلامی در حفظ منابع، مدیر دفتر حفاظت منابع آب منطقهای تهران اعلام کرد میزان ذخیره آب سدهای تهران نسبت به سال گذشته به نصف کاهش یافته است.
راما حبیبی، جمعه ۱۴ آذر، گفت: «پنج سد تامین کننده نیاز آبی تهران، ۱۷۰ میلیون متر مکعب آب دارند، در حالی که این رقم سال گذشته ۳۸۰ میلیون متر مکعب بوده است. این نشان میدهد [مجموع آب این سدها] نسبت به میانگین بلندمدت یک-سوم و نسبت به سال گذشته به نصف کاهش یافته است.»
معاون شرکت آب منطقهای تهران، میزان بارشها از ابتدای مهر تاکنون را ناچیز خواند و گفت: «میزان بارندگی امسال ۱.۹ میلیمتر بوده، در حالی که در مدت مشابه سال قبل ۴۸ میلیمتر و در میانگین بلندمدت ۷۵ میلیمتر بارندگی داشتهایم.»
او اضافه کرد: «میزان بارندگی نسبت به پارسال ۹۶ درصد و نسبت به بلندمدت ۹۷.۵ درصد کاهش داشته که بسیار چشمگیر بوده است.»
اعلام این آمارها در حالی است که مقامهای ارشد جمهوری اسلامی در روزهای گذشته ناچار به اذعان به ابعاد بحران آب در ایران شدهاند.
مسعود پزشکیان، رییس دولت جمهوری اسلامی، ۱۳ آذر در یاسوج گفت: «در تهران زیر پای خود را خالی کردیم. آبها را کشیدیم و از رودخانهها بردیم. اکنون تهران و کرج و شهرهای اطراف با مشکل زیستمحیطی، کمبود آب و فرونشست زمین مواجه هستند و آینده خطرناکی در پیش داریم.»
عیسی بزرگزاده، سخنگوی صنعت آب کشور نیز ۱۲ آذر گفت: «حتی اگر زمستان پر بارشی داشته باشیم باز هم مجبوریم برای سال ۱۴۰۵ سناریوهای بدبینانه اجرا کنیم.»
حبیبی در بخش دیگری از صحبتهای خود، با اشاره به وضعیت منابع زیرزمینی گفت کسری سالانه مخازن آب زیرزمینی تهران حدود ۱۳۰ میلیون مترمکعب برآورد میشود: «در حال حاضر نزدیک به ۴۵ درصد آب شرب پایتخت از همین منابع زیرزمینی تامین میشود.»
به گفته او، هیچ یک از سدهای تهران هنوز بهطور کامل از مدار تامین خارج نشدهاند اما «برخی از سدها به حجم مرده رسیدهاند»؛ یعنی عملا امکان بهرهبرداری عادی از آنها وجود ندارد.
این مقام مسئول در ادامه بر اهمیت مصرف بهینه آب تاکید کرد و گفت که ضرورت صرفهجویی در مصرف آب برای شهروندان احساس میشود.
در ماههای گذشته و همزمان با تشدید بحران آب، مقامهای جمهوری اسلامی بارها تقصیر را متوجه مردم کردند و با دادن هشدار درباره کاهش ذخایر سدها، شهروندان را به «صرفهجویی» فراخواندند.
این در حالی است که آمار رسمی خود دولت نشان میدهد ریشه بحران بسیار عمیقتر از الگوی مصرف خانوارهاست.
این خواننده در مصاحبهای با خبرگزاری آسوشیتدپرس که جمعه ۱۴ آذر منتشر شد، به پرسشهایی درباره آخرین تور هنری خود و همچنین انتشار کتاب خاطراتش با عنوان «گوگوش؛ صدای گناهآلود» پاسخ داد.
او در این گفتوگو از سیاستهای جمهوری اسلامی در چند دهه گذشته انتقاد کرد و گفت مردم ایران، بهویژه جوانان و زنان، برای دستیابی به «ابتداییترین حقوق» خود، از جمله حق انتخاب پوشش، آزادی در بیان هنری و برخورداری از یک زندگی عادی، در حال مبارزه هستند.
این خواننده افزود: «مردم کشور من برای فراهم کردن یک زندگی عادی برای خانوادههایشان در تلاش هستند. آنها برای دسترسی به آب سالم، هوای پاک و زمینی که بتوانند در آن زندگی کنند، مبارزه میکنند. جوانان ما بیآنکه طعم جوانی را بچشند، پیر شدند. مردم ما باید این چرخه دردناک را پایان دهند و آزادیهایی را به دست آورند که هر انسانی شایسته آن است.»
گوگوش همچنین احتمال بازگشت به صحنه پس از پایان تور خداحافظیاش را منتفی ندانست و ادامه داد: «بهمدت ۴۷ سال بر زندگی خود کنترل نداشتهایم. هرچه برنامهریزی کردیم، عملی نشد و هرچه اتفاق افتاد، برنامهریزی ما نبود. من هم استثنا نیستم. با این حال، ترجیح میدهم فعالیت هنریام را برای روزی بگذارم که جمهوری اسلامی دیگر در کشورم وجود نداشته باشد.»
گوگوش، با نام شناسنامهای فائقه آتشین، در سال ۱۳۲۹ در تهران متولد شد. او از دوران کودکی پا به دنیای هنر گذاشت و به یکی از محبوبترین خوانندگان تاریخ موسیقی ایران تبدیل شد.
آسوشیتدپرس در گزارش خود از گوگوش بهعنوان «معروفترین خواننده ایران» یاد کرد. او پس از انقلاب ۱۳۵۷ تحت فشار فزایندهای قرار گرفت و از فعالیت هنری منع شد.
گوگوش در نهایت در سال ۲۰۰۰ میلادی توانست ایران را ترک کند و فعالیت هنری خود را دور از وطن از سر بگیرد.
آسوشیتدپرس نوشت محافل تندرو اسلامی در ایران طی سالهای اخیر به حملات خود علیه گوگوش ادامه دادهاند؛ انتقاداتی که پس از انتشار ویدیوی آهنگ او در سال ۲۰۱۴ با محوریت عشق همجنسگرایانه شدت یافت.
این خبرگزاری با اشاره به کتاب جدید گوگوش افزود «صدای گناهآلود» روایتگر زندگی فردی است که سرنوشتش همزمان با تحولات سیاسی ایران در دوران معاصر و فراز و فرودهای زندگی شخصیاش رقم خورده است.
این کتاب با همکاری تارا دهلوی به زبان انگلیسی تهیه شده و هما سرشار آن را با عنوان «گوگوش، صدای قدغن»، به فارسی ترجمه کرده است.
گوگوش در جریان خیزش «زن، زندگی، آزادی» در سال ۱۴۰۱ بارها از معترضان در ایران حمایت کرد.
او مردادماه در پیامی ویدیویی به همایش «همکاری ملی برای نجات ایران» در شهر مونیخ آلمان گفت: «ایران زخم خورده است. باید این مادر زخمخورده را دوباره شاداب کنیم.»
