جمعی از زندانیان سیاسی در نامه‌ای اعلام کردند که در اعتراض به «خودکامگان» حاکم بر ایران و اعتراض به کشتار آبان۹۸، کشتار سراوان، سرکوب و اعدام معترضان و اقلیت‌ها، از اول فروردین ۱۴۰۰ «اعتصاب غذای جمعی» را آغاز و تا سه روز ادامه می‌دهند.
در این نامه، جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان‌های اوین و تهران بزرگ که خطاب به «هموطنان عزیز» نوشتند که «ما به یاد و احترام رنج‌های مشترک‌مان و در اعتراض به ظلم‌های ستمگران که شمه‌ای از آن را برخواهیم شمرد و به پاسداشت مبارزه شما برای آزادی، دموکراسی، رفع تبعیض و نابرابری و احقاق حقوق انسان، از بامداد اولین روز قرن پانزدهم به مدت سه روز اعتراض خود را به صورت اعتصاب غذا نشان خواهیم داد.»
زندانیان سیاسی در نامه خود خطاب به مردم ایران تاکید کردند که یکی از اهداف اعتصاب غذای سه روزه و دسته‌جمعی‌شان این است «تا به جای نان و آسایش که مدت‌هاست از سفره شما مردم شریف ایران دریغ شده است از خوان جان‌فزای شرافت و شجاعت شما ارتزاق کنیم و نیرو بگیریم برای همراه و یاور شما بودن در ایستادگی و مقاومت به امید پیروزی در قرنی خوش بهار.»
در این نامه، زندانیان سیاسی خطاب به مردم ایران نوشتند که «ما به یاد و احترام رنج بی‌شمار گرسنگان وطن در برابر سفره عید نوروز و در اعتراض به خشونت کشنده فقر که در آخرین زخمه‌اش با تعیین حداقل دستمزد ۱۴۰۰ کفاف پنج روز زندگی انسانی را نمی‌دهد» و «به یاد و احترام رنج آوارگانی که در حاشیه‌نشینی و پشت‌بام خوابی به اسارت رفته‌اند و در اعتراض به استبدادی که حتی در زندان هم در پی گسستن هر پیوندی‌ست و به جبر تبعید آواره‌ات می‌کند، اعتصاب غذا خواهیم کرد.»
زندانیان سیاسی در بخشی از نامه خود اعتراض به کشتار آبان ۹۸ و کشتار سراوان در اسفند ماه ۹۹ را یکی دیگر از دلایل اعتصاب غذای سه روز خود عنوان کردند. آنها نوشتند که این اعتصاب غذا «به یاد و احترام آفتابی که از سراوان برآمد و در خون دل مادران داغدار بلوچ غروب کرد و در اعتراض به سرکوب، کشتار، و خفقان اقلیت‌های قومی و مذهبی و به یاد و احترام کشته‌شدگان آبان ماه ۹۸ و همه جان‌هایی انجام می‌شود که در راه سعادت و آزادی ایران فدا شدند و در اعتراض به ظلم و ستمی که برای بقایش هیچ گلوله‌ای را هوایی تلف نمی‌کند.
در نامه زندانیان سیاسی همچنین آمده است که این اعتصاب غذای جمعی «به یاد و احترام سربه‌داران نوید افکاری، مصطفی صالحی، محمد ثلاث و هزاران زن و مردی که ایستاده برای مردم‌شان جان دادند» و در اعتراض سیستمی است که امنیتش را بر سرکوب میزان می‌کند.
در بخشی از این نامه آمده است که «ما به یاد و احترام بهنام محجوبی و دیگر زندانیان بیماری که چو شمع پشت میله‌های زندان آب شدند و می‌شوند و در اعتراض به زندانی که درهایش رو به قبرستان گشوده است» اعتصاب عذا می‌کنیم.
زندانیان سیاسی همچنین حاکمان جمهوری اسلامی را «خودکامه» خواندند و خطاب به مردم ایران نوشتند که «یاد شجاعت و ایستادگی شما مردم بزرگ، ما را مصمم‌تر می‌کند و این رنج‌ها ما را قوی‌تر، تا پای به پای شما راه صلح و آزادی را در قرن پیروزی به پیماییم زیرا باور داریم پی و بن برشده دیوار بدجویان، روی در سوی خرابی است.»
این نامه به امضای ۲۸ زندانی سیاسی رسیده است و نویسندگان آن تاکید کردند که «بسیار کسان در زندان هستند که در این تلاش برای تجدید پیوند با شما مردم و بهویژه کارگران، معلمان، بازنشستگان و زحمتکشان در کنار ما ایستادهاند اما تبعید، انفرادی و بسی ستمهای ناروا مجالشان نداد تا نامشان ذیل این اعتصاب نوروزی آغاز قرن باشد.»
زندانیان سیاسی در پایان نامه خود نوشتند: «مردم عزیز ایران، عید نوروز و هر روز ما از شما مبارک شده است و قلب ما سرشار از عشق شماست به امید پیروزی و دیدارتان در ایرانی آزاد.»
