کانون صنفی فرهنگیان گیلان به تبعید اسماعیل عبدی، معلم زندانی، از اوین به زندان رجایی‌شهر اعتراض کرد

او در این پیام صوتی از «حال خوب» خود خبر داد و گفت: «جابه‌جایی و آوارگی بین زندان‌ها و بندهای مختلف هیچ خوشایند نیست به لحاظ انسانی و حقوقی هم این جابه‌جایی‌ها توجیهی ندارد و قاعدتا برای خانواده و دوستان سخت بود که شب عید متحمل نگرانی شدند.»

نوری ادامه داد: «اما این نگرانی‌ها و رنج‌ها در ذیل و پیوستگی رنج‌هایی باید خوانده شود که لحظه تحویل سال همه ما را غمبار و تلخ کرده است. غم بسیار مردمی که اسیر فقر، گرسنگی، آوارگی و حاشیه‌نشینی هستند و زیر بار سرکوب، خفقان و استبداد نفس می‌کشند.»

او گفت: «در لحظه عید یاد می‌کنم از نوید افکاری و بهنام محجوبی که داغشان تازه است و تازه می‌ماند مثل داغ همه عزیزانی که در راه آزادی و حقیقت جان دادند. یاد می‌کنم از سیستان و بلوچستان، کردستان، خوزستان و جای جای سراسر زخم ایران.»

این زندانی سیاسی با اشاره به این که او و جمعی از زندانیان سیاسی دیگر در زندان‌های مختلف ایران «با همین دغدغه‌ها از بامداد آغاز قرن دست به اعتصاب غذای سه روزه» زده‌اند، اضافه کرد: «می‌دانم در برابر رنج‌های شما مردم هیچ چیزی نیست، اما کوشش و تلاشی است به این امید که زبانی باشد برای بیان همدردی و اعتراض به ستمگر، به این امید که آغازی باشد برای قدم‌های بزرگتر.»

پیشتر جمعی از زندانیان سیاسی در نامه‌ای اعلام کردند در اعتراض به «خودکامگان» حاکم بر ایران و اعتراض به کشتار آبان۹۸، کشتار سراوان، سرکوب و اعدام معترضان و اقلیت‌ها، و با هدف تجدید پیوند با کارگران، معلمان و بازنشستگان، از اول فروردین ۱۴۰۰ «اعتصاب غذای جمعی» را آغاز و تا سه روز ادامه می‌دهند.

ایران الهیاری، مادر مهرداد معین‌فر از جان‌باختگان اعتراض‌های آبان ۹۸ در پیامی نوروزی از مردم خواست «تماشاگر ظلم و بی‌عدالتی نباشند» همانطور که فرزند او «تماشاگر ظلم و بی‌عدالتی نشد». او گفت برای مردم ایران «صلح، آرامش و دوستی» آرزو دارد.

منوچهر بختیاری، پدر پویا بختیاری، از کشته‌شدگان اعتراض‌های آبان ۹۸ نیز در پیامی نوروزی، سال ۱۴۰۰ را «‌سال نه به جمهوری اسلامی» نام‌گذاری کرد.

او گفت امید دارد این نامگذاری «سمبلی باشد برای پایان دادن به ۴۳ سال عذاب، فقر، گرسنگی، سیه‌روزی که این ظالمان بی‌وجدان غیرایرانی بر سرزمین نیکمان روا داشتند.»

بختیاری همچنین تاکید کرد: «جنبش دادخواهی ملت ایران، همواره برای آزادی و آزادگی مردم و جان دوباره این خاک تا سرنگونی رژیم فاسد و تبهکار خواهد کوشید.»

حامد اسماعیلیون، از خانواده‌های جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی در پیام نوروزی خود که به دست ایران اینترنشنال رسیده، گفت سال ۱۳۹۹ سال سختی برای ایرانیان و خانواده‌های پرواز ۷۵۲ بود.

او ادامه داد: «برای خانواده‌های پرواز، عددها دیگر معنایی ندارند، ۱۳۹۸، ۱۳۹۹، ۱۴۰۰. برای خانواده‌های پرواز، فقط یک عدد معنا دارد: ۷۵۲.»

اسماعیلیون با تبریک آغاز سال جدید به همه کسانی که نوروز را جشن می‌گیرند، ابراز امیدواری کرد سال جدید «برای خانواده‌های پرواز و تمام کسانی که تحت ستم قرار گرفتند، سال یافتن حقیقت و سال یافتن عدالت باشد». او اضافه کرد به یاد تمام کسانی است «که در این نوروز با ما نیستند».

فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی زندانی سیاسی، در پیام نوروزی خود گفت به همراه مادر یک زندانی سیاسی دیگر برای پهن کردن سفره هفت‌سین به نزدیکی زندان اوین رفته بودند، اما ماموران امنیتی مانع این کار شدند. با این حال آنان توانستند کمی دورتر، سفر هفت‌سین خود را پهن کنند تا «به یاد فرزندان‌ خود و در نزدیکی» آنان باشند.

مادر سهیل عربی با تبریک سال نو، ابراز امیدواری کرد «امسال سال آزادی باشد و در شادی و آزادی کنار همدیگر زندگی کنیم.»

شایا گلدوست، زن ترنس و کنشگر مسائل جنسی و جنسیتی، در پیامی نوروزی که برای ایران اینترنشنال فرستاد، آرزو کرد سال جدید پر از «آزادی و برابری برای همه» باشد.

او همچنین نسبت به تلاش جمعی برای «درک دیگران و پذیرش انسان‌هایی که اطراف ما زندگی می‌کنند، با وجود همه تفاوت‌هایی که با همدیگر داریم» ابراز امیدواری کرد.

این کنشگر مسائل جنسیتی تاکید کرد: «دنیا با وجود این تنوع‌ها و تفاوت‌ها جای قشنگی است و دنیای رنگارنگ طبیعتا دنیای زیباتری برای همه ما خواهد شد.»

محمد شریفی مقدم، درویش گنابادی زندانی، در پیامی صوتی از زندان گفت: «من مثل سال گذشته دیگر در انفرادی و محیط بسته نیستم، و اکنون این فرصت را دارم که تحویل سال را با زندانیان همبند بر سفره هفت‌سین بنشینم؛ سفره‌ای که سین‌هایش مرزهای واژه را در بندهای زندان درنوردیده و سیخ و سوزن و سیگارش درس نوروزی را سرپا نگاه داشته است.»

او ادامه داد: «عید برای من در زندان، زمانی است که نبودن‌ها را حسابی به رخم می‌کشد. در چهار عیدی که اینجا گذراندم سالی نبوده که غم تازه‌ای از نبودن‌ها و از دست دادن‌ها همراهم نبوده باشد. امسال هم زانو به زانو یتیمان بلوچستان، مادر بهنام، نوید، مهدی و بسیاری دیگر، یاد آنهایی را در خاطر زنده می‌کنم که به تیغ توحش نامردمان جانشان گرفته شد. سال‌های خون که از پی هم می‌آیند.»

این زندانی سیاسی تاکید کرد: «تاریخ یادآور می‌شود که در سال‌هایی که سیستم دیگر بهره‌کشی و استثمار برایش اندک بود و برای ادامه حیاتش به خون انسان‌ها نیاز داشت، چه انسان‌های عزیزی را از ما گرفتند. امسال نیز در آنِ تحویل سال، هنگامه زیباتر را در خیال نقش خواهم بست که در آن، دست نویسندگان قلم نمی‌شود، سینه آزادی خواهان دریده نمی‌گردد و سر معترضان بر دار نمی‌رود، چه با ما و چه بی ما.»

فرزانه انصاری‌فر، خواهر فرزاد انصاری‌فر، از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ماه ۹۸، در پیام نوروزی خود برای جوانان ایرانی «آرامش، صلح، سلامتی و بیش از هر چیزی آزادی را» آرزو کرد.

او خطاب به مقام‌های جمهوری اسلامی گفت: «شما فقط فرزاد را نکشتید، شما خانواده من را هم از هم متلاشی کردید، شما تمام آرزو و خوشبختی‌هایی که برای فرزاد داشتیم از ما گرفتید. شما خنده‌هایی که روی لب ما بود از ما گرفتید و به جای آن، اشک و آه و خون و ناله دادید.»

او خطاب به نیروهای حکومتی ادامه داد: «با کدام دلخوشی فرزندانتان را به آغوش می‌کشید و بوسه بر صورت آنان می‌زنید و به آنان تبریک می‌گویید، در حالی که مغز جگرگوشه پدر و مادری را متلاشی کردید.»

در رسانه‌های اجتماعی نیز تصویری از هفت‌سین چیدن بهیه نامجو، مادر نوید افکاری بر مزار او منتشر شده که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.

افکاری که در جریان اعتراض‌های مرداد ۹۷ بازداشت شده بود، شهریور سال گذشته علی‌رغم کارزار مجازی بسیار گسترده اعدام شد و دو برادر او حبیب و وحید افکاری همچنان در انفرادی‌اند.