ناهید شیرپیشه، مادر پویا بختیاری، بازداشت شد

هدف این کارزار، تشویق زنان مخالف حجاب اجباری به حضور در اماکن عمومی بدون داشتن حجاب است هر چند که در فراخوان آن اشاره‌ای به تجمع در محل خاصی نشده است.

حامیان این کارزار در روزهای اخیر با هشتگ حجاب بی حجاب علاوه بر شرح روایت‌ها و نظرات خود درباره حجاب اجباری خواهان همبستگی برای مبارزه با آن شده‌اند.

در این مدت مجموعه‌ای از عکس، ویدیو و گرافیک‌ در رسانه‌های اجتماعی برای ترویج هدف کارزار منتشر شده که مضمون همه آن‌ها ابراز انزجار از حجاب اجباری و تحمیل‌های حکومتی است.

شکل‌گیری این کارزار به موازات موج تازه‌ای از سرکوب آزادی‌های فردی و تحمیل حجاب اجباری است که از طریق افزایش گشت‌های ارشاد، بستن کافه‌ها و رستوران‌ها به دلیل «‌بدحجابی مشتریان» و دستور به ادارات برای محرومیت مراجعان «‌بدحجاب» از خدمات ایجاد شده است.

حکومت ایران همچنین روز ۲۱ تیر ماه را هم به عنوان روز «‌حجاب و عفاف» نام‌گذاری کرده و قصد برگزاری همایش‌هایی با هدف ترویج حجاب اجباری دارد.

مخالفان حجاب اجباری هم با هدف مقابله با برنامه‌های حکومت روز ۲۱ تیر را به عنوان هدف اقدام‌های اعتراضی خود برگزیده‌اند.

در همین راستا ده‌ها نفر از فعالان حقوق زنان با امضای بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند تعیین روز ۲۱ تیر به عنوان «‌روز حجاب و عفاف، تنها بهانه‌ای برای نشانه‌گذاری جدید سرکوب بیشتر مردم و به طور خاص زنان ایرانی است.»

در این بیانیه با اشاره به تبعیض ناشی از پوشش اجباری آمده که «پوشش اسلامی به عنوان پوشش برتر، عملا زنانی را که با این نوع سبک پوشش موافق نیستند و نمی‌خواهند خود را مطابق میل حاکمان بیارایند، از فرصت‌های سیاسی، علمی، اجتماعی و فرهنگی محروم ساخته است.»

این فعالان تاکید کردند: «بسیاری از زنانی که بعد از انقلاب ۵۷ با همراهی نکردن مردان سیاست‌مدار و فعالانی که همواره کسب قدرت برایشان مهمتر از حقوق برابر بوده است، تنهایی سیاسی و اجتماعی را در برابر جزم‌اندیشی خمینی و اسلامیزه شدن جامعه تجربه کردند، در طول این سال‌ها در کنار هم قرار گرفتند و هر کدامشان به شیوه‌ای که می‌توانستند، با بلند کردن صدای اعتراض زنانه‌ برای گرفتن حقوق برابر هزینه داده‌اند. آنها نه مدعی رهبری بوده‌اند و نه نیازمند به رهبر.»

فعالان حقوق زنان در پایان بیانیه خود نام‌گذاری روزی به اسم «‌حجاب و عفاف» را «نشانه خالی بودن دست حکومت ایران در برابر مبارزه زنان» دانسته و تاکید کرده‌اند: «ما حقوق‌مان را می‌دانیم و راه رسیدن به آن را نیز آموخته‌ایم. پس مبارزه‌ و مقاومت‌مان ادامه دارد.»

آسیه امینی، پرستو فروهر، مهناز پراکند، شهلا انتصاری، مولود حاجی‌زاده، عفت ماهباز، یاسمین فهبد، سمانه سوادی و مینا خانی از جمله امضا‌کنندگان این بیانیه‌اند.

یووال اشتاینیتس در سخنانی با بیان این که سفر بایدن به منطقه تنها زمانی ارزش دارد که یک تهدید نظامی علیه جمهوری اسلامی را روی میز بگذارد، گفت: «نبود چنین تهدیدی علیه جمهوری اسلامی در یک سال گذشته موجب شده تهران برای نخستین بار با سرعت هر چه تمام‌تر به سوی ساخت بمب هسته‌ای حرکت کند.»

این نماینده کنست از حزب لیکود، با انتقاد از یادداشت جو بایدن در روزنامه واشینگتن پست، گفت که او در این یادداشت تنها بر ادامه و تشدید فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی بر ایران تاکید کرده و هیچ اشاره‌ای به وجود گزینه‌های نظامی علیه جمهوری اسلامی نکرده است.

اشتاینیتس در یک دهه گذشته، به عنوان وزیر اطلاعات و امور استراتژیک در چند کابینه نتانیاهو، مسئول هماهنگی اقدامات اسرائیل در زمینه مقابله با برنامه اتمی ایران بوده است.

او با اشاره به افزایش شدید سطح غنی‌سازی اورانیوم در ایران در یک سال و نیم گذشته، گفت تنها عاملی که در این مدت تغییر کرده این است که جمهوری اسلامی باور دارد دیگر به‌صورت نظامی از سوی ایالات متحده تهدید نمی‌شود. به گفته اشتاینیتس، وجود گزینه نظامی بسیار مهم‌تر از وجود یا نبود قرارداد اتمی است و آنچه حکومت ایران را متوقف می‌کند، وجود تهدید نظامی از سوی ایالات متحده است.

وزیر پیشین اطلاعات اسرائیل هشدار داد که ایران تنها شش ماه با ساخت بمب اتمی فاصله دارد و این آخرین فرصت جو بایدن است.

در همین حال مایک پمپئو وزیر خارجه دولت ترامپ هم در واکنش به یادداشت جو بایدن در روزنامه واشینگتن‌پست مبنی بر امن‌تر شدن خاورمیانه پس از ریاست‌جمهوری او در توییتی نوشت: «شوخی می‌کنی. حرف من را مبنا قرار نده. از فرمانده سنتکام یا اسرائیلی‌ها، امارات، افغان‌ها یا عربستان سعودی سوال کن. فقط آیت‌الله با تو موافق است.»