تعدادی از دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی قم به دلیل برگزاری میهمانی مختلط از تحصیلی محروم شدند

بر اساس این گزارش، ایران در سال ۲۰۲۱ میلادی از نظر شاخص توسعه انسانی در رتبه ۷۶ جهان قرار گرفت. در گزارش پیشین شاخص توسعه انسانی مربوط به سال ۲۰۱۹، ایران در جایگاه هفتادم جهان بود.

رتبه ایران در فهرست کشورهای جهان از نظر شاخص توسعه انسانی در چهار سال گذشته ۱۶ پله سقوط کرده است.

در سال ۲۰۱۷، ایران در فهرست رتبه‌بندی کشورهای جهان از نظر شاخص توسعه انسانی در رده ۶۰ قرار داشت.

در این گزارش، درآمد ناخالص سرانه ایرانیان در سال ۲۰۲۱ میلادی ۱۳ هزار دلار اعلام شده است.

بررسی‌های ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد درآمد ناخالص سرانه به قیمت‌های ثابت از سال ۲۰۱۸ تا سال ۲۰۲۱ میلادی، حدود پنج هزار دلار کاهش یافته است.

در گزارش شاخص توسعه انسانی سال ۲۰۱۸، درآمد ناخالص سرانه ایرانیان بیش از ۱۸ هزار دلار اعلام شده است.

درآمد ناخالص سرانه ایرانیان در گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۱۹ میلادی تا حدود ۱۲ هزار و ۵۰۰ دلار کاهش یافته بود.

نرخ امید به زندگی از جمله شاخص‌هایی است که در گزارش‌های سالانه شاخص توسعه انسانی به آن اشاره می‌شود. نرخ امید به زندگی در ایران در سال ۲۰۲۱ میلادی به کمتر از ۷۴ سال کاهش یافته است.

در سالنامه آماری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مربوط به سال ۱۴۰۱ که به تازگی منتشر شده، به شاخص نرخ امید به زندگی در ایران اشاره شده است.

بر اساس داده‌های گزارش شاخص توسعه انسانی سازمان ملل، نرخ امید به زندگی در سال ۲۰۱۹ میلادی حدود ۷۷ سال بود. آمارهای سال ۲۰۲۱ میلادی از کاهش نرخ امید به زندگی به میزان سه سال خبر می‌دهند.

روزنامه جهان صنعت در گزارشی با اشاره به کاهش نرخ امید به زندگی در دو گزارش اخیر شاخص‌های توسعه انسانی، آن را به افزایش مرگ‌ومیرها بر اثر کرونا و بیماری‌های واگیردار تنفسی، حجم بالای تصادفات بین‌جاده‌ای، افزایش موارد تلفات مرتبط با حوادث طبیعی و حوادث کار، افزایش میزان آلاینده‌های خوراکی، آلودگی هوا، پارازیت و کمبود آب نسبت داده است.

به تازگی ویدیویی از اتفاقات روز ۱۴ آبان در دانشگاه تهران منتشر شد که در آن غلامرضا جمشیدی‌ها خطاب به دانشجویان می‌گوید: «من امروز دوست دارم دعوا کنم.»

بر اساس گزارش‌ها، دلیل این درگیری اقدام برای ضبط کارت دانشجویی یکی از دانشجویان بوده است.

در ادامه ویدیو صدای رییس دانشکده علوم اجتماعی شنیده می‌شود که در پاسخ به اعتراض دانشجویی که می‌گوید اینجا «آکادمی‌ست» فریاد می‌زند: «برو بابا آکادمی، آکادمی نکن ... فاحشه‌[خانه] کردید اینجا را ... برید گورتان را گم کنید ....»

جمشیدی‌ها در انتهای این ویدیو دانشجویان را تهدید به اخراج می‌کند.

در واکنش به این اتفاق، شماری از دانشجویان معترض در حیاط دانشگاه تجمع و اعلام کردند تا زمان عذرخواهی رسمی جمشیدی‌ها، در فضای عمومی دانشکده به اعتراضشان ادامه خواهند داد.

بر اساس گزارش شوراهای صنفی دانشجویان کشور، پس از حضور پرتعداد نیروهای حراست، به دنبال ایستادگی دانشجویان، مسوولان دانشگاه کارت ضبط‌ شده را پس داده‌اند.

حراست دانشگاه به دانشجویان قول داده است با بازبینی فیلم‌های دوربین‌های مداربسته، به رفتار توهین‌آمیز رییس دانشکده رسیدگی کند.

پس از شدت گرفتن انتقادها، جمشیدی‌ها مدعی شد علت فحاشی‌اش به دانشجویان، «دست‌ دادن و روبوسی» دختران و پسران با هم بوده است: «انگار که محرم هستند و اینجا دانشگاه نیست. دیدن این رفتارها برای من خیلی سخت بود و واقعا منقلب و عصبانی شدم.»

او همچنین گفت ضرورتی برای عذرخواهی از دانشجویان نمی‌بیند.

فعالان دانشجویی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه طباطبایی با انتشار بیانیه‌ای در حمایت از دانشجویانی که به آنان توهین شده است نوشتند: «در وضعیتی به سر می‌بریم که مسوولان دانشگاه نفرتی بنیادین از دانش و دانشجو دارند.»

به گفته آنان، جمشیدی‌ها که «با وقاحت تمام» دانشجویان را فاحشه و دانشکده را فاحشه‌خانه نامیده است، نه تنها پیشینه علمی مناسب ندارد بلکه حداقلی‌ترین صلاحیت‌های لازم برای ارتباط اجتماعی را هم دارا نیست.

برخورد توهین‌آمیز روسای دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها با دانشجویان اتفاق جدیدی نیست اما به ویژه پس از شکل‌گیری جنبش‌های اعتراضی دانشجویی به دنبال خیزش انقلابی علیه جمهوری اسلامی شدت گرفته است.

نویسندگان بیانیه دانشکده علوم اجتماعی طباطبایی به این موضوع نیز اشاره کرده و گفتند رییس این دانشکده هم دانشجویان را با الفاظ «کدو» و «گَله» خطاب کرده است.

به گفته امضاکنندگان بیانیه، این نگاه و رفتار تنها محدود به یک دانشکده خاص نیست و در دانشکده زبان و ادبیات فارسی نیز عبدالرضا سیف با ریاست «کودکانه» خود، فضا را برای هر گونه فعالیت علمی و دانشجویی محدود کرده است.

این دانشجویان با ابراز امیدواری درباره تغییر این وضعیت در زمانه‌ای نزدیک، نوشتند: «اندیشه‌ها و نگاشته‌های همین دانشجویانِ همواره زیر ضرب اما سرافراز، با پوستِ تن این کتاب‌سوزان جلد خواهد گشت.»