اداره کل میراث فرهنگی اصفهان انجام «قیرگونی» روی یک پل دوران ساسانی را تایید کرد

یک منبع مطلع با بیان این مطلب به ایران‌اینترنشنال گفت مسوولان زندان اوین با دستور وزارت اطلاعات کارت تلفن ثابت را قطع کرده‌اند و دلیل آن را نوشتن نامه او در واکنش به موج سرکوب بهائیان ایران در هفته‌های گذشته عنوان کردند.

این عضو سابق مدیران جامعه بهائی ایران، در نامه‌اش که نسخه‌ای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسیده و روز ۲۸ آبان منتشر شده بود، با بیان روایت‌هایی از نقض حقوق شهروندان بهائی در ایران نوشت: «ما بهائیان برای داشتن یک زندگی معمولی در کشور آبا و اجدادی‌مان ۴۵ سال است که مدام رد صلاحیت می‌شویم.»

مهوش ثابت در نامه‌اش بارها از اصطلاح «رد صلاحیت» برای محرومیت‌های مختلفی توسط جمهوری اسلامی بر او و دیگر بهائیان ایران تحمیل شده استفاده کرد.

«صلاحیت» در زبان فارسی به معنای اهلیت، سزاواری، شایستگی، قابلیت و لیاقت است. «رد صلاحیت» نیز اصطلاحی‌ است که در سیستم جمهوری اسلامی برای رد به‌کارگیری افراد در مناصب و مشاغل در صورت دارا نبودن شرایط مورد نظر حکومت استفاده می‌شود. اعتقاد و التزام عملی به اسلام و نظام جمهوری اسلامی و ابراز وفاداری به قانون اساسی و اصل ولایت مطلقه فقیه ازجمله شرایطی است که جمهوری اسلامی برای صلاحیت یا عدم صلاحیت افراد به آنها استناد می‌کند.

محروم شدن از ادامه کار به عنوان مدیر یک مدرسه در تهران و محرومیت از ادامه تحصیل در دانشگاه پس از انقلاب ۱۳۵۷ از جمله مواردی است که این شهروند بهائی به آنها اشاره کرده است.

اکنون یکی از کاربران شبکه اجتماعی ایکس محرومیت مهوش ثابت از حق تماس تلفنی را «رد صلاحیت» شدن او از تلفن زدن به خانواده‌اش از زندان توصیف کرده‌ است.

مهوش ثابت شهریاری، شاعر و آموزگار ۷۱ ساله بهائی است. «رها»، «حکایت عاشقی» و «مرا تو در نظر آور»، از جمله کتاب‌های شعر اوست که اجازه انتشار در ایران را ندارند و در خارج از کشور منتشر شده‌اند.

این زن زندانی که تا به امروز نزدیک به ۱۲ سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی تحمل حبس کرده، در نامه‌اش به مواردی از جمله سرکوب گسترده بهائیان در سال‌های آغازین روی کار آمدن جمهوری اسلامی، ده سال حبس خود از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۶ و ده سال حبس آخرش که از مردادماه ۱۴۰۱‏ در حال تحمل آن است، پرداخته بود.

پیش از مهوش ثابت، فریبا کمال‌آبادی، دیگر شهروند بهائی زندانی در نامه‌ای از زندان اوین به موج تازه سرکوب بهائیان ایران واکنش نشان داد و جزییاتی از تفتیش منازل و بازداشت شماری از بهائیان همدان و کرج را روایت کرد.

تشدید سرکوب بهائیان در ایران

در هفته‌های گذشته فشار نهادهای امنیتی و قضایی بر شهرندان بهائی روندی افزایشی داشته است.

در همین رابطه روز جمعه ۱۹ آبان جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه‌ای نسبت به افزایش بازداشت‌ها و فشار نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی بر شهروندان بهائی در ایران ابراز نگرانی کرد.

در این بیانیه با اشاره به تفتیش گسترده منازل شهروندان بهائی در شهرهای مختلف، آمده که از ماه گذشته حداقل ۳۲ شهروند بهائی در سراسر کشور بازداشت شدند.

ایران‌اینترنشنال روز شنبه ۲۰ آبان در گزارشی از تفتیش ۳۰ خانه متعلق به بهائیان در همدان و بازداشت ۲۰ شهروند بهائی در همدان و کرج خبر داده بود.

ایران‌اینترنشنال روز شنبه چهارم آذر در گزارشی دیگر از ادامه پرونده‌سازی وزارت اطلاعات برای زنان بهائی بازداشت شده در اصفهان خبر داده بود.

منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند. قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی‌گری را به رسمیت می‌شناسد.

بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.

محمدی در بخشی از این نامه که در حساب اینستاگرامش منتشر شده، با طرح این پرسش که «سخت در تردید و حیرتم که جهان چگونه به کشتار و اعدام مردم سرزمین ایران می‌نگرد؟» اعدام‌ها را مایه ننگ حکومت «استبدادی سرکوبگر» جمهوری اسلامی و خشم مردم ایران دانسته و از آن به‌عنوان عاملی برای سهمگین‌تر شدن اعتراضات مردمی یاد کرده است.

او اعدام میلاد زهره‌وند را سربه‌دار شدن هشتمین معترض جنش «زن، زندگی، آزادی» و اعدام حمیدرضا آذری را به دار کشیده شدن کودکی ۱۷ ساله توصیف کرد.

میلاد زهره‌وند روز پنج‌شنبه دوم آذر به شکلی مخفیانه در زندان ملایر اعدام شد. زهره‌وند در ارتباط با مرگ علی نظری، مامور اطلاعات سپاه در جریان خیزش انقلابی به اعدام محکوم شده بود.

حمیدرضا آذری روز جمعه سوم آذر به اتهام قتل در زندان سبزوار به دار آویخته شد. او در زمان وقوع جرم، بازداشت و اعدام کمتر از ۱۸ سال داشت و کودک‌-مجرم بود.

نرگس محمدی در بخشی از نامه‌اش به اعدام قاسم آبسته، زندانی عقیدتی کرد و اهل سنت اشاره کرده و نوشته «ماشین اعدام در سرتاسر کشور شتاب گرفته و پیام حکومت استبدادی دینی به جامعه، تداوم کشتار و اعدام است.»

این زندانی سیاسی از این روند به‌عنوان «جنگ حکومت با تمام ابزار سرکوب و مرگ، علیه مردم مظلوم، معترض و بی‌دفاع ایران» یاد کرده است.

نرگس محمدی که ۱۴ مهرماه امسال برنده جایزه نوبل صلح سال ۲۰۲۳ شد، با انتقاد از بی‌توجهی به افزایش روند اعدام‌ها در ایران از جامعه بین‌الملل پرسیده: «آیا تصور می‌کنند اعدام جوانان سرزمین ما که چون برگ خزان در پاییز سرد بر زمین می‌ریزد، در این‌گوشه از شرقِ جهان پهناور، امری مفروض است؟ یا شاید تصور می‌کنند احکام اعدام بر اساس قوانین و در دادگاه‌های علنی و منصفانه و با دفاع متهم از خود انجام شده است؟»

پارلمان اروپا روز پنج‌شنبه دوم آذر در بخشی از یک قطعنامه‌ در محکومیت نقض گسترده حقوق بشر در ایران اعلام کرد اقدام جمهوری اسلامی را در صدور احکام اعدام و افزایش نگران‌کننده اعدام‌ها به‌شدت محکوم می‌کند.

محمدی با بیان اینکه «آیا صدور یک بیانیه در یک کاغذ کافی‌ است؟» از نبود اراده جهانی برای توقف اعدام بی‌امان و گسترده در سراسر شهرهای ایران انتقاد کرد.

او اضافه کرده که جمهوری اسلامی با بهانه‌های واهی و بی‌اساس که فقط به قصد ارعاب و وحشت مردم معترض ایران است، دست به اعدام‌ها می‌زند.

این فعال حقوق بشر زندانی در پایان نامه‌اش از مردم ایران خواسته «دادخواهان را تنها نگذارند و وجدان‌های بیدار صدای رسای دادخواهی در این سرزمین رنج‌کشیده ، صدای افراد زیر حکم اعدام و معترض به تداوم اعدام‌ها باشند.»

افزایش صدور و اجرای احکام اعدام در ایران

روز دوشنبه ۲۲ آبان، سازمان حقوق بشر ایران در گزارشی نوشت از آغاز جنگ در غزه ۱۱۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند.

وبسایت حقوق بشری هرانا نیز در گزارشی نوشت در بازه زمانی ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲ تا هشت اکتبر ۲۰۲۳، دست‌کم ۶۵۹ شهروند در ایران اعدام شدند و شمار اعدام‌شدگان طی این مدت در مقایسه با زمان مشابه در سال گذشته حدود ۲۴ درصد افزایش یافته است.

بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل، از یک ژانویه ۲۰۱۲ تا ۳۱ ژوییه ۲۰۲۳، بیش از پنج هزار نفر شامل دست‌کم ۵۷ کودک در ایران به دار آویخته شدند.

پیش‌ از این آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در جدیدترین گزارش خود درباره وضعیت حقوق بشر در ایران، افزایش اعدام‌ها را نگران‌کننده و هشدار‌ دهنده خوانده بود.