روزنامه کیهان: با مسدود شدن شش میلیارد دلار، ضربات دردناک به آمریکا وارد می‌شود
روزنامه دی‌زایت در یادداشتی درباره اصرار لوئیز آمتسبرگ، کمیسر حقوق بشر دولت آلمان بر محرمانه بودن جلسه لغو شده اخیرش با مسیح علینژاد، با «نگران‌کننده» خواندن رفتار آمتسبرگ و متهم کردن او به «اخلاق گزینشی»، درباره پیشینه او در حمایت از اسلام‌گرایان و علیه اسرائیل افشاگری کرد.
الن پوسنر، نویسنده این یادداشت که در وب‌سایت «زایت آنلاین» منتشر شد، با اشاره به توضیح کمیسر حقوق بشر دولت آلمان درباره لغو جلسه‌اش با علینژاد که گفته بود «محرمانه بودن جلسه از قبل توافق شده بود»، نوشت: «دیپلماسی مخفی موجه است اما نه اینجا.»
او افزود که دیپلماسی مخفی زمان و مکان خود را دارد و برای نمونه به گفت‌وگوها با قطر برای آزادسازی گروگان‌های ربوده شده به دست حماس اشاره کرد.
روزنامه‌نگار دی‌زایت نوشت که اگر آلمان در مورد جمشید شارمهد، شهروند ایرانی-آلمانی زندانی در ایران که به اعدام محکوم شده با جمهوری اسلامی ارتباط مخفیانه برقرار کند، کسی دولت آلمان را مقصر نمی‌داند اما دختر آقای شارمهد می‌گوید که دولت آلمان در مورد پدرش «هیچ کاری» انجام نداده است.
پیش‌تر و در روز پنج‌شنبه ۹ آذر، مسیح علینژاد در شبکه اجتماعی ایکس نوشت نشستش را با مقام‌های وزارت امور خارجه آلمان به دلیل اینکه از او خواسته‌اند این جلسه مخفی بماند و با سخن نگفتن از آن در رسانه‌ها سانسور شود، ترک کرده است.
این چهره مخالف جمهوری اسلامی تاکید کرد: «مذاکرات ما با مقام‌های آلمان درباره حقوق بشر بود و این یک موضوع مخفیانه نیست. مقام‌های کشورهای دموکراتیک باید آشکارا از قربانیان حقوق بشری حمایت کنند.»
علینژاد در این باره به ایران‌اینترنشنال نیز گفت: «به ما گفته شد سیاست وزارت امور خارجه آلمان مذاکره با جمهوری اسلامی است و ممکن است اطلاع‌رسانی درباره دیدار مقام‌های آلمان با چهره‌های مخالف حکومت ایران به این مذاکرات و تعامل‌ها خدشه وارد کند.»
نویسنده دی‌زایت در انتقاد از کمیسر حقوق بشر دولت آلمان و درخواستش برای «مذاکرات محرمانه» که «معمولا شامل معاملاتی است که اغلب به عنوان معامله‌های کثیف شناخته می‌شوند»، اصرار بر این دیدار محرمانه از سوی آمتسبرگ را در چارچوب یک معامله با جمهوری اسلامی دانست.
او نوشت معامله کثیف می‌تواند شامل «ملاقات نکردن با یک فعال حقوق زنان [علینژاد] در انظار عمومی در ازای جان یک فرد ربوده شده [شارمهد]» باشد.
نویسنده دی‌زایت ادامه داد: «با این حال این مساله نه تنها از نظر اخلاقی مشکوک است بلکه بدتر از آن، یک اشتباه است.»
پوسنر در ادامه به مواضع ضد جمهوری اسلامی و همچنین ضد حماس علینژاد اشاره کرد و نوشت که این روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان صریحا حماس و جمهوری اسلامی را «تروریست» می‌داند و حمله حماس علیه اسرائیل را یک «جنگ نیابتی از سوی جمهوری اسلامی» توصیف می‌کند.
نویسنده دی‌زایت نوشت که ممکن است کمیسر حقوق بشر دولت آلمان به این دلیل از علینژاد استقبال گرمی نکرده باشد که او آشکارا آنچه را در ایران و غزه می‌بیند، بیان می‌کند.
پوسنر درباره پیشینه نظرات آمتسبرگ درباره اسلام‌گرایان نوشت که کمیسر حقوق بشر دولت آلمان پایان‌نامه کارشناسی خود را با عنوان «فمینیسم در اسلام بر اساس جنبش زنان فلسطین» نوشته و در آن آورده که «روسری می‌تواند نشانه رهایی نیز باشد».
نویسنده دی‌زایت افزود که آمتسبرگ به عنوان یکی از اعضای پارلمان آلمان پیشنهاد کرده عیسی عمرو، مبلغ فلسطینی، در برنامه حمایتی نمایندگان پارلمان قرار گیرد و حمایت مالی شود.
او درباره مواضع ضداسرائیلی آمتسبرگ نیز نوشت که آمتسبرگ بارها اسرائیل را به عنوان یک دولت آپارتاید توصیف کرده و اغلب با خوشحالی از تشکیلات خودگردان فلسطین که حق موجودیت اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد انتقاد می‌کند اما هرگز از حماس انتقاد نمی‌کند.
پوسنر با اشاره به توضیح آمتسبرگ درباره درخواست محرمانه بودن دیدارش با علینژاد که گفته بود برای «محتوای بیشتر» بوده، نوشت: «این پرسش مطرح می‌شود که آیا کمیسر حقوق بشر دولت آلمان واقعا می‌خواست با این فمینیست و فعال ضد روسری [علینژاد] گفت‌وگوهایی با "محتوای بیشتر" انجام دهد - یا اینکه او از زیر سوال رفتن اعتبار خیابانی‌اش نزد گروه‌های مسلمان ترسید؟»
علینژاد پیش از این گفت پس از ترک جلسه با مقام‌های آلمان و رسانه‌ای شدن این خبر، درهای رسانه‌های آلمانی به روی هیات مخالفان حکومت ایران باز شد و نمایندگان پارلمان نیز تماس گرفتند و خواستار دیدار با این هیات شدند.
به گفته این فعال مدنی، نمایندگان پارلمان که با هیات مخالفان جمهوری اسلامی گفت‌وگو کردند، گفتند خواستار دعوت آسیب‌دیدگان خیزش انقلابی به پارلمان هستند زیرا این افراد شاهدان جنایت سپاهند و می‌توانند کمک کنند تا سپاه یک سازمان تروریستی شناخته شود.
علینژاد به ایران‌اینترنشنال نیز گفت: «این اولین بار نیست که مقام‌های غربی خواستار محرمانه ماندن مذاکراتشان با مخالفان جمهوری اسلامی می‌شوند.»
او گفت وزیر امور خارجه آمریکا نیز پیش از این مذاکره با او را محرمانه برگزار کرد اما پس از آن که در این مورد به آنتونی بلینکن تذکر داده شد، او با صدور بیانیه‌ای دیدار خود را علنی کرد.
واکنش‌ها به بازداشت مجدد و خشن توماج صالحی ادامه دارد. کاربران شبکه‌های اجتماعی دستگیری او را آدم‌ربایی توصیف کرده و آن را ناشی از ترس حکومت در برابر حقیقت‌گویی دانستند. سپیده رشنو، فعال مدنی معترض به حجاب اجباری خطاب به او نوشت: «تنها نیستی و مردم، شرافت را تنها نمی‌گذارند.»
ماموران لباس شخصی این خواننده رپ معترض را روز پنج‌شنبه ۹ آذر در خیابانی واقع در شهر بابل بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند.
صفحه توییتری توماج صالحی روز گذشته نوشت بازداشت او در خیابان و بدون ارائه هر گونه حکم قضایی، کارت شناسایی و با ضرب و جرح شدید همراه بود و ماموران لباس شخصی با قنداق تفنگ‌های کلاشنیکف و کلت کمری کتکش زدند.
صالحی روز ۲۷ آبان پس از تحمل بیش از یک سال حبس که ۲۵۲ روز آن در انفرادی بوده، با قرار وثیقه از زندان آزاد شد.
در واکنش به بازداشت دوباره این رپر معترض، کاربران شبکه‌های اجتماعی در روز جمعه دهم آذر، هشتگ نام او را با حدود ۷۵ هزار بار استفاده، در شبکه اجتماعی ایکس ترند کردند.
سپیده رشنو در اینستاگرام خود خطاب به او نوشت: «توماج، کاش صدایی در گوشت زمزمه کند که این بار هم تنها نیستی. قدرت همیشه با مردم است و مردم شرافت را تنها نمی‌گذارند.»
او گفت مردمی که «رویِ سپید» توماج صالحی را دیدند، قدرتِ ایستادن کنار یکدیگر را باور کردند: «رویا و زندگی در تو ادامه دارد. تو در اسارت هم به بند کشیدنی نیستی. تو آزادی. تو وحشیانه آزادی.»
حدود یک هفته پیش تصویری در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد و بازتاب پیدا کرد که نشان می‌داد توماج صالحی و سپیده رشنو با یکدیگر دیدار و گفت‌وگو کرده‌اند.
تیر ماه سال گذشته ویدیویی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد که مقاومت یک زن را در مقابل تذکر حجاب زنی دیگر در یک اتوبوس بی‌آر‌تی در تهران نشان می‌داد که در نهایت مسافران فرد تذکر‌دهنده را از اتوبوس بیرون کردند.
سپیده رشنو همان زن مخالف حجاب اجباری بود که در پی انتشار این ویدیو، شامگاه ۲۵ تیر سال گذشته بازداشت شد.
اظهار نگرانی درباره سلامتی توماج صالحی
بسیاری از پست‌های منتشر شده در شبکه اجتماعی ایکس با این مضمون و پرسش بودند که: «توماج صالحی کجاست؟»
برخی نیز با اشاره به ضرب و جرح او هنگام بازداشت درباره سلامتی‌اش اظهار نگرانی کردند و نوشتند پای توماج صالحی که به دلیل شکنجه شکسته بود، هنوز درمان نشده است.
به گفته یک کاربر، سیستم سرکوب جمهوری اسلامی در رویه‌ای تکراری، افشاگری شجاعانه او از شکنجه‌های دوران بازداشتش را تاب نیاورد و آن را بازداشت وحشیانه دیگری پاسخ داد.
کاربری دیگر نوشت جمهوری اسلامی از کسی که محبوب و شجاع باشد، می‌ترسد.
تعدادی از کاربران هم گفتند شیوه بازداشت او بدون حکم و همراه با خشونت، آدم‌ربایی است.
حسین رونقی، فعال سیاسی، در اینستاگرام خود نوشت از اینکه توماج صالحی را وسط خیابان با اسلحه کتک زده و «دزدیده‌اند» عصبانی است.
او خطاب به غلامحسین محسنی اژه‌ای، رییس قوه قضاییه گفت برخورد ماموران زیر نظر این قوه با شهروندان این ممکلت «مثل حیوان» است و اگر کسی اعتراضی کند، «بدترش می‌کنند».
خشم و نگرانی شهروندان از بازداشت خشونت‌آمیز توماج صالحی به دلیل صحبت‌های اخیر او در ویدیویی است که در آن گفت دست و پای شکسته و «بد جوش خورده‌اش» در زندان نیاز به جراحی دارد.
این رپر معترض در نخستین ویدیو پس از آزادی‌اش از زندان گفته بود: «طی مدت طولانی من را شکنجه کردند، به سرم و صورتم ضربه زدند و دست و پای من را شکستند.»
او مرداد امسال هم در نامه‌ای از زندان گفته بود ماموران برای گرفتن اعتراف اجباری، او را تحت شکنجه جسمی، روانی و دارویی قرار داده و در این مدت اعدام مصنوعی، اقامت در سردخانه و شکستگی بینی را تجربه کرده است.
پیام‌هایی با خواست آزادی فوری این رپر زندانی
با گذشت یک روز از بازداشت توماج صالحی، پیام‌های متعددی از سوی شهروندان، شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی و نهادهای مردم‌نهاد برای طرح خواست آزادی فوری او منتشر شده است.
سازمان «ایندکس آن سِنسِرشیپ» (شاخص سانسور) در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «ما خواستار تبرئه توماج از تمام اتهامات هستیم.»
به گفته صفحه ایکس توماج صالحی، این خواننده رپ پیش‌تر برنده جایزه آزادی بیان در شاخه هنر از سوی این سازمان شده بود.
یه‌وان رای، نماینده مجلس آلمان و کفیل سیاسی توماج با انتشار ویدیویی خواهان آزادی فوری او شد.
او در این ویدیو گفت آزادی بیان، آزادی ابراز عقیده و آزادی اندیشه همگی مواردی است که جمهوری اسلامی ادعا می‌کند در ایران اجرا می‌شود اما اگر به آنچه اکنون بر سر توماج صالح آمده نگاه کنیم، متوجه خلاف چنین ادعایی می‌شویم.
این نماینده مجلس آلمان تاکید کرد: «خیلی مهم است که پیام سرشار از عشق و تجربه و روایت او از آنچه را پشت سر گذاشته بازنشر کنیم تا بقیه هم بفهمند چه بر سر او آمده است. مهم است که او را فراموش نکنیم و صدایش باشیم.»
یه‌وان رای خطاب به ایرانیان و سایر مردم جهان از آنان خواست به توماج صالحی شک نکنند و در دام شایعات نادرست نیفتند.
به گفته او، برخی ادعاها مبنی بر اینکه صالحی در مورد شکنجه‌هایش دروغ گفته است، شایعاتی هستند که ارتش سایبری جمهوری اسلامی مطرح و منتشر می‌کند.
گوهر عشقی، مادر دادخواه ستار بهشتی، کارگر وبلاگ‌نویس کشته شده به دست جمهوری اسلامی نیز در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «شنیدم پسرم توماج را "سگ‌های هار [علی] خامنه‌ای" بار دیگر بازداشت کرده‌اند.»
او خطاب به حکومت گفت: «به خونخوارها می‌گویم او را آزاد بگذارید؛ اگر نه کفن‌پوش و با پای پیاده به سمت تهران خواهم آمد.»
یاسمین پهلوی، همسر شاهزاده رضا پهلوی، در اینستاگرام خود و در پیامی به زبان انگلیسی، بازداشت مجدد توماج صالحی را «سند بیشتری برای بازی جمهوری اسلامی با جان مردم» توصیف کرد و نوشت: «این رژیم هرگز قابل اعتماد نیست.»
او تاکید کرد هر حرکت جمهوری اسلامی «برای تضمین بقا و گسترش اسلام بنیادگرایانه» است و جان انسان برای این متعصبان هیچ ارزشی ندارد.
ساعاتی پس از بازداشت توماج صالحی، میزان، خبرگزاری قوه قضاییه دلیل این اقدام را «نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی» از سوی این رپر اعلام کرد و مدعی شد او و وکیلش تاکنون هیچ شکایتی از ضابط یا قضات پرونده ثبت نکرده‌اند.
امیر رئیسیان، وکیل توماج صالحی، در واکنش به این ادعا در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «شکایت از اداره کل اطلاعات استان اصفهان به عنوان ضابط پرونده ثبت شده و در شعبه ١۴ بازپرسی دادسرای کارکنان دولت در حال رسیدگی است. پس توماج کذبی نگفته است.»
رئیسیان روز ۱۷ آبان در گفت‌وگو با روزنامه شرق گفته بود توماج صالحی به دلیل شکستگی پا، شکایتش را در دادسرای «کارکنان دولت» ثبت کرده است.
توماج صالحی در حالی آبان سال گذشته و در میانه خیزش انقلابی بازداشت شد که با پیام‌هایش در شبکه‌های اجتماعی از اعتراضات مردمی حمایت قاطع کرد.
این خواننده معترض پیش‌تر و در شهریور ۱۴۰۰ نیز بعد از خواندن آهنگ «سوراخ موش بخر» در اصفهان بازداشت و بعد از مدتی آزاد شده بود.
او در روز ۹ مهر در تماسی تلفنی از زندان دستگرد اصفهان گفت که بعد از شش ماه اعلام درد دندانش به مسوولان زندان و «هفته‌ها بی‌خوابی و تب و لرز از درد»، در نهایت دندانش را با «سیم ماسک و نمک همراه با درد بی‌اندازه» عصب‌کشی کرده است و تنها سه روز پس از این ماجرا، مسوولان پزشکی برای پر کردن آن دندان مراجعه کرده‌اند.
صالحی همچنین شرحی از حدود یک سال بازداشت خود ارائه کرد و گفت در دوران بازجویی‌های «۱۲ ساعته» در سلول‌هایی نگهداری می‌شده که چراغ آن‌ها به‌صورت شبانه‌روزی روشن بوده است.
او در این بازجویی‌ها به گفته خودش هر بار «به صدور حکم اعدام» تهدید و سپس به سلول انفرادی «هشت متری‌اش» بازگردانده می‌شده است.
اواسط تیر امسال، این رپر به شش سال و سه ماه حبس به اتهام «افساد فی الارض»، محکوم شد.
او در آثار خود به موضوعاتی چون فساد در جمهوری اسلامی، اعتصابات کارگری، اعدام و زندانی کردن مخالفان پرداخته است.
هزاران نفر از کارگران بخش‌های مختلف کارخانه ذوب‌آهن اصفهان روز شنبه ۱۱ آذر دست از کار کشیدند و اعتصاب و تجمع اعتراضی کردند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران خبر داد این کارگران در اعتراض به رسیدگی نشدن به خواسته‌هایشان امروز اعتصاب و پس از راهپیمایی در محوطه کارخانه، مقابل ساختمان توحید (مدیریت) تجمع کردند.
ویدیوهای منتشر شده از این تجمع نشان می‌دهند آنان شعارهایی چون «یگان ویژه با باتون، دیگر اثر ندارد» سر می‌دهند.
کارگران ذوب‌آهن اصفهان به اوضاع نامناسب معیشتی و سطح نازل دستمزدها اعتراض دارند.
آن‌ها خواهان اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل، همسان‌سازی حقوق با دیگر شرکت‌های فولادی، افزایش دستمزد و دیگر مطالبات مزدی هستند.
پیش‌تر فراخوان‌هایی برای تجمع بزرگ کارگران ذوب‌آهن منتشر شده بود.
بر اساس گزارش اتحادیه آزاد کارگران، تعداد زیادی از شاغلان شیفت‌های صبح، شب و عصرکار با وجود «کارشکنی و ممانعت‌های حراست و مدیریت شرکت» در محوطه کارخانه حاضر شده و در این تجمع اعتراضی شرکت کردند.
کارگران ذوب‌آهن هفته گذشته با اعلام اعتصاب غذای اعتراضی از دریافت غذای شرکت امتناع کرده بودند.
با افزایش روزافزون گرانی، تورم و مشکلات اقتصادی، برگزاری تجمع‌های اعتراضی در بسیاری از اصناف و مشاغل شدت گرفته است.
روز جمعه ۱۰ آذر جمعی از کارکنان شرکت نفت فلات قاره ایران شاغل در دو منطقه نفتی بهرگان و جزیره لاوان، در اعتراض به رسیدگی نشدن به مطالباتشان در محل کار خود تجمع کردند.
طی یک هفته گذشته ماماها و پرستاران، تراکتورداران، کامیون‌داران، کارکنان نفت و گاز در تهران و آغاجری، شاغلان پتروشیمی، کارگران هفت‌تپه، کارگران گلتاش در مبارکه اصفهان، کارگران خدماتی و فضای سبز «بندر امام خمینی»، نیروهای آب و فاضلاب صیدون، کارگران شرکت روی بندرعباس و ...، تجمع‌هایی در شهرهای مختلف برگزار کردند.
از سوی دیگر بازنشستگان کشوری ماه‌هاست روزهای سه‌شنبه و به‌طور مرتب، تجمع‌هایی اعتراضی در سراسر ایران برگزار می‌کنند.
سپیده رشنو، فعال مدنی معترض به حجاب اجباری، با انتشار تصویری از توماج صالحی در اینستاگرام خود نوشت:«توماج، کاش صدایی در گوشت زمزمه کند که این‌بار هم تنها نیستی. قدرت همیشه با مردم است و مردم شرافت را تنها نمی‌گذارند... تو در اسارت هم به بند کشیدنی نیستی. تو آزادی. وحشیانه آزادی»
سازمان جهانی کار در گزارشی اعلام کرد سالانه نزدیک به ۳ میلیون نفر در اثر حوادث و بیماری‌های ناشی از کار جان خود را از دست می‌دهند. این سازمان تخمین زده است حداقل ۳۹۸ میلیون کارگر در سراسر جهان متحمل صدمات غیرکشنده ناشی از کار شده‌اند.
در این گزارش با استناد به تخمین‌های جدید سازمان جهانی کار آمده است شمار کارگرانی که به دلیل حوادث و بیماری‌های ناشی از کار جان خود را از دست می‌دهند از سال ۲۰۱۵ تا امروز یعنی طی هشت سال، بیش از پنج درصد افزایش یافته است.
در این گزارش که در سایت سازمان جهانی کار منتشر شده، گفته شده است این تعداد تلفات بر چالش‌های پایدار در حفاظت از سلامت و ایمنی کارگران در سطح جهانی تاکید دارد.
از مجموع مرگ و میرهای ناشی از کار، ۲/۶ میلیون کارگر به دلیل بیماری‌های ناشی از کار و ۳۳۰ هزار نفر دیگر در پی حوادث ناشی از کار جان خود را از دست داده‌اند.
در این گزارش، بیماری‌های گردش خون، نئوپلاسم‌های بدخیم و بیماری‌های تنفسی به عنوان سه علت اصلی مرگ و میر ناشی از کار معرفی شده‌اند که در مجموع بیش از سه چهارم کل این مرگ و میرها را شامل می‌شوند.
در این گزارش آمده است مردان در مقایسه با زنان بیشتر در اثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست می‌دهند.
بر اساس داده‌های این گزارش ۵۱/۴ نفر از هر ۱۰۰ هزار مرد بزرگسال در سن کار و ۱۷/۲ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن بزرگسال در سن کار به دلیل حوادث ناشی از کار جان می‌بازند.
منطقه آسیا و اقیانوسیه به دلیل فراوانی نیروی کار، با آمار ۶۳ درصد از کل، بیشترین میزان مرگ و میر ناشی از کار را در جهان دارد.
بخش‌های کشاورزی، ساخت‌وساز، جنگل‌داری و ماهیگیری و تولید با ۲۰۰ هزار مورد صدمات کشنده در سال، پرخطرترین بخش‌ها به حساب می‌آیند و ۶۳ درصد از کل آسیب‌های شغلی منجر به مرگ را شامل می‌شوند.
بر پایه این گزارش از هر سه حادثه شغلی کشنده در سراسر جهان، یک مورد در میان کارگران کشاورزی رخ می‌دهد.
داده‌های جدید گزارش سازمان جهانی کار در فراخوانی برای محیط‌های کاری ایمن و سالم‌تر گنجانده شده و قرار است در بیست و سومین «کنگره جهانی ایمنی و سلامت در محل کار» ارائه شود.
آمارهای متناقض حوادث ناشی از کار در ایران
در ایران، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با ادعای اینکه شمار حوادث کار در کشور نسبت به میانگین جهانی «پایین» است، همواره تلاش کرده تا آمار کمتری از مرگ‌های کارگران ارائه دهد.
بر اساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور، در شش ماه نخست امسال، هزار و ۷۷ کارگر و در سال ۱۴۰۱، هزار و ۹۰۰ کارگر بر اثر حوادث ناشی از کار جان باخته‌اند.
علی‌حسین رعیتی‌فرد، معاون روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، تعداد کارگران کشته شده در سال گذشته را «نصف آمار پزشکی قانونی» اعلام کرده و گفته بود ۷۱۱ کارگر در سال ۱۴۰۱ بر اثر حوادث ناشی از کار جان باخته‌اند.
خبرگزاری ایلنا روز هشتم شهریور در گزارشی «با تکیه بر حساب‌های سر‌انگشتی و بررسی اخبار محدود کارگری» این ادعا را «بی‌اساس» خواند و تاکید کرد آمار رسمی با آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد فاصله زیادی دارد.
ایلنا در گزارش خود اقدامات انجام شده از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را برای کاهش حوادث ناشی از کار، «غیر موثر» خواند.
۱۳ تیر ماه احسان سهرابی، عضو کارگری پیشین شورای عالی حفاظت فنی، ادعای وزارت کار را رد کرد و گفت در مورد حوادث کار داده‌های یک‌دست و متقن وجود ندارد و بیش از هزار نفر اختلاف بین داده‌های وزارت‌خانه و پزشکی قانونی دیده می‌شود.
سهرابی از تفاوت میان آمار پزشکی قانونی و وزارت کار انتقاد کرد و با معتبر دانستن آمار پزشکی قانونی گفت در ایران میزان حوادث و مرگ و میر حین کار از استانداردهای جهانی و داده‌های مشابه در کشورهای مترقی و صنعتی «بسیار بیشتر» است.
به اعتقاد او، گواه این ادعا مرگ بیش از پنج کارگر در ایران در هر روز است.
رعایت نکردن استانداردهای ایمنی کار از سوی کارفرمایان، استفاده از لباس کار بی‌کیفیت در محیط‌های کاری، ساعات کار طولانی که باعث خستگی کارگران می‌شود، دستمزد پایین و تاخیر در پرداخت دستمزدها که کارگران را با فشار روانی روبه‌رو می‌کند، از مهم‌ترین دلایل افزایش آمار حوادث کار در ایران به شمار می‌روند.
