ماریو زاگالو، فوتبالیست و مربی پیشین فوتبال برزیل و یکی از نابغه‌ها و اسطوره‌های فوتبال جهان در ۹۲ سالگی درگذشت. او اولین فوتبالیستی بود که ابتدا به عنوان بازیکن و سپس به عنوان مربی توانسته بود قهرمان جام جهانی فوتبال شود.
حساب ماریو زاگالو در اینستاگرام روز شنبه ۱۶ دی در بیانیه کوتاهی نوشت: «با اندوه فراوان، شما را از درگذشت ماریو خورخه لوبو زاگالو، قهرمان ابدی‌مان و قهرمان چهار دوره جام جهانی مطلع می‌کنیم.»
در این بیانیه رسمی آمده است که این فوتبالیست «پدری فداکار، پدر‌بزرگی دوست‌داشتنی، پدرشوهری دلسوز، دوستی وفادار، یک حرفه‌ای موفق و انسانی بزرگ و یک اسطوره بزرگ» بود.
این بیانیه تاکید کرد که زاگالو «میهن‌پرستی بود که میراثی از دستاوردهای بزرگ را برای ما به یادگار گذاشته است».
برزیل تا کنون پنج دوره برنده جام جهانی فوتبال در سال‌های ۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴ و ۲۰۲۲ شده که چهار دوره آن را مدیون زاگالو است: دو بار به عنوان بازیکن، یک بار به عنوان کمک مربی و یک بار هم به عنوان مربی.
او در تابستان امسال به دلیل عفونت ادراری در بیمارستان ریودوژانیرو بستری شد.
بازیکن سابق تیم ملی فوتبال برزیل، تیمی که به «سلسائو» معروف است، اخیرا مشکلات سلامتی دیگری نیز داشت.
پس از مرگ پله در دسامبر ۲۰۲۲، او تقریبا دو هفته به دلیل عفونت تنفسی در بیمارستان بستری شد.
به عنوان یک بال (وینگر) چپ، زاگالو همراه با «پادشاه پله» بخشی از تیم برزیل بود که قهرمان جام‌های جهانی ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ شد.
او همچنین وقتی برزیل عنوان قهرمانی را در جام جهانی سال ۱۹۷۰ به دست آورد، مربی تیم ملی این کشور بود و در کسوت کمک‌مربی در پیروزی سلسائو در جام جهانی سال۱۹۹۴ نقش داشت.
یک بار هم در جام جهانی سال ۱۹۹۸ هنگامی که برزیل در فینال به فرانسه باخت، او به عنوان مربی تیم ملی برزیل این تیم را به مقام نایب قهرمانی رساند.
تنها دو فوتبالیست دیگر در جهان، سال‌ها بعد از زاگالو توانستند هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی تیم خود را قهرمان جام جهانی کنند: فرانتس بکن باوئر آلمانی (۱۹۷۴ و ۱۹۹۰) و دیدیه دشان فرانسوی (۱۹۹۸ و ۲۰۱۸).
ادنالدو رودریگز، رییس کنفدراسیون فوتبال برزیل، در پی مرگ زاگالو هفت روز عزای رسمی اعلام کرد.
زاگالو که مجسمه‌اش در مقابل استادیوم نیلتون سانتوس در ریو قرار دارد، بین سال‌های ۱۹۷۶ و ۷۸ مربی تیم ملی کویت شد.
او سال‌ها بعد به عنوان سرمربی تیم ملی کویت به تهران نیز سفر کرد. رویارویی مهم ایران و کویت با هدایت زاگالو، نخستین بار در فینال جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۷۶ در تهران رقم خورد.
در آن بازی، زاگالو یک بر صفر به حشمت مهاجرانی باخت و پس از آن ضیا آتابای، خواننده، با الهام گرفتن از ترانه «زنگالو» موسیقی ساخت و برای زاگالو کُری‌خوانی کرد.
این دو در مقدماتی جام جهانی آرژانتین هم شاگردانشان را برابر هم روانه میدان کردند که این بازی نیز با پیروزی تیم ملی ایران همراه شد.
