نماینده قصرشیرین: اقدام پاکستان زشت بود و ثابت کرد که حامی اصلی تروریسم در شرق است

در این نامه که روز ۲۷ دی‌ در وب‌سایت فرانت لاین دیفندرز منتشر شد، به پنجمین محکومیت نرگس محمدی از سال ۱۴۰۰ تا کنون اعتراض شده است.

این سازمان حقوق بشری مستقر در دوبلین، صدور حکم‌های پی‌ در پی برای محمدی را محکوم کرد.

فرانت لاین دیفندرز با تاکید بر اینکه معتقد است محمدی به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش هدف قرار گرفته، از مقام‌های جمهوری اسلامی خواست فورا و بدون قید و شرط او را آزاد کنند.

نرگس محمدی در آخرین پرونده خود با حکم قاضی ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران و با اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۱۵ ماه زندان، دو سال تبعید، دو سال منع خروج از کشور، دو سال منع عضویت در گروه‌ها و دو سال منع استفاده از تلفن هوشمند محکوم شد.

برنده جایزه نوبل صلح ۲۰۲۳ در سال‌های گذشته بارها با عناوین اتهامی مختلف به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری‌اش بازداشت، محاکمه و حدود شش سال زندانی شد.

او آخرین بار در آبان ۱۴۰۰ بازداشت شد و از آن زمان تا کنون در پرونده‌های مختلف مجموعا به ۱۲ سال و سه ماه زندان، ۱۵۴ ضربه شلاق، چهار ماه رفتگری و نظافت خیابان‌ها، دو سال ممنوع‌الخروجی، دو سال منع استفاده از تلفن هوشمند، دو فقره جزای نقدی، محرومیت‌های اجتماعی و سیاسی و تبعید محکوم شده است.

اعتراض به محروم کردن زنان زندانی از حق تماس و ملاقات

فرانت لاین دیفندرز در ادامه این نامه با اشاره به محروم شدن ۱۳ زن زندانی سیاسی اوین از حق تماس تلفنی، ملاقات با خانواده و دریافت کتاب، از مقام‌های جمهوری اسلامی خواست محدودیت‌ها، آزار و اذیت قضایی و هدف قرار دادن مدافعان حقوق بشر در ایران را متوقف کنند.

این سازمان حقوق بشری از جمهوری اسلامی خواست نرگس محمدی، گلرخ ایرایی، سروناز احمدی، نسیم سلطان‌بیگی، سپیده قلیان و دیگر زنان مدافع حقوق بشر به ناحق بازداشت شده در ایران را آزاد کند.

در بخش دیگری از این نامه درباره فشارها بر سروناز احمدی، مترجم، فعال حقوق کودک و زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، اعلام شد: «این زن مدافع حقوق بشر که چندین کتاب را به فارسی برگردانده، از ترجمه کردن در زندان محروم شده است.»

ایران‌اینترنشنال در روز ۲۳ دی‌ از محرومیت گلرخ ایرایی، آنیشا اسداللهی، نرگس محمدی، سروناز احمدی، فروغ تقی‌پور، مرضیه فارسی، محبوبه رضایی، سپیده قلیان، ارغوان فلاحی، شیوا اسماعیلی، پروین میرآسان، نسیم سلطان‌بیگی و نرگس منصوری، ۱۳ زن زندانی سیاسی در اوین از حق تماس تلفنی و ملاقات با خانواده خبر داد.

از میان این افراد، گلرخ ایرایی، آنیشا اسداللهی، نرگس محمدی، سروناز احمدی، فروغ تقی‌پور، مرضیه فارسی، محبوبه رضایی، سپیده قلیان، ارغوان فلاحی، شیوا اسماعیلی، پروین میرآسان و نسیم سلطان‌بیگی، پس از اعتراض زنان زندانی سیاسی به حضور مقام‌های قضایی در زندان اوین و با دستور نهادهای امنیتی و قضایی از حق تماس تلفنی محروم شده‌اند.

نرگس منصوری به دلیل انتشار یک فایل صوتی از تماس تلفنی ضبط شده‌اش از حق تماس تلفنی با نزدیکان خود محروم شده است.

این زندانی سیاسی روز سه‌شنبه ۲۶ دی‌ در پی وخامت حال جسمی پس از ۲۳ روز اعتصاب غذا از بند زنان زندان اوین به بیمارستان منتقل و در آنجا بستری شد.

او در اعتراض به حکم صادر شده علیه خود و دستور دادگاه برای مزایده ملک مادرش اعتصاب غذا و دارو کرده است.

ششم دی، ۲۵۰ نفر از قضات و مسوولان قضایی در زندان‌های استان تهران از زندان اوین بازدید کردند.

ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، محمدرضا عموزاد، رییس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، علی قناعت‌کار، سرپرست دادسرای امنیت و علی القاصی‌ مهر، رییس کل دادگستری استان تهران از جمله بازدیدکنندگان بودند.

در جریان این بازدید، شماری از زنان زندانی سیاسی شعارهایی از جمله «مرگ بر دیکتاتور»، «مرگ بر جمهوری اسلامی» و «زن، زندگی، آزادی» سر دادند و سرودهای انقلابی خواندند.

اعتراض این زندانیان به سرکوب مردم، زندان، بازداشت، شکنجه و اعدام معترضانی چون محسن شکاری بود.

از میان افرادی که از حق تماس تلفنی و ملاقات محروم هستند، نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح، با دستور نهادهای امنیتی و مسوولان زندان، بابت موضوعات دیگری از جمله نوشتن نامه‌ها و بیانیه‌هایی در زندان، از حق تماس و ملاقات محروم شده است.

از زمان آغاز خیزش انقلابی مردم ایران علیه جمهوری اسلامی و کشته‌ شدن صدها نفر به دست نیروهای حکومتی، نهادهای امنیتی و قضایی فشارها را بر زندانیان سیاسی به دلیل همراهی آنان با «جنبش ژینا» افزایش داده‌اند.

این گزارش جامع که وضعیت اینترنت کشورهای مختلف جهان را در سال ۲۰۲۳ بررسی کرده است، نشان می‌دهد ترافیک اینترنت ایران در بازه زمانی ۲۴ دی ۱۴۰۱ تا چهار آذر ۱۴۰۲، بیش از یک‌چهارم نسبت به مدت مشابه قبل از آن کاهش داشته است.

اوج کاهش ترافیک اینترنت کشور در سال گذشته میلادی به تاریخ هشتم اردیبهشت ۱۴۰۲ مربوط می‌شود و نمودار منتشر شده به وسیله کلودفلر، از افت ۴۷/۷۱ درصدی ترافیک اینترنت ایران در این تاریخ خبر می‌دهد.

بر اساس آمارهای این شرکت، ترافیک اینترنت ایران در بازه یک ساله منتهی به ۲۰۲۲ شاهد افت ۲۳/۳۹ درصدی بوده است.

کشته شدن مهسا ژینا امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد و محدودیت‌های اینترنتی پس از آن، از عمده دلایل این افت به شمار می‌رود.

با گذشت بیش از یک سال از آن رویداد، اینترنت ایران نه تنها از جنبه حجم ترافیک رشدی نداشته بلکه در مقایسه با سال ۲۰۲۲ شاهد کاهشی حدود ۱۱/۵ درصدی در حجم ترافیک بوده است.

در یک سال گذشته همه کشورهای همسایه ایران از جمله ترکیه، آذربایجان، پاکستان، افغانستان، امارات متحده عربی، قطر و کویت رشد ترافیک اینترنت را تجربه کردند.

ترافیک اینترنت جهان در سال ۲۰۲۳ به‌طور میانگین ۲۴/۸۲ درصد رشد داشت.

سودان، سومالی، اتیوپی، فیجی، تایلند، قرقیزستان، لیبی، موریتانی، مغولستان، فلسطین، سیشل، سیرالئون، سورینام، سوریه و یمن در کنار ایران تنها کشورهایی به حساب می‌آیند که در سال ۲۰۲۳ با کاهش ترافیک اینترنت مواجه شده‌اند.

انجمن تجارت الکترونیک تهران روز ۲۵ دی ۱۴۰۲ با انتشار گزارشی تحلیلی از اختلال‌ها، محدودیت‌ها و سرعت اینترنت در ایران اعلام کرد پهنای باند اینترنت کشور که در دولت گذشته هشت گیگابیت بر ثانیه گزارش شده بود در مهر ۱۴۰۱ به سه ترابیت بر ثانیه و در حال حاضر نیز به شش ترابیت بر ثانیه کاهش پیدا کرده است.

این روند با وجود تقاضای شدید مصرف طی سال‌های گذشته به‌طور عمد به سه‌چهارم میزان مصرف سال ۱۴۰۰ رسیده است.

تطابق این آمار با گزارش منتشر شده به وسیله کلودفلر نشان می‌دهد حکومت جمهوری اسلامی عزم خود را برای محدود کردن دسترسی شهروندان به اینترنت جزم کرده است.

دولت ابراهیم رئیسی در نسخه پیش‌نویس سند برنامه پنج ‌ساله هفتم توسعه، وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات را مکلف کرده بود نسبت ترافیک داخلی به کل ترافیک اینترنت را به ۷۰ درصد برساند.

این تکلیف به معنی هدف‌گذاری دستوری دولت برای کاهش ترافیک آزاد اینترنت به ۳۰ درصد از کل ترافیک شبکه بود.

ماده ۱۹ فصل اول این سند تاکید می‌کرد: «در راستای افزایش ترافیک داخلی به ۷۰ درصد از کل ترافیک کاربران [...] وزارت ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات مکلف است مدل اقتصادی و نظام تعرفه‌گذاری آن را با همکاری مرکز ملی فضای مجازی تهیه و به تصویب کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات برساند.»

با وجود اینکه این ماده در نسخه نهایی سند برنامه هفتم حذف شد اما شواهد نشان می‌دهند مسوولان وزارت ارتباطات با اعمال سیاست‌های محدودیت‌زا از جمله ایجاد اختلال در دسترسی و اعمال محدودیت در پروتکل‌های حیاتی در تلاش‌اند تا به شیوه‌ای عملی، شهروندان ایران را از حق استفاده از شبکه جهانی اینترنت محروم کنند.