نماینده خامنه‌ای در کرمان: همه می‌دانند که انتخابات آزاد است

گزارشات رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی‌ است که علاوه بر انسولین، بسیاری از داروهای ضروری در کشور کم‌یاب شده یا به طور کلی وجود ندارند و نایاب شده‌اند.

یکی از مخاطبان ایران‌اینترنشنال هم با اشاره به نایاب شدن انسولین در کشور از کمبود این دارو در ایران با عنوان «تحریم مردم از سوی آخوندها» نام برده است.

مخاطب دیگری با بیان اینکه داروی بیماری‌های خاص در ایران به شدت کم‌یاب شده، گفته در صورتی این داروها پیدا شوند هم قیمت‌هایشان بسیار بالاست و با این وضع اقتصادی، مردم عملا امکان خرید آنها را ندارند و خیلی از آنها به واسطه همین کمبود دارو جان خود را از دست می‌دهند.

حیدر محمدی، رییس سازمان غذا و دارو با بیان اینکه نیمی از انسولین قلمی مورد نیاز بیماران دیابتی از محل تولید داخل و نیمی دیگر از طریق واردات تامین می‌شود، اعلام کرد که طبق آمارها، سال ۱۴۰۲ بیش از ۹۹ درصد داروهای مورد نیاز کشور تولید داخلی و فقط یک درصد وارداتی بود.

محمدی با اشاره به کمبود برخی از انواع انسولین‌های قلمی به دلیل کاهش تولید شرکت خارجی گفت شرکت نوومیکس تولید خود را کاهش داده و به تبع آن تنها یک چهارم سهمیه درخواستی ایران را تحویل داده است.

او با بیان اینکه ما با کمک تولیدکننده داخلی این دارو را تحت لیسانس تولید می‌کنیم اضافه کرد که با توجه به محدودیت منابع مالی امکان اینکه بتوانیم تمام بازار را از منابع خارجی تامین کنیم، میسر نیست و برخی از بیماران هم برای مصرف نمونه خارجی پافشاری دارند و باید از قبل سهمیه آنها مشخص شود.

یکی دیگر از مخاطبان با بیان اینکه صدها دارو در ایران از جمله انسولین کم‌یاب با نایاب شده‌اند، نوشت: «وقتی ابلهان حکومت می‌کنند، توقعی نیست.»

روز چهارشنبه ۱۶ خردادماه، روزنامه هم‌میهن در گزارشی به «فشار و رنج مضاعف» بیماران دیابتی پرداخت و نوشت کمیاب شدن بعضی داروها، حتی جان برخی از آنها را به خطر انداخته است.

به نوشته هم‌میهن، قلم انسولین ایرانی از سوی پزشکان و بیماران مورد استقبال قرار نگرفته و پزشکان در نسخه‌ها بر خرید نمونه خارجی تاکید می‌کنند اما داروخانه‌ها، خارجی را به میزان بسیار محدودی دارند.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره کمیاب و حتی نایاب شدن بسیاری از داروهای اساسی در ایران منتشر شده است.

بنا بر گزارش هم‌میهن، از پنج قلم انسولین در یک نسخه، داروخانه‌ها تنها دو یا در نهایت سه قلم را با سهمیه به بیمار می‌دهند و باید مابقی را به شکل آزاد و با قیمت هر قلم ۲۰۰ هزار تومان تهیه کرد.

این در حالی است که هر بیمار با توجه به میزان نیازش انسولین تزریق می‌کند؛ یک نفر ممکن است قلم را ۱۰ روزه و فردی دیگر یک هفته‌ای تمام کند.

هر نوبت خرید انسولین قلمی برای یک بیمار به‌طور متوسط یک میلیون تومان هزینه دارد اما بیماران دیابتی هزینه‌های بسیار دیگری نیز دارند: یک وعده نزدن انسولین می‌تواند موجب کما، آسیب دیدن چشم یا اختلال خون‌رسانی به پای بیمار دیابتی شود و وجودش برای بیماران مانند اکسیژن است.

یکی دیگر از مخاطبان ایران‌اینترنشنال در پیام خود با اشاره به کمبود شدید انسولین و دیگر داروهای ضروری در کشور، نوشت: «انگار ما شهروند این کشور نیستیم، حکومت خود در واقع دشمن مردم است. همان‌طور که از فرصت کرونا برای کشتار مردم ایران استفاده کرد. این درد رو باید به کجا برد.»

یک شهروند نیز که خود را از اسرای جنگ ایران و عراق معرفی کرده در پیامی نوشت: «آسپرین بچه به سختی پیدا می‌شود و انسولین که جای خود دارد.»

یکی از مخاطبان از شهرستان جهرم خبر داده که انسولین در این شهر به طور کلی نایاب شده و شهروند دیگری کمبود انسولین در ایران را ناشی از کم‌کاری دولت دانسته است.

تحت پوشش بیمه نبودن یکی از مشکلاتی است که بیماران مبتلا به دیابت با آن درگیرند.

سازمان غذا و دارو اوایل اردیبهشت امسال، متفورمین مصرفی بیماران مبتلا به دیابت را «پرمصرف‌ترین داروی ایران» در سال ۱۴۰۲ اعلام کرد.

بیش از دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون عدد از این دارو طی سال گذشته در ایران فروخته شده است.

به گفته اسدالله رجب، بنیان‌گذار انجمن دیابت ایران، سالانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر به تعداد این بیماران در کشور افزوده می‌شود.

اواخر دی سال گذشته محمدعلی محسنی بندپی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس گفته بود به دلیل کمبود دارو در ایران، برخی شهروندان از داروی تاریخ مصرف گذشته استفاده می‌کنند یا دارو را از بازار سیاه تهیه می‌کنند.

او اشاره کرد که خامنه‌ای تاکید کرده «مبانی حقوق بشر غربی نباید مورد استناد قرار گیرد زیرا انتقادات جدی به آن داریم.»

این موسسه مستقر در هلند، روز یکشنبه نتایج نظرسنجی خود درباره انتخابات پیش‌رو در ایران را که قرار است روز جمعه هشتم تیر برگزار شود، منتشر کرد.

بر اساس این نظرسنجی، فقط حدود ۲۲ درصد شرکت‌کنندگان اعلام کردند که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت خواهند کرد و رای‌ خواهند داد.

در مقابل، بیش از ۶۵ درصد اعلام کرده‌اند در انتخابات رای نمی‌دهند و ۱۲ درصد نیز گفته‌اند هنوز تصمیمی در این زمینه نگرفته‌اند.

بیش از ۷۷ هزار نفر از داخل ایران در نظرسنجی موسسه گمان شرکت کرده‌اند و به نوشته این موسسه، این نظرسنجی دیدگاه افراد باسواد بالای ۱۹ سال ساکن ایران را که برابر با ۹۰ درصد جمعیت بزرگسال این کشور است، بازتاب می‌دهد.

در بهمن ماه سال گذشته نیز نتایج نظرسنجی این موسسه درباره انتخابات مجلس شورای اسلامی نشان می‌داد بیش از سه چهارم مردم ایران قصد شرکت در این انتخابات را نداشتند و حدود ۷۵ درصد پاسخ‌دهندگان خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی شده بودند.

پس از برگزاری انتخابات مجلس، حکومت اعلام کرد که حدود ۴۱ درصد در انتخابات شرکت کردند که این رقم از سوی نهادها و رسانه‌های مستقل قابل تایید نبود.

با این حال، این رقم پایین‌ترین رقم رسمی میزان مشارکت در انتخابات در دوران جمهوری اسلامی را نشان می‌دهد.

موسسه گمان از پاسخ‌دهندگان نظرسنجی پرسیده که اگر در انتخابات رای نمی‌دهند، دلیل اصلی‌شان برای این تصمیم چیست؟

بیش از ۶۷ درصد پاسخ‌دهندگان گزینه «مخالفت با کلیت جمهوری اسلامی» را انتخاب کرده‌اند و بیش از ۱۸ درصد نیز به «کم اختیار بودن مقام ریاست جمهوری اسلامی» معتقدند.

رد صلاحیت شدن کاندیدای مورد نظر مردم در انتخابات از دیگر دلایل تحریم انتخابات است.

نکته مهم دیگر این نظرسنجی، بی‌اطلاعی بخشی از مردم از زمان برگزاری انتخابات است؛ به طوری که ۳۴ درصد مردم هنوز نمی‌دانند که اساسا انتخابات ریاست جمهوری در چه زمانی برگزار می‌شود.

در جریان انتخابات مجلس نیز نظرسنجی گمان نشان می‌داد حدود ۳۸ درصد جامعه ایران از زمان برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی در ماه اسفند اطلاعی نداشتند.

موسسه گمان از پاسخ‌دهندگان درباره گمانه‌زنی‌های مختلف در مورد سقوط بالگرد رئیسی پرسیده که بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که این حادثه به «جنگ قدرت درون حکومت» مربوط است.

در روزهای اخیر بسیاری از چهره‌های سیاسی و مدنی و فعالان زن و همچنین تشکل‌های مدنی خواستار تحریم انتخابات شدند.

۱۰ تشکل دانشجویی، دو تشکل دانش‌آموزی و گروهی از دانشجویان و فعالان مدنی، صنفی و سیاسی در بیانیه‌ای مشترک، خواستار تحریم انتخابات ریاست‌جمهوری شدند.

ده‌ها شهروند نیز در پیام‌هایی به ایران‌اینترنشنال گفتند در انتخابات شرکت نمی‌کنند.

صدیقه وسمقی، نویسنده و اسلام‌پژوه، خواستار تحریم انتخابات پیش‌رو در جمهوری اسلامی شد و اعلام کرد که شرکت در انتخابات یعنی «آب به آسیاب حکومت ریختن».

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی در نامه‌ای از زندان اوین و با استفاده از هشتگ رای بی رای، اصلاح‌طلبان را برای تشویق مردم به شرکت در انتخابات شماتت کرد و این رویکرد را خیانت نامید.

محبوبه رضائی، زندانی سیاسی هم در نامه‌ای از اوین گفت اگر در حکومت‌های دیکتاتوری و توتالیتر انتخابات تاثیرگذار بود، قطعا حق انتخاب به مردم داده نمی‌شد.

ابوالفضل قدیانی، زندانی سیاسی پیشین و فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، نیز با انتشار تحلیلی در سایت زیتون، با اشاره به این‌که ادعای «بهبود تدریجی امور بدون تغییر نظام حاکم» ادعایی رسوا است، گفته تحریم این انتخابات نمایشی-فرمایشی، کنشی مدنی و موثر است و بسترساز کنشگری‌های آینده است.