محمد ربیعی، از فرماندهان پیشین سپاه و برادر سخنگوی دولت روحانی درگذشت

وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان‌های بهداشتی نیز مکلف شده‌اند برنامه‌های نظارتی گسترده‌ای برای پایش جمعیت پشه‌ها و شناسایی گونه‌های پشه آئدس (عامل تب دنگی) در نقاط مختلف کشور اجرا کنند.

آن‌ها ملزم شده‌اند تا به ویژه در مناطق گرم‌تر و دورافتاده از نظر علمی و امکانات، مراکز درمانی را تجهیز کند.

بنا به اطلاع منابع ایران‌اینترنشنال و با استناد به اطلاعات رسیده، نهادهای مربوطه نگران همه‌گیری این بیماری در شهریور و مهر امسال هستند.

سالمندان و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

تب دنگی در ایران

بر اساس گزارش‌های نظام مراقبت سندرمیک جاری در کشور، از ابتدای سال ۱۴۰۳ تا ۳۱ تیر ماه، بالغ بر ۱۵۲ مورد مثبت تب دنگی تشخیص داده شد.

طبق این آمار، ۱۳۰ مورد از این موارد سابقه سفر به کشور امارات متحده عربی، هفت مورد سابقه سفر به پاکستان، یک مورد سابقه سفر به عمان و یک مورد سابقه سفر به کشور بنین (غرب آفریقا) داشته‌اند.

۱۲ بیمار بدون سابقه سفر به خارج از کشور هستند که ۱۱ مورد در شهرستان بندر‌لنگه استان هرمزگان و یک مورد در شهرستان چابهار استان سیستان و بلوچستان تشخیص داده شده‌اند و انتقال محلی محسوب می‌شوند.

مجموعه این موارد به ۱۵۱ مورد ابتلا می‌رسد و درباره یک مورد از موارد مطرح شده اطلاعاتی منتشر نشده است.

روز ۳۰ تیر ماه، هم‌زمان با انتشار خبرهای ضد و نقیض درباره شناسایی نخستین مورد تب دنگی در تهران، آمیتیس رمضانی، دبیر انجمن عفونی ایران، با هشدار درباره کمبود متخصصان بیماری‌های عفونی و احتمال مواجهه با بحران، گفت اکنون کمتر از ۴۰۰ متخصص این حوزه در ایران مشغول به کارند.

بیشتر بخوانید: مقام وزارت بهداشت: ۴۰ شهر کشور در معرض تب دنگی قرار دارند

طبق اطلاعاتی که به ایران‌اینترنشنال رسیده، مقام‌های وزارت بهداشت آمار دقیق موارد ابتلا و مرگ بر اثر تب دنگی را منتشر نمی‌کنند و انتقادها به عملکرد این وزارت‌خانه از سوی کارشناسان و برخی مدیران دانشگاه‌های علوم پزشکی افزایش یافته است.

پیش از این و در سال ۱۴۰۱، برخی از روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی جنوب ایران از جمله دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، نسبت به خطر شیوع پشه آئدس هشدار دادند.

از سوی دیگر اختلاف میان برخی ارگان‌ها از جمله وزارت بهداشت و وزارت امور اقتصادی و دارایی باعث شده که بیش از ۱۲۰ هزار کیت تشخیص این بیماری در گمرک معصل بماند.

سلمان اسحاقی، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، روز هشت مرداد با اشاره به این که «۱۵۰ هزار کیت تشخیص این بیماری که همه آن‌ها هم اهدایی هستند، از یک‌سال پیش داخل گمرک معطل است»، گفت: «نمی‌توانیم بپذیریم الان موجودی کیت تشخیص تب دنگی در داخل کشور ۱۰ هزار کیت باشد.»

ایرج ضاربان، رییس دانشکده علوم پزشکی چابهار، روز ۹ مرداد در نامه‌ای به مسعود پزشکیان، رییس‌جمهوری، نسبت به شیوع بیماری‌های عفونی مالاریا و تب دنگی در چابهار هشدار داد و نوشت که در حال حاضر آلوده‌ترین شهر از نظر استقرار پشه آئدس، چابهار است.

در این نامه تاکید شد که اگر رسیدگی و خدمات‌رسانی به مناطق محروم جنوب استان هرمزگان و سواحل مکران انجام نشود، با شیوع این دو بیماری عفونی، تبعات جبران‌ناپذیری در حوزه اجتماعی رخ خواهد داد.

در همین روز، حسین فرشیدی، معاون بهداشت وزیر بهداشت، از بندر لنگه به عنوان آلوده‌ترین شهر کشور در موضوع بیماری تب دنگی نام برد و گفت گرمای زیاد در این منطقه موجب کاهش تراکم پشه آئدس شده است.

فرشیدی هم‌زمان هشدار داد کاهش دمای همراه با بارندگی‌های فصل پاییز می‌تواند شروعی برای افزایش مجدد تراکم پشه آئدس باشد.

تب دنگی یا تب استخوان‌شکن یک بیماری ویروسی است که از طریق گزش پشه‌ای به نام آئدس به انسان منتقل می‌شود.

درصد کشندگی تب دنگی پایین است اما بیمار معمولا درد شدیدی را در استخوان‌ها، مفاصل و ماهیچه‌های خود احساس می‌کند.

بر اساس گزارش‌ها، در سال ۱۳۹۵ نظام مراقبت از این بیماری در ایران آغاز و در سال ۱۳۹۸ پشه آئدس شناسایی شد.

چگونه از ابتلا به «تب دنگی» پیشگیری کنیم؟

به گفته‌ کارشناسان، بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری «دنگی»، محافظت بدن در برابر نیش پشه است.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده آمریکا برای پیشگیری از ابتلا به دنگی در توصیه‌های خود به شهروندان این کشور اعلام کرد: «دنگی از طریق نیش پشه آلوده به افراد منتقل می‌شود و بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به آن، محافظت از خود در برابر نیش پشه است.»

این مرکز به مردم توصیه کرد در صورت سفر به مناطق با شیوع بالا، در مکان‌هایی با تهویه مطبوع ساکن شوند و از دافع حشرات و لباس‌های آستین بلند و شلوار برای جلوگیری از نیش پشه استفاده کنند.

مسئولان وزارت بهداشت در ایران نیز به شهروندان توصیه می‌کنند برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری، لباس بلند بپوشند و از مواد دفع کننده حشرات استفاده کنند.

به گفته دوستان غلامی، اخراج این پژوهشگر افغان از ایران، بدون حضور خانواده‌اش انجام شده است.

افغانستان‌اینترنشنال گزارش کرد پلیس ایران غلامی را به دلیل رعایت نکردن حجاب مورد نظر جمهوری اسلامی به اداره گذرنامه احضار و بعد اخراج کرد: «گفته شده او مدارک قانونی برای اقامت در ایران داشته است. دوستانش گفته‌اند که اخراج او توجیه قانونی ندارد.»

شماری از کابران رسانه‌های اجتماعی و نزدیکان غلامی گفتند که این پژوهشگر مهاجر، روز پنج‌شنبه ۱۱ مرداد، پس از دریافت چند پیامک تذکر درباره حجابش، به اداره گذرنامه احضار شد و به دنبال مراجعه، به دست ماموران پلیس بازداشت و ظرف چند ساعت بدون خانواده‌اش به افغانستان اخراج شد.

کابران در رسانه‌های اجتماعی با راه‌اندازی کارزاری با هشتگ «#کبری_را_برگردانیم» در مورد سرنوشت او در افغانستان تحت سلطه طالبان ابراز نگرانی کردند و خواهان بازگرداندنش به ایران شدند.

شیما واعظی، از کاربران شبکه ایکس، در حساب کاربری خود نوشت: «حالا کبری در اتوبوس است و حتی نتوانسته با خانواده و عزیزانش صحبت یا خداحافظی کند. او دارای تمامی مدارک اقامتی بوده و در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه الزهرا تحصیل کرده است.»

کبری غلامی سال گذشته در ششمین همایش پژوهش اجتماعی-فرهنگی در ایران تحت عنوان «زنانگی و تحول اجتماعی-فرهنگی» در پنلی با عنوان «زنان مهاجر افغانستانی در چرخه ستم» سخنرانی و از برخورد با زنان مهاجر افغان در ایران انتقاد کرد.

بدرفتاری سیستماتیک و تندی شهروندان با مهاجران افغان در ایران سابقه‌ای طولانی دارد.

در یکی از آخرین موارد، روز اول مرداد و به دنبال انتشار خبر کشته شدن یک شهروند ایرانی در درگیری با سه مهاجر افغان، افغانستان‌اینترنشنال به نقل از شماری از مهاجران در تهران، از «بدرفتاری‌های گسترده مردم محلی با افغان‌ها در شرق پایتخت» خبر داد.

از سوی دیگر آزادی پوشش یکی از مهم‌ترین چالش‌های جمهوری اسلامی است که برای مبارزه با آن هزینه‌های بسیاری را بر زنان تحمیل کرده است.

به نظر می‌رسد پس از قتل حکومتی مهسا ژینا امینی در پاییز ۱۴۰۱ و اعتراضات گسترده‌ای که در سراسر کشور شکل گرفت، پروژه محدود کردن حضور زنانی که در فضاهای عمومی تن به حجاب اجباری نمی‌دهند شکست خورده است.

از فروردین سال جاری موج جدیدی از سرکوب زنان در عرصه‌های عمومی آغاز شد و مسئولان حکومت با پیگیری طرح‌هایی مانند «طرح نور» درصدد جلوگیری از ظهور و بروز زنان با پوشش آزاد در جامعه برآمدند.

از آن زمان تاکنون، حتی در زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، این فشارها افزایش یافت و گزارش‌های متعددی از ایجاد مزاحمت، ضرب و جرح و دستگیری زنان در ایران منتشر شد.