استاد علوم سیاسی دانشگاه طباطبایی: انتخابات که می‌شود ما اصلاح‌طلبان یک‌دفعه ظهور می‌کنیم
کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل روز چهارشنبه ۳۱ مرداد در نامه‌ای نسبت به ادامه عدم دسترسی نرگس محمدی، مدافع حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، و سایر زندانیان در ایران به مراقبت‌های پزشکی به‌موقع و مناسب، با وجود درخواست‌های مکرر، ابراز نگرانی کردند.
مای ساتو، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران به همراه تلالنگ موفوکنگ، گزارشگر ویژه در مورد حق همه افراد برای برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل دستیابی سلامت جسمی و روانی، ریم آلسالم، گزارشگر ویژه خشونت علیه زنان و دختران، علل و پیامدهای آن، جینا رومرو، گزارشگر ویژه در مورد حق آزادی اجتماعات مسالمت آمیز، آلیس جیل ادواردز، گزارشگر ویژه شکنجه، مری لاولور، گزارشگر ویژه در مورد وضعیت مدافعان حقوق بشر و اعضای گروه کاری تبعیض علیه زنان و دختران و گروه کاری بازداشت خودسرانه از امضا کنندگان این نامه‌اند.
این کارشناسان در بیانیه‌ای اعلام کردند که «نگرانی‌های عمیق» خود درباره سلامت جسمی و روانی نرگس محمدی را به جمهوری اسلامی ابلاغ کرده‌اند.
آنها از مقام‌های جمهوری اسلامی خواستند فورا نرگس محمدی را آزاد و دسترسی بدون تاخیر و کامل او و دیگر زندانیان را به مراقبت‌های پزشکی فراهم کنند.
دفتر دموکراسی و حقوق بشر وزارت امور خارجه آمریکا نیز روز دوشنبه، ۲۹ مرداد، با ابراز ناراحتی از ضرب و شتم نرگس محمدی و سایر زنان زندانی در ایران به دلیل اعتراض به اعدام رضا رسایی نوشت جمهوری اسلامی «باید حملات خود علیه مدافعان حقوق بشر را متوقف و تمام زندانیانی را که به ناحق بازداشت شده‌اند آزاد کند».
به گفته متخصصان پزشکی و نتایج آزمایش‌های MRI و سی‌تی‌اسکن، محمدی طی هشت ماه گذشته از درد شدید در ناحیه کمر و زانو رنج برده است که شامل فتق دیسک ستون فقرات نیز می‌شود.
محمدی در ۱۶ مرداد در جریان یک حادثه در بند زنان زندان اوین تحت خشونت فیزیکی قرار گرفت. گزارش‌ها حاکی است او با آسیب‌هایی که به قفسه سینه‌اش وارد شده در این حادثه بیهوش شده است.
پس از این حادثه محمدی درخواست دسترسی به وکیل برای تنظیم شکایت از خشونت فیزیکی و همچنین انجام معاینه پزشکی قانونی از آسیب‌هایش را کرد که هر دو درخواست از سوی مقام‌های زندان اوین رد شد.
در بیانیه کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل تاکید شده که جمهوری اسلامی از عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی به‌عنوان ابزاری برای مجازات و ساکت کردن محمدی در داخل زندان استفاده می‌کند.
آنها به الگوی بدرفتاری با زندانیان ایرانی، از جمله عدم دسترسی به درمان پزشکی مناسب، اشاره کرده و گفتند: «چنین محرومیت‌هایی ممکن است به شکنجه و رفتار غیرانسانی منجر شود که حقی مطلق است، از استثنا و تخطی مصون است و یک قاعده اصلی در حقوق بین‌الملل و حقوق بشر محسوب می‌شود.»
این کارشناسان با تاکید بر اینکه مسئولیت مراقبت‌های بهداشتی زندانیان و همچنین تعهد به عدم اعمال هرگونه بدرفتاری با زندانیان، بر عهده دولت است، یادآوری کردند که جمهوری اسلامی عضو میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR) و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است.
بر اساس این اسناد حقوقی «زندانیان حق دارند به مراقبت‌های بهداشتی معادل با آنچه در جامعه وجود دارد دسترسی داشته باشند و در موارد اضطراری باید فورا به خدمات پزشکی دسترسی یابند.»
آنها همچنین نگرانی خود از وضعیت فاطمه سپهری، محمود مهرابی، داود رضوی، حسن سعیدی و رضا شهابی زکریا را اعلام کردند و خواستار آزادی فوری مدافعان حقوق بشر و تمامی افراد دیگری که به‌طور خودسرانه در بازداشتگاه‌های ایرانی نگهداری می‌شوند، شدند.
سازمان گزارشگران بدون مرز، روز سه‌شنبه ۲۲ خرداد از تشکیل یک کارزار بین المللی جدید برای آزادی فوری نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه نوبل صلح خبر داد.
چهار سازمان برجسته فعال در زمینه حقوق بشر و آزادی رسانه‌ها، از جمله انجمن قلم آمریکا، بنیاد بین‌المللی مدافعان حقوق بشر، بنیاد نرگس و گزارشگران بدون مرز این کارزار را به راه انداخته‌اند.
روزنامه «شرق» در گزارشی در خصوص «قیمت بالای داروهای اعصاب و روان در بازار آزاد»، نوشت: «هیچ‌گاه بیماری‌های اعصاب و روان تا این میزان شایع نبوده و برخی از متصدیان داروخانه‌ها به کنایه گفته‌اند که با شرایط فعلی مردم، باید در آب تهران فلوکستین یا سیتالوپرام ریخته شود.»
حسینعلی شهریاری، رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، در نامه‌ای به مسعود پزشکیان، رییس‌جمهوری، کم توجهی به مطالبات حرفه‌ای و تامین معیشت پرستاران را دلیل نارضایتی شغلی، مهاجرت، تجمع و اعتصابات فراگیر آنان در کشور اعلام کرد و خواست تا حل مطالبات ایشان در اولویت اول دولت قرار گیرد.
شهریاری با اشاره به فراگیر شدن اعتصابات پرستاری نوشت: «ادامه روند کنونی و همین‌طور درگیر شدن سایر فعالان صنفی پرسنل درمان و حتی "معاندین نظام"، می‌تواند سبب تشدید بحران نیروی انسانی در نظام سلامت کشور شود.»
بر اساس این نامه، «استخدام نیرو برای رسیدن به حداقل استانداردها، اصلاح فوری فرمول اضافه کار پرستاری، واقعی کردن تعرفه خدمات پرستاری، حذف اضافه کار اجباری، محسوب شدن پرستاری به عنوان شغل سخت و زیان‌آور، تصویب فوق‌العاده خاص پرستاری، تامین اعتبار لازم برای اجرای بخش‌نامه رفاهیات برای پرستاران و تامین امنیت پرستاران در مراکز درمانی»، بخشی از مطالبات پرستاران است.
گسترش اعتراضات
اعتراضات وسیع پرستاران که از روز ۱۵ مرداد آغاز شده، همچنان ادامه دارد.
گروهی از پرستاران و کادر درمان در اصفهان روز چهارشنبه ۳۱ مرداد تجمع کردند و شعارهایی چون «با کرونا جنگیدیم/ حمایتی ندیدیم» سر دادند.
گروهی از پرستاران و کادر درمان در رشت، مرکز استان گیلان، روز چهارشنبه دست از کار کشیدند و به اعتراض و اعتصاب همگانی پیوستند.
ویدیوهای منتشرشده نشان می‌دهند گروهی از پرستاران و کادر درمان در جهرم نیز روز چهارشنبه تجمع اعتراضی برگزار کردند و شعارهایی چون «پرستار داد بزن/ حقت رو فریاد بزن» سر دادند.
ویدیوهای رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهند گروهی از پرستاران و کادر درمان در کرمانشاه، چهارشنبه تجمع کردند و شعارهایی چون «وعده وعید کافیه/ سفره ما خالیه» سر دادند.
هم‌زمان در تهران گروهی از پرستاران و کادر درمان مقابل ساختمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تجمع اعتراضی برگزار کردند و شعارهایی چون «پرستار نباشه، سیستم از هم می‌پاشه» سر دادند.
پرستاران در مریوان، دهدشت و اصفهان هم تجمع اعتراضی برگزار کردند.
حمایت از اعتراضات پرستاران
گروهی از بازنشستگان در کرمانشاه، با برگزاری تجمع از اعتراضات پرستاران حمایت کرده و شعارهایی چون «معیشت پرستار/ نجات جان بیمار» سر دادند.
بیش از ۲۲۰ هزار پرستار در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی در ایران مشغول کار هستند.
در سراسر کشور به ازای هر هزار نفر جمعیت، به طور میانگین ۱/۵ نفر پرستار وجود دارد. میانگین جهانی پرستار به ازای هر هزار بیمار، سه نفر است.
در حال حاضر به استناد گفته‌های شمار زیادی از پرستاران و کادر درمان، آنان نه تنها دچار فرسودگی می‌شوند بلکه خدمات کامل پرستاری نیز به بیماران ارائه نمی‌شود. دستمزد بسیار پایین و شرایط سخت کاری، تقاضا برای این شغل را کاهش داده و نظام درمان ایران را با وضعیتی پیچیده مواجه کرده است.
فریدون مرادی، عضو شورای عالی نظام پرستاری، تیر ماه امسال اعلام کرد ماهانه ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر از پرستاران مهاجرت می‌کنند.
مرور خبرها تنها در چند ماه اخیر نشان می‌دهد پرستاران در شرایطی بسیار دشوار کار می‌کنند.
مهاجرت سه هزار پرستار تنها در طول یک سال، اعتراضات پراکنده به شیوه اجرای نامناسب تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به ویژه در نیمه دوم سال گذشته، استعفای ۲۰ پرستار بیمارستان طالقانی در شهر چالوس، استعفای ۴۰ پرستار و اعضای کادر پرستاری بیمارستان شهدای تجریش تهران، استعفای ۳۰ پرستار بیمارستان طالقانی آبادان و خودکشی پرستاران در شهرهای تهران، سنندج و کرمانشاه بخشی از مواردی هستند که در سال گذشته جامعه پرستاری کشور با آن مواجه بوده است.
اعتراضات نظام پرستاری و به طور کلی کادر درمان در جمهوری اسلامی محدود به اعتصابات اخیر نبوده است.
تیر ماه امسال نیز پرستاران دست به اعتراض زدند.
آذر منصوری، رییس جبهه اصلاحات، در صفحه اینستاگرامش نوشت که وقتی در مسیر با تعدادی از شهروندان به صورت مشترک سوار یک تاکسی شد، با تعجب آنها به دلیل استفاده از قطار و مترو اشاره کرد و نوشت مردم «انتظار دارند که من هم مانند بسیاری از مسئولین دیگر کشور راننده شخصی داشته باشم.»
تقی دولت‌آبادی، رییس اورژانس پیش‌بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی خراسان رضوی اعلام کرد که کارشناسان یک خودروی اورژانس که پس از واژگونی یک لودر نزدیک کارخانه قند شیروان به محل حادثه رفته و متوجه شدند راننده آن جان باخته حین ماموریت به دست همراهان و آشنایان او ضرب و شتم شدند.
