شرق شنبه ۲۹ شهریور گزارش داد تالارهای عروسی و پذیرایی که روزگاری هر هفته میزبان دهها مراسم بودند، اکنون با کاهش شدید تقاضا روبهرو شدهاند، به گونهای که بسیاری از آنها در طول ماه تنها چهار یا پنج مراسم برگزار میکنند.
آمار سازمان ثبت احوال نشان میدهد در هفتماهه نخست ۱۴۰۳، تنها ۲۷۴ هزار ازدواج ثبت شده، در حالی که بیش از ۱۰۸ هزار طلاق در همین بازه رخ داده است.
در دهه گذشته نیز تعداد ازدواجها حدود ۴۶ درصد کاهش یافته و بسیاری از زوجهای جوان توانایی مالی برگزاری جشنهای بزرگ را ندارند.
فشار اقتصادی و بیکاری گسترده
شرق در ادامه گزارش خود نوشت بیشتر مراسم به مهمانیهای کوچک خانوادگی تبدیل یا به باغهای ارزانقیمت منتقل شدهاند.
دو عروس جوان به نامهای سهیلا و زهرا به شرق گفتند تنها دلیل انصرافشان از برگزاری جشنهای مفصل، فشار اقتصادی بوده است.
یکی از آنها گفت: «اگر مساله اقتصادی نداشتیم، حتما جشن مفصلی میگرفتم.»
کاهش مراسم نهتنها تالارها، بلکه مشاغل مرتبط از قبیل فروشندگان مواد غذایی، هنرمندان و فیلمبرداران را هم دچار رکود کرده است.
جواد فرجی، مدیر یکی از تالارها در تهران، توضیح داد: «قبلا پنجشنبهها و جمعهها پر بود، اما حالا همین روزها هم اغلب خالی میماند. ظرفیت تالار ما هزار نفر است، اما اکنون مراسمهایی با ۲۵ مهمان برگزار میکنیم.»
او افزود بسیاری از کارکنان تالارها، بهویژه زنان سرپرست خانوار، شغل خود را از دست دادهاند.
بحرانهایی مانند کرونا و جنگ ۱۲ روزه
حسین تبریزی، از تالارداران قدیمی، در مصاحبه با شرق افزایش قیمت مواد غذایی و بیثباتیهای ناشی از جنگ اخیر را دلیل لغو بسیاری از مراسم عنوان کرد.
تبریزی گفت: «مرغ ۷۰ هزار تومانی به ۱۴۰ هزار تومان رسیده و زوجها سادهترین منو را انتخاب میکنند. در تالار هزار و ۵۰۰ نفری ما هفته گذشته تنها ۵۰ مهمان حضور داشتند.»
او افزود یکی از سه تالار خود را تعطیل و به باشگاه ورزشی تبدیل کرده است.
به گزارش شرق، مدیران تالارها بر این باورند که کرونا نقطه آغاز افول این صنف بود.
مجید صمدی، مدیر تالاری در تهران، در همین رابطه گفت: «بعد از کرونا کار تالارها حدود ۵۰ درصد افت کرد و امسال اوضاع بدتر شده است. بسیاری از تالارها عملا ورشکست شدهاند.»
او مالیات بر ارزش افزوده و رقابت نابرابر باغهای اطراف تهران را از بزرگترین چالشها دانست.
بیژن عبداللهی، رییس اتحادیه تالارهای پذیرایی تهران، نیز تاکید کرد صنف تالارداران از بحرانهای اقتصادی و اجتماعی بیش از دیگران آسیب دیده است.
او خواستار کاهش محدودیتهای قانونی مانند ممنوعیت موسیقی زنده در تالارها شد.
عبداللهی هشدار داد: «با هزینههای کنونی، دستکم هر مهمان ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان خرج دارد و بسیاری از خانوادهها توان پرداخت آن را ندارند. تالارها از دوران کرونا در کما بودند و هنوز نتوانستهاند روی پای خود بایستند.»