پس از موج خشم و همبستگی مردمی با امید سرلک، جوان پادشاهی‌خواه که پس از آتش‌زدن تصویر خامنه‌ای پیکر بی‌جانش در لرستان پیدا شد، حساب‌های نزدیک به حکومت کارزاری هماهنگ در شبکه‌های اجتماعی به راه انداختند تا با بازسازی چهره رهبر جمهوری اسلامی بر اتهام «قتل حکومتی» سرلک سرپوش بگذارند.
روزنامه نیویورکتایمز چهارشنبه ۱۴ آبان نخستین گفت‌وگوی تسورکوف پس از آزادی در شهریور گذشته را منتشر کرد و او خبر داد در طول ماه‌های اول اسارتش، بارها شکنجه شده است. شکنجه‌هایی شامل آویزان کردن از سقف و ضرب و شتم، استفاده از شوک‌های الکتریکی و تهدیدهای جنسی.
او تاکید کرد در نهایت در شرایطی که هیچ دفاعی نداشته، مجبور شده است برای توقف شکنجه‌ها، تن به اعترافات اجباری بدهد.
از اسارت تا آزادی
تسورکوف، دانشجوی اسرائیلی-روسی دوره دکتری دانشگاه پرینستون، دو سال و نیم اسارت در عراق را در سلول انفرادی تحت شکنجه شبه‌‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی تجربه کرد.
او که به عنوان یک محقق برای تحقیق در مورد جنبش شیعه به عراق سفر کرده بود، اول فروردین ۱۴۰۲ ربوده شد.
تسورکوف در گفت‌وگو با نیویورکتایمز با دل پر‌درد از خاطرات دوران اسارت یاد کرده است، در حالی که آثار شکنجه‌هایی که در آن زمان متحمل شده، همچنان بر بدنش باقی مانده و جسمش کماکان از آنها به شدت رنج می‌برد.
او گفت که علاوه بر این شکنجه‌ها، آسیب‌های عصبی دائمی را متحمل شده است.
تسورکوف و مقامات اسرائیلی بر این باورند که او در پایگاه کتائب حزب‌الله در نزدیکی مرز ایران، منطقه‌ای خارج از کنترل دولت عراق، بوده است.
او گفت که در طول بمباران ۱۲ روزه اسرائیل علیه مواضع جمهوری اسلامی در تابستان امسال، برخی از حملات به اندازه‌ای نزدیک بوده که ساختمان محل حضور او را می‌لرزانده است.
تسورکوف به نیویورکتایمز گفت معتقد است «ترورهای اسرائیل» در طول یک سال گذشته علیه مقامات ارشد حزب‌الله لبنان، حماس و مقامات جمهوری اسلامی، کتائب را به لرزه درآورده و او بیشتر از اینکه برای آنها یک دارایی باشد، به یک دردسر تبدیل شده بود.
او خاطرنشان کرد فشارهای دیپلماتیک از سوی دولت‌های اسرائیل و ایالات متحده به ویژه در دوره دونالد ترامپ، نقشی حیاتی در آزادی‌اش داشت.
تسورکوف ۱۱ مهر با انتشار پیامی در حساب کاربری خود در شبکه ایکس از دولت آمریکا و شخص رییس‌جمهوری ایالات متحده برای نقشی که در آزادی او ایفا کردند، قدردانی کرد و گفت: «از اقدام قاطع رییس‌جمهوری ترامپ متشکرم که بدون هیچ امتیازی به گروگان‌گیران، مرا به خانه بازگرداند.»
ایالات متحده و اسرائیل با ارسال پیام‌های قوی به مقامات عراقی و درخواست‌های پیوسته، در نهایت باعث آزادی او شدند.
تسورکوف با اشاره به یک تاجر به نام مارک ساویا، از دوستان ترامپ که در آزادی‌اش نقش داشت، گفت: «من واقعا باور دارم که اگر آنها وارد نمی‌شدند، من احتمالا مرده بودم.»
ترامپ ۱۸ شهریور خبر آزادی تسورکوف را اعلام کرد.
تا پیش از اعلام ترامپ، تلاش‌های مکرر آمریکا و اسرائیل برای آزادی او بی‌نتیجه مانده بود و دولت عراق از پیگیری مذاکرات با کتائب حزب‌الله خبر داده بود.
تجربه پزشکی و مسیر بهبودی
پس از آزادی، تسورکوف ابتدا به یک مهمان‌خانه لوکس در بغداد و سپس به اسرائیل منتقل شد.
او گفت: «در طول سفر از بغداد به اسرائیل، درد شدید و وضعیت جسمی خراب من باعث شد که از پزشکان درخواست کنم مرا روی برانکارد ببرند.»
در اسرائیل پزشکان او را متقاعد کردند که خودش وارد بیمارستان شود تا نشان دهد که به رغم آسیب‌ها، از نظر روحی شکست نخورده است.
او در حال حاضر تحت درمان‌های فیزیکی و روان‌شناسی است تا آسیب‌های جسمی و روحی ناشی از اسارت طولانی‌مدت را بهبود بخشد.
پزشکان اسرائیلی وضعیت او را بحرانی اما قابل درمان می‌دانند و پیش‌بینی کرده‌اند که او نیاز به درمان طولانی‌مدت خواهد داشت.
درخواست‌ها و مخالفت‌ها
پس از آزادی، کتائب حزب‌الله به‌شدت به اظهارات تسورکوف در مورد شکنجه‌هایی که متحمل شده واکنش نشان داد و برخی از جزییاتی را که او در «اعترافات تحت فشار و شکنجه» بیان کرده بود، دوباره منتشر کرد.
در حالی که کتائب حزب‌الله حاضر نشده به طور رسمی مسئولیت ربودن تسورکوف را بپذیرد، گفته‌هایشان نشان داد که این گروه در نگهداری و شکنجه او نقش مهمی داشته است.
بررسی‌های ایران‌اینترنشنال در چهارشنبه ۱۴ آبان نشان می‌دهد تعدادی از حساب‌های وابسته به جریان‌های حکومتی در شبکه‌های اجتماعی طی دو روز گذشته با انتشار ویدیوهایی مشابه، در صدد منحرف‌کردن افکار عمومی از خشم گسترده نسبت به مرگ سرلک بوده‌اند.
در این ویدیوها، افراد—اغلب با ظاهری آشنا از هواداران حکومتی در برنامه‌های تبلیغاتی—عکس علی خامنه‌ای را در دست گرفته، به آن نگاه می‌کنند و سپس بر سینه می‌گذارند.
در برخی از این ویدیوها، ابتدا نماهایی از آتش‌زدن تصاویر خامنه‌ای به‌دست مردم مخالف حکومت در گوشه تصویر نمایش داده می‌شود و بلافاصله منتشرکنندگان با بوسیدن عکس رهبر جمهوری اسلامی، آن را بر سینه و قلب خود می‌گذارند؛ روی این تصاویر نیز سرودهایی در مدح خامنه‌ای شنیده می‌شود.
در توضیح این پست‌ها عبارت «حالا ببینیم چه کسی محبوب‌تر است» و هشتگ‌هایی مانند «قلب من»، «آقا» و «رهبر» دیده می‌شود.
این اقدام بازتولید تصویری آشنا از نمایش‌های تبلیغاتی حکومتی است که می‌کوشد در ظاهر حس وفاداری و عشق به رهبر جمهوری اسلامی در جامعه را القا کند.
کارزار تازه حکومت درست پس از آن آغاز شد که ویدیوی آتش‌زدن تصویر خامنه‌ای به دست امید سرلک منتشر شد و ساعاتی بعد پیکر بی‌جان او در الیگودرز پیدا شد.
خانواده سرلک از کشته‌شدن او گفته‌اند اما مقام‌ها و رسانه‌های حکومت این مورد را «خودکشی» پس از «شکست عشقی» اعلام کرده‌اند. وزارت امور خارجه آمریکا نیز اعلام کرد شرایط نشان‌دهنده دخالت رژیم ایران در مرگ سرلک است.
پس از انتشار خبر مرگ او در الیگودرز، شهروندان در مراسم خاکسپاری‌اش در ۱۲ آبان شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند و موجی از همبستگی در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت.
شهروندان در بهصورت گسترده با انتشار ویدیوهایی در همدلی و همراهی با او، تصاویر علی خامنه‌ای و روحالله خمینی را به آتش کشیدند.
طی روزهای گذشته، شهروندان با ارسال ویدیوهایی به ایران‌اینترنشنال در همبستگی جمعی با سرلک، عکسهای رهبر و بنیانگذار جمهوری اسلامی را آتش زدند.
برخی از شهروندان با ارسال ویدیوهایی به ایران‌اینترنشنال، با آتش زدن تصاویر خمینی و خامنه‌ای گفته‌اند: «ما هم امید سرلک هستم.»
در یکی از این ویدیوها، یک شهروند با ارسال ویدیویی نشان داد که گروهی با همخوانی ترانه «دایه دایه وقت جنگه»، به یاد امید سرلک، تصاویر خامنه‌ای را آتش میزنند.»
موج خشم و اندوه ایرانیان در داخل ایران و خارج کشور، با آتش‌زدن تصاویر رهبران جمهوری اسلامی در خیابان و شبکه‌های اجتماعی، روایت «خودکشی» را بیاعتبار کرده و برای بسیاری، این مرگ «قتل حکومتی» است.
اکنون کارزار حکومتی در شبکه‌های اجتماعی، تلاشی آشکار برای وارونهسازی همین واقعیت است؛ کوششی برای پوشاندن رد خشم عمومی با نمایش وفاداری ساختگی.
با این حال، بازتاب گسترده ویدیوهای اعتراضی در سراسر ایران نشان می‌دهد که روایت رسمی دیگر بهسادگی بر افکار عمومی غلبه نمیکند و آتش خشم مردم علیه جمهوری اسلامی، همچنان شعلهور است.