شبانه محمود، وزیر کشور بریتانیا، اعلام کرد یک مرد مهاجر ایرانی که پس از بازگردانده شدن به فرانسه، دوباره با قایقی کوچک به بریتانیا بازگشته بود، برای دومین بار از این کشور اخراج شده است.
روزنامه نیویورکتایمز چهارشنبه ۱۴ آبان نخستین گفت‌وگوی تسورکوف پس از آزادی در شهریور گذشته را منتشر کرد و او خبر داد در طول ماه‌های اول اسارتش، بارها شکنجه شده است. شکنجه‌هایی شامل آویزان کردن از سقف و ضرب و شتم، استفاده از شوک‌های الکتریکی و تهدیدهای جنسی.
او تاکید کرد در نهایت در شرایطی که هیچ دفاعی نداشته، مجبور شده است برای توقف شکنجه‌ها، تن به اعترافات اجباری بدهد.
از اسارت تا آزادی
تسورکوف، دانشجوی اسرائیلی-روسی دوره دکتری دانشگاه پرینستون، دو سال و نیم اسارت در عراق را در سلول انفرادی تحت شکنجه شبه‌‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی تجربه کرد.
او که به عنوان یک محقق برای تحقیق در مورد جنبش شیعه به عراق سفر کرده بود، اول فروردین ۱۴۰۲ ربوده شد.
تسورکوف در گفت‌وگو با نیویورکتایمز با دل پر‌درد از خاطرات دوران اسارت یاد کرده است، در حالی که آثار شکنجه‌هایی که در آن زمان متحمل شده، همچنان بر بدنش باقی مانده و جسمش کماکان از آنها به شدت رنج می‌برد.
او گفت که علاوه بر این شکنجه‌ها، آسیب‌های عصبی دائمی را متحمل شده است.
تسورکوف و مقامات اسرائیلی بر این باورند که او در پایگاه کتائب حزب‌الله در نزدیکی مرز ایران، منطقه‌ای خارج از کنترل دولت عراق، بوده است.
او گفت که در طول بمباران ۱۲ روزه اسرائیل علیه مواضع جمهوری اسلامی در تابستان امسال، برخی از حملات به اندازه‌ای نزدیک بوده که ساختمان محل حضور او را می‌لرزانده است.
تسورکوف به نیویورکتایمز گفت معتقد است «ترورهای اسرائیل» در طول یک سال گذشته علیه مقامات ارشد حزب‌الله لبنان، حماس و مقامات جمهوری اسلامی، کتائب را به لرزه درآورده و او بیشتر از اینکه برای آنها یک دارایی باشد، به یک دردسر تبدیل شده بود.
او خاطرنشان کرد فشارهای دیپلماتیک از سوی دولت‌های اسرائیل و ایالات متحده به ویژه در دوره دونالد ترامپ، نقشی حیاتی در آزادی‌اش داشت.
تسورکوف ۱۱ مهر با انتشار پیامی در حساب کاربری خود در شبکه ایکس از دولت آمریکا و شخص رییس‌جمهوری ایالات متحده برای نقشی که در آزادی او ایفا کردند، قدردانی کرد و گفت: «از اقدام قاطع رییس‌جمهوری ترامپ متشکرم که بدون هیچ امتیازی به گروگان‌گیران، مرا به خانه بازگرداند.»
ایالات متحده و اسرائیل با ارسال پیام‌های قوی به مقامات عراقی و درخواست‌های پیوسته، در نهایت باعث آزادی او شدند.
تسورکوف با اشاره به یک تاجر به نام مارک ساویا، از دوستان ترامپ که در آزادی‌اش نقش داشت، گفت: «من واقعا باور دارم که اگر آنها وارد نمی‌شدند، من احتمالا مرده بودم.»
ترامپ ۱۸ شهریور خبر آزادی تسورکوف را اعلام کرد.
تا پیش از اعلام ترامپ، تلاش‌های مکرر آمریکا و اسرائیل برای آزادی او بی‌نتیجه مانده بود و دولت عراق از پیگیری مذاکرات با کتائب حزب‌الله خبر داده بود.
تجربه پزشکی و مسیر بهبودی
پس از آزادی، تسورکوف ابتدا به یک مهمان‌خانه لوکس در بغداد و سپس به اسرائیل منتقل شد.
او گفت: «در طول سفر از بغداد به اسرائیل، درد شدید و وضعیت جسمی خراب من باعث شد که از پزشکان درخواست کنم مرا روی برانکارد ببرند.»
در اسرائیل پزشکان او را متقاعد کردند که خودش وارد بیمارستان شود تا نشان دهد که به رغم آسیب‌ها، از نظر روحی شکست نخورده است.
او در حال حاضر تحت درمان‌های فیزیکی و روان‌شناسی است تا آسیب‌های جسمی و روحی ناشی از اسارت طولانی‌مدت را بهبود بخشد.
پزشکان اسرائیلی وضعیت او را بحرانی اما قابل درمان می‌دانند و پیش‌بینی کرده‌اند که او نیاز به درمان طولانی‌مدت خواهد داشت.
درخواست‌ها و مخالفت‌ها
پس از آزادی، کتائب حزب‌الله به‌شدت به اظهارات تسورکوف در مورد شکنجه‌هایی که متحمل شده واکنش نشان داد و برخی از جزییاتی را که او در «اعترافات تحت فشار و شکنجه» بیان کرده بود، دوباره منتشر کرد.
در حالی که کتائب حزب‌الله حاضر نشده به طور رسمی مسئولیت ربودن تسورکوف را بپذیرد، گفته‌هایشان نشان داد که این گروه در نگهداری و شکنجه او نقش مهمی داشته است.
وزارت دفاع روسیه چهارشنبه ۱۴ آبان در بیانیه‌ای اعلام کرد نظامیان این کشور میکوشند با «پاکسازی» نیروهای اوکراینی، کنترل کامل پوکروفسک را به دست گیرند.
بر اساس این بیانیه، ارتش روسیه «در حال نابودی واحدهای محاصرهشده نیروهای مسلح اوکراین» در مناطق مرکزی پوکروفسک است.
وزارت دفاع روسیه افزود نبردها همچنین در جنوب شرقی پوکروفسک ادامه دارد و ارتش روسیه تاکنون چندین تلاش نیروهای اوکراینی برای خروج از محاصره را دفع کرده است.
این شهر که در منطقه دونتسک واقع است، یکی از مهمترین مراکز تدارکاتی و حمل و نقل ارتش اوکراین به شمار میرود.
در سوی دیگر، ستاد کل ارتش اوکراین ۱۴ آبان گزارشها درباره محاصره سربازان این کشور در پوکروفسک را رد کرد و گفت مواضع دفاعی اوکراین در منطقه تقویت شده است.
ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهوری اوکراین، ۱۲ آبان اذعان کرده بود مناطق پیرامون پوکروفسک تحت فشار شدید ارتش روسیه قرار دارند.
او در عین حال گفته بود حدود ۳۰۰ سرباز روسی که هنوز در پوکروفسک حضور دارند، طی شبانهروز گذشته هیچ پیشرفتی نداشتهاند و در کوپیانسک، دیگر شهر شرقی اوکراین، تنها حدود ۶۰ نیروی روسی مستقر هستند.
وزارت دفاع روسیه در پاسخ به این اظهارات گفت زلنسکی یا از واقعیتهای میدانی بیاطلاع است یا عمدا میکوشد «وضعیت مخاطرهآمیز» نظامیان اوکراینی را پنهان کند.
اهمیت راهبردی پوکروفسک
خبرگزاری رویترز ۱۴ آبان نوشت تصرف پوکروفسک به روسیه امکان خواهد داد تا از این شهر به‌عنوان پایگاهی برای پیشروی به سمت شمال و رسیدن به دو شهر اصلی باقیمانده در کنترل اوکراین در دونتسک، یعنی کراماتورسک و اسلاویانسک، استفاده کند.
سقوط احتمالی پوکروفسک بزرگترین دستاورد روسیه در داخل اوکراین از زمان تصرف شهر ویرانشده آودیئیفکا در اوایل سال ۲۰۲۴ خواهد بود.
رویترز افزود برخلاف حملات مستقیم پیشین، روسیه در این نبرد از تاکتیک «گازانبری» بهره گرفته و توانسته نیروهای اوکراینی را در شهرهای پوکروفسک و کوپیانسک تقریبا در محاصره قرار دهد.
همزمان، یگانهای کوچک و در حال حرکت روسی با کمک پهپادها مسیرهای تدارکاتی ارتش اوکراین را مختل کرده و در خطوط دفاعی آن آشفتگی به وجود آوردهاند.
وبلاگنویسان نظامی روس میگویند این تاکتیک به پدید آمدن «منطقه‌ای خاکستری» انجامیده است؛ محدودهای مبهم که کنترل کامل آن در دست هیچیک از دو طرف نیست، اما حفظ و دفاع از آن برای نیروهای اوکراینی بسیار دشوار ارزیابی میشود.
روسیه عملیات نظامی خود را علیه اوکراین اسفند ۱۴۰۰ کلید زد و از آن زمان، درگیریهای مرگبار میان دو کشور ادامه داشته است. از زمان آغاز جنگ کنونی، روسیه حدود یکپنجم از خاک اوکراین را به تصرف خود درآورده است.
گاردین چهارشنبه ۱۴ آبان گزارش داد این مرد با وجود اصرار وکلایش مبنی بر اینکه قربانی «برده‌داری مدرن» شده است، دوباره به فرانسه بازگردانده شد.
محمود در بیانیه‌ای بر عزم دولت برای اجرای این طرح تاکید کرد و گفت: «هرکس پس از بازگردانده شدن طبق توافق بریتانیا و فرانسه تلاش کند دوباره به بریتانیا برگردد، وقت و پولش را هدر می‌دهد.»
او ادامه داد این فرد از طریق داده‌های بیومتریک شناسایی و بلافاصله بازداشت شد، پرونده‌اش به سرعت بررسی و دوباره اخراج شد.
محمود افزود: «پیام من روشن است: اگر تلاش کنید به بریتانیا برگردید، دوباره بازگردانده خواهید شد. من هر کاری لازم باشد انجام می‌دهم تا روند اخراج مهاجران غیرقانونی را گسترش دهم و از مرزهایمان محافظت کنم.»
این مرد نخستین‌بار ۱۵ مرداد وارد بریتانیا و ۲۸ شهریور به فرانسه بازگردانده شد. او سپس ۲۶مهر بار دیگر با قایق کوچک وارد بریتانیا شد و درخواست پناهندگی داد.
اگرچه نشانه‌هایی از قاچاق انسان در پرونده او مطرح شده بود، وزارت کشور بریتانیا در ۲۹ مهر درخواست بازپذیری او را به فرانسه ارسال کرد که دوم آبان پذیرفته شد. ادعای او درباره قربانی بودن در چارچوب «سازوکار ارجاع ملی» برای بررسی ارجاع، اما پنج آبان رد شد.
او پیش از اخراج، به عنوان فردی آسیب‌پذیر شناسایی شده بود و به دلیل نگرانی درباره وضعیت روانی‌اش، کارکنان زندان هر ساعت وضعیتش را بررسی می‌کردند.
این مرد می‌گوید قربانی برده‌داری مدرن توسط قاچاقچیان در شمال فرانسه است. او پیش‌تر گفته بود به‌دلیل ترس از خشونت و تهدید از سوی قاچاقچیان، دوباره به بریتانیا بازگشته است.
او به روزنامه گاردین گفت: «اگر فکر میکردم فرانسه برای من جای امنی است، هرگز به بریتانیا نمیآمدم.»
این مرد اکنون از کشور دیگری درخواست پناهندگی خواهد کرد.
تاکنون ۹۴ نفر بر اساس پیمان «بازگشت» میان لندن و پاریس، به فرانسه بازگردانده شدهاند. ۵۷ نفر نیز پس از تکمیل مدارک و بررسیهای امنیتی و صلاحیت، از طریق همین سازوکار بهطور قانونی به بریتانیا آمدهاند.
مقامهای بریتانیایی امیدوارند روند اخراجها را افزایش دهند.
با اینحال روزنامه لوموند گزارش داد مقامهای فرانسوی برای کسب امتیاز در مذاکرات مالی مربوط به «پیمان سندهرست» در زمینه امنیت مرزی، این روند را «بهطور عمدی کند کرده‌اند».
این توافق مالی به ارزش ۴۷۶ میلیون پوند طی سه سال، پیش از انقضای آن در ماه مارس در حال بازنگری است.
همچنین اتحادیههای کارگری فرانسه در برابر طرحهایی برای رهگیری قایقهای بادی در دریا مقاومت می‌کنند و میگویند این اقدامات بیش از حد خطرناک است.
سال گذشته ۳۶ هزار و ۸۱۶ نفر با قایقهای کوچک وارد بریتانیا شدند.
تا ۳۰ مهر سال ۱۴۰۴ این رقم به ۳۶ هزار و ۸۸۶ نفر رسیده که باوجود دو ماه باقی مانده از سال، بیشتر از سال میلادی قبل است.
به دلیل شرایط نامساعد جوی، عبور از کانال مانش به مدت ۱۲ روز متوقف شده است.
بر اساس نتایج یک پژوهش که مهر ۱۴۰۳ منتشر شد، بریتانیا میزبان بیشترین تعداد مهاجران غیرقانونی در میان کشورهای اروپایی است.
