یک پزشک عمومی ۳۶ ساله در شیراز خودکشی کرد

بر اساس گزارشها و اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، نادیا متقی، پزشک عمومی ۳۶ ساله، در شیراز دست به خودکشی زد و جان باخت.

بر اساس گزارشها و اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، نادیا متقی، پزشک عمومی ۳۶ ساله، در شیراز دست به خودکشی زد و جان باخت.
اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال در یکشنبه ۱۱ آبان حاکی از آن است که او ۱۰ آبان به زندگی خود پایان داد.
هیات مدیره سازمان نظام پزشکی شیراز ۱۱ آبان در اطلاعیهای درگذشت متقی را به خانوادهاش و جامعه پزشکی تسلیت گفت و اعلام کرد او دارای مدرک دکترای حرفهای پزشکی بود.
هدیه کیمیایی، روزنامهنگار، با انتشار مطلبی در شبکه اجتماعی ایکس با اشاره به خودکشی این پزشک نوشت جمهوری اسلامی عامدانه با شرایطی که در بیمارستانها ایجاد کرده، در حال نابودی کادر پزشکان و پرستاران است.
(کارشناسان توصیه میکنند اگر با فرد یا افرادی روبهرو شدید که از جملات یا عباراتی حاکی از افسردگی یا تمایل به پایان دادن به زندگی استفاده میکنند، از آنها بخواهید با پزشک معتمد، مراکز تخصصی حمایت روانی یا فردی مورد اعتماد درباره نگرانیهای خود گفتوگو کنند. اگر خودتان به خودکشی فکر میکنید، در ایران میتوانید با اورژانس اجتماعی به شماره ۱۲۳ تماس بگیرید.)
حدود دو هفته پیش نیز یاسمن شیرانی، رزیدنت جوان رشته زنان در دانشگاه علوم پزشکی تهران، به زندگی خود پایان داد.
موضوع خودکشی پزشکان، دستیاران پزشکی و دیگر اعضای کادر درمان در ایران در سالهای گذشته تبدیل به بحرانی بزرگ در نظام سلامت شده و به نگرانیها درباره امنیت شغلی و سلامت روانی این قشر از جامعه دامن زده است.
روزنامه شرق ۱۰ آبان گزارش داد ماجرای خودکشی رزیدنتها تنها محدود به مواردی نیست که رسانهای میشود؛ موارد متعددی از اقدام به خودکشی وجود دارد که یا نافرجام میماند یا هیچگاه علنی نمیشود.
شرق با استناد به پژوهشهای داخلی نوشت ۳۴ درصد رزیدنتهای ایرانی افکار خودکشی را تجربه کردهاند. به گزارش نشریه پزشکی لنست، سالانه حدود ۱۳ رزیدنت در ایران بر اثر خودکشی جان خود را از دست میدهند.
ایراناینترنشنال ۲۴ فروردین گزارش داد رسانهها و دانشگاههای علوم پزشکی از انتشار خبر خودکشی کادر درمان منع شدهاند و از آنها خواسته شده علت اینگونه مرگها را مواردی چون ایست قلبی اعلام کنند.
آمارها نشان میدهد تنها در سال ۱۴۰۳ دستکم ۱۶ رزیدنت با مرگ خودخواسته به زندگیشان پایان دادند.
فرسودگی شغلی، کمبود نیرو، شیفتهای طولانی، فشارهای اقتصادی و نبود حمایت روانی از عوامل اصلی این معضل شناخته میشوند.