ظهران ممدانی، نماینده ۳۴ ساله مجلس ایالتی، در رقابت درونحزبی ماه ژوئن موفق شد اندرو کومو، فرماندار پیشین نیویورک، را شکست دهد.
او متولد اوگاندا و فرزند خانوادهای با اصالت هندی است که در نیویورک بزرگ شده و کارزار انتخاباتیاش را بر موضوعاتی چون مقرونبهصرفه بودن زندگی متمرکز کرده؛ موضوعی که در هفتههای اخیر توجه شماری از چهرههای حزب دموکرات را نیز به خود جلب کرده است. در صورت پیروزی، او نخستین شهردار مسلمان نیویورک خواهد بود.
برنامههای انتخاباتی او بر مسکن ارزان، اصلاحات در ساختار پلیس و حمایت از حقوق فلسطینیان تمرکز دارد و حمایت گستردهای از سوی نیروهای مترقی و سازمانهای اسلامی دریافت کرده است.
اما این دیدگاهها باعث نگرانی شماری از ایرانیان مهاجر شده که وعدههای پوپولیستی او را با وعدههای مطرحشده پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران مقایسه میکنند.
اندرو قلیلی، تحلیلگر ارشد در یک گروه حامی دموکراسی برای ایران، در نشریه نیویورک سان نوشت: «تاریخ معاصر ایران هشداری جدی است در زمانی که چپ افراطی و جریانهای اسلامگرا در شهرها و دانشگاههای آمریکا به هم نزدیک میشوند. ایرانیها این فیلم را دیدهاند و چپگرایان آمریکایی نیز نقش خود را بهخوبی بازی میکنند. فقط مانده پرده آخر.»
یکی از حاشیههای کارزار انتخاباتی ممدانی، استفاده او از عبارت «جهانیسازی انتفاضه» بود؛ شعاری که در پی اعتراضات دانشگاهی به حمله اسرائیل به غزه در دانشگاه کلمبیا رایج شد و بحثهایی درباره آزادی بیان و یهودستیزی به دنبال داشت.
او بعدتر از این شعار فاصله گرفت و کوشید با رهبران مذهبی مختلف از جمله رهبران مسلمان و یهودی همکاری کند.
بسیاری از مهاجران ایرانی نسل اول و دوم نگاهی محتاطانه به نقش دین در عرصه عمومی دارند و تجربه جمهوری اسلامی را نمونهای از پیامدهای خطرناک چنین نقشآفرینیای میدانند.
با این حال، ممدانی اسلام را پایه دیدگاه سیاسی خود نمیداند، هرچند در گذشته درباره اسلامهراسی پس از حملات ۱۱ سپتامبر هشدار داده است.
ثنا ابراهیمی، دانشجوی دکترای دانشگاه ایلینوی در شیکاگو، وعدههای خدمات عمومی رایگان از سوی ممدانی را با وعدههای عملنشده خمینی مقایسه کرده و در شبکه اجتماعی ایکس نوشته: «هر بار عکسهای تبلیغاتی ممدانی را میبینم، به یاد خمینی به عنوان خادم فروتن مردم میافتم. بعد از ۴۵ سال، ایران ویران و پول ملی نابود شده است. وعدههای بزرگ آسان است و این بازی ممدانی است.»
ممدانی در جریان تبلیغات انتخاباتی گفته بود که عمهاش بعد از حملات ۱۱ سپتامبر از ترس بهخاطر داشتن حجاب از استفاده از متروی نیویورک خودداری میکرد.
در واکنش به این سخنان، مسیح علینژاد، روزنامهنگار و فعال سیاسی ساکن نیویورک، در پستی در شبکه ایکس نوشت: «ممدانی گفته عمهاش به خاطر ترس از آزار، حجابش را در نیویورک کنار گذاشت، اما من هم در همین شهر احساس امنیت ندارم؛ چون تروریستهای مورد حمایت ایران، بزرگترین حامی حماس، دوبار برای ترورم به اینجا آمدند. پس بله آقای شهردار، از این شهر در برابر گروههای تروریستی محافظت کنید.»
علینژاد در گفتوگویی با یک ستوننویس محافظهکار نیویورکتایمز، نسبت به افزایش گرایشهای اسلامی و طرفدار جمهوری اسلامی در آمریکا ابراز نگرانی کرد و گفت: «بیایید درباره نگرانی من در غرب و آمریکا و نیویورک صحبت کنیم: ظهور رادیکالها. در نیویورک بیش از ۳۰۰ مسجد وجود دارد. چرا باید چنین گرایشی به افراطگرایان وجود داشته باشد که میخواهند در خیابانها نماز بخوانند؟ بیایید درباره ممدانی صحبت کنیم.»
بر اساس نظرسنجیها، ممدانی از رقبایی چون اندرو کومو و کرتیس اسلیوا پیش افتاده است و مسائلی چون مسکن و امنیت، از موضوعات اصلی مورد توجه رایدهندگان محسوب میشود.