محمد رئیس‌زاده، رییس سازمان نظام پزشکی: «میزان خشونت علیه کادر درمان نسبت به سال گذشته افزایش یافته و حوادثی از جمله آسیب به چشم یک پرستار در مسجدسلیمان، چند مورد حمله به عوامل اورژانس، قتل دکتر داوودی و حمله مسلحانه به یک مقام نظام پزشکی نشان می‌دهد که این آمار نگران‌کننده است.»
او افزود: «نیروی انتظامی باید حضور مؤثرتر و مقتدرانه‌تری در مراکز درمانی داشته باشد و دانشگاه‌های علوم پزشکی و بخش‌های حقوقی وزارت بهداشت باید از پزشکان و پرستاران حمایت کنند تا بتوانند به‌درستی از حقوق خود دفاع کنند.»
رئیس‌زاده اضافه کرد: «در مراکز درمانی بزرگ، به‌ویژه بیمارستان‌های آموزشی، نیروهای حراست و انتظامی حضور دارند، اما در مطب‌ها و مراکز کوچک‌تر این موضوع به‌طور کامل قابل اجرا نیست.»
وب‌سایت هرانا گزارش داد بازداشت فهندژ چهارشنبه ۲۱ آبان به‌دست هشت نیروی امنیتی صورت گرفت و ماموران هنگام بازداشت خانه او را بازرسی کردند.
ماموران هنگام بازداشت، تنها حکم تفتیش منزل را به فهندژ نشان داده و شماری از وسایل شخصی، از جمله کتاب‌ها و عکس‌های او را با خود بردند.
یک منبع نزدیک به خانواده فهندژ به هرانا گفت همسر و فرزندان این شهروند بهائی نیز پس از بازگشت به منزل، مورد تهدید و بازجویی ماموران قرار گرفتند.
تاکنون از دلایل بازداشت، محل نگهداری و اتهامات مطرح‌شده علیه این شهروند بهائی اطلاعی در دست نیست.
فهندژ پیش‌تر در شهریورماه ۱۴۰۱ با پایان دوران محکومیت ۱۰ ساله خود از زندان رجایی شهر کرج آزاد شده بود. او در دهه ۶۰ نیز به اتهام پیروی از آیین بهائی پنج سال زندانی بود.
بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ به‌طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
در هفته‌ها و ماه‌های اخیر، فشارهای جمهوری اسلامی بر جامعه بهائیان ایران به‌طور محسوسی افزایش یافته است.
ونوس مقصودی، کوروش زیاری، شعله شهیدی، لیلا عدالتی، افشین حیرتیان، شکیب فرزان، افشین حقیقت، نگار میثاقیان و فردین بنگاله، شماری از شهروندان بهائی بازداشت‌شده در هفته‌های گذشته هستند.
سرکوب سیستماتیک بهائیان
جامعه جهانی بهائی ۳۰ مهرماه با صدور بیانیه‌ای نسبت به موج جدید برخوردهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با بهائیان در ایران واکنش نشان داد و این امر را بیانگر تشدید چشمگیر سرکوب سازمان‌یافته علیه بهائیان توصیف کرد.
هرانا نیز ۲۰ مرداد در گزارشی روند برخورد نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی با جامعه بهائی در ایران را بررسی کرد و نوشت طی سه سال اخیر، به‌طور میانگین ۷۲ درصد از گزارش‌های مربوط به نقض حقوق اقلیت‌های مذهبی، به نقض حقوق شهروندی بهائیان اختصاص داشته است.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، ۲۹ مهرماه در تازه‌ترین گزارش خود به مجمع عمومی، از بازداشت و تبعیض علیه بهائیان، کردها، بلوچ‌ها و عرب‌ها در ایران خبر داد و نوشت پس از جنگ ۱۲ روزه جمهوری اسلامی و اسرائیل، این سرکوب‌ها شدت یافته است.
گوترش ۲۰ شهریور نیز آزار و سرکوب بهائیان در ایران را از جدی‌ترین نگرانی‌های حقوق بشری دانست و نسبت به ماهیت «دیرینه و سیستماتیک» این سیاست در زمینه سرکوب مذهبی که نیاز به توجه فوری جامعه بین‌المللی دارد، هشدار داد.
منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند. قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی را به رسمیت می‌شناسد.
فاطمه رازکردان شراهی و افسانه کمالی، نویسندگان این پژوهش از دانشگاه الزهرا، با مرور منظم متون و تجمیع یافته‌ها، تصویری از سازوکار شرمساری از بدن ارائه کردند.
بر اساس یافته‌های این مطالعه که در آخرین شماره نشریه «مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران» منتشر شد، بازنمایی «بدن ایده‌آل» در رسانه و فضای مجازی میل به مقایسه را افزایش می‌دهد.
داوری همسالان و تذکرهای ظاهربینانه در خانواده نیز این چرخه را تقویت می‌کند و پیامدهایی مانند نارضایتی از ظاهر، اضطراب و الگوهای ناسالم تغذیه را در پی دارد.
بر اساس نتایج این فراتحلیل، موضوع «شرمساری از بدن» از سال ۲۰۱۸ وارد ادبیات نوجوانی شد و تا ۲۰۲۴ رشد چشمگیری پیدا کرد.
بیشتر مطالعات انجام‌شده در این حوزه به رشته‌های روان‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی تعلق دارند و توجه به این موضوع در نشریات ایرانی و بین‌المللی نیز طی این سال‌ها روندی فزاینده یافته است.
عامل‌های شرمساری از بدن
این پژوهش تایید می‌کند که پدیده شرمساری از بدن در میان نوجوانان شایع است. مهم‌ترین منشاء این پدیده رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، فشارهای اجتماعی و فرهنگی، و سپس خانواده‌ها هستند.
بر اساس ترکیب یافته‌ها، روایت‌های مسلط از زیبایی و بدن ایده‌آل در رسانه و فضای مجازی، میل به مقایسه را شدت می‌بخشد و در کنار داوری همسالان و اعضای خانواده، احساس «ناکافی بودن» و «نارضایتی از ظاهر» را تقویت می‌کند.
داده‌های تجمیعی همچنین نشان می‌دهد که در منابع داخلی و خارجی، رسانه‌ها و فشارهای فرهنگی، پرتکرارترین عوامل موثر در شکل‌گیری شرمساری از بدن بوده‌اند.
پیامدها و خلاءها در سطح سیاست‌گذاری
از پیامدهای برجسته شرمساری از بدن می‌توان به کاهش عزت نفس، افسردگی و اضطراب، خودسرزنشی، الگوهای ناسالم تغذیه و در برخی موارد میل به خودکشی اشاره کرد.
به گفته نویسندگان، اکثر مطالعات انجام‌شده پیامدهای روانی شرمساری از بدن را برجسته می‌کنند، در حالی که نقش زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی در تولید شرمساری و راهکارهای پیشگیرانه کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.
یافته‌های تحقیق بر لزوم اتخاذ سیاست‌های اجتماعی و آموزشی مانند تقویت سواد رسانه‌ای نوجوانان و والدین، آموزش درباره ساخت اجتماعی بدن و طراحی مداخلات مدرسه‌محور برای کاهش مواجهه‌های آسیب‌زا تاکید دارند.
جنسیت و تمرکز نمونه‌ها
در بیشتر پژوهش‌های مورد مطالعه، تمرکز اصلی بر دختران نوجوان بوده و مطالعه‌ای که تنها پسران را دربر بگیرد، انجام نشده است.
پژوهشگران می‌گویند این تمرکز تا حدی بازتاب این تصور است که شرمساری از بدن در میان دختران بیشتر دیده می‌شود. با این حال، آنان تاکید می‌کنند برای شناخت دقیق‌تر این پدیده، بررسی تجربه پسران نیز ضروری است.
این فراتحلیل برای شناخت دقیق‌تر پدیده «شرمساری از بدن»، ۵۱ پژوهش، شامل ۱۱ منبع داخلی و ۴۰ منبع بین‌المللی، را از هشت پایگاه علمی مورد بررسی قرار داده است.
این پژوهش شرمساری از بدن در دوران نوجوانی را پدیده‌ای «چندلایه» توصیف می‌کند و یادآور می‌شود که بازنمایی بدن در رسانه‌ها، هنجارهای فرهنگی، داوری همسالان و شیوه ارتباط خانواده با فرزند، هم‌زمان با تغییرات بدنی این دوره در هم می‌آمیزند و احساس نارضایتی از ظاهر را تشدید می‌کنند.
پژوهشگران معتقدند برای مقابله با این روند، رویکردها باید از بررسی صرف روان‌شناختی به سمت مداخلات اجتماعی تغییر یابد و به شکل‌گیری نگرش واقع‌بینانه‌تر نسبت به بدن و کاهش فشارهای فرهنگی کمک کند.
