گیدون سعار، وزیر امور خارجه اسرائیل، اعلام کرد که با وجود تداوم تهدیدهای جمهوری اسلامی، اسرائیل فعلا قصدی برای حمله به حکومت ایران ندارد. بر اساس ارزیابی او، جمهوری اسلامی در حال بازسازی برنامه‌های موشکی و هسته‌ای خود است.
سعار در مصاحبه با اورشلیم‌پست که جمعه ۳۰ آبان منتشر شد، گفت: «اسرائیل هیچ توهمی ندارد که تهدید ایران ناپدید خواهد شد، اما در حال حاضر، اسرائیل قصد ندارد به ایران حمله کند.»
اورشلیم‌پست نوشت که در ماه‌های اخیر، تصاویر ماهواره‌ای و گزارش‌ها نشان داده‌اند که جمهوری اسلامی در تلاش است برنامه‌های موشک‌های بالستیک و هسته‌ای خود را بازسازی کند.
وزیر امور خارجه اسرائیل در این زمینه به اورشلیم‌پست گفت: «آنها در حال اقدام برای بازگرداندن این برنامه هستند و حتی اکنون نیز تا حدی قادر به تولید موشک‌های بالستیک هستند اما واضح است که نه در مقیاسی که قبلا داشتند و نه به آن شکلی که قصد داشتند.»
اوایل مهرماه، تصاویر ماهواره‌ای تحلیل شده به‌وسیله خبرگزاری آسوشیتدپرس نشان دادند که ایران بازسازی سایت‌های تولید موشک خود را که در جریان جنگ ۱۲ روزه هدف قرار گرفتند، آغاز کرده است.
با این حال کارشناسان می‌گویند مؤلفه‌ای کلیدی هنوز غایب است: میکسرهای بزرگ برای تولید سوخت جامد موشک‌ها.
به گزارش اندیشکده یهودی امنیت ملی آمریکا، جمهوری اسلامی در جنگ ۱۲ روزه، ۵۷۴ موشک بالستیک به سمت اسرائیل شلیک کرد و پیشتر در تبادل آتش‌های محدود، ۳۳۰ موشک دیگر پرتاب کرده بود.
ارتش اسرائیل پیش از این ظرفیت زرادخانه ایران را حدود دو هزار و ۵۰۰ موشک برآورد کرده بود که به این ترتیب بیش از یک‌سوم این ذخایر مصرف شده است.
توافق‌های صلح بیشتری در راه است
وزیر امور خارجه اسرائیل همچنین تاکید کرد که با وجود سال «بی‌رحمانه» ۲۰۲۵، که در جریان آن جنگ میان جمهوری اسلامی و اسرائیل روی داد، هیچ‌یک از کشورهای اسلامی توافقنامه ابراهیم روابط خود با اسرائیل را قطع نکردند.
او افزود که توافق‌های صلح بیشتری در راه است.
سعار درباره درگیری‌های نظامی کشورش در جبهه‌های مختلف نیز گفت: «لحظات دراماتیک زیادی وجود داشت، اما دراماتیک‌ترینِ آنها ساعاتی پس از تصمیم ۲۳ خرداد برای حمله به ایران در آغاز آنچه بعدها جنگ اسرائیل و ایران شد، رقم خورد.»
او افزود: «ما منتظر نتایج نخستین حمله بودیم، با علم به اینکه شکست یا موفقیت چه معنایی نه‌فقط از نظر نظامی بلکه دیپلماتیک خواهد داشت.»
حماس باید خلع سلاح شود
وزیر امور خارجه اسرائیل گفت که کشورش می‌خواهد به طرح صلح دونالد ترامپ رییس‌جمهوری آمریکا میان اسرائیل و حماس فرصت واقعی بدهد تا افکار عمومی جهان قانع شود که تلاش دیپلماتیک انجام شده، اما اگر حماس خلع سلاح نشود، آمریکا از اقدام نظامی دوباره در غزه حمایت می‌کند.
پیشتر ایال زمیر، رییس ستاد ارتش اسرائیل، اعلام کرده ارتش این کشور باید در صورت نیاز برای تصرف مناطق بیشتری در غزه، فراتر از خطوط آتش‌بس کنونی، آماده باشد.
وزیر دفاع اسرائیل ۲۵ آبان در جریان بازدید از منطقه رفح در جنوب غزه گفت: «ما همچنان اصرار داریم که حاکمیت حماس در آن سوی مرز وجود نداشته باشد. حتی اگر زمان ببرد، به ماموریت نابودی حماس و غیرنظامی‌سازی نوار غزه ادامه خواهیم داد؛ چه از طریق توافق و چه از طریق اقدام نظامی.»
نشریه پولیتیکو ۲۰ آبان گزارش داد اسناد محرمانه‌ای به دست آورده که تصویر تیره‌ای از توافق صلح غزه ارائه می‌کند و در آن، شماری از مقام‌های دولت دونالد ترامپ درباره فروپاشی این توافق ابراز نگرانی جدی کرده‌اند.
خبرگزاری رویترز نیز همان زمان گزارش داد احتمال تقسیم غزه بین منطقه‌ای تحت کنترل اسرائیل و منطقه‌ای تحت حاکمیت حماس به‌طور فزاینده‌ای قوت گرفته است.
بازتعریف مراکز دیپلماتیک اسرائیل
سعار همچنین درباره تظاهرات حامیان فلسطین در اروپا گفت که چنین تحولاتی در داخل اتحادیه اروپا از سوی افکار عمومی اسرائیل به خوبی درک نمی‌شود.
او گفت که «واکنش طرفداران فلسطین» در برخی از کشورهای اروپای غربی دیرینه و تقریبا نهادینه است، اما کشورهای اروپای مرکزی و شرق اروپا، مانند آلمان، کشورهای بالکان، جمهوری چک، مجارستان و حتی ایتالیا و اتریش وزنه مقابل را تشکیل می‌دهند که به اسرائیل اجازه داده است از انزوای عمیق‌تر جلوگیری کند.
وزیر خارجه اسرائیل گفت: «کشورهای اصلی شرق اروپا که از جنوب با کشورهای بالکان آغاز می‌شود و در شمال با کشورهای بالتیک پایان می‌یابد نسبت به اسرائیل دوستانه است و کمتر از برخی کشورهای اروپای غربی به مسئله فلسطین وسواس دارد. بنابراین، باید مرکز ثقل را آنجا منتقل کرد.»
سعار به تصمیم‌ها در این زمینه اشاره کرد و افزود که در زمینه مراکز دیپلماتیک اسرائیل بازتعریفی صورت گرفته است.
در سال‌های اخیر، اسرائیل سفارت خود در ایرلند را بست اما ماموریت‌های جدیدی در استونی و مولداوی، و حتی در زامبیا، در جنوب شرقی آفریقا افتتاح کرد.
سعار گفت: «شما نمی‌توانید با نقشه‌ای از گذشته عمل کنید. اروپا تغییر کرده است. سیاست جهانی جابه‌جا شده است. ما نیز باید تغییر کنیم.»
اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال حاکی است این مراسم ۲۹ آبان و سه روز پس از جان باختن خوش‌برش همراه با تدابیر شدید امنیتی برگزار شد.
اهالی منطقه گفتهاند مقامات بر دفن سریع تاکید داشتهاند.
به گفته منابع مطلع، تلاش شد پیکر بدون حضور جمعیت دفن شود اما به‌دلیل حضور مردم، جنازه داخل تابوت قرار گرفت و پس از برگزاری مراسم کوتاه، تا آرامگاه منتقل و دفن شد.
بر اساس این اظهارات، این روند در سکوت و با محدودیت زمانی پیش رفت و انجام شد.
خبرگزاری میزان، رسانه قوه قضاییه جمهوری اسلامی، ۲۸ آبان جانباختن خوش‌برش را تایید کرد و نوشت او ۲۵ آبان، پس از «بروز علائم بیماری» به بیمارستان منتقل و همان روز با تودیع وثیقه «آزاد» شد، اما دو روز بعد «به علت بیماری» جان باخت.
پیشتر و در ۲۷ آبان، سایت ههنگاو گزارش داد شاهدان عینی نشانههایی از کبودی و کوفتگی بر پیکر او مشاهده کرده‌اند. با این حال، رسانه قضایی بدون اشاره به شکنجه نوشت علت مرگ «بیماری» بوده است.
منابع محلی به ایراناینترنشنال گفتند خوش‌برش در بازداشت آخر خود ناگهان بدحال شده و پس از مصرف کیک و آب در زندان بهشهر، گرفتار شکمدرد شدید و تهوع شده و سپس به کما رفته است.
بهگفته این منابع، او در بیمارستان خاتمالانبیای بهشهر با دستبند و پابند به تخت بسته شده و ۲۴ ساعت پس از تزریق آنتیبیوتیک و رد درخواست انتقال به مرکز درمانی دیگر، جان باخته است.
منابع محلی گفتهاند دستگاههای پزشکی بدون اطلاع خانواده از او جدا و پیکرش به سردخانه منتقل شده است.
خوش‌برش ۲۱ آبان برای بار دوم بهدست ماموران وزارت اطلاعات در ساری بازداشت شد.
او مردادماه نیز به‌دلیل آنچه «انتشار پست و استوری انتقادی و اعتراضی» عنوان شد، بازداشت و بعدتر با وثیقه آزاد شده بود.
جانباختن زندانیان سیاسی پیش از این نیز در زندانها و بازداشتگاههای امنیتی در ایران سابقه داشته است.
حسن ساعدی، کاووس سیدامامی، سینا قنبری، سارو قهرمانی، وحید حیدری، کیانوش زندی، ستار بهشتی، زهرا کاظمی، محسن روحالامینی، محمد کامرانی، امیر جوادیفر، زهرا بنییعقوب، جواد روحی، ابراهیم ریگی، سپهر شیرانی، ابراهیم لطفاللهی و محمود رخشانی، برخی از زندانیان سیاسی جان‌باخته در بازداشتگاهها و زندانهای جمهوری اسلامی طی سال‌های اخیر هستند.
شکنجه شهروندان در ایران در حالی ادامه دارد که طبق اصل ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی، هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع است.
جمهوری اسلامی با استناد به وجود این اصل در قانون اساسی خود، همواره از پیوستن به «کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه شکنجه» سر باز زده است.
