برقراری مجدد پرواز مسافربری مستقیم میان مسکو و پیونگ‌یانگ پس از حدود ۳ دهه
روسیه پس از نزدیک به ۳۰ سال، پروازهای مسافربری مستقیم از مسکو به پیونگ‌یانگ، پایتخت کره شمالی، را از سرگرفت.
روسیه پس از نزدیک به ۳۰ سال، پروازهای مسافربری مستقیم از مسکو به پیونگ‌یانگ، پایتخت کره شمالی، را از سرگرفت.
بر اساس جدول زمان‌بندی ارائه‌شده، نخستین پرواز به مقصد پیونگ‌یانگ ساعت ۱۹ (به وقت مسکو) یک‌شنبه پنجم مرداد از فرودگاه شرمتیوو انجام خواهد شد.
برقراری پرواز مسافربری مستقیم میان مسکو و پیونگ‌یانگ پس از آن صورت می‌گیرد که خطوط ریلی میان این دو شهر در ماه گذشته میلادی فعالیت خود را مجددا آغاز کردند. سفر با قطار میان پایتخت روسیه و کره شمالی ۱۰ روز به طول می‌انجامد.
این برای نخستین بار از اواسط دهه ۱۹۹۰ است که پروازهای منظم میان مسکو و پیونگ‌یانگ برقرار می‌شود.
تحولات ناشی از جنگ اوکراین زمینه‌ساز نزدیکی بیش‌تر روسیه و کره شمالی و تقویت روابط دوجانبه در ابعاد گوناگون شده است.
کره شمالی در آبان ۱۴۰۳ معاهده همکاری همه‌جانبه با روسیه را به تصویب رساند.
در ماه‌های گذشته، حضور هزاران سرباز کره شمالی در روسیه برای کمک به ارتش این کشور در جنگ اوکراین خبرساز شده بود.
۵۶۳ دلار؛ قیمت پایه بلیت پرواز مسکو–پیونگ‌یانگ
خبرگزاری دولتی «ریا نووستی» روسیه پنجم مرداد گزارش داد پرواز هشت‌ساعته مسکو به پیونگ‌یانگ با هواپیمای بوئینگ 777-200ER و ظرفیت ۴۴۰ مسافر انجام خواهد شد.
بر اساس این گزارش، بهای بلیت این مسیر از ۴۴ هزار و ۷۰۰ روبل (۵۶۳ دلار) آغاز می‌شود و بلیت‌های نخستین پرواز به‌سرعت به فروش رسیده است.
سازمان هوانوردی غیرنظامی روسیه، روس‌آویاتسیا، مجوز انجام دو پرواز در هفته میان مسکو و پیونگ‌یانگ را در اختیار شرکت هواپیمایی «نوردویند» قرار داده است.
با این حال، وزارت حمل و نقل روسیه اعلام کرد در حال حاضر، این پروازها به‌صورت ماهانه انجام خواهد شد تا «زمینه برای ایجاد تقاضای پایدار فراهم شود».
پیش از این، تنها مسیر هوایی مستقیم میان دو کشور پروازهای شرکت «ایر کوریا» متعلق به کره شمالی به شهر ولادی‌وستوک در شرق دور روسیه بود که سه بار در هفته انجام می‌شد.
به گزارش شبکه ایبیسی استرالیا، آنتونی آلبانیزی، نخست‌وزیر استرالیا، در اظهاراتی صریح اسرائیل را به نقض «قوانین بین‌المللی» و اصول «انسانیت و اخلاق» متهم کرد.
او گفت که تصمیم اسرائیل در ماه مارس برای جلوگیری از ارسال کمکهای بشردوستانه به غزه، اقدامی «غیرقابلدفاع» و «نقض قوانین بین‌المللی» بوده است.
آلبانیزی با اشاره به شرایط بحرانی انسانی در نوار غزه، تصاویری از مردم گرسنه این منطقه را «دلخراش» توصیف کرد و تاکید کرد که «یک کودک یکساله، مبارز حماس نیست».
او همچنین گروه حماس را یک «سازمان تروریستی» خواند که با نگهداشتن ۵۰ گروگان اسرائیلی و خارجی، «جمعیت غزه را نیز گروگان گرفته است». با این حال، نخست‌وزیر استرالیا تصریح کرد که کشورش در حال حاضر قصد ندارد فلسطین را به رسمیت بشناسد.
در روزهای گذشته و در پی اعلام تصمیم فرانسه برای به رسمیت شناختن فلسطین در اجلاس ماه سپتامبر مجمع عمومی سازمان ملل، کشورهای مختلف واکنش نشان دادند. برخی از کشورها از این تصمیم استقبال کردند و برخی نیز همانند آمریکا و اسرائیل ضمن مخالفت، چنین اقدامی را «هدیه به حماس» توصیف کردند.
او گفت: «تصمیم به شناسایی کشور فلسطین باید در چارچوب یک روند سازنده و با تضمینهایی برای تهدید نکردن موجودیت اسرائیل صورت گیرد، نه بهعنوان یک اقدام نمادین.»
نخست‌وزیر استرالیا همچنین افزود که اقدامات اسرائیل برای ارسال هوایی کمک به غزه «یک آغاز» است، اما کافی نیست و باید گامهای بیشتری برای محافظت از غیرنظامیان برداشته شود.
آلبانیزی در پایان با تاکید بر اینکه «قانون بینالملل اجازه نمیدهد مردم بیگناه بهخاطر یک درگیری مجازات شوند»، از جامعه جهانی خواست تا نسبت به بحران انسانی در غزه واکنش مسئولانهتری نشان دهد.
ساعاتی پیش ارتش اسرائیل اعلام کرد که صبح یک‌شنبه پنجم مرداد این کشور یک «توقف بشردوستانه» جنگ در مراکز غیرنظامی و در مسیرهای بشردوستانه نوار غزه اعمال خواهد کرد تا امکان توزیع کمکهای امدادی فراهم شود. این در حالی است که ارسال هوایی کمکها به مناطق شمالی غزه آغاز شده است.
سازمانهای بین‌المللی امدادرسان هشدار دادهاند که گرسنگی گسترده اکنون جمعیت ۲.۲ میلیون نفری غزه را فرا گرفته است، زیرا پس از آنکه اسرائیل در ماه مارس تمام ورودیهای تدارکاتی به این منطقه را قطع کرد، با وجود بازگشایی مجدد در ماه مه، محدودیتهای جدیدی بر آن اعمال شده است.
با شکست همهپرسیهای استیضاح علیه نمایندگان حزب مخالف کومینتانگ در تایوان، تلاش برای برکناری یکپنجم اعضای پارلمان این کشور ناکام ماند؛ اقدامی که حامیان آن امیدوار بودند پیامی صریح به چین ارسال کند، اما منتقدان آن را ضربهای به دموکراسی میدانند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، در این رایگیری که شنبه ۵ مرداد برگزار شد، هیچیک از ۲۴ نماینده حزب کومینتانگ در فرآیند استیضاح موفق نشدند. این رایگیری که بزرگترین همهپرسی استیضاح در تاریخ تایوان توصیف شده، به ابتکار گروههای مدنی برگزار شد و هدف آن مقابله با نفوذ فزاینده چین در سیاست داخلی تایوان اعلام شده بود.
نتیجه این رایگیری، شکست قابل توجهی برای حزب حاکم «ترقیخواه دموکرات» به رهبری رییسجمهوری لای چینگ ته محسوب می‌شود؛ حزبی که پس از پیروزی در انتخابات ریاستجمهوری سال گذشته، اکثریت پارلمانی خود را از دست داد و از آن زمان برای بازپسگیری کنترل پارلمان تلاش کرده است.
دولت تایوان با اشاره به «مداخله بیسابقه» چین در این انتخابات، مدعی شد که پکن از ابتدا در پی تاثیرگذاری بر نتیجه انتخابات بوده است. چین جزیره دموکراتیک تایوان را بخشی از قلمرو خود میداند، هرچند تایوان این ادعا را بهکلی رد می‌کند.
اریک چو، رییس حزب کومینتانگ، پس از اعلام نتایج، از رایدهندگان تشکر کرد و از رییسجمهوری لای خواست بابت این «استیضاحهای مغرضانه» عذرخواهی کند. او در نشست خبری گفت: «نمیتوان پس از شکست در انتخابات، دست به استیضاحهای گسترده زد. مردم تایوان ثبات را انتخاب کردند، نه نزاعهای حزبی.»
برکناری یا recall election ابزاری دموکراتیک برای پاسخگویی مسئولان است که اجازه میدهد رأیدهندگان پیش از پایان دوره رسمی، آن‌ها را از مسئولیت برکنار کنند. این روند در مواردی نادر استفاده می‌شود و فرآیند آن، از جمعآوری امضا تا همهپرسی و جایگزینی، بسته به نظام انتخاباتی کشورها متفاوت است. قوانین انتخاباتی در تایوان این امکان را برای گروههای سیاسی مهیا کرده است.
رایگیری روز شنبه در حالی برگزار شد که تنشها میان تایوان و چین در حال افزایش است. دولت پکن در ماه‌های اخیر با افزایش فشار نظامی و دیپلماتیک، تلاش کرده حاکمیت خود بر تایوان را تحکیم کند. پکن، رییسجمهوری لای را «جداییطلب» میخواند و درخواستهای مکرر او برای گفتوگو را رد کرده است.
دبیر فراکسیون پارلمانی حزب ترقیخواه، وو سزو-یائو، گفت که حزبش با احترام رای مردم را پذیرفته، اما در عین حال تاکید کرد که این نتیجه باعث تقویت موضع «ضدکمونیستی و حامی تایوان» حزب خواهد شد. او با اشاره به کارزارهای اطلاعات نادرست و تهدیدهای نظامی چین، هشدار داد که «باید هوشیارتر از همیشه در برابر اهداف مخرب پکن باشیم.»
دفتر امور تایوان در دولت چین نیز در بیانیهای نتیجه انتخابات را نشانه «نامحبوب بودن دستکاریهای سیاسی حزب حاکم تایوان» دانست.
گروههای مدنی برگزارکننده این کارزار، حزب کومینتانگ را به «خیانت به منافع ملی تایوان»، مخالفت با بودجه دفاعی و نزدیکی بیش از حد به پکن متهم کرده‌اند. اما حزب کومینتانگ این اتهامات را رد می‌کند و می‌گوید تعامل با چین برای باز نگهداشتن کانالهای ارتباطی ضروری است، چراکه دولت پکن حاضر به گفتوگو با دولت لای نیست.
از سوی دیگر، دولت تایوان تاکید کرده که فقط مردم این کشور میتوانند درباره سرنوشت نمایندگان تصمیم بگیرند و این کشور در برابر فشار خارجی تسلیم نخواهد شد.
هفت نماینده دیگر از حزب کومینتانگ نیز روز ۲ شهریور با رایگیری استیضاح روبرو خواهند شد. در صورت موفقیت در این دور از رایگیری، حزب ترقیخواه ممکن است اکثریت پارلمانی را به‌طور موقت بازیابد و بتواند برخی طرحهای متوقفشده، از جمله افزایش بودجه دفاعی را به تصویب برساند.
با وجود حضور فعال مقامات حزب حاکم در جریان تبلیغات، رییسجمهوری لای به‌طور مستقیم در کارزارها شرکت نکرده است. او پیشتر از اعضای حزب خواسته بود از طرح استیضاحها حمایت کنند، اما ابتکار این رایگیریها با گروههای مدنی بوده است.
روزنامه جروزالمپست در گزارشی تحلیلی نوشت که تحقق نظم منطقهای پساجنگی و عادی‌سازی روابط میان اسرائیل و عربستان سعودی میتواند از مسیر پروژه کلان «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» ممکن شود.
این طرح که با حمایت ایالات متحده، هند، اتحادیه اروپا و امارات متحده عربی پیش می‌رود، از نظر راهبردی میتواند جایگاهی تازه برای اسرائیل در نظم ژئوپولیتیکی منطقه تعریف کند و در برابر نفوذ روزافزون چین در خاورمیانه سدی جدی ایجاد کند.
به گزارش جروزالمپست، پروژه «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» نخستینبار در اجلاس گروه ۲۰ در سپتامبر ۲۰۲۳ در دهلی نو اعلام شد و قرار است از مسیر راهآهن، بنادر، خطوط انرژی و زیرساخت دیجیتال، هند را به خلیج فارس، اسرائیل و اروپا متصل کند. بنادر مدیترانهای اسرائیل در این میان نقش کلیدی دارند و بهعنوان پل نهایی میان آسیا و اروپا تعریف شده‌اند.
با این حال، آغاز جنگ غزه و تنشهای منطقهای ناشی از اقدامات نیابتی حکومت ایران، چشمانداز اجرای این طرح را تیره کرده است. عربستان سعودی و امارات متحده عربی که از حامیان اصلی این کریدور هستند، به صراحت اعلام کرده‌اند که پیشرفت این طرح در گرو کاهش تنشها در غزه و حرکت جدی بهسوی راهحل دودولتی است.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، پروژه «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» را «پلتفرمی تحولآفرین» برای ادغام اسرائیل در اقتصادهای عربی و زنجیره تامین جهانی معرفی کرده و آن را مکمل مسیر عادی‌سازی روابط با ریاض دانسته است.
اسرائیل این پروژه را فرصتی برای بازتعریف نقش منطقهای خود و ایجاد موازنهای تازه در برابر ایران میبیند؛ الگویی که میتواند جایگاه تلآویو را بهعنوان گذرگاه انرژی، داده و تجارت میان شرق و غرب تثبیت کند.
جروزالمپست در ادامه نوشت، با وجود این چشمانداز اقتصادی، جنگ میان اسرائیل و حماس اجرای پروژه را متوقف کرده و مذاکرات پشتپرده برای عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی را به حالت تعلیق درآورده است. سرمایهگذاران جهانی نیز با افزایش ریسک امنیتی، نسبت به آینده این طرح تردید دارند.
به نوشته این روزنامه، مقام‌های غربی بهویژه در واشینگتن و بروکسل اکنون اسرائیل را برای پذیرش آتشبس و شکلگیری چارچوبی سیاسی تحت فشار گذاشتهاند که بتواند ضمن پایان دادن به جنگ، پروژههایی چون «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» را نیز احیا کند.
اگرچه شواهد مستقیمی وجود ندارد که حمله حماس در ۷ اکتبر با هدف تخریب این پروژه بوده، اما تحلیلگران غربی از جمله در آمریکا و هند معتقدند که این حمله روند عادی‌سازی و همگرایی منطقهای را هدف قرار داده است. جو بایدن، رئیس جمهوری پیشین آمریکا نیز پیشتر تلویحاً به این مسئله اشاره کرده بود.
در پایان، جروزالمپست هشدار میدهد که بدون دستیابی به چارچوبی دیپلماتیک برای پایان جنگ و ایجاد نظم تازه، «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» صرفاً در حد یک چشمانداز باقی خواهد ماند و بار دیگر چین خواهد توانست با طرح «یک کمربند، یک جاده» ابتکار عمل در حوزه زیرساخت منطقهای را به دست بگیرد.
در حالی که بیش از ۲۰۰ روز از بازداشت لیندزی فورمن و همسرش کریگ در ایران می‌گذرد، جو بنت، فرزند این زن بریتانیایی، می‌گوید تنها خواسته‌اش این است که بداند مادرش زنده است.
این زوج که اهل بریتانیا هستند، در جریان یک سفر موتوری دور دنیا وارد ایران شدند و در سوم ژانویه در شهر کرمان به اتهام «جاسوسی» بازداشت شدند؛ اتهامی که خانواده‌شان به‌شدت رد می‌کنند.
به گزارش ساندی‌تایمز، جو بنت ۳۱ ساله می‌گوید از زمان بازداشت مادرش تاکنون هیچ تماس مستقیمی با او نداشته و تنها یک نامه عمومی و بدون جزئیات از طرف مادرش دریافت کرده‌اند. او تاکید می‌کند که وعده تماس تلفنی از سوی مقام‌های ایرانی در پنج‌شنبه گذشته نیز بی‌نتیجه مانده و تنها سکوت و نگرانی برای خانواده باقی مانده است.
بنت می‌گوید: «تمام روز گوشی در دستم بود، با بالاترین صدا. اما هرچه ساعت گذشت، احساس کردم دارم از ارتفاع به پایین پرتاب می‌شوم. حالم بد شد، خشمگین شدم، احساس پوچی کردم و ناتوانی عمیقی را حس کردم.»
لیندزی و کریگ فورمن هر دو ۵۲ ساله، پیش از این ساکن شرق ساسکس بودند اما از سال ۲۰۱۹ به اندلس در جنوب اسپانیا نقل مکان کرده بودند. لیندزی مشاور امور مربوط به زندگی (لایف‌کوچ) و کریگ نجار بود. آن‌ها در جریان سفر خود به کشورهای مختلف، با هدف پژوهشی، از مردم درباره مفهوم «زندگی خوب» می‌پرسیدند و از تجربه‌ها و فرهنگ‌های گوناگون مستند تهیه می‌کردند.
خانواده این زوج به ساندی‌تایمز گفته‌اند که آنان در یک سلول سه‌متر در سه‌متر در زندانی در کرمان نگهداری می‌شوند، با تنها یک تشک نازک برای خوابیدن. غذای روزانه‌شان شامل برنج، میوه و سبزیجات است، اما وزنشان به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافته است. لیندزی از درد مزمن کمر رنج می‌برد و کریگ نیز دچار مشکلات حرکتی شده است. پزشک تنها یک‌بار آن‌ها را معاینه کرده و وکیلشان که فقط فارسی صحبت می‌کند، قادر به ارتباط مؤثر با آنان نیست.
جو بنت می‌گوید: «ما تنها می‌دانیم که آن‌ها تلاش می‌کنند برای یکدیگر قوی باقی بمانند. شنیده‌ایم در آن فضای محدود، روزانه با دویدن در مسیر به شکل هشت [عدد هشت انگلیسی] سعی می‌کنند آمادگی جسمانی خود را حفظ کنند.»
این زوج در سفر خود از مرز ارمنستان وارد ایران شدند و از شهرهای تبریز، تهران و اصفهان دیدن کردند. آخرین مقصد آن‌ها کرمان بود و قرار بود موتورسیکلت‌هایشان را در قطاری بارگیری کنند که به سوی مرز پاکستان می‌رفت. آخرین پیام مادر جو در شبکه اجتماعی‌اش مربوط به دیدار با یک «روحانی مهربان و دلسوز» در اصفهان بود. پس از آن، دیگر خبری از آن‌ها نبود و در نهایت، رسانه‌های دولتی ایران در ۱۳ فوریه بازداشت‌شان را اعلام کردند.
بنت در ادامه می‌گوید: «آخرین پیام مادرم به من در گروه خانوادگی واتس‌اپ بود. درباره جشن تولد برادرم توبی حرف می‌زدند، درباره غذا و معماری ایران. عاشق تجربه‌شان بودند و از مردم، فرهنگ و غذاها تعریف می‌کردند.»
در طول این مدت، خانواده فورمن با نازنین زاغری‌رتکلیف و همسرش ریچارد، که تجربه‌ای مشابه در ایران داشته‌اند، در تماس بوده‌اند. جو می‌گوید: «نازنین زن فوق‌العاده‌ای است. ریچارد هم با من در تماس است و تجربه‌اش در رهبری یک کمپین برای آزادی همسرش کمک بزرگی است.»
او همچنین از تصمیم وزارت خارجه بریتانیا برای بازگرداندن دیپلمات‌هایش در جریان جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل انتقاد کرده و می‌گوید این مسئله باعث شد خانواده‌اش برای مدت‌ها حتی از مکان نگهداری پدر و مادرش بی‌اطلاع بمانند. در ۲۳ ژوئن، بمبارانی در زندان اوین رخ داد که دست‌کم ۷۰ کشته بر جای گذاشت و خانواده فورمن نمی‌دانستند که آیا عزیزانشان به آن زندان منتقل شده‌اند یا نه. تازه در هشتم ژوئیه، مشخص شد آن‌ها هنوز در کرمان هستند.
جو بنت که هر شب با فکر مادرش به خواب می‌رود و با آن از خواب بیدار می‌شود، در پیامی که از طریق کنسولگری برای مادرش ارسال کرده، از او خواسته هر وقت ماه را دید، به یاد بیاورد که او هم در همان لحظه به ماه نگاه می‌کند: «ماه برای ما نماد امید شده؛ همان شب، ماه خونین را دیدیم. آن تصویر در ذهنم مانده و هر بار به یادش می‌افتم، اشکم در می‌آید.»
وزارت خارجه بریتانیا در واکنش به این پرونده گفته است: «نگران بازداشت دو شهروند بریتانیایی در ایران هستیم. این موضوع را به‌صورت مستقیم با مقامات ایرانی مطرح کرده‌ایم و به خانواده آن‌ها خدمات کنسولی ارائه می‌دهیم.»
به گزارش خبرگزاری رویترز، نیروی دریایی اسرائیل روز شنبه چهارم مرداد (۲۶ ژوئیه) کشتی فعالان «ناوگان آزادی» به نام حنظله را که قصد داشت محاصره دریایی نوار غزه را بشکند، در آب‌های بین‌المللی رهگیری و توقیف کردند.
این کشتی حامل شماری از کنشگران بین‌المللی، از جمله دو نماینده پارلمان فرانسه، در ۱۱۵ کیلومتری سواحل غزه، یعنی خارج از آب‌های سرزمینی اسرائیل، توسط نیروی دریایی این کشور متوقف شد.
تصاویر و ویدیوهایی که توسط ائتلاف «ناوگان آزادی» منتشر شده، نشان میدهد که قایقهای نظامی اسرائیلی به کشتی نزدیک شده و آن را در میانه دریا محاصره می‌کنند. بررسیهای فنی از جمله تطبیق رنگ بدنه، نردهها و موقعیت جیپیاس کشتی، اصالت این تصاویر را تایید می‌کنند.
«گابریله کاتالا» و «اما فوررو»، دو نماینده مجلس ملی فرانسه که بنا بر اعلام این ائتلاف در کشتی حنظله حضور داشتند، در پیامهایی در شبکه اجتماعی ایکس نوشتند که خدمه کشتی توسط ارتش اسرائیل «ربوده شده‌اند.»
این دو اعلام کردند که کشتی در لحظه توقیف در آب‌های بین‌المللی قرار داشته و بازداشت سرنشینان آن «غیرقانونی» و ناقض حقوق بینالملل دریایی است. «فوررو» در پیام خود ارتش اسرائیل را «ارتش نسلکش» خوانده و از دولت فرانسه خواست برای آزادی فوری سرنشینان مداخله کند.
در مقابل، وزارت خارجه اسرائیل در بیانیهای در ایکس اعلام کرد که کشتی توقیفشده با نام ناوارن در حال تلاش برای «ورود غیرمجاز به منطقه دریایی غزه» بوده و اکنون «به‌طور ایمن» به سواحل اسرائیل منتقل می‌شود.
این وزارتخانه افزوده است: «تمامی سرنشینان کشتی در سلامت هستند. تلاشهای غیرقانونی برای شکستن محاصره دریایی، اقدامی خطرناک، غیرموجه و تضعیفکننده کمکهای بشردوستانه موجود است.»
کشتی حنظله یکی از شناورهای وابسته به کارزار جهانی «ناوگان آزادی» بود؛ ائتلافی متشکل از فعالان بین‌المللی که با هدف رساندن کمکهای بشردوستانه و جلب توجه جهانی به محاصره نوار غزه، تلاش دارند محاصره دریایی اعمالشده توسط اسرائیل را بشکنند.
این عملیات یادآور توقیف کشتیهای مشابه در سالهای گذشته، از جمله کشتی ترکیهای ماوی مرمره در سال ۲۰۱۰ است که با حمله کماندوهای اسرائیلی مواجه شد و چندین کشته بر جای گذاشت.
با وجود هشدارهای بین‌المللی درباره وخامت اوضاع انسانی در غزه، اسرائیل همچنان محاصره دریایی و زمینی این منطقه را ادامه میدهد. توقیف کشتی حنظله در آب‌های بین‌المللی نیز بار دیگر بحثهایی را در محافل حقوقی و سیاسی جهان درباره جنبههای حقوقی این محاصره و نحوه برخورد اسرائیل با کارزارهای صلحطلبانه برانگیخته است.
