جمهوری اسلامی حکم اعدام مهران بهرامیان، از بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱ در شهر سمیرم، را اجرا کرد. بر اساس گزارش‌های رسیده به ایران‌اینترنشنال، نیروهای امنیتی پیکر این شهروند را به خانواده‌اش تحویل ندادند و در باغ رضوان اصفهان به خاک سپردند.
خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی، شنبه ۱۵ شهریور اعلام کرد حکم اعدام بهرامیان به اتهام «محاربه از طریق کشیدن سلاح کلاشینکف و سلاح شکاری» به اجرا درآمد.
منابع نزدیک به خانواده این معترض اعدام‌شده به ایران‌اینترنشنال گفتند تنها دو یا سه نفر از بستگان درجه دو او برای شناسایی پیکر فراخوانده شدند و سپس مادر و خواهران بهرامیان تحت کنترل نیروهای امنیتی به محل دفن برده و بازگردانده شدند.
به گفته نزدیکان، شهر سمیرم از شامگاه ۱۴ شهریور در پی فراخواندن خانواده بهرامیان برای ملاقات آخر با فرزندشان، شاهد حضور گسترده نیروهای یگان ویژه جمهوری اسلامی بود.
همچنین تا زمان تنظیم این گزارش به خانواده بهرامیان اجازه برگزاری هرگونه مراسم یادبودی داده نشده است.
یک منبع در همین رابطه به ایران‌اینترنشنال گفت: «خفقان کامل در شهر حاکم است و اجازه برگزاری مراسم نداده‌اند. ماموران خانه بهرامیان را به‌طور کامل محاصره کرده‌اند و اجازه نمی‌دهند حتی کسی داخل خانه برود و یک لیوان آب به دست مادر داغدارش بدهد.»
اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی از آن است که مهران بهرامیان بهمن ۱۴۰۳ پس از دو سال زندان و تحمل شکنجه، با پرداخت وثیقه ۱۰۰ میلیارد تومانی آزاد شده بود، اما هفتم مرداد مجددا بازداشت و به زندان منتقل شد.
فاضل بهرامیان، برادر مهران و یکی دیگر از بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱، نیز از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شده است و در زندان به سر می‌برد.
مرکز مشاور حقوقی دادبان با اعلام اینکه خانواده فاضل بهرامیان هم برای ملاقات فراخوانده شده‌اند، نوشت هنوز روشن نیست این ملاقات آخرین دیدار است یا خیر و منابعی گفته‌اند حکم او از اعدام به حبس ابد تغییر یافته است.
بازداشت و شکنجه
۲۵ آبان ۱۴۰۱، در جریان اعتراضات گسترده در سمیرم سه شهروند با شلیک نیروهای امنیتی کشته شدند که یکی از آن‌ها مراد بهرامیان، برادر مهران و فاضل، بود.
مراسم چهلم آنان در ۱۰ دی همان سال به تظاهرات بزرگی علیه حکومت تبدیل شد. در درگیری‌های آن روز محسن رضایی، عضو بسیج و مامور یگان ویژه، کشته شد.
پس از آن ده‌ها تن، از جمله اعضای خانواده‌های کشته‌شدگان اعتراضات سال ۱۴۰۱، به دست نیروهای امنیتی در سمیرم و شهرهای اطراف بازداشت و به بازداشتگاه‌های امنیتی منتقل شدند.
شهروندان بازداشتشده تا اسفند ۱۴۰۱ بدون داشتن وکیل و حق ملاقات با خانواده در سلولهای انفرادی بازداشتگاه‌های امنیتی، از جمله بازداشتگاه اطلاعات سپاه در دولتآباد اصفهان، تحت شکنجههای شدید قرار گرفتند و نهایتا به زندان دستگرد اصفهان منتقل شدند.
پس از انتقال بازداشت‌شدگان به زندان مشخص شد مهران بهرامیان در اثر شکنجه دچار شکستگی دنده و پارگی پرده گوش شده و فاضل بهرامیان در ناحیه سر و صورت بهشدت آسیب دیده است.
صدور حکم
این شهروندان بهمن ۱۴۰۲ پس از ماهها شکنجه در انفرادی و بلاتکلیفی در زندان، از سوی یکی از شعب دادگاه انقلاب اصفهان محاکمه شدند. در این میان، حکم مهران و فاضل بهرامیان اعدام بود.
در این پرونده، یونس بهرامیان و داریوش ساعدی هر کدام به ۱۶ سال زندان محکوم شدند و حکمشان در دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
بهاره شیری، مادر دادخواه علی عباسی، از جانباختگان اعتراضات نیز به هشت سال حبس محکوم شد.
پس از انتشار این خبر، کسبه و بازاریان سمیرم اعتصاب کردند، اما این اعتراضها در فضای بهشدت امنیتی شهر بهسرعت پایان یافت.
تایید حکم اعدام در دیوان عالی کشور
پرونده دو معترض محکوم به اعدام مدتی بعد و با اعتراض به رای صادر شده در دیوان عالی کشور نقض و جهت رسیدگی مجدد به دادگاه همعرض ارجاع شد.
پس از رسیدگی مجدد در دادگاه، حکم اعدام این دو زندانی سیاسی مجددا صادر و پرونده بار دیگر به دیوان عالی کشور ارجاع شد و در نهایت به تایید عالیترین مرجع قضایی ایران رسید.
در حال حاضر حدود ۷۰ زندانی در زندانهای سراسر ایران با اتهامات سیاسی در خطر تایید حکم اعدام یا اجرای آن قرار دارند.
