فرمانده عملیات نظامی آمریکا در حمله به تاسیسات هسته‌ای جمهوری اسلامی در جنگ ۱۲ روزه، در گفت‌وگو با فاکس‌نیوز تاکید کرد زمانی که دونالد ترامپ خط قرمزی با مهلت ۶۰ روزه برای روشن شدن وضعیت برنامه هسته‌ای تهران ترسیم کرد، بمب‌افکن‌های آمریکایی بلافاصله آماده اجرای نقشه شدند.
ویدیوهایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، نشان می‌دهد زنان در میان تماشاگران نه‌تنها حجاب اجباری را کنار گذاشته‌اند، بلکه با لباس‌هایی آشکارا غربی و بدون هیچ پوششی بر سر، آزادانه می‌رقصند.
این صحنه‌ها در مکانی رقم می‌خورد که روزگاری به سلطنت ایران تعلق داشت و اکنون زیر نگاه هرچند محتاطانه اما رو به تساهل جمهوری اسلامی دیده می‌شود.
کنسرت‌روها آزادانه آواز می‌خوانند و می‌رقصند؛ کارهایی که همچنان بر اساس قانون کیفری جمهوری اسلامی «جرم» محسوب می‌شود و تا چند سال پیش با مجازات‌های سخت مواجه بود.
این تصاویر تضادی آشکار با دو سال قبل دارد؛ زمانی که چند زن در کنسرتی دیگر از سیروان خسروی به‌دلیل آن‌چه مقام‌ها «بدحجابی» نامیدند، بازداشت شدند.
مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد جان باخت؛ رخدادی که جرقه جنبش «زن، زندگی، آزادی» را زد. جنبشی که با خشونت مرگبار سرکوب شد اما به‌نظر می‌رسد در نهایت بخشی از تمایلات سرکوبگرانه تهران را تعدیل کرده است.
اردیبهشت‌ماه، شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی، اجرای «طرح حجاب و عفاف» را متوقف کرد. طرحی که بیم آن می‌رفت اجرای آن در شرایط فشارهای فزاینده ژئوپلیتیک و اقتصادی، تنش‌های داخلی را شعله‌ورتر کند.
کنسرت و بقای حکومت
بهمن بابازاده، روزنامه‌نگار آزاد حوزه موسیقی، کنسرت سیروان خسروی را نشانه‌ای از تغییری عمیق‌تر دانسته است.
او در شبکه‌های اجتماعی نوشت که حاکمیت و جمهوری اسلامی درس خود را گرفته‌اند و از خیلی چیزها عبور کرده‌اند: «از حماقت لغو کنسرت‌ها رد شده[اند].»
بابازاده ادامه داد که حاکمیت «یاد گرفته» و برای بقای خود پیش رفته است.
او همچنین به کنسرت گروه «بُمرانی» در شیراز اشاره کرد و آن را «آغاز حرکتی بزرگ برای تغییرات ساختاری» خواند و یادآوری کرد که: «شاد بودن حق مردم است.»
اما تنها چند روز بعد، مقام‌ها اعلام کردند که گروه بمرانی از اجرا در شیراز و کل استان فارس منع شده است.
خبرگزاری مهر گزارش داد مقام‌های استانی این گروه را به «رفتار هنجارشکنانه» در همان اجرا متهم کرده‌اند.
این اتفاق بار دیگر نشان داد که این روزنه‌های فرهنگی تا چه حد شکننده و در معرض بازگشت ناگهانی محدودیت‌ها هستند.
پیشرفتی در کار است؟
با این حال، همه این تحولات را به‌مثابه پیشرفت واقعی نمی‌بینند.
مرسده شاهین‌کار، از بازماندگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» که سه سال پیش با شلیک نیروهای امنیتی یک چشم خود را از دست داد، معتقد است این نوع آزادی‌ها در واقع «آزادی‌های کنترل‌شده» هستند؛ آزادی‌هایی که با هدف فروکش کردن خشم عمومی و جلوگیری از خیزش دوباره اعطا می‌شوند.
او می‌گوید اگرچه اعتراضات، تغییرات اجتماعی انکارناپذیری ایجاد کرده اما حکومت این تغییرات را تنها به‌عنوان راهبردی برای بقا مدیریت می‌کند.
با این حال، در آستانه سالگرد کشته شدن مهسا امینی، تصاویر جوانان ایرانی در کنسرت‌ها - بی‌حجاب، در حال آواز خواندن و خندیدن در کنار یکدیگر - نیرویی آرام و پرمعنا با خود دارد.
برای بسیاری، این تصاویر یادآور آن است که میراث او همچنان زنده است.
شبکه فاکس‌نیوز در گزارشی اعلام کرد: «به محض آگاهی از این ضرب‌الاجل، برنامه‌ریزی برای تعیین گزینه‌های حمله آغاز شد تا در پایان مهلت مقرر، به ترامپ ارائه شوند.»
به گفته این فرمانده نظامی، عملیات فراتر از یک موج حمله طراحی شده بود و عوامل برای سناریوهای گسترده‌تر نیز آماده بودند: «هیچ‌کس نمی‌خواهد ایران به سلاح هسته‌ای دست یابد. این عملیات درباره بازگرداندن و تقویت بازدارندگی در برابر رژیمی بود که همه می‌دانند با این توانمندی، ثبات منطقه و جهان را بر هم خواهد زد.»
دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، اعلام کرد با حملات آمریکا، برنامه هسته‌ای حکومت ایران «به‌طور کامل نابود شده است».
واکنش تلافی‌جویانه جمهوری اسلامی علیه نیروهای نظامی آمریکا محدود بود.
تهران حمله‌ای به یک پایگاه هوایی آمریکا در قطر انجام داد اما پیشاپیش هر دو طرف را مطلع کرد و در این ضدحمله، کسی آسیب ندید.
یکی از فرماندهان ارتش آمریکا در عملیات حمله بمب‌افکن‌های بی-۲ پیش از این جزییات جدیدی از این حمله ارائه کرد و به فاکس‌نیوز گفت که در مجموع چهار هزار نفر این حمله را پشتیبانی و اجرا کردند.
در جریان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی، هفت فروند بمب‌افکن بی-۲ در عملیات «چکش نیمه‌شب» علیه تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی از پایگاه وایتمن آمریکا به سمت ایران به پرواز درآمدند.
فاکس‌نیوز دوشنبه ۲۴ شهریور در گزارشی از پایگاه هوایی وایتمن، توانست با سرهنگ جاش ویتالا، از فرماندهان ارتش آمریکا و همکارانش درباره این که چگونه این هفت بمب‌افکن، نخستین استفاده رزمی از بمب‌های سنگرشکن ۳۰ هزار پوندی آمریکا را علیه سایت‌های هسته‌ای ایران انجام دادند، گفت‌وگو کند.
ویتالا و همکاران او شرح دادند که چهار هزار نفر بهصورت محرمانه کار کردند تا این هفت بمب‌افکن رادارگریز را به ماموریتی ۳۰ ساعته به درون حریم هوایی ایران بفرستند.
این هواپیماها پیشتر در واکنش به حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، مواضع طالبان در افغانستان را هدف قرار دادند و مسیر را برای ورود نیروهای آمریکایی به این کشور هموار کردند. آن عملیات بیش از ۴۴ ساعت طول کشید اما به گفته ویتالا، ماموریت ایران، «طولانیترین ماموریت بزرگ بمباران هوایی با بی-۲ در تاریخ» به شمار میرود.
همچنین نخستین بار بود که بمب نفوذگر عظیمالجثه ۳۰ هزار پوندی ایالات متحده در جریان یک نبرد به کار رفت.
این نیروهای ارتش آمریکا این حمله را «اجرایی بینقص» نامیدند و روایتهایی از فشار کار، آموزش و هماهنگی لازم برای اجرای آن ارائه دادند.
