همه دوست دارند عمر طولانی‌تری داشته باشند و اغلب به ما گفته می‌شود کلید آن انتخاب سبک زندگی سالم‌تر از جمله ورزش کردن، اجتناب از سیگار کشیدن و و پرهیز از نوشیدن زیاد الکل است. مطالعات همچنین نشان داده‌اند که رژیم غذایی می‌تواند طول عمر را افزایش دهد.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد رژیم غذایی سالم طول عمر را در میانسالان بین ۶ تا ۷ سال و در جوانان تا حدود ۱۰ سال افزایش می‌دهد.
پژوهشگران در این تحقیق داده‌های بسیاری از مطالعات مختلف مربوط به تاثیر رژیم غذایی بر طول عمر را گردآوری کردند. با ترکیب این داده‌ها، پژوهشگران توانستند میزان طول عمر افراد را بر اساس تغییرات مداوم در مصرف میوه، سبزیجات، غلات کامل، غلات تصفیه‌شده، آجیل، حبوبات، ماهی، تخم‌مرغ، لبنیات، گوشت قرمز، گوشت فرآوری‌شده و نوشیدنی‌های شیرین تخمین بزنند.
آنها سپس توانستند یک رژیم غذایی بهینه برای افزایش طول عمر تهیه کنند و آن را با رژیم غذایی رایج غربی مقایسه کردند. رژیم غذایی غربی عمدتا حاوی مقادیر بالایی از غذاهای فرآوری شده، گوشت قرمز، محصولات لبنی پرچرب، غذاهای با قند بالا و غذاهای از پیش بسته‌بندی شده و مصرف کم میوه و سبزیجات است.
بر اساس این تحقیقات، یک رژیم غذایی مطلوب رژیمی است که دارای حبوبات بیشتر (لوبیا، نخود و عدس)، غلات کامل (جو دوسر، جو و برنج قهوه‌ای) و آجیل است و گوشت قرمز و گوشت فرآوری شده در آن کمتر است.
محققان دریافتند که خوردن یک رژیم غذایی بهینه از ۲۰ سالگی طول عمر در زنان و مردان آمریکایی، چینی و اروپایی را بیش از یک دهه افزایش می‌دهد. آنها همچنین دریافتند که تغییر از یک رژیم غذایی غربی به رژیم غذایی مطلوب در سن ۶۰ سالگی، طول عمر را تا ۸ سال افزایش می‌دهد. برای افراد ۸۰ ساله، طول عمر تقریبا سه سال و نیم افزایش می‌یابد.
اما با توجه به اینکه گاهی امکان تغییر کامل رژیم غذایی برای افراد وجود ندارد، پژوهشگران همچنین محاسبه کردند که اگر افراد از یک رژیم غذایی غربی به یک رژیم غذایی که بین این دو باشد روی بیاورند چه اتفاقی می‌افتد. آنها دریافتند که حتی رژیم غذایی بینابین می‌تواند طول عمر را برای جوانان ۲۰ ساله اندکی بیش از ۶ سال در زنان و کمی بیش از ۷ سال در مردان افزایش دهد.
نتایج این تحقیق به ما نشان می‌دهد که ایجاد تغییرات طولانی مدت در رژیم غذایی در هر سنی می‌تواند مزایای قابل توجهی برای افزایش طول عمر داشته باشد. اما اگر این تغییرات در اوایل زندگی شروع شود، بیشترین دستاورد را خواهد داشت.
تصویر بزرگتر
تخمین افزایش طول عمر در این مطالعه بر اساس کامل‌ترین و جدیدترین روش‌های متاآنالیز -روشی که نتایج چندین مطالعه علمی را ترکیب می‌کند- در مورد رابطه رژیم غذایی و مرگ و میر انجام شده است.
اما استفاده از روش های متاآنالیز مشکلاتی نیز دارد. متاآنالیز به دلیل استفاده از حجم زیادی از داده‌ها، در بسیاری از موارد بهترین روش برای دستیابی به شواهد است. اما روش‌های متاآنالیز ممکن است باعث شود تفاوت‌های مهم بین مطالعات مختلف نادیده گرفته شود. مثلا در این تحقیق شواهد تاثیر کاهش مصرف تخم مرغ و گوشت سفید نسبت به شواهدی که در مورد غلات کامل، ماهی، گوشت‌های فرآوری شده و آجیل داشتند، کیفیت پایین‌تری داشتند.
با این‌حال شواهد مورد بررسی پژوهشگران در این تحقیق همچنان قوی بود و از بسیاری از مطالعات در این زمینه استخراج شده بود. این یافته‌ها همچنین با تحقیقات قبلی که نشان داده بهبودهای متوسط اما طولانی مدت در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌تواند مزایای قابل توجهی برای سلامتی از جمله طول عمر داشته باشد،همخوانی دارد.
هنوز همه مکانیسم‌هایی که توضیح می‌دهند چرا رژیم غذایی می‌تواند طول عمر را بهبود بخشد کاملا مشخص نیست. اما رژیم غذایی بهینه‌ای که پژوهشگران در این مطالعه به آن دست یافتند شامل بسیاری از غذاهای حاوی آنتی‌اکسیدان است.
برخی تحقیقات در مورد سلول‌های انسانی نشان می‌دهد که این مواد ممکن است آسیب به سلول‌ها را که یکی از دلایل پیری است، کند یا از آن جلوگیری کند. با این حال، تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد و مشخص نیست که آیا آنتی اکسیدان‌هایی که به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود مصرف می‌کنیم تأثیر مشابهی خواهند داشت یا خیر. بسیاری از غذاهایی که در این تحقیق گنجانده شده‌اند دارای خواص ضد التهابی هستند که ممکن است شروع بیماری‌های مختلف و روند پیری را به تاخیر بیندازند.
البته تغییر کامل رژیم غذایی ممکن است دشوار باشد. اما حتی خوردن برخی از غذاهایی که نشان داده شده طول عمر را افزایش می‌دهند، همچنان ممکن است فوایدی داشته باشند.
انتشار این خبر در حالی است که شمار موارد ابتلا به اومیکرون در فصل زمستان افزایش یافته و جهان با تسهیل مقررات ماسک زدن برای بازگشت به زندگی معمولی آماده می‌شود.
اما مساله این است که دنبال کردن سویهبهسویه کرونا و ساخت واکسنی برای هر سویه، رویکردی پایدار و چندان عملی و کاربردی نیست. پس سوال این است: اگر واکسنی موثر بر تمام سویههای فعلی و آتی ویروس کرونا ساخته شود چه؟
هدف دانشمندان از ساخت این واکسنی موثر بر همه سویهها همین است. واکسنی که نهتنها در برابر تمامی سویههای فعلی ویروس کرونا مصونیت گستردهتری ایجاد می‌کند، بلکه محافظت در مقابل سویههای آتی را نیز در برمیگیرد.
در بحبوحه همه‌گیری کوویدـ۱۹، جهان دست‌کم به یک واکسن «همهسویهحریف» نیاز دارد. اما ساخت واکسنی که بتواند از وقوع یک همه‌گیری آتی دیگر ناشی از ویروس کرونا در دنیا جلوگیری کند بهتر هم خواهد بود؛ محافظت در برابر ویروسی دیگر از این خانواده که ممکن است در آینده از حیوان به انسان منتقل شود و پاندمی دیگری را رقم بزند. به نوشته واشینگتن پست، دانشمندان همین حالا هم از اینکه اقدامی سریعالسیر برای ساخت چنین واکسنی آغاز نشده، متعجباند.
آنتونی فائوچی، مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا با تاکید بر نیاز به زمان در فرآیند اضطراری ساخت واکسنی «همهکاره» گفت که سرعت و سهولت ساخت واکسنی موثر بر تمامی سویهها نمی‌تواند بهشتاب و آسانی ساخت واکسن فعلی کرونا باشد و اکتشافات علمی بسیار برای ساخت چنین واکسنی لازم است.
درو وایسمن، ایمنیشناس دانشکده پزشکی پنسیلوانیا در این باره به واشینگتنپست گفت تاکنون هر شش ماه یکبار سویهای جدید سربرآورده و تا وقتی کل جهان واکسینه نشود وضعیت به همین منوال خواهد بود.
اما واکسن جامعی که محل بحث است، نسل دیگری از واکسن است که با واکسن فعلی در دسترس فرق خواهد داشت و دانشمندان برای اینکه این واکسن با طیفی وسیع از ویروس بجنگد، باید شیوههای علمی بهتری سوار کنند.
ساخت این واکسن طبق پژوهشهای پیشین شدنی به نظر میرسد. تحقیقی منتشرشده در نشریه پزشکی نیواینگلند در سال ۲۰۲۰ که محققان در سنگاپور آن را انجام داده بودند نشان داد که سیستم ایمنی بهبودیافتگان مبتلایان در جریان شیوع سارس در دو دهه گذشته، با تزریق واکسن فعلی کرونا، پادتنهایی ترشح کرده که قادر است راه مجموعه‌ای از سویهها و ویروسهای دیگر از خانواده ویروس کرونا را سد کند.
اما همچنان ساخت تکواکسنی موثر بر طیفی از ویروسهای کرونا پیچیده است.
دنیس برتون، پژوهشگری ساخت واکسن گفت که در آغاز همه‌گیری کرونا، ویروس مجهز به حقههای پیچیده برای ورود به بدن نبود و دانشمندان در مهار آن موفق عمل کردند. برتون افزود اما با پیدایش سویههای گوناگون ویروس، مدیریت آن دشوار و دشوارتر شده است و برانگیختن واکنش پادتنی مناسب از طریق تزریق واکسن، حالا باید دقیقتر و حسابشدهتر باشد.
اما جهان به این واکسن نیاز دارد. چرا که ساخت یک واکسن موثر بر تمامی سویههای ویروس کرونا پیشنیاز ساخت واکسن برای جلوگیری از همهگیریهای آتی و همچنین راه برونرفت از بحران فعلی است.
بارتون هینس، ایمنیشناس دانشکده پزشکی دوک در کارولینای شمالی سویه اومیکرون را تلنگری خواند که به جهان یادآوری کرد که همه‌گیری کوویدـ۱۹ تمام نشده است. هاینس تاکید کرد جهان بهجز پیش‌بینی موج شیوع آتی، به واکسنی نیاز دارد که در برابر تمام سویههای ویروس کرونا که دست‌کم طی ۳ تا ۵ سال آینده پیدا خواهد شد، کارساز باشد.
تیم هینس در حال کار برای تولید واکسنی با فناوری «ریزذره» است. چنین واکسنی با اتصال قسمتهای کوچکی از دامنه اتصال گیرنده چند ویروس کرونا به پروتئینی ریزذره محقق می‌شود. آزمایش روی میمونها نشان داده که این روش نهتنها راه ورود ویروس کرونا و سویههای جهشیافتهاش را سد می‌کند، همچنین از ورود گروهی از ویروسهای کرونای شایع میان خفاشها نیز جلوگیری می‌کند.
هینس امیدوار است که سال ۲۰۲۲، این واکسن به مرحله آزمایش انسانی برسد.
واکسن به سیستم ایمنی راه شناسایی ویروس را میآموزد. این اغلب از راه ارائه نوعی از آن ویروس خاص به سیستم ایمنی انجام می‌شود. درباره ویروس کرونا، این شاخصه برای شناسایی می‌تواند شاخک پروتئینی این ویروس باشد. پس امتیاز نسل بعدی واکسن کرونا به انتخاب شاخصه و راه ارائه آن به سیستم ایمنی بدن است.
نیل کینگ، زیستشیمیدان دانشگاه واشینگتن و یکی از پژوهشگران دستاندرکار ساخت واکسن جامع برای سویههای کرونا گفت که سیستم ایمنی بدن بهگونهای تکامل یافته که به «تکرار» بهتر واکنش نشان می‌دهد. کینگ افزود که واکسنهای «ریزذره» برای ساخت واکسنی «همهسویهحریف» موثرتر است چرا که آنتیژنها را بهصورت مجموعه‌ای مکرر ارائه می‌دهد تا واکنش بهتر سیستم ایمنی را برانگیزد.
شیوه دقیق ساخت واکسنی «همهکاره» همچنان محل مباحثات علمی میان دانشمندان است. اما آنچه روشن است این است که هر نیمسال واکسن جدیدی ساختن هم راه منطقی و همچنین منصفانهای برای محافظت از جان افراد در سراسر جهان نیست. ریچارد هچت، مدیرعامل «ائتلاف برای نوآوری در حوزه آمادگی برای همه‌گیری» گفت این رویکرد حتی در کشورهای پردرآمد هم نمی‌تواند راهبردی طولانیمدت باشد.
بهگفته دانشمندان برای ساخت این نوع واکسنها، کشف پادتنهایی که قادر به شناخت و خنثیسازی طیف وسیعی از ویروسها باشد کلیدی است. اما از آن مهمتر، آموختن راهی برای فعالسازی این پادتنها در بدن برای ایجاد یک سپر دفاعی است. این فرآیند فعالسازی گرچه در حرف ساده به نظر میرسد، اما در عمل بسیار دشوار است.
مساله دیگر میزان پادتنی است که واکسن ترشح آن را برمیانگیزد که باید بسامد کافی داشته باشد تا بتواند با طیفی از سویههای ویروس مقابله کند و دستیابی به چنین هدفی هم آنچنان ساده نیست.
یک مساله دیگر علمی پیرامون ساخت واکسن «همهکاره»، ماندگاری است. واکسنی جامع که تاثیر مصونیت آن بهسرعت کمرنگ شود برای جلوگیری از همهگیریهای آتی چندان کاربردی به نظر نمیرسد. هینس گفت که دانشمندان بهدنبال واکسنی مثل واکسن کزازند. او افزود واکسن کزاز هر ده سال یکبار تجدید می‌شود و جهان به چنین نوع از واکسن نیاز دارد.
بسیاری متخصصان میگویند که جنس چالش ساخت این نوع واکسنها، کاملا متفاوت از ساخت نسلاول واکسنهاست.
یوشیهیرو کاوائوکا، متخصصی که در دانشگاه ویسکانسین ایالات متحده بر روی ساخت واکسنی جامع کار می‌کند گفت که ۷۰ سال است که دانشمندان در حال کار برای یافتن واکسنی جامع برای آنفلوانزایند و هنوز هم موفق به ساخت آن نشدهاند. او افزود که البته ویروس کرونا ویروسی متفاوت است و ارزش تلاش برای ساخت واکسنی «همهسویهحریف» را دارد، اما ممکن است این کار ساده نباشد.
روزنامه نیویورک تایمز به مناسبت این روز هفت تمرین عملی را به زوج‌ها پیشنهاد می‌کند که به آنها کمک می‌کند رابطه نزدیک‌تری داشته باشند.
روابط عاشقانه حتی در بهترین شرایط به تلاش و حضور همیشگی نیاز دارد اما همه‌گیری کرونا مجموعه‌ای از چالش‌ها و فرصت‌های ویژه برای بسیاری از زوج‌ها ایجاد کرده است.
برای برخی، دو سال گذشته به معنای با هم بودن اجباری در فضاهای تنگ، دعواهای بیشتر و تغییر در اولویت‌ها بوده است. اما مطالعات نشان می‌دهد که اوضاع برای بسیاری خیلی هم بد نبوده است. حدود یک سوم از زوج‌های شرکت کننده در این مطالعات گفتند روابط آنها در طول همه‌گیری بهبود یافته است؛ تا حدی به این دلیل که آنها مهارت‌های ارتباطی بهتری یاد گرفته‌اند و از گذراندن وقت با هم لذت برده‌اند.
چه رابطه شما در چند سال گذشته آسیب دیده و چه شکوفا شده باشد، هر رابطه‌ای می‌تواند از کمی تقویت سود ببرد. نیویورک تایمز هفت تمرین عملی مبتنی بر علم برای تقویت رابطه گردآوری کرده که می‌تواند به زوج‌ها کمک کند پیوند خود را تقویت کنند. شما و شریک زندگیتان میتوانید به مدت یک هفته یک تمرین در روز انجام دهید یا فقط چند تمرین که برای شما جالب است را برای امتحان کردن انتخاب کنید.
کارهای خوب را به خاطر بسپارید
دست‌کم پنج کاری که شریک زندگیتان همیشه برای ابراز عشق انجام می‌دهد، شناسایی کنید. کارهای بزرگ و کوچکی که هر دوی شما انجام می‌دهید که باعث می‌شود احساس دوست داشتن و ارتباط بیشتری با یکدیگر داشته باشید را به خاطر بسپارید؛ کارهای کوچکی مانند یک تعریف ساده یا بوسه خداحافظی، یا کارهای بزرگتر مانند خرید گل، پختن شام یا تمیز کردن خانه. مطالعات نشان می‌دهد در روابط موفق، تعداد تعاملات مثبت دست‌کم پنج به یک از تعاملات منفی بیشتر است.
نظر علم در این‌باره چیست؟
وقتی پژوهشگران فیلم زوج‌ها را در مورد موضوعات مختلف بررسی کردند، متوجه انواع تعاملات مثبت و منفی شدند. برخی زوج‌ها می خندیدند، لبخند می‌زدند، یکدیگر را لمس می‌کردند و حتی در هنگام اختلاف نظر از یکدیگر تعریف می‌کردند. برخی دیگر چشمان خود را گرد می‌کردند، مسخره می‌کردند یا عصبانی می‌شدند و حالت تدافعی می‌گرفتند.
از درون این مشاهدات یک الگوی شگفت‌انگیز به وجود آمد. تعاملات مثبت زوج‌هایی که قرار بود با هم باشند دست‌کم پنج برابر بیشتر از تعاملات منفی آنها بود. هیچ کس نمی‌تواند در زندگی روزمره به طور مداوم آمار کارهای مثبت و منفی را نگه دارد، اما آنچه روشن است این است که داشتن رفتاری مثبت و توام با مهربانی در رابطه می‌تواند به محافظت از رابطه شما در روزهای سخت کمک کند.
مطالعات دیگری ارزش سخاوتمندی و مهربانی با شریک زندگی را برجسته می‌کنند. تحقیقات پروژه ملی ازدواج دانشگاه ویرجینیا نقش سخاوت را در ازدواج حدود ۳ هزار زوج مورد مطالعه قرار داد. سخاوت به عنوان «فضیلت دادن چیزهای خوب به صورت آزادانه و فراوان به همسر » تعریف شده بود؛ کارهایی مانند درست کردن قهوه برای آنها، ابراز محبت و یا تمایل به بخشش. زوج‌هایی که بالاترین امتیاز را در سخاوتمندی داشتند، بیشتر گزارش کردند که در ازدواج خود «بسیار خوشحال» هستند.
دست‌های یکدیگر را بگیرید
از هر فرصتی برای گرفتن دستان یکدیگر استفاده کنید. هنگام نشستن پشت میز صبحانه، هنگام بدرقه دیگری و زمان تماشای تلویزیون. چند دقیقه در مورد چیزی که باعث استرس و اضطراب شما می‌شود حرف بزنید. اگر مشکلی در محل کار یا در مورد بچه‌ها و یا نگرانی مالی دارید، در حالی که در مورد آن صحبت می‌کنید، دست همسرتان را بگیرید.
به این فکر کنید که لمس کردن شریک زندگی خود، اینکه دستتان فشرده می‌شود یا دست شریک زندگیتان را می‌فشارید چه حسی دارد.
نظر علم در این‌باره چیست؟
وقتی گروه بیتلز ترانه «می‌خواهم دستت را بگیرم» را خواندند، هدفشان خواندن یک ترانه عاشقانه بود. اما علم ثابت کرده گرفتن دست رابطه را قوی‌تر می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد لمس کردن‌های منظم نه تنها راهی قدرتمند برای ایجاد ارتباط با دیگران است، بلکه گرفتن دست نیز استرس را کاهش می‌دهد.
جیمز کوان، عصب‌شناس در دانشگاه ویرجینیا، برای مطالعه درباره تاثیر گرفتن دست، مغز ۱۶ زن متاهل را مورد آزمایش قرار داد. برای شبیه‌سازی شرایط استرس‌زا، او به هر زن در سه حالت مختلف شوک الکتریکی خفیفی وارد کرد. زمانی که زن تنها بود، زمانی که دست یک غریبه را گرفته و زمانی که دست شوهرش را گرفته بود.
اسکن‌های مغزی نشان داد که وقتی زنان دست غریبه را گرفته بودند استرس ناشی از شوکه شدن کمتر بود، اما زمانی که دست شوهرشان را گرفته بودند، اثر آرامش‌بخش بیشتر و شبیه اثر یک داروی مسکن بود. فواید گرفتن دست به ویژه در زنانی که بالاترین آمار شادی در زناشویی را داشتند، مشهود بود. دکتر کوان همین مطالعه را در زوج‌های همجنس که در رابطه متعهدانه بودند نیز تکرار کرد و به نتایج مشابهی دست یافت.
چرا گرفتن دست در یک رابطه تفاوت ایجاد می‌کند؟ دکتر کوان می‌گوید این تحقیق نشان می‌دهد که یک ازدواج محکم و مبتنی بر حمایت و یا رابطه عاطفی متعهدانه به مغز این فرصت را می‌دهد تا برخی از سخت‌ترین کارهای عصبی خود را برون سپاری کند. این اساساً به این معنی است که وقتی شریک زندگی ما دستمان را می‌گیرد، بخشی از بار عاطفی ما را نیز به دوش می‌کشد.
برای یکدیگر بلند بخوانید
هر یک از شما قطعه مورد علاقه خود را انتخاب کنید - این قطعه می‌تواند گزیده‌ای از یک کتاب یا مجله، یک کتاب کودک یا یک شعر باشد سپس زمانی را برای خواندن پیدا کنید. لذت اینکه کسی برای شما می‌خواند و برای کسی که دوستش دارید می‌خوانید شما را شگفت‌زده خواهد کرد. فقط به کلمات گوش ندهید؛ بلکه آگاهانه به صدای شریک زندگی خود گوش کنید.
پس از خواندن، کمی وقت بگذارید و در مورد اینکه چرا این قطعه را انتخاب کرده‌اید صحبت کنید. آیا این قطعه‌ها برای شما معنی خاصی دارند؟
پژوهش‌ها نشان می‌دهد وقتی افراد چیزی را در مورد خود کشف می‌کنند و افکار و ایده‌های جدیدی را با همسر خود در میان می‌گذارند، به یکدیگر نزدیکتر می‌شوند. مطالعات همچنین نشان می‌دهد اگر زوج‌ها چیزهای جدیدی را با هم تجربه کنند تاثیر خوبی روی روابط آنها دارد. دورانی را به یاد بیاورید که وقتی والدین شما در کودکی برای شما کتاب می‌خواندند و اینکه این کار چه احساسی به شما می‌داد؟ عمل خواندن برای یکدیگر می‌تواند همان احساس راحتی و صمیمیت را به وجود بیاورد.
عیب و ایرادهای کوچک را بپذیرید
یکی دو مورد از عادت‌های آزاردهنده شریک زندگیتان را که باعث ایجاد درگیری‌های گاه به گاه در رابطه می‌شود، یادداشت کنید. ( بیشتر این درگیری‌های کوچک شامل کارهای خانگی مانند پرداخت قبض‌های خانه، شستن لباس یا مرتب کردن تخت می‌شود.)
درباره این گونه مشکلات بدون قضاوت یکدیگر با هم حرف بزنید و از فرصت حرف زدن برای درک دلایل رفتار همسرتان استفاده کنید. شاید اگر شوهرتان هر شب وسایلش را در راهروی ورودی رها می‌کند به این دلیل است که او برای دیدن بچه‌ها پیش از خواب عجله می‌کند؟ شاید اگر همسر شما بعد از کار بد‌اخلاق است به این دلیل باشد که او از وقت ناهار خود زده است تا بتواند زودتر به خانه برسد و با خانواده غذا بخورد. وقتی از دلیل واقعی رفتارهای همسرتان آگاه می‌شوید به شما کمک می‌کند آن را بپذیرید و حتی به آن ارج بنهید.
این یک تمرین کوتاه در «پذیرش‌درمانی» است. محققان می‌دانند که ۷۰ درصد از درگیری‌هایی که با همسر خود داریم، هرگز حل نمی‌شوند. اما این بدان معنا نیست که این مشکلات آزاردهنده کوچک جمع نمی‌شوند و به ما استرس وارد نمی‌کنند. پذیرش‌درمانی به افراد کمک می‌کند به جای تلاش برای تغییر تفاوت‌های یکدیگر را بپذیرند. وقتی زوج‌ها احساس می‌کنند پذیرفته و درک می‌شوند، احتمالا به میل خود تغییر می‌کنند، و اغلب بیشتر از آنچه که از آنها خواسته می‌شود تغییرمی‌کنند. حتی اگر هیچ تغییری رخ ندهد، پذیرش و مهربانی زوج‌ها را به هم نزدیکتر می‌کند.
درباره روز عالی که داشته‌اید حرف بزنید
روز ایده‌آل خود را تصور کنید و درباره آن با شریک زندگی خود در یک وعده غذایی صحبت کنید. تا جایی که ممکن است با جزئیات در مورد آن صحبت کنید تا اطلاعاتی در مورد علایق، دوست نداشتن‌ها، امیدها و رویاهای خود ابراز کنید. اگر میتوانید، سعی کنید برای یک نمونه از روز ایده‌ال شریک زندگیتان برنامه‌ریزی کنید که با هم آن را تجربه کنید.
نظر علم در این‌باره چیست؟
پژوهشگران در این مطالعه برای برقراری نزدیکی بین غریبه‌ها یک سری سوال طرح کردند تا به آنها کمک کند با سرعت بیشتری یکدیگر را بشناسند. « یک روز ایده‌ال از نظر شما چه ویژگی‌هایی دارد؟» در فهرست این سوالات بود. دلیل اینکه این سوالات افراد را به هم نزدیکتر می‌کند این است که افراد را مجبور می‌کند چیزهای کوچکی در مورد خود برملا کنند. صحبت کردن در مورد روز ایده‌آل نوعی خودافشایی است که می‌تواند به شما کمک کند ارتباط عمیق‌تری با شریک زندگی خود برقرار کنید.
ضربان قلب یکدیگر را احساس کنید
فقط چند دقیقه با شریک زندگی خود در یک فضای آرام پیدا کنید. یک تایمر یک دقیقه‌ای آماده داشته باشید. حالا این مراحل را دنبال کنید:
رو به روی بایستید
هر یک از شما باید دست راست خود را روی سینه دیگری، درست بالای قلب قرار دهد
دست چپ خود را به سینه خود بیاورید و روی دست همسرتان بگذارید
یکی از شما تایمر را شروع کند
در حالی‌که دستانتان روی قلب و دستان یکدیگر قرار می‌گیرند، یک دقیقه در چشمان یکدیگر خیره شوید
سعی کنید نخندید و با هم صحبت نیز نکنید. مراقب نفس کشیدن یکدیگر باشید. وقتی تایمر به صدا درآمد، یک نفس عمیق بکشید و در مورد احساسی که تجربه این ارتباط غیرکلامی به شما داد با هم حرف بزنید
نظر علم در این‌باره چیست؟
پژوهشگران رابطه می‌دانند که تماس چشمی و لمس کردن باعث ایجاد احساس نزدیکی می‌شود. برای مطالعه تأثیر نگاه کردن به صورت متقابل بر احساسات عاشقانه، ۱۶۸ دانشجوی کارشناسی در دو مطالعه با یک غریبه جفت شدند. این دانشجویان در گروه‌های مختلف قرار داده شدند. یکی از این گروه‌ها، گروهی بود که در آن به شرکت‌کنندگان گفته شد به مدت دو دقیقه به چشمان یکدیگر خیره شوند. برخی گروه‌ها به دست‌های یکدیگر نگاه می‌کردند، و برخی دیگر به یکدیگر خیره می‌شدند و پلک‌ها را می‌شمردند. دانشجویانی که به چشمان یکدیگر خیره شده بودند احساس کردند محبت بیشتری دریافت کرده‌اند.
مطالعات دیگری نشان می‌دهد لمس فیزیکی در ایجاد و تقویت روابط بسیار مهم است و در ایجاد احساس رضایت بیشتر در رابطه و از شریک زندگی تاثیر دارد. وقتی یکی از طرفین طرف مقابل را در آغوش می‌گیرد، دست او را می‌گیرد یا او را می‌بوسد، اختلاف‌ها سریعتر حل می‌شوند. چه یک بار چالش دست روی قلب را انجام دهید چه چند بار، به یاد داشته باشید که تماس چشمی و لمس فیزیکی ترکیبی قدرتمند برای ایجاد ارتباط عمیق‌تر با شریک زندگی شما است.
قدردانی را با هم تمرین کنید
سه چیز در مورد شریک زندگی خود که قدردان آنها هستید را بنویسید. لحظه‌ای وقت بگذارید و آنچه را که درباره یکدیگر نوشتید بخوانید. آیا از احساسات شریک زندگی خود شگفت‌زده شدید؟ در مورد این لحظات و اینکه چگونه باعث می‌شود احساس ارتباط بیشتری با یکدیگر داشته باشید، صحبت کنید.
نظر علم در این‌باره چیست؟
قدردانی از یکدیگر به صورت روزانه یک تمرین ذهن‌آگاهی است که ثابت شده به شادی بیشتر، خواب بهتر و حتی کاهش بیماری‌ها کمک می‌کند.
تمرین‌های قدردانی باعث می‌شود ما به شریک زندگی خود نزدیکتر شویم، روابط دوستانه‌مان را تقویت کنیم و حتی در محل کار همکاران بهتری باشیم.
زوج‌هایی که از هم قدردانی می‌کنند از روابط خود رضایت بیشتری دارند. احساس قدردانی حتی می‌تواند پیش‌بینی کند که آیا زوج‌ها با هم می‌مانند یا از هم جدا می‌شوند. نکته اصلی این است: هرچه بیشتر قدردانی را نسبت به شریک زندگی خود تمرین کنید، احساس نزدیکی بیشتری نسبت به او خواهید داشت.
او معتقد است بدن زنان به دلیل تهدیدها و خشونتها، برای اینکه کمتر دیده شود هر روز خود را کوچکتر می‌کند.
کمپین امسال که «برای بدن همه زنان، دختران و زمین برخیزید» نام دارد، در اواسط فوریه برگزار می‌شود. این کمپین از نجاتیافتگان این نوع خشونتها و متحدانشان دعوت می‌کند به صورت سیاسی و یا هنری علیه خشونت قیام کنند و از طریق رقص، هنر، راهپیمایی، انجام مراسم و آیینها، آواز، بیان گفتاری، روایتهای شخصی و راههای دیگر، خشم و مقاومت و یا دیدگاه خود را از جهانی بدون خشونت ابراز کنند.
ایو انسلر به همین مناسبت مقالهای برای روزنامه بریتانیایی گاردین نوشته که در آن توضیح می‌دهد چگونه زنان در حال باز پسگیری قدرت خود هستند. این مقاله روایتی است از تجربهها و دیدگاههای شخصی او.
«سالها طوری زندگی کردم که انگار هیچ بدنی نداشتم. مورد سوء استفاده قرار گرفتن در کودکی به این معنا بود که بدن من سرزمینی تسخیر شده بود و مکانی که از همان ابتدا غارت و مغلوب شده بود.
سیزده سال پیش متوجه شدم که سرطان رحم دارم که خیلی دیر متوجه آن شدم؛ زمانی که توموری به اندازه یک آووکادو رحمم را اشغال کرده و از روده بزرگم هم گذر کرده بود. من نه از وجود تومور خبر داشتم و نه احساسش می کردم.
این مساله من را ترغیب به یک جستوجو برای کشف حقایق پنهان درباره این موضوع کرد. برای رسیدن به پاسخ به سراسر جهان سفر کردم و زنانی در همه جای جهان پرسیدم: از چه زمانی بدن خود را ترک کردند؟ مالک بدن آنها کیست؟ بدن آنها اجازه اشغال چه فضایی را دارد؟ چگونه بدنهایشان توسط دولتها، شغلشان، دادگاه عالی، برتری سفیدپوستان، فجایع زیستمحیطی، فقر، خشونت پلیس، استعمار شهرک نشینان، ترنسهراسی، امپریالیسم و سرمایهداری آسیب دیده، تغییر کرده و یا رد شده است؟
بدن زنان همیشه در معرض تهدید است؛ گوش به زنگ است؛ دولا دولا و خمیده است؛ قایم می‌شود؛ خود را کوچکتر می‌کند تا کمتر دیده شود. همیشه منتظر تعرض است. همیشه در حال محافظت در برابر لمس ناخواسته و چنگزدن است. همیشه در معرض تجاوز جنسی و قتل است. بدن زنان چگونه با همه این فجایع مقابله می‌کند؟ بدن زنان کی استراحت می‌کند؟
از پرستاران انتظار میرود بدن خود را فدای کسانی کنند که از پوشیدن ماسک خودداری می‌کنند. کارگران رستوران را مجبور می‌کنند ماسکهای خود را بردارند و خطر بیماری و مرگ را به جان بخرند تا مشتری بدون ماسک بتواند تصمیم بگیرد که آیا چهره آنها به اندازه کافی برای یک انعام ناچیز زیبا است یا خیر.
کارگران زن در مزارع کالیفرنیا آنقدر به طور معمول مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند که به این مزارع لقب «مزارع شورت» را داده‌اند زیرا هنگام تجاوز به زنان، لباسهای زیرشان را پاره می‌کنند.
بدن زنان سیاهپوست به دست پلیس در رختخوابشان، در اتومبیلشان و به دلیل تخلفات [معمول] رانندگی و حتی زمانی که برای اطمینان از سلامت آنها به سراغشان میروند جلوی چشمان فرزندشان، مورد شلیک قرار می‌گیرد و پس از آن، حتی نام و روایت آنها ناپدید می‌شود.
بدن یک دختر بچه توسط والدینش به پیرمردی در هرات افغانستان فروخته شد تا خانواده گرسنهاش را زنده نگه دارد. بدن دختر دیگری به قیمت یک تلفن همراه به صورت آنلاین فروخته شد و بدن یک دختربچه دیگر برای گرم کردن محفل چند ثروتمند انگلیسی معامله شده است.
بدن زنان خاطرات آسیبهای روانی را با خود حمل می‌کنند؛ خاطراتی که آنها را مستعد ابتلا به انواع کیستها و تومورها، برآمدگیها، تودهها و بیماری‌ها، تا مدتها پس از این آسیبها می‌کند.
بدن زنان همیشه در حال خدمت کردن، غذا دادن، حمام کردن، نگه داشتن، حمل و پرورش بدنهای دیگران است و هرگز زمانی برای فکر کردن به بدن خود ندارد. بدن زنان به دلیل «کمال»شان، و به دلیل «نقص»شان مورد تنفر واقع می‌شوند. بدن زنان به دلیل خیلی لاغر، خیلی چاق، خیلی گرد و خیلی تخت بودن مورد نفرت قرار می‌گیرند.
اما بدن زنان اکنون برای اولین بار دوباره زنده می‌شوند، برمیگردند و دوباره به یاد میآورند و دوباره بدن می‌شوند. درد ناشی از فشار انگشتان پدر در درون یک دختر ۵ ساله حالا به واژه، به آتش، به زبانی هدفمند و به قدرت تبدیل می‌شود.
بدنهای برهنه در خیابانها در برابر زنکشی میایستند. بدن زنان بومی سوار بر اسب و کایاک، به خطر نشت از خطوط لوله نفت اعتراض می‌کنند. بدنهایی به صورت مشتهای گره شده در مقابل صفهای پلیس میایستند. بدنهایی با شعار «بدن من انتخاب من» قیام می‌کنند. بدنهایی با تواناییهای فیزیکی متفاوت راهروهای کنگره را اشغال کرده‌اند. بدنهایی خشمگین درهای فولادی کارخانهای را میشکنند که خواهر و برادرهای کارگرشان بی دلیل در آن جان خود را از دست دادند.
بدن زنان، حالا بدون هیچ بدهی به دیگران قد علم می‌کنند. زیبایی و آواز پرندگان را در درون خود آزاد می‌کنند؛ دیگر اسیر یا کنار زده نمی‌شوند، بلکه تبدیل به یک بدن مواج واحد می‌شوند که با قیام بدنهای دیگر را فرا می‌گیرند.»
نحوه تفکر ما درباره استرس می‌تواند به ما برای مدیریت بهتر آن کمک کند. این نهتنها سلامت ما، از جمله سلامت روان، را بهبود خواهد بخشید بلکه می‌تواند ما را قادر سازد که در شرایط استرس‌زا در آینده، ببالیم و رشد کنیم. راهی که با آن قادر به انجام این کارها خواهید بود را باید از ورزشکاران بیاموزید.
کانورسیشن در گزارشی به نحوه نگرش ورزشکاران به استرس میپردازد و اینکه افراد معمولی چطور میتوانند از این طرز تفکر برای مدیریت استرس خود بهره بگیرند.
طرز تفکر یک فرد درباره استرس «نگرش به استرس» نامیده می‌شود. برخی افراد استرس را امری منفی میبینند و فکر می‌کنند که باید کاملا از آن بپرهیزند. برخی دیگر از نگرش مثبتتری نسبت به استرس برخوردارند و فکر می‌کنند که استرس فوایدی برای سلامتی، عملکرد و بهرهوری در بر دارد.
پژوهش‌ها در آمریکا و استرالیا نشان می‌دهد که افرادی که استرس را تقویتکننده می‌دانند از بهرهوری بهتر، روان سالم‌تر و عملکرد تحصیلی بهتری برخوردارند. همچنین ارتباطی میان طرز تفکر مثبت و اینکه افراد چگونه به موقعیتهای استرس‌زا مینگرند وجود دارد. بهعنوان مثال، این افراد کارهای سخت را تهدید نمیدانند، بلکه چالش میبینند.
اما آنچه که تازگی دارد، یافتن رابطه میان نگرش به استرس و ورزشکاران است. ورزشکاران هر روزه با شرایطی استرس‌زا مواجه می‌شوند که اختیار کمی درباره آنها دارند. مانند استرسی که رسانه، رقابت و یا مسابقه به آنها می‌دهد. تیم پژوهشگران تحقیق حاضر علاقهمند بود که بفهمد که باور ورزشکاران درباره استرس چگونه بر سلامت روانشان تاثیرگذار است.
تیم تحقیق داده‌های بیش از ۴۰۰ ورزشکار از سراسر جهان را جمعآوری کرد. مجموعه شرکت‌کنندگان، ورزشکاران در رشتههای مختلف ورزشی و از تفریحی تا حرفهای را در بر میگرفت. به این ورزشکاران پرسشنامههایی برای اندازهگیری نگرش به استرس و سلامت روان آنان داده شد؛ سپس رابطه استرس و سلامت روان مورد بررسی قرار گرفت. عوامل دیگر همچون سن، جنسیت و درجه حرفهای بودن آنان هم لحاظ شد.
نتیجه پژوهش نشان داد که در ورزشکارانی که استرس را مثبت و مایه تقویت عملکردشان میبینند، احتمال اینکه شرایط استرس‌زا را چالش ببینند بیشتر است. چنین رویکردی در کل، با سلامت روان بهتر، از جمله انرژی بیشتر و نشانههای افسردگی کمتر، در ارتباط بود.
البته استرس مزمن با مجموعه‌ای از عوارض سلامتی نیز در ارتباط است پس مهم است که استرس بهعنوان چیزی که تنها مثبت است و بس، جلوه داده نشود. اما واکنش مثبت به استرس شدید، کمککننده است و در صورت چنین واکنشی احتمال اینکه ورزشکاران عملکرد و سلامت روان بهتری داشته باشند بیشتر است. بهعنوان مثال، اگر ورزشکاری استرس رقابت را مفید ببیند، این نگرش می‌تواند به او در داشتن تمرکز بهتر و انگیزه بیشتر برای دستیابی به موفقیت کمک کند.
نگرش به استرس
البته ورزشکاران کمی با افراد معمولی متفاوتاند. اما این بدان معنا نیست که نمیتوانیم از آنها بیاموزیم و با تغییر نحوه نگرشمان به استرس، سلامت روانمان را تقویت کنیم. پژوهش‌ها نشان داده است که برای یک فرد معمولی، تماشای ویدیویی درباره اثرات مثبت استرس و دلیل روی دادن آن، می‌تواند نگرش آن شخص به استرس را تغییر دهد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که تماشای چنین ویدیوهایی می‌تواند به عملکرد و تمرکز بهتر افراد در مصاحبههای کاری آزمایشی کمک کند. تحقیق دیگر نشان داده است که فکر کردن افراد درباره استرس بهعنوان موردی که بیشتر مثبت است تا منفی، می‌تواند سلامت و عملکرد تحصیلی آنان را بهتر کند. بهعنوان مثال فرد احساس اضطراب خود را نشانهای از هیجان و نه استرس، ببیند.
بهترین راه برای اجرای چنین توصیهای، تصور موقعیت استرس‌زا و واکنشی است که به آن نشان خواهید داد؛ واکنشی شبیه آنچه یک ورزشکار در موقعیتی استرس‌زا خواهد داشت. مثلا تجسم کنید که باید سر کار چیزی ارائه دهید. اول بپذیرید که نشانههایی از استرس، مثلا ضربان قلب بالاتر، بروز خواهید داد. دوم اینکه پذیرای این احساسات باشید و بدانید که آین احساسات قرار است به تمرکز و افزایش انرژی شما کمک کند.
در نهایت، خودتان را تصور کنید که انتخاب کرده‌اید که استرس به یاری شما بیاید و چنین واکنشی را بهعنوان راهی برای بالیدن در شرایط پرفشار، به کار ببندید. این کار ممکن است در ابتدا دشوار به نظر برسد اما با تمرین، همه ما میتوانیم از تجسم برای برداشتی متفاوت از استرس، بهعنوان موردی مثبت، بهره بگیریم.
اگر نقاط مثبت استرس را در نظر بگیریم، استرس می‌تواند سلامت روان، عملکرد و بهرهوری ما را افزایش دهد.
آسوشیتدپرس در واکنش به مثبت شدن آزمایش دوپینگ کامیلا ولیوا، رقصنده پاتیناژ روسی ۱۵ ساله شرکتکننده در المپیک زمستانی پکن ۲۰۲۲، به تاریخچه مختصرومفید فرهنگ غالب دوپینگ تحتحمایت دولت روسیه، اشکال دیگر تقلب در فرهنگ روسیه و روابط مشکلساز این کشور با جهان میپردازد.
روسیه ولادیمیر پوتین، در هنر زیر پا گذاشتن قوانین سنگتمام گذاشته است، حالا این چه درعرصه المپیک باشد یا سیاست بینالملل و یا دخالت در انتخابات باقی کشورها. روسیه برای چنین اقداماتی بهای اندکی پرداخته است.
در المپیک زمستانی پکن، کاروان روسیه در قالب تیم روسیه حضور ندارد. بلکه ورزشکاران روس برای سومین بار تحت نام «کمیته المپیک روسیه»، موسوم به «آراوسی»، به رقابت میپردازند. کمیته بینالمللی المپیک استفاده از رنگهای ملی و پرچم روسیه را پس از یک عملیات دوپینگ گسترده تحتحمایت دولت روسیه در المپیک زمستانی سوچی ۲۰۱۴ بهمیزبانی خود این کشور، ممنوع کرد.
اما همچنان اولین رسوایی بازیهای ۲۰۲۲ پکن از آن یک دختر نوجوان ۱۵ ساله رقصنده پاتیناژ روس است که تست دوپینگ او مثبت و موقتا از شرکت در رقابتها تعلیق شده است تا درباره او تصمیمگیری شود. آزمایش مثبت کامیلا ولیوا ممکن است به قیمت از دست رفتن یک مدال طلا برای تیم روسیه، که البته آنطور که گفته شد ظاهرا نباید تیم روسیه نامیده شود، در رقابتهای تیمی تمام شود.
البته تعلیق موقت کامیلا ولیوا، مانند آنچه ممنوعیت شرکت رسمی روسیه از شرکت در مسابقات المپیک خوانده می‌شود، آنقدرها هم موثر نیست. کامیلا ولیوا با وجود احتمال تصمیمگیری درباره کنار گذاشتن او از رقابتها، همچنان سر تمرین میرود و حتی ممکن است در رقابتهای انفرادی زنان شرکت کند.
به همین شکل، ولادیمیر پوتین، رییسجمهور روسیه هم به افتتاحیه المپیک زمستانی پکن ۲۰۲۲ دعوت شده بود و از جایگاهش برای کاروان این کشور دست تکان می‌داد.
اما آنانی که نظارهگر روابط روسیه با دیگر کشورها در دهههای گذشته بودهاند آنقدرها از چنین وقایعی متعجب نمی‌شوند.
دیمیتری الپروویچ، عضو یک اتاق فکر که در جماهیر شوروی سابق بزرگ شده است می‌گوید دوپینگ، سنتی دیرباز در روسیه و جماهیر شوروی بوده است. چرا که فرهنگ عمومی در روسیه، این است که هدف وسیله را توجیه می‌کند و نتیجه تنها چیزی است که اهمیت دارد.
البته پوتین در برخی عرصههای پرمخاطرهتر از زمانی که پای طلا و نقره و برنز در میان باشد هم همچنان بدون آنکه مجازاتی کیفری متوجه اعمالش باشد عمل می‌کند.
بیش از ۱۰۰ هزار نیروی روس هماکنون در مرز اوکراین تجمع کرده‌اند و برای اشغال احتمالی این کشور آماده می‌شوند. بهرغم هفتهها دیپلماسی، پوتین همچنان دست بالا را دارد و اروپا را به لبه پرتگاه جنگ هل می‌دهد. بوریس جانسون، نخستوزیر بریتانیا با اشاره به بحران اوکراین می‌گوید وضعیت قاره اروپا در «خطرناکترین لحظه» در طی دههها قرار گرفته است.
مسموم کردن و قتل مخالفان کرملین هم برای دولت روسیه بهای اندکی داشته است. در میان افرادی که پس از انتقاد از دولت روسیه مسموم شده‌اند، آنا پولیتکوفسکایا، خبرنگار روس است که پس از نوشیدن یک فنچای چای در سال ۲۰۰۴ بهشدت بیمار شد. او از مسمومیت جان سالم به در برد تا تنها دو سال بعد با شلیک گلوله جانش را از دست بدهد. الکسی ناوالنی، منتقد سرشناس دولت روسیه هم در سال ۲۰۲۰ پس از مسمومیت، بهشدت بیمار شد. اوهم نجات یافت و هماکنون در زندانی در روسیه در حبس است. هیچکدام از مسمومیتها آشکارا مرتبط با دولت روسیه دانسته نشد.
بازرسیهای فدرال ایالات متحده نشان می‌دهد که روسیه برای اختلال در انتخابات آمریکا نیز تلاش کرده بود. هکرهای دولت روسیه در سال ۲۰۱۶ کمیته ملی دموکرات را در آن زمان برای کمک به دونالد ترامپ برای پیروزی و آسیب به رقیب انتخاباتیاش، هیلاری کلینتون، هک کرده بودند. هکرهای دولت روسیه سال ۲۰۲۱ و در یک کارزار گسترده، به رخنه در آژانسهای فدرال مهم آمریکا نیز متهم شدند.
بحران فعلی اوکراین نیز اولین باری نیست که جنگگرایی روسیه «آتشبس المپیک» را زیر پا گذاشته است. «آتشبس المپیک» قرار دادی میان کشورها برای کنار گذاشتن درگیریهایشان در زمان برگزاری بازیهای المپیک است.
سال ۲۰۱۴ و در زمان میزبانی المپیک زمستانی سوچی، پوتین اختیار شبهجزیره کریمه و بنادر استراتژیک دریای سیاه از اوکراین را در دست گرفت و در طی بازیهای تابستانی ۲۰۰۸ که در پکن چین برگزار شده بود، روسیه اوستیای جنوبی و آبخاز، دو منطقه مجزا از کشور همسایهاش گرجستان را بهعنوان کشورهای مستقل به رسمیت شناخت و جایپای نظامیاش را، طی یک جنگ پنجروزه با گرجستان، در آن مناطق محکم کرد.
به نظر میرسد که تحریمهای اقتصادی و دیگر مجازاتهایی که آمریکا و متحدانش پس از تخلفات گوناگون روسیه بر این کشور اعمال کرده‌اند نیز بر بازداشتن پوتین از «رفتار زشت» تاثیر اندکی دارد.
سال ۲۰۲۰، وزارت دادگستری آمریکا ۶ مقام فعلی و پیشین وزارت اطلاعات روسیه را بهجرم کارزار هکی که بازیهای المپیک زمستانی ۲۰۱۸ در پیونگچانگ کره جنوبی را هدف قرار داده بود، محکوم کرد. هکرهای دولت روسیه با بدافزار، حملاتی طی مراسم افتتاحیه این بازیها انجام داده بودند تا اقدام کمیته ملی المپیک به ممنوعیت «روسیه» از شرکت در مسابقات المپیک، بهاتهام دوپینگ، را تلافی کنند.
دیوید باودیچ، از اعضای افبیآی، در آن زمان و در واکنش به آنچه روی داده بود گفت که روسیه بارها ثابت کرده که از هنجارهای معمول پیروی نمیکند و قصد دارد همچنان به رفتار سایبری مخرب خود ادامه دهد.
مثبت شدن تست دوپینگ کامیلا ولیوا در روسیه نیز موجب خشم شده و به این احساس که در زمان ورزش، سیاست و روابط بینالملل، روسیه همواره در مقابل جهان قرار می‌گیرد، دامن زده است.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی کاخ کرملین به خبرنگاران گفت که کسانی به «رسوایی» پیرامون ولیوا دامن زدهاند که اطلاع نادرست به آنان داده شده است. تاتیانا ناوکا، رقصنده پاتیناژ برجسته روس و صاحب مدال طلای المپیک، که همسر پسکوف است، نیز از ولیوا حمایت کرد.
تانیا ناوکا گزارشها درباره دوپینگ ولیوا را بهگونهای دروغ خواند و گفت ولیوا تنها ۱۵ سال دارد و دوپینگ در سن او معنایی ندارد.
شهروندان معمولی روسیه نیز درباره اتهام ولیوا به دوپینگ اظهار تردید کردند. نیکولای استاشنکوف ۸۸ ساله، این رسوایی را نتیجه گستاخی سیاستمداران اروپایی و غربی و «سیاست کثیف» میداند.
مقامهای روسیه نیز در رسوایی دوپینگی که موجب شد تعداد کمتری از کاروان المپیک روسیه در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو برزیل اجازه شرکت در رقابتها را داشته باشند، سیاست را مقصر دانسته بودند. پوتین بعدها با دستمایه قرار دادن این اتفاق، آن را یکی از قانعکنندهترین شواهد دخالت مستقیم سیاست در ورزش خواند.
نظرسنجیها نشان می‌دهد که چنین راهکاری بر عموم مردم روسیه موثر بوده است. یک نظرسنجی سال ۲۰۱۶ مرکز لوادا در روسیه، نشان داد که ۷۶ درصد روسها سیاستزدگی را دلیل محرومیت برخی ورزشکاران روس در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو می‌دانند که بههدف بدنام کردن این کشور انجام شده بوده است.
اما روسیه همیشه در بدنام کردن خود ید تواناتری داشته است. گرگوری رودشنکوف، مسئول آزمایشگاه دوپینگ در المپیک زمستانی سوچی ۲۰۱۴ گفت که در آن دوره المپیک زمستانی، کاروان المپیک روسیه نمونه ادرارشان را ماهها پیش اینکه استروئید حلشده در الکلشان را سر بکشند، تحویل داده بودند. رودشنکوف که بعدها به آمریکا گریخت، افزود که طی برگزاری المپیک ۲۰۱۴ سوچی، نمونههای ادرار ورزشکاران روس را از درون سوراخی در دیوار آزمایشگاه به یک نیروی امنیتی روسی تحویل می‌داد که نمونههای ادرار اصلی را خالی و آن را با ادرار غیردوپینگی پر میکرد.
روسیه اگرچه برخی لغزشهای دوپینگی انفرادی را پذیرفته، همچنان اینکه این دوپینگها بخشی از برنامه دولت روسیه برای حمایت گسترده از دوپینگ باشد را قویا انکار می‌کند.
دیمیتری الپروویچ با قراردادن تخلفات رنگارنگ روسیه در کنار یکدیگر، آنها را نماینده وجهی از فرهنگ روسیه میداند که نتیجه را از هر چیز دیگر مهمتر میداند و برای رسیدن به ماحصل دلخواه از هر چیزی میگذرد. او افزود تقلب در روسیه پذیرفتهشده است؛ اگر مچتان گرفته نشود، مشکلی ندارد.