عادل الجبیر به عنوان نماینده عربستان سعودی در امور تغییرات اقلیمی منصوب شد
هنگامی که سوسک نر میل وافری به جفت‌گیری با سوسک ماده دارد، با پشت کردن به سمت او، بال‌هایش را باز می‌کند و برای او غذایی «خانگی» تدارک می‌بیند؛ ماده چرب و شیرینی که از غده پشتی او ترشح می‌شود. هنگامی که سوسک ماده به سراغ غذایی که برای او سرو شده می‌رود، سوسک نر خود را با یک آلت به او چفت می‌کند و با آلتی دیگر اسپرمش را در سوسک ماده رها می‌کند.
اگر همه چیز به خوبی پیش برود، سکس سوسک‌ها حدود ۹۰ دقیقه طول می‌کشد اما حالا در برخی نقاط جهان که غلبه بر سوسک‌ها با استفاده از آفت‌کش معمولی دشوارتر است، سکس سوسک‌ها به طرز عجیب و غریبی آن طور که باید پیش نمی‌رود.
در سال ۱۹۹۳، دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی، به ویژگی‌ای در سوسک‌های آلمانی پی بردند. سوسک آلمانی، حشره‌ای است که در هر نقطه کره زمین، جز قطب جنوب وجود دارد. سوسک‌های آلمانی مورد پژوهش، به شکل خاصی علاقه‌ای به گلوکز به عنوان نوعی شکر نداشتند که بسیار عجیب به نظر می‌رسید. اگر کسی از جدال با هجوم سوسک‌ها سررشته داشته باشد، می‌داند که سوسک‌ها عاشق شیرینی‌اند.
در این شرایط سوالی در ذهن حشره‌شناسان جرقه زد: این سوسک‌هایی که به شکر علاقه‌ای نداشتند و به فکر سلامتی‌شان بودند از کجا آمده بودند؟
به نظر می‌رسد که این سوسک‌ها تصادفا و به دست انسان به این وضعیت دچار شده باشند.
دهه‌ها تلاش برای کشتن پیشینیان سوسک‌ها با پودرها و مایعات آغشته به سم شیرین، به این معناست: سوسک‌هایی که هوس شیرینی می‌کردند، سم می‌خوردند و کشته می‌شدند اما سوسک‌هایی که علاقه آنچنانی به شیرینی نداشتند از کام مرگ می‌گریختند و وقت کافی داشتند تا زاد و ولد کنند و ذائقه نه چندان شیرین‌پسند خود را به نسل بعدی سوسک‌ها منتقل کنند.
آیاکو واداکاتسوماتا، استاد حشره‌شناس دانشگاه کارولینای شمالی، گفت که در اشاره به تکامل، معمولا ذهن انسان به سمت حیات وحش می‌رود اما در حقیقت، تکامل در جانداران کوچک ساکن آشپزخانه ما انسان‌ها هم روی می‌دهد.
واداکاتسوماتا و همکارانش لایه جدیدی به داستان سوسک‌ها افزوده‌اند. بر اساس تحقیقاتی که این ماه در مجله پزشکی «زیست‌شناسی ارتباطات» منتشر شد، ذائقه نه چندان شیرین‌پسند سوسکی که نسل به نسل انتقال یافته است، به سوسک ماده اجازه می‌دهد از دام سم شیرین بگریزد. همچنین او را به اینکه منتظر سوسک نر بماند تا با او جفت‌گیری کند کم‌میل‌تر کرده است.
این به آن علت است که بزاق سوسک قادر به تجزیه سریع شکرهای پیچیده و تبدیل آن به شکر ساده است. شکر پیچیده مانند همان شکری است که در غذایی که سوسک نر برای ماده فراهم می‌بیند وجود دارد و بزاق سوسک ماده آن را به گلوکز تبدیل می‌کند. پس هنگامی که یکی از سوسک‌های ماده که علاقه به طعم شیرین ندارد، مایع ترشح یافته شیرین سوسک نر را دریافت می‌کند، این طعم در دهان او به طعمی تلخ تبدیل می‌شود و پیش از اینکه سوسک نر دست به کار شود، سوسک ماده مثل تیر از چله کمان رها می‌شود.
دانشمندان می‌گویند ممکن است مردم با چنین تحقیقاتی خوشحال شوند که: چه بهتر! چون این به معنی جفت‌گیری کمتر سوسک‌ها و خلاص شدن از شر هجوم آنهاست. اما دانشمندان می‌گویند برای ابراز شعف این‌چنینی باید دست نگه داشت.
دکتر واداکاتسوماتا بر این باور است که تأثیر تغییر نحوه تولید مثل سوسک‌ها بر جمعیت این حشرات، واقعا پیچیده است.
او می‌گوید سوسک‌های مادهای که علاقه به شیرینی ندارند هم به هر حال راهی برای تولید مثل پیدا می‌کنند.
بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی دکتر واداکاتسوماتا و همکارانش، سوسک‌های مادهای که شیرینی‌دوست نیستند، بیش از سوسک‌های وحشی از جنس نر رم می‌کنند؛ دانشمندان سوسک‌های وحشی را «سوسک‌هایی که از گلوکز بیزار نیستند» می‌نامند.
پژوهشگران همچنین دریافتند سوسک‌های نری که از طعم شیرین بیزارند، پس از دفع مایع ترشح یافته برای سوسک ماده، سریع‌تر سراغ سکس با او می‌روند.
کوبی شال، پروفسور حشره‌شناسی در دانشگاه کارولینای شمالی، گفت که سوسک‌های ماده بیزار از شیرینی، ممکن است سه ثانیه از مایعی که از سوسک نر تراوش می‌شود تغذیه کنند. او گفت که سوسک‌های نر وحشی پس از سه ثانیه دست به کار نمی‌شوند اما سوسک نر غیرشیرینی‌دوست، چرا.
پژوهشگران حتی شواهدی در دست دارند حاکی از اینکه فشاری که بر سوسک نر بیزار از گلوکوز وجود دارد، باعث تغییر شیمیایی احتمالی ماده ترشح یافته از او می‌شود تا او بتواند همچنان جنس ماده را به خود جذب کند.
از دیدگاه علمی، داستان دنباله‌دار سوسک آلمانی و شکر، نشان می‌دهد انسان‌ها پشت هر دو انتخاب طبیعی سوسک قرار دارند؛ گزینه سوسک‌هایی که از دام مرگ با سم شیرین می‌گریزند و همچنین گزینه انتخاب جنسی سوسک که در آن سوسک‌های بیزار از شیرینی دیگر نمی‌خواهند با سوسک‌هایی که شیرینی تعارف می‌کنند، جفت‌گیری کنند.
کوبی شال گفت این همان چیزی است که نشان می‌دهد انسان گزینه‌های جدی برای انتخاب به حیوانات پیرامون خود تحمیل می‌کند، به ویژه جاندارانی که در خانه انسان زندگی می‌کنند و انسان، نه تنها جاندار را وادار می‌کند تا با تغییرات فیزیولوژیکال واکنش نشان دهد، بلکه رفتار او را هم تغییر می‌دهد.
خبر خوب برای خریداران آفت‌کش اما این است که تولیدکنندگان این محصولات به اندازه دکتر واداکاتسوماتا و دکتر شال به سر در آوردن از سیر تکامل سوسک‌ها اشتیاق نشان می‌دهند و فعالانه، فرمول محصولات سوسک‌کش خود را با حذف تدریجی گلوکز، به‌روز می‌کنند.
اما پژوهش درباره تغییر در تولید مثل سوسک‌ها تازه است و کمی طول می‌کشد تا پای این تحقیقات به محصولات موجود در بازار باز شود.
دکتر شال گفت بدترین آفت‌کشی که می‌توانید داشته باشید، سمی است که سوسک آن را نمی‌خورد.
