یک تحقیق جدید از سوی «موسسه تونی بلر برای تغییرات جهانی»، علاوه بر این که نشان می‌دهد اکثریت جامعه ایران، چه مردان و چه زنان، مخالف حجاب اجباری هستند، تاکید نیز می‌کند که اعتراضات ضد حجاب اجباری در ایران برای تغییر رژیم است.
موسسه تونی بلر برای تغییرات جهانی با همکاری موسسه افکارسنجی گمان، نتایج نظرسنجی و مطالعات مربوط به دو سال منتهی به خیزش انقلابی علیه جمهوری اسلامی را منتشر کرده که نشان می‌دهد جوانان تنها گروه مخالف حجاب اجباری نیستند و ۷۴ درصد افراد بالای ۵۰ سال نیز گفته‌اند با حجاب اجباری مخالف هستند.
بر اساس این نظرسنجی و مطالعات، اکثریت مردان ایرانی از زنان ایرانی حمایت می‌کنند و در مقابل اجباری بودن حجاب می‌ایستند؛ به طوری که ۷۰ درصد مردها و ۷۴ درصد زنان ایرانی با حجاب اجباری مخالف‌اند.
همچنین این مطالعه نشان می‌دهد یک خواست قوی و مداوم برای تغییر رژیم در ایران وجود دارد و اعتراضات ضد حجاب اجباری بر سر تغییر رژیم است، به طوری که ۸۴ درصد ایرانیان مخالف حجاب اجباری، خواهان تغییر رژیم هستند.
موسسه تونی بلر برای تغییرات جهانی تاکید کرده که جنبش اعتراضی ضد حکومتی در ایران اساسا سکولار است و ۷۶ درصد ایرانیانی که خواهان تغییر رژیم هستند، مذهب را در زندگی خود بی‌اهمیت می‌دانند.
در نتیجه تحقیق این موسسه آمده است: «جامعه ایران دیگر مذهبی نیست و سکولاریزه شدن بی‌سابقه‌ای در خیابان‌های ایران رخ داده که شکاف روستایی-شهری را از بین می‌برد.»
بر اساس نتایج منتشر شده از این مطالعه، تنها ۲۶ درصد از مردم شهرنشین نمازهای روزانه را می‌خوانند و این رقم برای روستانشینان ایران ۳۳ درصد است.
موسسه تونی بلر برای تغییرات جهانی اعلام کرده که با ارائه نتایج نظرسنجی‌های صورت گرفته، سیاست‌گذاران غربی می‌توانند تشخیص دهند وقایعی که امروز در ایران در حال رخ داده است، بسیار فراتر از یک اتفاق لحظه‌ای و در ادامه یک روند ضد رژیم است که همه بخش‌های جامعه را در بر می‌گیرد.
تونی بلر خود در این باره گفت: «مردم ایران در رویارویی با سرکوب بی‌امان حکومتی، شجاعتی باورنکردنی از خود نشان داده‌اند. آنها باید بدانند که از حمایت میلیون‌ها انسان در سراسر جهان برخوردارند که مبارزه آنها برای آزادی را می‌ستایند.»
او در ادامه گفت: «اعتراضاتی که بیش از دو ماه پیش در ایران آغاز شد، بی‌سابقه است اما همچنین ادامه یک روند جنبش‌های ضد حکومتی است که در سال ۲۰۱۷ آغاز شد و امروز همه اقشار اجتماعی در کشور را متحد کرده است.»
نخست وزیر پیشین بریتانیا تاکید کرد: «موسسه من به آگاهی‌بخشی نسبت به این اختلاف روزافزون میان مردم ایران و رژیم افراط‌گرای اسلامی که در ۴۳ سال گذشته بر آنها حکومت می‌کرده، متعهد است.»
دو سال پیش، گروه مطالعات افکارسنجی ایرانیان (گمان) نتایج یک نظرسنجی خود را منتشر و اعلام کرد که حدود نیمی از جامعه ایران از دین‌داری به بی‌دینی رسیده‌اند و فقط ۳۲ درصد جامعه خود را «مسلمان شیعه» می‌دانند.
بر اساس نتایج این نظرسنجی، ۷۸ درصد ایرانیان به خدا باور دارند اما فقط ۲۶ درصد به ظهور «منجی بشریت» که از اعتقادات اصلی شیعه ۱۲ امامی است، معتقدند.
این سومین بیانیه فعالان ادبیات و هنر کودک و نوجوان در واکنش به اعتراضات سراسری و بازداشت و قتل کودکان و نوجوانان از سوی نیروهای سرکوب‌گر است.
نویسندگان بیانیه خود را «صدای تمام بازداشت‌شدگان و زندانیان و کشتگان و آزادی‌خواهان و صدای کودکان و نوجوانان بی‌رحمانه کشته و بازداشت شده در خیابان» خوانده‌اند؛ کودکانی که «تنها سهم خود را از زندگی طلب می‌کردند».
در این بیانیه همچنین آمده است: «من، صدای کودکانم. صدای کودکان در بند و در خاک. اکنون می‌خواهم شعله امید را در شما که مرا می‌شنوید، روشن کنم و بگویم از این شعله، خاکستری پدید می‌آید که پرنده‌ای سبز و سپید و سرخ است، با بال‌های آزاد، سربند امید بر سر، برق شادی در چشمان و شاخه صلح بر منقار .... بر اهریمن فریبکار و دژخیم نهیب بزنیم که دست از گلوی آزادی و زندگی بردارد، زندگی را از کودکان نگیرد و کودکان را فورا از بند آزاد کند.»
این بیانیه از زبان تعدادی از کودکان کشته شده در جریان اعتراضات سراسری، به آرزوهای بر باد رفته این کودکان اشاره کرده است.
آغازگر این متن «به نام خداوند رنگین‌کمان»، جمله معروف کیان پیرفلک است؛ کودک ۹ ساله‌ای که در ایذه خوزستان با شلیک مستقیم نیروهای سرکوب‌گر کشته شد.
نویسندگان بیانیه از زبان او نوشته‌اند: «من کیان‌ام ... می‌خواستم مخترع شوم. یک قایق هم ساخته‌ام که همه آن را دیده‌اید. با پدر و مادرم به گردش رفته بودیم که به ما حمله و به قلبم شلیک کردند. سرد است ... مرا لای قالب‌های یخ گذاشتند تا قاتلان قصه‌ام را ندزدند.»
نقل قول دیگر این بیانیه از جانب مونا نقیب، کودک هشت ساله سراوانی است: «در راه مدرسه تیر خوردم، دلم می‌خواست دکتر بشوم، به مردم شهرم کمک کنم و پدر و مادرم را خوشحال کنم ...»
در این بیانیه از زبان تعدادی دیگر از کودکان و نوجوانان کشته‌شده هم آرزوهایشان تصویر شده است:
- من ستاره هستم، ستاره تاجیک، بچه افغانستان. تهران وطن دوم من بود. پیش از مردنم در خیابان، ۱۷ سال داشتم.
- من اسرا هستم. اسرا پناهی، دختر اردبیل. نمی‌دانید چه آرزوها که نداشتم. یک‌بار یکی از معلم‌‌هایم به من گفت تو آدم معروفی خواهی شد، با این چشم‌های درخشان و امیدوارت.
- من زکریا خیال هستم. معلمم می‌گفت نام قشنگی دارم. اهل پیرانشهرم و ۱۶ ساله. هنوز هم مادرم برایم لالایی می‌خواند.
- من امیرحسین بساطی هستم، ۱۵ ساله و بچه کرمانشاه. بچه‌محل‌ها می‌گفتند آدم بامعرفتی هستم. برای همین تنهایشان نگذاشتم و با آنها به خیابان رفتم اما دو روز قبل از شروع مدرسه، در خیابان مدرس کرمانشاه، از پشت سر تیر خوردم. درست مثل نیکا، پدر و مادرم چند روز از من خبری نداشتند.
- من یاسر شاهو زهی هستم، ۱۶ ساله، بچه زاهدان. با پدرم به نماز جمعه رفته بودیم که یک‌دفعه صدای انفجار و شلیک گلوله بلند شد. فرار کردیم اما تک‌تیراندازها مرا زدند. آن روز خیلی بچه‌های دیگر هم مثل من جانشان را از دست دادند.
در ادامه بیانیه، نام تعدادی دیگر از کودکان کشته‌شده در جمعه خونین زاهدان ذکر شده است: «دانیال شه‌بخش، ۱۱ ساله؛ محمد امین گمشادزهی، ۱۷ ساله؛ سدیس کشانی، ۱۴ ساله؛ سامر هاشم زهی، ۱۶ ساله؛ امید صفر زهی، ۱۷ ساله؛ متین قنبر زهی، ۱۸ ساله؛ علی براهویی، ۱۴ ساله؛ امید سارایی، ۱۳ ساله؛ محمد رخشانی، ۱۲ ساله ...»
نویسندگان این بیانیه، همچنین یادی از آرزوها و شیوه مرگ سارینا اسماعیل‌زاده و نیکا شاکرمی کرده‌اند.
پیش از این هم ۸۰۰ فعال ادبیات کودکان و نوجوانان، در بیانیه‌ای نقض حریم مدارس از سوی نیروهای نظامی و انتظامی را محکوم کرده و هشدار داده بودند این نقض قانون، پی‌آمدهای ناگواری در پی خواهد داشت.
بر اساس آخرین آماری که سازمان حقوق بشر ایران منتشر کرده، از زمان آغاز خیزش انقلابی مردم ایران تاکنون، دست‌کم ۴۷ کودک کشته شده‌اند که ۹ تن از آنان دختر و سه تن از آنان هم تبعه کشور افغانستان بوده‌اند.
