فعالان کارگری و معلمان ضمن حمایت از فرهاد میثمی، زندانی سیاسی، خواستار آزادی او شدند

محمد خزاعی، رییس سازمان سینمایی، گفت: «چهار فیلم خارجی که درباره انصراف آن‌ها بحث شده اصلا در بخش رقابتی نیستند و بیشتر یک فضای نمایشی برای آن‌ها وجود دارد.»

او تاکید کرد: «وقتی حق رایت فیلم پرداخت می‌شود، حق انصراف وجود ندارد. در حوزه سینمای داخلی هم همین‌طور است؛ بنابراین نمی‌توانند انصراف بدهند.»

شرکت تهیه، توزیع و پخش فیلم فرانسوی «وایلدبانچ» اعلام کرده شش فیلم که حقوق پخش آن‌ها را دارد، «بدون اجازه و اطلاع» از سوی شرکتی به نام «فرانت رو فیلمد اینترتیمنت» در امارات متحده عربی در اختیار جشنواره فجر قرار گرفته است.

«فرانت رو فیلمد اینترتیمنت» تایید کرده که در سال‌های گذشته با «جشنواره فیلم فجر» همکاری داشته اما درخواست‌های متعددی برای خروج فیلم‌ها از جشنواره امسال به مسوولان این رویداد فرستاده‌ است.

پیش از این ژان پی‌یر و لوک داردن، دو فیلمساز مشهور بلژیکی، با انتشار بیانیه‌ای خواستار حذف جدیدترین فیلم بلند سینمایی خود، «توری و لوکیتا»، از جشنواره فیلم فجر شدند و نوشتند نمی‌خواهند در نمایش دیکتاتوری مذهبی جنایتکار حضور داشته باشند و در کنار مخالفان این رژیم می‌ایستند.

همزمان کریستین مونجیو، کارگردان مطرح رومانیایی، از نمایش جدیدترین فیلم خود در جشنواره فجر ابراز بی‌اطلاعی کرده و گفته بود از پخش‌کننده فیلم خواسته فورا این فیلم را از جشنواره فجر خارج کند.

این کارگردان برنده جایزه نخل طلای جشنواره کن همچنین گفت همراه مردم معترض ایران است و به خاطر این اتفاق از آن‌ها عذرخواهی می‌کند.

آلیس دیوپ، نویسنده و کارگردان سرشناس فرانسوی و کامیلا اندینی، فیلمساز اندونزیایی هم خواستار خروج فیلمشان از جشنواره فجر شده‌اند.

با این حال مقامات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌گویند برای حضور این فیلم‌ها در جشنواره فجر با تهیه‌کنندگان آثار قرارداد دارند.

از سوی دیگر با ادامه موج تحریم جشنواره حکومتی فجر از سوی مردم و هنرمندان، بازیگران و کارگردان «چرا گریه نمی‌کنی؟» در نشست مطبوعاتی فیلم حاضر نشدند و رضا محقق، تهیه‌کننده این اثر گفت افتخار می‌کند که «داماد یک پاسدار» است.

پیش از این رسانه‌های ایران خبر داده بودند که او داماد عدل هاشمی‌پور، از فرماندهان سپاه پاسداران است.

کیومرث پوراحمد، کارگردان فیلم «پرونده باز است» هم همان‌طور که قبلا تاکید کرده کرده بود، در نشست این فیلم شرکت نکرد.

علی قائم مقامی، تهیه‌کننده فیلم نیز درباره حاضر نشدن این فیلمساز در جشنواره گفت: «همه می‌‌دانند که چرا نیامده است.»

چهاردهم بهمن مراسم حکومتی «جشن تکلیف دختران دانش‌آموز» در حضور علی خامنه‌ای برگزار شد که انتشار تصاویر آن در شبکه‌های اجتماعی مخالفت‌ها و واکنش‌های تندی را در پی داشت.

بخشی از این واکنش‌ها مربوط به نقض حقوق کودکان از سوی جمهوری اسلامی و ماهیت چنین مراسمی بود.

سازمان حقوق بشری هه‌نگاو در توییتی، عکسی از این مراسم حکومتی با توضیح «نقض بی‌پروای حقوق کودکان توسط علی خامنه‌ای» منتشر کرد و نوشت: «کودکان حق دارند از زیستی شاد و آرام به دور از شعائر مذهبی برخوردار باشند.»

فعالان حقوق کودک نیز «جشن تکلیف» را آغازی بر نقض سیستماتیک حقوق زنان در ایران زیر نظر قوانین جمهوری اسلامی خواندند. مراسمی مذهبی که در پایان ۹ سالگی دختران برگزار می‌شود و با الزام آن‌ها به رعایت حجاب و مسایل «شرعی»، حقوق زنان را وابسته به بلوغ جنسی‌شان می‌کند.

این در حالی‌ است که به گفته ناظران، یکی از اهداف جنبش «زن، زندگی، آزادی» در پنج ماه اخیر، برداشتن بار سنت، تاریخ و زیست‌شناسی از روی دوش زنان بوده تا آن‌ها را صاحب حق تصمیم‌گیری در مورد بدن و آزادی‌هایشان کند.

بخش دیگری از واکنش‌ها به عکس‌های این مراسم، مربوط به استفاده ابزاری جمهوری اسلامی از کودکان برای نشان دادن چهره‌ای مشروع از خود است.

برخی کاربران در شبکه‌های اجتماعی تصاویری را از سوءاستفاده دیکتاتورهای جهان از کودکان منتشر کردند که برای جبران بحران مشروعیت از دست رفته‌شان می‌کوشند تا چهره‌ای مهربان از خود به جهان مخابره کنند.

همچنان که عکس‌هایی از حضور هیتلر (رهبر آلمان نازی)، نیکولای چائوشسکو (دیکتاتور رومانی)، کیم جونگ اون (رهبر کنونی کره شمالی) و پدر و پدربزرگش (رهبران پیشین این کشور) در میان کودکان و دانش‌آموزان دختر و پسر برای خدمت به این هدف منتشر شده و می‌شود.

یک کاربر با مقایسه این تصاویر با عکس‌هایی که از حضور خامنه‌ای در میان دختران دانش‌آموز منتشر شده، نوشت: «خامنه‌ای، از آخرین بازمانده‌های دیکتاتورهای فاسد هم دِین خود را به آلبوم عبرت تاریخ به‌جا آورد و تصویری مشابه آن‌ها به یادگار گذاشت.»

شماری دیگر از کاربران با اشاره به شباهت دیکتاتورها گفتند «هنگام سقوط» سراغ کودکان و نوجوانان می‌روند و در عین‌ حال همگی جنایتکار و جملگی رفتنی هستند.

استفاده ابزاری از معصومیت کودکان به دلیل پیوندی که با عاطفه و احساسات عموم مردم دارند، از سوی جمهوری اسلامی نیز تلاشی برای تلطیف چهره خشن حکومت در پنج ماه گذشته و سرکوب اعتراضات است.

برخی از این مراسم با عنوان آخرین تلاش‌های جمهوری اسلامی برای پشت کردن به اهدافی یاد کردند که نسل جوان معترض در خیزش انقلابی خود آن را دنبال می‌کند و در این تلاش، نسل جوان را به مثابه یک ارتش سفید به صف کرده است.

برخی فعالان سیاسی و اجتماعی همچنین برپایی مراسم حکومتی «جشن تکلیف دختران دانش‌آموز» را با حضور علی خامنه‌ای، نمایشی کمیک از واقعیت‌های تلخ جامعه و ادامه‌ای بر سیرکی خواندند که جمهوری اسلامی در پیش گرفته تا نشان دهد ایران همچنان در وضعیتی مانند پیش از خیزش انقلابی است.

از سوی دیگر، کودکانی که در این مراسم حجاب اجباری سفت و سختی دارند، قرار است بر ایدئولوژی همیشگی جمهوری اسلامی مبنی بر تداوم قوانین زن‌ستیزانه، حفظ «حجاب» و محدودسازی سیستماتیک زنان صحه بگذارند.

به گفته کارشناسان، خامنه‌ای با اشاره به سرود «سلام فرمانده» که چندی پیش به وسیله نوجوانان هم‌خوانی شد و حضور در «جشن تکلیف دختران دانش‌آموز» می‌کوشد کودکان و نوجوانان را در قالب تصویر «سربازان نظام» نمایش دهد.

این تصاویر قرار است این ایده را نمایندگی کنند که خامنه‌ای، رهبری بلندپرواز در کنار سربازان آینده‌اش است؛ نیرویی که به اعتقاد او از هم‌اکنون در حال شکل‌گیری است.

داستان کمک‌داور ویدیویی در فوتبال ایران، به اندازه ملی‌شدن صنعت نفت پیچیده شده. در حالی که شخص رییس فدراسیون هم موافق است که فقدان سیستم VAR به اندازه کافی آبروی فوتبال ایران را می‌برد، اما از سوی دیگر درباره منبع تامین بودجه خرید سیستم کمک‌داور ویدیویی دعوا آن‌قدر بالا گرفته که هیات رییسه فدراسیون، مدیران لیگ‌برتری و برخی مدیران دولتی، جلسه مشترکی با فراکسیون ورزش مجلس برگزار می‌کنند تا کسی بودجه را تامین کند.

اما پرده تازه، توجیهات رییس فدراسیون فوتبال برای خرید سیستم کمک‌داور ویدیویی از یک شرکت خاص است.

اواسط دی ماه فدراسیون فوتبال با ارسال نامه‌ای به تمامی باشگاه‌های لیگ برتری، یک شرکت ایرانی به اسم چشم‌انداز و یک شرکت مورد تایید فیفا به اسم EVS را به عنوان تجهیز کننده ورزشگاه‌های ایران به سیستم کمک داور ویدیویی معرفی کرد.

این در حالی بود که در سه-چهار سال گذشته نام چند شرکت به عنوان تامین‌کننده تجهیزات کمک‌داور ویدیویی برده شد که هر بار به بهانه‌هایی مثل ارتباط با اسرائیل یا تحریم این پروژه، ناتمام ماند. هر چند که همین حالا هم درباره شیوه و دلیل انتخاب EVS حرف و حدیث زیاد است؛ از ترک تشریفات تا ارتباط با اسرائیل.

با این حال تاج گفته که ممکن است تا دو-سه سال آینده شرکت EVS هم نتواند مجوز فیفا را بگیرد: «این شرکت‌ها باید ۵۰ میلیون دلار به فیفا بسپارند تا اگر بر اساس اشتباهی از جانب VAR در یک بازی تیمی متضرر شد، خسارتش پرداخت شود. هر شرکتی نمی‌تواند مجوز فیفا را بگیرد. باید مجموعه قوانین موجود را رعایت کنند. به نظر می رسد مساله VAR و شرکت‌های مربوط به آن تمام نشدنی است.»

البته گمانه‌زنی‌هایی درباره درستی اظهارات تاج وجود دارد؛ ضمانت نه ۵۰ میلیون دلاری است که پنج میلیون فرانک سوئیس بیشتر نیست؛ آن هم تضمین است که از شرکت‌های بیمه بین‌المللی قابل دریافت است.

شرکت EVS که فدراسیون فوتبال دنبال خرید سیستم کمک‌داور ویدیویی آن است، یک شرکت بلژیکی است که سیستم‌های تولید ویدیوی دیجیتال پخش زنده می‌فروشد. برخی معتقدند اصرار فدراسیون بر خرید تجهیزات از این شرکت، بیشتر منفعت مالی عجیب و غریب است تا تمایز فنی. علاوه بر این، گفته شده سود شرکت واسطه در زمان بهره‌برداری از سیستم کمک‌‌داور ویدیویی به تنهایی سالی ۹ میلیارد تومان می‌شود.

دعوای ۱۰ میلیون دلاری

اما دعوای اصلی بر سر کسی است که باید دست در جیب کند و برای هر استادیوم ۷۰۰-۸۰۰ هزار دلار برای خرید سیستم کمک‌داور ویدیویی بپردازند؛ چیزی بیش از ۱۰ میلیون دلار برای ورزشگاه‌های تیم‌های لیگ برتری.

البته آن‌طور که از آخرین اظهارات منصور قنبرزاده، رییس سازمان لیگ بر می‌آید، VAR فعلا به ورزشگاه‌های دولتی می‌رسد: «ورزشگاه‌های دولتی مانند آزادی، غدیر اهواز، گیلان، مازندران و مشهد در برنامه هستند که ما برآورد مالی کنیم و مبلغی را مشخص کنیم تا فراکسیون ورزش آن را به کمیسیون تلفیق بدهد که در سر جمع بودجه وزارت ورزش پولی بدهند تا برای VAR هزینه شود.»

ورزشگاه‌هایی که قنبرزاده مثال زده، همگی از سوی باشگاه‌ها اجاره می‌شوند؛ استقلال، پرسپولیس، فولاد، ملوان بندرانزلی و نساجی مازندران برای هر بازی خانگی،‌ ورزشگاه را از وزارت ورزش و جوانان اجاره می‌کنند.

تاج در این‌باره گفته: «در دنیا هر جایی که ورزشگاه خود را به باشگاه کرایه می‌دهد باید کلیه متعلقات استاندارد را نیز خودش فراهم کند.»

با این توصیف خبری از VAR برای باشگاه‌هایی که در استادیوم اختصاصی بازی می‌کنند نخواهد بود، مگر این که باشگاه‌ها اقدام به خرید سیستم کنند.

قنبرزاده هم در این‌باره گفته: «دولت و مجلس می‌توانند بودجه دولتی را مصوب کنند. ورزشگاهی که در اختیار دولت نیست، مدنظر نیست. از طرف دیگر باشگاه دولتی که ورزشگاه را اجاره می‌کند، روی اجاره ورزشگاه پول VAR را هم برای هر بازی می‌پردازد و هزینه‌های حاصل از نصب VAR از محل اجاره ورزشگاه پرداخت می‌شود و در واقع دولت هزینه سیستم کمک داور ویدیویی را پرداخت می کند.»

از سوی دیگر خداداد افشاریان، رییس کمیته داوران فدراسیون فوتبال گفته: «هر باشگاهی می‌خواهد VAR داشته باشد و باید آن را خریداری کند. رقم خریداری آن هم خیلی درشت و زیاد نیست.»

البته پیشتر اعلام شده بود اگر هر باشگاهی بخواهد طبق تاکید فدراسیون فوتبال از EVS، سیستم کمک‌داور ویدیویی را خریدای کنند باید بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار دلار فقط برای تجهیزات آن بپردازد.

هر چند ایزد سیف‌الله‌پور، مدیر‌عامل نساجی مازندران گفته است: «هزینه خیلی بیشتر از ۳۰۰ هزار دلاری است که فدراسیون فوتبال می‌گوید. حداقل ۵۰۰ هزار دلار و به روایتی هم بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار دلار هزینه تجهیز یک ورزشگاه به سیستم کمک‌داور ویدیویی است. البته منظورم از باشگاه‌ها، باشگاه نساجی نیست. باشگاه‌هایی است که از خودشان ورزشگاه دارند. وگرنه نساجی هم مثل استقلال و پرسپولیس، هوادار، پیکان و ... به عنوان مستاجر در ورزشگاه خانگی خود بازی می‌کند و پول اجاره می‌دهد و طبیعی است ورزشگاه ما را دولت باید تجهیز کند.»

رضا درویش، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس در جلسه با نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اعضای فراکسیون ورزش گفته است: «در جلسه‌ای که خدمت آقای وزیر بودیم، آقای تاج و شرکت تجهیز حضور داشتند و پیرامون این قضیه بحث شد که چگونه می‌شود باشگاه استقلال و پرسپولیس که اجاره به استادیوم آزادی می‌دهند، دستگاه VAR بیاورند؟ ما که جا نداریم و نمی‌توانیم شب آن را به خانه ببریم یا در باشگاه بگذاریم. باید در استادیوم کار گذاشته شود. به نظر من اول فکر کنیم آوردن تجهیزات و هزینه‌اش بر عهده کجاست و بعد پیرامون باقی قضیه‌ها بحث کنیم.»