شورای تشکل‌های صنفی فرهنگیان به فرهاد میثمی: ای نجیب شریف، به اعتصاب غذا پایان بده
حساب توییتری «۱۵۰۰ تصویر» جزئیاتی از هفتاد و دو ساعت پیش از اعدام محمدمهدی کرمی و محمد حسینی به روایت هم‌بندی‌های آنها با عنوان «این سه روزِ سرد» منتشر کرد.
در این گزارش آمده که گروهی از هم‌بندی‌های محمدمهدی کرمی و محمد حسینی پس از افزایش نگرانی‌ها درباره اعدام آنها، نافرمانی مدنی از جمله اعتصاب غذا، شعار و تحریم کارت تلفن، آغاز می‌کنند و فردای آن روز، پنجشنبه، یکی از مسئولان زندان به‌نام «فتاحی»، محمدمهدی و محمد را به دفترش فرا می‌خواند.
راویان می‌گویند: «به سید [محمد حسینی] گفته بودند حکم اعدام تو متوقف شده و فقط هم‌بندی‌ها را آرام کن. محمدمهدی گفته بود برای تضمین آزادی‌مان و برادرانمان به اعتصاب غذا ادامه می‌دهیم. فتاحی به محمدمهدی گفته اگر نظم زندان را بهم بزنی همه را می‌نویسیم پای تو بچه!»
هم‌بندی‌های این دو زندانی معترض در ادامه می‌گوید: «محمدمهدی را آرام کردیم که سکوت کند. گفتیم خب، فتاحی گفته آزاد می‌شوند. دلمان را خوش کردیم که دادش کوچیکه و سید بالاخره آزاد می‌شوند.»
به گفته این زندانیان، محمد حسینی روز بعد، جمعه، از آنها می‌خواهد که سکوت کنند تا مبادا برای محمدمهدی بد شود. پس از تهدید مسئولان زندان و خواهش‌های «برادرانه» محمد حسینی، زندانیان به اعتصاب غذا پایان می‌دهند.
در ادامه این روایت آمده: «شرایط به نوعی بود که آزادی سید را باور کردیم و خودش می‌گفت بچه‌ها حکم من متوقف شده، بیایید مراقی مهدی باشیم.»
بر أساس گزارش ۱۵۰۰، یکی از مسئولان زندان به نام «عباسی» به بند آنها رفته و ضمن ابراز همدلی با زندانیان، از آنها خواسته مشکلاتشان را بنویسند.
راویان در ادامه گفتند: «یک‌جور شور و شوق و امید در زندان جریان گرفت. آن‌وقت عباسی از پشت بلندگو شش یا هفت نفر از جمله محمدمهدی و سید را صدا زد و یکباره بچه‌ها را بردند. مثل گرگی که در لباس میش به گله زده باشد و بعد بفهمیم که طرف گرگ بوده... ما را مشغول نوشتن کردند و محمدمهدی و سید را کشیدند بیرون. بعد فهمیدیم باقی بچه‌ها را فرستاده‌اند قرنطینه و سید و محمدمهدی را برده‌اند سوله و حتی نگذاشتند به صبح بکشد! بعدهم خبرش آمد، گفتند که بچه‌ها ساعت یک/یک و نیم رفته‌اند آن جا، آن بالاها، بالای دار...»خبرگزاری میزان، رسانه قوه قضاییه جمهوری اسلامی، اعلام کرد صبح روز شنبه ۱۷ دی، حکم اعدام محمدمهدی کرمی و سیدمحمد حسینی اجرا شده است.
مصطفی نیلی، وکیل دادگستری و سهیل عربی، زندانی سیاسی سابق، شامگاه چهارشنبه از زندان تهران بزرگ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شدند. گروهی از زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ در نامه‌ای مشترک انتقال این دو زندانی را «ناگهانی و ضربتی» خواندند.
در این نامه که به امضای افرادی از جمله مسعود فرهیخته و مسیح کمالی رسیده، نوشته شده: «گمان ما این است که هدف از انتقال آنها شکستن فضایی است که حضور پربارشان در زندان تهران بزرگ ساخته بود تبدیل شدن آنها به محل رجوع زندانیان و حمایتشان از متهمان اعتراضات مردمی، عامل هراس افرادی شد که همواره راه حل را در حذف صورت مساله می‌بینند.»
سازمان حقوق بشر ایران با ارائه یک گزارش از شهروندانی که در جریان اعتراضات سراسری بینایی یک یا هر دو چشمشان هدف سلاح‌‌های ساچمه‌زن یا پینت‌بال ماموران امنیتی قرار گرفته است، شلیک ماموران حکومتی به چشم و صورت معترضان را امری «سیستماتیک» ارزیابی کرد.
این سازمان روز جمعه ۱۴ بهمن خبر داد بر اساس گزارشی که از سه بیمارستان تهران و مراکز درمانی کردستان به دست آورده است، در طی خیزش انقلابی ایرانیان دست‌کم ۵۸۰ بیمار از ناحیه چشم مجروح شده‌اند.
بر اساس این گزارش، چشم‌پزشکان سه بیمارستان بزرگ تهران (فارابی، رسول اکرم و لبافی‌نژاد) در مجموع بیش از ۵۰۰ بیمار با آسیب چشمی را در جریان اعتراضات پذیرش کردند.
سازمان حقوق بشر ایران همچنین با استناد به گفته پزشکان کردستان، از پذیرش دست‌کم ۸۰ مورد با جراحات چشم در این استان خبر داد.
در این گزارش نام و مشخصات ۲۲ نفر منتشر شده است که در جریان شلیک ماموران، بینایی یک یا دو چشم خود را از دست داده‌اند:
راحله امیری (۳۰ ساله، نابینایی یک چشم)، الهه توکلیان (نابینایی یک چشم)، نیلوفر آقایی (نابینایی یک چشم)، کیمیا زند (از دست رفتن بخشی از بینایی یک چشم)، غزل رنجکش (۲۱ ساله، نابینایی یک چشم)، فریده صلواتی‌پور (نابینایی هر دو چشم)، یاسر الوندیانی (۳۴ ساله، نابینایی یک چشم)، علی محمدی (۲۲ ساله، نابینایی یک چشم)، کوثر افتخاری (نابینایی یک چشم)، حسین عابدینی (۲۰ ساله، نابینایی یک چشم)، بهزاد همراهی (۴۳ ساله، نابینایی یک چشم)، حسین حسین‌پور (۲۵ ساله، نابینایی یک چشم) مهبانو خشنودی‌کیا (کمان‌دار تیم ملی، نابینایی یک چشم)، پرویز یاری (نابینایی یک چشم)، حسین نوری (۲۵ ساله، نابینایی یک چشم)، صادق صوفی (۲۷ ساله، نابینایی یک چشم)، حسین باقرپور (۲۴ ساله، نابینایی یک چشم)، نچیروان معروفی (۱۸ ساله، نابینایی یک چشم)، بنیتا کیانی فلاورجانی (کودک شش ساله، نابینایی یک چشم)، فیروز میرانی (نابینایی یک چشم و آسیب‌دیدگی چشم دیگر)، پارسا قبادی (۱۸ ساله، نابینایی هر دو چشم) و علی‌محمد رضایی (نابینایی یک چشم).
در این گزارش با اشاره به کثرت گزارش‌های مرتبط با شلیک هدفمند ماموران امنیتی به سر و صورت معترضان که منجر به نابینا شدنِ تعداد بسیاری از آنها، به‌ویژه زنان جوان شده، آمده است: «شلیک به صورت و چشم افراد شرکت‌کننده در تجمعات اعتراضی ماه‌های اخیر، در بیشتر شهرهای ایران رخ داده است.»
این سازمان حقوق بشری با استناد به این موارد ارزیابی کرد که اقدام غیر‌انسانی و فراقانونی نهادهای امنیتی در سرکوب اعتراضات مردمی از طریق شلیک به چشم معترضان، امری سیستماتیک است.
محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران نیز یکی از مهم‌ترین گام‌ها در راستای دادخواهی برای قربانیان نقض حقوق‌بشر و اجرای عدالت را «آشکار کردن ابعاد جنایات از طریق مستندسازی» خواند و گفت: «این امر مستلزم همکاری و مشارکت همه شهروندان است. علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی و نیروهای سرکوب‌گر تحت فرمان او باید بدانند از هیچ یک از جنایاتشان چشم‌پوشی نخواهد شد و باید در قبال تمام جنایاتشان پاسخگو باشند.»
عبدالحمید اسماعیل‌زهی، امام جمعه اهل سنت زاهدان نیز روز جمعه با اشاره به مجروح شدن ۳۰۰ شهروند سیستان و بلوچستان در جمعه خونین زاهدان، گفت ۱۵ نفر از آنان در جریان حمله ماموران از ناحیه یک یا هر دو چشم نابینا شده‌اند.
از آغاز خیزش انقلابی مردم در ایران، صدها معترض به دلیل اصابت ساچمه‌های فلزی و پلاستیکی به چشم‌هایشان، بینایی یک یا هر دو چشم خود را از دست دادند.
در طول چهار ماه اخیر، بر اساس روایت شاهدان عینی و ده‌ها مدرک پزشکی از بیمارستان‌های متعدد و کلینیک‌‌های چشم‌پزشکی، آسیب‌های وارده به چشمان معترضان شامل پارگی شبکیه، صدمه شدید اعصاب چشم و عنبیه سوراخ شده است.
نیویورک تایمز در گزارشی که اواخر آبان منتشر شد، از صدها معترضی نوشت که در جریان سرکوب خیزش انقلابی مردم ایران از فاصله نزدیک هدف قرار گرفته‌اند و چشمان آنها بر اثر اصابت گلوله‌های فلزی و پلاستیکی نابینا شده است.
آذر ماه نیز روزنامه گاردین گزارشی از گفت‌وگو با چندین عضو کادر درمان در سراسر ایران منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی با تفنگ ساچمه‌ای به صورت، پستان و اندام جنسی معترضان زن شلیک می‌کنند.
برخی پزشکان و پرستاران -که از ترس بازداشت، معترضان را پنهانی مداوا می‌کنند- به گاردین گفتند اولین بار زمانی متوجه این قضیه شدند که دیدند زنانی که برای درمان مراجعه می‌کنند، جراحاتی متفاوت از مردان دارند.
این مورد یکی از صدها گزارش درباره معترضانی است که بینایی‌شان را پس از شلیک به چشمشان از فاصله نزدیک، از دست داده‌اند.
گاردین همچنین از دریافت ده‌ها عکس خبر داد که در آن ساچمه به تخم چشم افراد اصابت کرده است.
این در حالی است که حسن کرمی، فرمانده یگان‌های ویژه فراجا، به تازگی شلیک عمدی به نقاط حساس بدن معترضان همچون چشم را انکار کرد و عملکرد این یگان سرکوب‌گر را «حرفه‌ای» خواند.
روز جمعه ۱۴ بهمن، مردم زاهدان برای هجدهمین هفته پیاپی به خیابان‌ها آمدند. هم‌زمان در سنندج، مرکز استان کردستان و گالیکش در استان گلستان نیز شماری از مردم در اعتراض به ربوده شدن ماموستا ابراهیم کریمی ننله و ماموستا لقمان امینی و همچنین در حمایت از مولوی محمدحسین گرگیج تجمع کردند.
سیستان و بلوچستان؛ زاهدان
ویدیوهای رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی است مردم زاهدان در ادامه اعتراضات خود که به جمعه‌های اعتراضی معروف شده، پس از نماز جمعه روز ۱۴ بهمن ماه به خیابان آمدند و شعارهای ضدحکومتی، از جمله «تجاوز، جنایت، مرگ بر این ولایت» سر دادند.
یک تصویر رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد شماری از زنان در این شهر در جریان تجمع امروز، پلاکاردهایی در دست گرفتند که روی یکی از آنها نوشته شده است: «نه تهدید می‌پذیریم نه تطمیع.»
مردم معترض در خیابان‌های زاهدان شعار «چه دار باشه چه زندان، ایستاده‌ایم تا پایان» سر دادند.
«زندانی سیاسی آزاد باید گردد» و «می‌کشم می‌کشم آنکه برادرم کشت» از دیگر شعارهایی بود که معترضان در تجمع خود سر دادند.
از سوی دیگر، تجمع‌کنندگان پلاکاردهایی در دست گرفتند که در اعتراض به اعدام معترضان، روی آنها نوشته شده بود: «اعدام بلوچ یعنی سرنگونی نظام».
معترضان همچنین در خیابان‌ها شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر دادند.
تداوم اعتراضات خیابانی مردم زاهدان در شرایطی است که جمعه هفته گذشته نیروهای نظامی و امنیتی به شهروندانی که هفدهمین جمعه اعتراضی خود را سپری می‌کردند، حمله و ضمن سرکوب آنان، ده‌ها تن را نیز با توسل به خشونت بازداشت کردند. گزارش‌هایی هم از تیراندازی نیروهای سرکوب و شلیک گاز اشک‌آور به معترضان و داخل منازل مسکونی منتشر شد.
شماری از رسانه‌های محلی نیز از بازداشت «ده‌ها جوان بلوچ به دست نیروهای نظامی و در حین بازگشت به منزل از مسجد مکی» خبر دادند.
در سه هفته گذشته فضای امنیتی در سیستان و بلوچستان و به ویژه زاهدان تشدید شده است.
در این مدت گزارش‌هایی درباره بازداشت «فله‌ای» بیش از ۱۰۰ شهروند، استقرار ایست بازرسی در ورودی‌های شهر زاهدان و جست‌وجوها و بازداشت‌های خانه به خانه منتشر شده است.
کردستان؛ سنندج
شماری از مردم سنندج روز جمعه در اعتراض به تداوم بازداشت و بی‌خبری از وضعیت ماموستا ابراهیم کریمی ننله و ماموستا لقمان امینی تجمع کردند.
معترضان در تجمع خود شعارهایی چون «ماموستا ابراهیم آزاد باید گردد» و «ماموستا لقمان آزاد باید گردد» سر دادند.
با گذشت چند روز از ربایش ماموستا ابراهیم، امام جماعت مسجد روستای «ننله» و ماموستا لقمان، امام جماعت مسجد «چهار یار نبی» هنوز از محل نگهداری و وضعیت کنونی آنها اطلاعی در دست نیست.
گلستان؛ گالیکش
در گالیکش استان گلستان نیز همچون هفته‌های گذشته، جمعی از مردم در حمایت از مولوی محمدحسین گرگیج، امام جمعه برکنار شده آزادشهر، مقابل منزل او تجمع و تظاهراتی اعتراضی برپا کردند.
در این تجمع یک نفر به نمایندگی از جوانان اهل سنت شمال کشور با قرائت بیانیه‌ای به فقر، محرومیت و مظلومیت مردم مناطق بلوچ‌نشین از زمان پهلوی اشاره کرد و گفت: «بعد از انقلاب و در دوره جمهوری اسلامی، بازداشت، ترور، احضار، اعدام و کشتار جمعی نیز به این‌ها اضافه شد.»
در بخشی از این بیانیه نیز چنین آمد: «از آغاز اعتراضات اخیر، روزی نیست که یک یا چندین کُرد و بلوچ به بهانه‌های مختلف به جوخه‌های اعدام سپرده نشوند ... با آغاز جنبش "زن، زندگی، آزادی"، مشارکت وسیع بلوچ‌ها را با شعار از "زاهدان تا کردستان، جانم فدای ایران" را شاهد بودیم و یک هم‌بستگی تاریخی را تجربه کردیم.»
جوانان اهل سنت شمال کشور همچنین در این بیانیه، احضار و بازداشت ائمه جمعه اهل سنت را محکوم کردند.
معترضانی که مقابل منزل مولوی گرگیج تجمع کرده بودند نیز شعارهایی چون «حرف تو حرف ملت، مولانای باغیرت» و «آزادی عقیده، حق مسلم ماست» سر دادند.
در هفته‌های گذشته شماری از مردم گالیکش در اعتراض به ممانعت جمهوری اسلامی از رفتن مولوی گرگیج به منبر، برپایی نماز جمعه و حصر خانگی او، شعارهای ضد حکومتی سر دادند.
انتشار عکس فرهاد میثمی، فعال سیاسی که به دلیل اعتصاب غذا وزنش به شدت کاهش پیدا کرده، با واکنش‌های گسترده‌ای همراه شده و بسیاری درباره در خطر بودن جان این کنشگر هشدار داده‌اند. هم‌زمان اعمال فشار بر زندانیان و فعالان مدنی ادامه دارد.
رابرت مالی، نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران، تصاویر منتشر شده از فرهاد میثمی پس از اعتصاب غذای او در زندان را «تکان‌دهنده» خواند و در توییتر خود نوشت که رژیم ایران «به ناحق او و هزاران زندانی سیاسی دیگر را از حقوق و آزادی‌هایشان محروم کرده» و «اکنون به ناحق جان او را تهدید می‌کند».
جوانان محلات تهران هم در فراخوانی اعلام کرد: «جان فرهاد میثمی در خطر است. او در مخالفت با حجاب اجباری و اعدام معترضان مدتهاست که در اعتصاب غذا به سر می برد.در این روزهای زجرِ اندر زجرِ اندر زجر، همگان را به تجمعی اعتراضی در ساعت ۱۵ روز جمعه ۱۴ بهمن در اطراف زندان رجایی شهر کرج فرا می‌خوانیم.»
شاهزاده رضا پهلوی در توییتی با انتشار عکس میثمی نوشت: «جسم نزار فرهاد میثمی نماد دیگری از ظلم بی‌کران رژیم اسلامی است. او باید بماند و ایران آزاد فردا را با پوست و گوشت خود تجربه کند؛ ایرانی که در آن هیچ‌کس به دلیل باور و اظهارنظر زندانی و مجبور به اعتصاب غذا نشود. ایمان دارم، این روزگار تلخ‌تر از زهر می‌گذرد.»
حامد اسماعیلیون در واکنش به کاهش شدید وزن فرهاد میثمی در توییتی به اعتصاب غذای خشک جعفر پناهی، کارگردان زندانی هم اشاره کرد و نوشت: «هر دو در زندان هستند. مسوولیت جان فرهاد میثمی و جعفر پناهی با جمهوری اسلامی است.»
مسیح علی‌نژاد نیز در توییتی نوشت: «آنها که فکر می‌کنند خیزش مردم ایران تمام شده، به شجاعت شگرف فرهاد میثمی بنگرند. او چهار ماه است که در اعتراض به اعدام معترضان و حجاب اجباری در اعتصاب غذا به سر می‌برد. مردم ایران می‌دانند که تاریخ با آن‌هاست.»
هانا نیومن، نماینده آلمان در پارلمان اروپا نیز در توییتی نوشت: «باید برای افرادی همچون فرهاد میثمی راه نجات ایجاد کنیم نه برای تروریست‌های سپاه و رژیم کنونی.»
فرهاد میثمی در نامه‌ای از زندان اعلام کرد قصد دارد در ۱۰ روز آینده آبی که می‌نوشد را تلخ کند تا نشانه‌ای از «روزگار تلخ‌تر از زهری باشد» که حکومت ایران از «جمیع جهات برای همگان» ایجاد کرده است.
در همین حال، گزارش‌ها از سیل بازداشت‌ها، صدور احکام سنگین علیه معترضان و شکنجه و آزار زندانیان سیاسی همچنان ادامه دارد.
در پی خیزش انقلابی گسترده مردم شهر آبدانان، عبدالوهاب بخشنده، دادستان ایلام، اعلام کرد در پی اعتراضات شامگاه چهارشنبه در این شهر، پنج نفر از معترضان زخمی شدند و ۱۰ نفر دیگر نیز بازداشت شده و برایشان پرونده قضایی تشکیل شده است.
وب‌سایت حال‌وش نیز که خبر‌های سیستان و بلوچستان را پوشش می‌دهد خبر داد که دست‌کم ۱۸۵ تن از شهروندان بلوچ طی یک ماه اخیر از تاریخ ۱۱ دی ماه ۱۴۰۱ تا ۱۱ بهمن ماه ۱۴۰۱ از سوی نیروهای نظامی و امنیتی در زاهدان بازداشت شده‌اند.
از سوی دیگر جمعی از شاعران آمریکایی از جمله چالرز برنستین و باب پرلمن، با انتشار بیانیه‌ای خواستار جلوگیری از بازگرداندن بهناز امانی، شاعر معترض مبتلا به سرطان، به زندان شدند. امانی که ۲۸ مهر بازداشت شده بود، موقتا به قید وثیقه از بازداشتگاه قرچک ورامین آزاد شده است.
خانه سینما نیز در بیانیه‌ای با ابراز نگرانی شدید از وضع سلامتی مژگان اینانلو و جعفر پناهی، دو سینماگر زندانی، خواستار آزادی سریع و بی قید و شرط آنها شد.
این بیانیه خاطرنشان کرد: «مژگان ایلانلو با پای شکسته در زندان با یکی از تحقیر‌آمیزترین و شدیدترین احکام یعنی ۱۰ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق روبه‌روست و با وجودی که او می‌تواند با قرار تامین مناسب آزاد شود، تاکنون اقدامی در این مورد صورت نگرفته است.»
خانه سینما افزود: «جعفر پناهی نیز از تاریخ ۲۳ مهر ماه که حکم ایشان در دیوان عالی کشور نقض شده و طبق قانون باید اجرای حکمش متوقف و آزاد شود، بی جهت در زندان است.»
خانه سینما هشدار داد که پناهی از روز گذشته برای احقاق حق قانونی خود دست به اعتصاب غذای خشک زده و با توجه به سن ایشان و وضعیت جسمانی نامناسب او هر لحظه ممکن است اتفاق ناگواری رخ دهد.
پلمب نهادهای مردمی و کسب‌وکارهای خصوصی نیز که با خیزش انقلابی مردم همراهی کرده‌اند، ادامه دارد. صفحه اینستاگرام بنیاد کشوری سندروم داون متنی از آزاده عباس‌زاده، مدیرعامل این تشکل، منتشر کرده که نوشته با پیامک رسمی به خط تلفن بنیاد جواز آن لغو و اسنادش پلمب شده است.
عباس‌زاده نوشت: دلیل این اقدام به صورت شفاهی استوری‌های اینستاگرام در همراهی با اعتراضات سراسری ذکر شده است.
از سوی دیگر، بنابر اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، المیرا رحمانی، شهروند بهايی و نوازنده ۲۸ساله ساکن اصفهان که اواخر دی در منزل شخصی‌اش بازداشت شده بود، به «تبلیغ علیه نظام» و «اغوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر» متهم شده است. او اکنون در زندان دولت‌آباد اصفهان به سر می‌برد.
سایر اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال نیز حاکی است معصومه بناگر، موزیسین و مدرس موسیقی کودک در قزوین که یک بار ۲۲ آبان در این شهر بازداشت و با تودیع وثیقه آزاد شده بود، در روز ۱۰ بهمن دوباره بازداشت شده و هم اکنون در زندان چوبیندر قزوین به سر می‌برد.
اعمال وثیقه‌های بسیار سنگین نیز برای معترضان زندانی ادامه دارد.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، دادگاه رسیدگی به اتهامات الهام مدرسی، نقاش معترضی که روز ۱۱ آبان بازداشت شده بود، روز ۲۶ بهمن برگزار خواهد شد. او روز دوم دی با تودیع وثیقه پنج میلیارد تومانی موقتا از زندان آزاد شده بود.
همچنین گزارش‌های رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی است که شورا فکری، فعال مدنی در آمل، پس از ۷۵ روز بازداشت با سپردن وثیقه یک میلیاردی آزاد شده است.
