دادخواهان اعدام‌های سیاسی دهه ۶۰ در ایران که اعضای خانواده و نزدیکانشان به دست جمهوری اسلامی کشته شدند، در ادامه کارزار خود علیه محمدجعفر محلاتی، سفیر سابق حکومت در سازمان ملل متحد، با قانونگذاران ایالت اوهایو دیدار خواهند کرد.
این دادخواهان در بیانیه‌ای نوشتند: «در روز ۲۵ آوریل در شهر کلمبوس، در ایالت اوهایو با ۱۰ قانونگذار ایالتی ملاقات خواهیم کرد تا از آن‌ها بخواهیم تا زمانی که محلاتی از سمت خود در کالج اوبرلین اخراج نشده، از پرداخت بودجه ایالتی و فدرال به کالج اوبرلین خودداری کنند.»
آنان افزودند: «در ۲۸ آوریل ساعت پنج بعداز‌ظهر برای اعتراض در کالج اوبرلین تظاهرات خواهیم کرد و سپس با شرکت در رژه شهر اوبرلین از شجاعت مردم ایران در ایستادگی در برابر یک رژیم اهریمنی دینی تجلیل خواهیم کرد.»
محمدجعفر محلاتی، استاد مطالعات اسلامی کالج اوبرلین و سفیر و نماینده دائمی ایران در سازمان ملل متحد بین سال‌های ۱۳۶۷- ۱۳۶۸ متهم است که با فریبکاری و دروغگویی، اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۶۷ را لاپوشانی کرده است.
در بیانیه خانواده‌های قربانیان این اعدام‌ها آمده است: «ما نسبت به دخالت مستند محلاتی در نقض حقوق بشر در زمانی که نماینده دولت جمهوری اسلامی ایران بوده و حمایت مستمر وی از رژیم اسلامی ایران در طول سالیان گذشته ابراز نگرانی می‌کنیم.»
بر اساس این بیانیه، «اقدامات کالج اوبرلین در توجیه کردن همدستی محلاتی در پنهان‌کاری در مورد کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷» موجب نگرانی خانواده‌های دادخواه است و پرسش‌های جدی در مورد آرمان‌های این کالج و تمایل آن به اجازه دخالت یک نیروی متخاصم خارجی در محوطه دانشگاه‌های امریکا ایجاد کرده است.
گروهی از خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده در ایران، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان کالج اوبرلین، شهروندان نگران اوهایو و شماری از ایرانی-آمریکایی‌ها، از اکتبر سال ۲۰۲۰ کمپینی را علیه محلاتی آغاز کرده‌اند.
این گروه تاکنون سه تجمع در اوبرلین برگزار کرده و در چندین شهر ایالات متحده و همچنین لندن و برلین در مقابل محل تجارت هیات امنای اوبرلین اعتراض کرده و خواستار برکناری فوری محلاتی شده‌اند.
بین ماه‌های مرداد تا آذر سال ۱۳۶۷، عفو بین‌الملل ۱۶ اخطار فوری برای ایران صادر کرد و خواستار پایان دادن به قتل‌های غیرقانونی زندانیان سیاسی شد.
در این مدت رسانه‌های آمریکایی از کشتارها خبر دادند، تظاهراتی در مقابل سازمان ملل سازماندهی شد و حتی یک تبعه ایرانی در اعتراض به این کشتارهای دسته‌جمعی، خودش را در برابر دفتر سازمان ملل به آتش کشید.
با این حال علی‌رغم پوشش رسانه‌ای این وقایع، محلاتی داشتن اطلاع از این اعدام‌ها را رد می‌کند.
