دادگاهی در آمریکا یکی از عاملان حمله به ساختمان کنگره را به ۱۸ سال حبس محکوم کرد
کاظم صدیقی، رییس ستاد امر به معروف و نهی از منکر ضمن بیان اینکه «بهره‌گیری از ظرفیت‌های مردمی یکی از راهبردهای اصلی این ستاد است»، گفت: «باید ستاد امر به معروف آن‌چنان برنامه‌ریزی کند که مانند رگ‌ها در همه خانواده‌ها نفوذ داشته باشد.»
نجم‌الدین طبسی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه «علمای اسلام در طول تاریخ کارهای بسیار بزرگی انجام دادند»، گفت: «برخی از ما روحانیون کم کاری کرده و احساس وظیفه نمی‌کنیم و حتی برای امامت جماعت یک مسجد هم رغبتی نشان نمی‌دهیم که اصلا مناسب نیست.»
روز پنج‌شنبه چهارم خرداد، حکم اعدام مردی در شهر مراغه با اتهام «افساد فی‌الارض» در «ملاءعام» اجرا شد. به گفته نهادهای حقوق بشری، اجرای حکم اعدام به چنین شیوه‌ای در حالی است که نماینده علی خامنه‌ای قرار است به‌زودی بر کرسی ریاست مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر سازمان ملل بنشیند.
روز چهارم خرداد، محمود نعمتی، دادستان مراغه، از اعدام در ملاءعام یک زندانی به نام «سلیمان سلامت» با نام مستعار «امیر مهدی» به اتهام «افساد فی‌الارض، به دلیل گسترش فحشا و فریب زنان و دختران و تهیه فیلم از آنان» خبر داد.
این متهم سال ۹۵ دستگیر و هفت سال در زندان مراغه محبوس بود که حکم اعدامش بامداد امروز در یکی از میادین اصلی شهر مراغه اجرا شد.
محمود امیری‌مقدم، رییس سازمان حقوق بشر ایران در توییتی نوشت تفاوت بین داعش و جمهوری اسلامی خامنه‌ای این است که اولی به‌عنوان یک گروه تروریستی شناخته می‌شد ولی «نماینده خامنه‌ای قرار است به‌زودی بر کرسی ریاست مجمع اجتماعی شورای‌حقوق‌بشر سازمان ملل بنشیند».
او همچنین تاکید کرد که این «اقدام وحشیانه» که تصویر آن در رسانه‌های حکومتی هم منتشر شده باید با «شدیدترین لحن ممکن» محکوم شود.
امروز همچنین حکم اعدام دست‌کم شش شهروند دیگر با اتهاماتی نظیر مواد مخدر و قتل در زندان‌های کرمان، جیرفت، اصفهان، سنندج و ارومیه اجرا شد.
هرانا، ارگان خبری فعالان حقوق بشر در ایران، پیش‌تر در گزارش سالانه خود یادآور شده بود در سال ۱۴۰۱ دست‌کم ۶۱۷ شهروند از جمله شش کودک-مجرم اعدام شدند که اجرای حکم دو نفر از آن‌ها در «ملاءعام» بوده است.
اجرای احکام اعدام در سال گذشته در مقایسه با سال قبل از آن بیش از ۸۰ درصد افزایش داشت. در سال جاری هم روند اعدام زندانیان سرعت و شتاب بیشتری گرفته است به طوری که تنها در ماه اردیبهشت، دست‌کم ۱۱۴ زندانی اعدام شدند.
موج گسترده اعدام‌ها در ایران واکنش‌های گسترده داخلی و بین‌المللی را به‌دنبال داشته و در بسیاری از موارد، منتقدان خواهان اجرای اقدام‌های «تنبیهی» علیه جمهوری اسلامی شده‌اند.
روز گذشته (چهارشنبه سوم خرداد) فولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، در بیانیه و گزارش تازه خود از مقامات جمهوری اسلامی خواست فورا اعدام‌ها را متوقف کنند.
روز چهارشنبه همچنین ۲۴ تشکل مستقل زنان در سراسر جهان با انتشار بیانیه مشترکی ضمن محکوم کردن اعدام سه معترض پرونده «خانه اصفهان»، خواستار مقابله جامعه جهانی با اعدام‌های حکومتی جمهوری اسلامی شدند.
امضاکنندگان این بیانیه، کارکرد اعدام را به مثابه «قتل دولتی برای جرایم سیاسی» توصیف کرده و اعلام کردند با بر پایی آکسیون‌های اعتراضی و جلب حمایت مجامع بین‌المللی حقوق بشر و تشکل‌های بین‌المللی زنان، با قتل‌های حکومتی مقابله می‌کنند.
آن‌ها همچنین یادآور شدند: «جمهوری اسلامی ایران از ابتدای به قدرت رسیدنش از مجازات اعدام به عنوان ابزار تثبیت نظام سرکوب‌گر و زن‌ستیزش استفاده کرده است.»
تشدید موضع‌گیری نهادها، سیاستمداران و گروه‌های مختلف حقوق بشری در جهان نسبت به رشد فزاینده اعدام‌ها در ایران در شرایطی است که نماینده جمهوری اسلامی ایران به تازگی به عنوان رییس مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر سازمان ملل منصوب شده است. این انتصاب واکنش‌های بسیاری در پی داشت و برخی آن را «منزجرکننده» خواندند. از جمله میشل تیلور، سفیر ایالات متحده در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد که با انتشار بیانیه‌ای از این اتفاق اعلام انزجار کرد.
حزب مشروطه ایران(لیبرال دمکرات) در بیانیه‌ای تعرض به محمدرضا عالی پیام در تجمع اعتراضی لندن را برخوردی «انزجارآور، خودسرانه و وحشیانه» خواند. در این بیانیه آمده: «آنچه اتفاق افتاد مربوط به تنی چند فاقد بینش و ادراک سیاسی می‌باشد که بیشترین لطمه را به طیف مشروطه‌خواه زده‌اند.»
ویدا ربانی، روزنامه‌نگار زندانی، در نامه‌ای از شکنجه بازداشتی‌های زندان قرچک برای گرفتن «اعتراف اجباری» و «تواب‌سازی» خبر داد و گفت یلدا آقافضلی را هم حکومت با همین روش «کشت». او همچنین به «بهت و شیون» دختران بند هشت و خودکشی نافرجام یک بازداشتی بعد از مرگ یلدا اشاره کرد.
ربانی که در پی حال نامناسب جسمی و تداوم سردردهای شدیدش سرانجام روز ۳۱ اردیبهشت به بیمارستان طالقانی تهران منتقل شد، در واکنش به خبر «میزان»، خبرگزاری قوه قضاییه که او را دارای سابقه بیماری روانی دانسته، نامه‌ای نوشته که متن آن امروز (پنج‌شنبه چهارم خرداد) منتشر شد.
او در این نامه با تاکید بر این که «بیماری‌های اعصاب امثال من حاصل بازداشت‌ها و شکنجه‌های شماست» گفت: «می‌خواهید بگویید فلانی را که زندانی کرده‌ایم اصلا دیوانه است؟»
هفته گذشته خبرگزاری هرانا، ارگان خبری فعالان حقوق بشر در ایران خبر داد که این خبرنگار زندانی با وجود وضعیت نامناسب جسمانی و دو ماه سردرد شدید و پیاپی، از رسیدگی پزشکی مناسب «محروم» شده است و مسوولان اوین با اعزام او به بیمارستانی خارج از زندان مخالفت می‌کنند.
روز ۲۹ اردیبهشت خبرگزاری میزان، ممانعت از انتقال ویدا ربانی به بیمارستان را «تکذیب» کرد و مدعی شد او «سابقه استفاده از دارو‌های اعصاب و روان دارد» و در داخل زندان از سوی «پزشک متخصص اعصاب و روان» معاینه شده و برای وی انجام ام‌آرآی تجویز شده است.
ربانی اما در نامه خود از «اضطراب، فشار، ترس و ترومایی» نوشت که زنان زندانی در بند هشت قرچک به دلیل شکنجه‌ها گرفتارش هستند.
او همچنین به مرگ یلدا آقافضلی، معترض بازداشتی ۱۹ ساله‌ای اشاره کرد که پنج روز پس از آزادی از زندان قرچک ورامین به طرز مشکوکی جان باخت: «آن بهت و شیون دخترهای بند هشت بعد از مرگ او و خودکشی نافرجام یکی دیگر از بازداشتی‌ها در پی خبر مرگ یلدا، فراموش نشدنی است.»
این روزنامه‌نگار تاکید کرد: «یلدا را شما کشتید، یلدا اگر بازداشت نشده بود امروز زنده بود اما برای شما اهمیتی دارد؟ نه! چیزی که برای شما مفت است همین جان آدم‌هاست.»
در ادامه این نامه به روش همیشگی حکومت برای «تحت فشار گذاشتن و شکنجه متهم» در بازداشتگاه‌ها اشاره شده و آمده است: «من را ۴۰ روز در بازداشتگاه ۲۰۹ نگه داشتید در حالی که مجموعا سه ساعت هم بازجویی نشدم و تا اعتصاب غذا نکردم حاضر به انتقالم به بند عمومی نشدید.»
ویدا ربانی خود و بسیاری دیگر از بازداشت‌شدگان را قربانیانی آسیب‌دیده از نهادهای امنیتی و قوه قضاییه خواند و خطاب به حکومت نوشت: «کاش به فکر این باشید که برای آن‌ها که خطرناک و آسیب‌زننده هستند، پرونده روان‌پزشکی تشکیل دهید.»
او در ادامه مثال‌هایی از رفتار خشن کادر زندان و ماموران و پزشکان زد و گفت: «آن ماموری که بعد از اعتراض من به ادبیات بی‌ادبانه‌اش، با مشت توی صورتم کوبید، آیا توسط روان‌پزشک ویزیت می‌شود؟ یا عصبانیتش ادامه دارد و هنوز بازداشتی‌ها را کتک می‌زند؟»
«مامور زن بازداشتگاه ۲۰۹ که به دخترهای بازداشتی گفته بود آرزو دارم زیر چارپایه تک‌تک شما بزنم»، یکی دیگر از کسانی است که ویدا ربانی از او نام برد و این پرسش را از حکومت مطرح کرد که «آیا او هنوز مشغول کار است یا مرخصی درمانی به او داده‌اید؟»
این روزنامه‌نگار بازداشتی به اعتصاب غذای خود در دوران بازداشت و برخورد «پزشک بازجو» با خودش اشاره کرد: «در حالی که در یک هفته ۹ کیلو وزن کم کرده بودم و قندم به ۵۰ رسیده بود، می‌گفت خیلی هم خوبی و دروغ می‌گویی و اعتصاب غذا نیستی. آیا او هنوز بازداشتی‌های ۲۰۹ را ویزیت می‌کند و به همه می‌گوید دروغ می‌گویند و به نظرش همه تمارض می‌کنند؟»
ویدا ربانی در نامه خود رفتار بازجوها و ماموران زندان را نشان‌گر «اختلال روانی» آنان خواند و گفت آن‌ها مانند بسیاری دیگر از بیماران «سایکوتیک» (روان‌پریش)، درکی از «میزان خطرناک بودن خود» ندارند.
او با تاکید بر این که برای کسی که «گذرش به این افراد خطرناک» افتاده، استفاده از داروی اضطراب و افسردگی «طبیعی» است، گفت: «[ما] حداقل برای دیگران خطری نداریم [اما] کاش کمی نگران کارمندان خودتان باشید که نیاز به درمان‌های اورژانسی دارند.»
ویدا ربانی، خبرنگار زندانی در اوین، اوایل مهر سال ۱۴۰۱ از سوی نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» به شش سال و ۱۵ ماه حبس محکوم شد.
ربانی از حدود دو ماه پیش دچار سردردهایی شدید شد ولی مسوولان زندان مدت‌های طولانی با اعزام او به بیمارستان خارج از زندان مخالفت کردند تا این که در نهایت این روزنامه‌نگار روز ۳۱ اردیبهشت در پی حال نامناسب جسمی برای انجام ام‌آرآی به بیمارستان طالقانی تهران اعزام شد.
