علیرضا نیکبخت واحدی، سرمربی تیم شادکام مشهد درواکنش به کتک‌زدن عکاس گفت: «فیلمی را افرادی که از ایران اخراج شده‌اند و در رسانه‌های معاند کار می‌کنند منتشر و به ایران می‌فرستند تا فضا را مسموم کنند. عکاس با فحاشی در حال عکس گرفتن از برخورد خشن من با بازیکن تیمم بود.»
نیکبخت واحدی درحالی عصر دیروز و در پایان دیدار تیم‌های شادکام مشهد و شریعت نوین در لیگ دسته سوم فوتبال باشگاهی کشور با یک عکاس که از صحبت‌های وی با بازیکنش عکس می‌گرفت درگیر شد و با مشت به او کوبید.
او در گفتگو با خبرگزاری آنا، گفته: «باز هم برایم جای بسی خوشحالی دارد که بعضی‌ها از نردبان من بالا می‌آیند تا بزرگ شوند. نمی‌گویم کارم درست بوده که اینچنین با بازیکن تیمم برخورد کردم ولی بهتر است که فقط دست روی نکات منفی گذاشته نشود و نکات مثبت را هم ببینیم. تماشاچیان دو تیم بیشتر برای خارج کردن هیجانات خود به ورزشگاه می‌آیند و باید رفتاری کنیم تا این هیجانات به درگیری کشیده نشود.»
او گفته: مهم نیست و ایراد ندارد که علیه من فیلم منتشر شود. عده‌ای دشمن فوتبال هستند و مغرضانه عمل می‌کنند. آدم‌هایی که دنبال ارتقای فوتبال مشهد نیستند با ایجاد تنش و حاشیه به دنبال به نابودی کشاندن فوتبال در مشهد هستند.»
نیکبخت گفت: «در فیلم مشخص است که من با کمی خشونت در حال هدایت بازیکن تیمم هستم. بازیکن خودم بوده، آن وقت فردی که فحاشی می‌کند به بازیکن تیمم در حال عکس گرفتن از برخورد من با بازیکن تیمم است. مگر من دیوانه‌ام که بخواهم با عکاسی بی‌دلیل برخورد کنم. من داشتم بازیکنم را تنبیه می‌کردم تا به رختکن برود آن وقت یک فردی با لباس شخصی و بدون کاور که نشان دهد عکاس رسمی و دارای مجوز است مشغول عکس گرفتن شده و ادب را هم رعایت نمی‌کند. قطعاً حرفی زده که من واکنش نشان دادم.»
ماهینی که در جریان خیزش انقلابی مردم ایران مدتی بازداشت شد، در یادداشت خداحافظی خود نوشته است: «دویدن در شرجی جنوب روی ماسه ها، انتهایش به جام جهانی و بازوبند خوشرنگ پرسپولیس ختم شد. چه چیزی بهتر از این ؟ حالا در سطر پایانی کتاب دوران بازی، باید توپ را بوسید و خاطراتش را برای همیشه قاب کرد.»
او با اشاره حضور در تیم‌هایی که بازی کرده، نوشته: از ایرانجوان بوشهر تا استقلال اهواز ، ذوب آهن اصفهان، پرسپولیس ،ملوان بندر انزلی،نساجی مازندران و سایپا همه تیم هایی بودند که برایم روزهای خوبی را تداعی کردند. هفت سال زندگی با لباس پر افتخار پرسپولیس و بستن بازوبند کاپیتانی این تیم اوج افتخارات باشگاهی ام بود. پوشیدن لباس تیم ملی امید و بزرگسالان هم افتخاری شیرین برایم بود که بابت همه این مسائل باید از خدای بزرگ، خانواده ام، مدیران و مربیان و همبازیانم در همه این سالها تشکر نمایم.»
ماهینی نوشته: «قدردان زحمات همسرم که چون کوه پشت من بود هستم و حضور فرزندانم انگیزه هایم را بیشتر می کرد تا بتوانم موفق باشم. من کفش هایم را آویختم تا وارد عرصه مربیگری شوم . به امید موفقیت در این عرصه.»
