زانیار تندرو، معترض جوانی که از ناحیه چشم مجروح شده بود، وارد آلمان شد
عفو بین‌الملل در نامه‌ای به رییس قوه قضاییه نسبت به خطر اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام مجاهد (عباس) کورکور ابراز نگرانی کرد و خواستار لغو فوری این حکم و آزادی فوری خواهر او، نگار، شد. در این نامه آمده:«از شما می‌خواهیم ضمن اجازه دسترسی به وکیل مستقل، از او برابر شکنجه محافظت کنید.»
پدر یلدا آقافضلی، معترضی که پس از آزادی درگذشت، در پست اینستاگرامی نوشت: «وقتی یلدا آزاد شد در محوطه زندان داد می‌زد آنها من را زدند و تحقیر کردند، پدر آنها را در میارم. ای کاش آن روز به جایش داد می‌زدم که به چه حقی او را زدید، لعنت به ترس که باعث شده با خفت و خواری زندگی کنیم.»
نسرین شاکرمی، مادر نیکا شاکرمی که در خیزش انقلابی علیه جمهوری اسلامی به دست نیروهای حکومت کشته شد، در یک برنامه مستند پخش شده از شبکه جهانی بی‌بی‌سی، بار دیگر تاکید کرد مقام‌ها و عوامل حکومت درباره چگونگی به قتل رسیدن دخترش «دروغ» می‌گویند.
شاکرمی در مصاحبه با این برنامه گفت که حکومت مسوولیت قتل دخترش را بر عهده نمی‌گیرد و عوامل قتل او را معرفی نمی‌کند.
او ادعاهای مقامات درباره نحوه مرگ معترضان و دخترش را رد کرد و گفت: «همه ما می‌دانیم که آنها دروغ می‌گویند.»
این مادر دادخوان در ادامه گفت: «من نمی‌توانم لحظه‌ای فراموش کنم که چه بر سر نیکا آمده است. حتی در خواب‌هایم به او التماس می‌کنم که بیاید و با من صحبت کند.»
مادر نیکا شاکرمی در این مصاحبه بار دیگر تاکید کرد در روزی که دیگر خبری از دخترش نشده، با او تماس گرفته و صدای تظاهرات در اطراف او را شنیده است.
او به ویژگی‌های شخصیتی دخترش اشاره کرد و گفت: «نیکا نگران بی‌عدالتی و تبعیض در حق ایرانی‌ها بود. او خیلی به این موضوع فکر می‌کرد.»
مادر نیکا افزود: «نیکا به شدت ماجراجو و نترس بود. من همیشه نگران این بودم که چقدر جسور است. همیشه می‌ترسیدم که اتفاقی برایش بیفتد.»
در روزهای گذشته نسرین شاکرمی، تصویری از دخترش را در اینستاگرام همراه با ترانه حماسی «دایه‌دایه وقت جنگه، وقت دوستی با تفنگه» منتشر کرد.
همچنین آتش شاکرمی، خاله نیکا شاکرمی، با انتشار تصویری از نیکا از استعدادش در نقاشی کردن و همچنین پشتکار او برای جست‌وجو و خواندن مقاله پس از گفت‌وگو با خاله‌اش درباره موضوعات اجتماعی، تاریخی یا حقوق بشری نوشت و افزود: «تشنه زندگی، دانستن و قوی‌تر شدن بودی و تشنه دیدن رشد و درخشیدنت بودم.»
آتش شاکرمی در ادامه جریان نافرمانی‌های مدنی و انتشار تصاویری از زنان بدون حجاب اجباری در خیابان‌های کشور، تصویری از خود بدون حجاب اجباری منتشر کرد و در توضیح آن نوشت: «تردد در سطح شهر با پیراهنی که به‌خاطر نیکا دوختم.»
او در فروردین ماه نیز بار دیگر ادعای حکومت درباره خودکشی نیکا شاکرمی را رد کرد و گفت در گواهی فوت و برگه پزشکی قانونی هم علت مرگ نیکا «ضربات متعدد جسم سخت بر سر و صورت» عنوان شده است.
آتش شاکرمی با انتشار عکسی از نیکا که در پس زمینه آن نمای یک ساختمان قدیمی دیده می‌شود، نوشت: «بعدها به ما گفتند نیکا از این ساختمان پرت شده داخل حیاط ساختمان بغلی. به ظاهر آن دقیق شوید. آیا آن‌طور که در به اصطلاح پرونده نیکا منتشر شده، این ساختمان نیمه‌کاره است؟»
او با اشاره به اینکه این عکس‌های قدیمی نیکا به تازگی به دستش رسیده است، به توضیح وقایع پس از کشف پیکر خواهرزاده‌اش پرداخت و نوشت: «روز ِپس از شناسایی پیکر نیکا در سردخانه کهریزک، همراه وکیل پرونده و برادرم به این لوکیشن رفتیم و قابل توضیح نیست وقتی وکیل، آدرس را برایم فرستاد چه حالی شدم. لوکیشن در کوچه پشتی خانه‌ام بود و گرچه هیچ‌وقت از آن کوچه رد نشده بودم اما از سر کوچه زیاد رد شده بودم.»
به گفته آتش شاکرمی، او و برادرش همان روز به داخل ساختمان و پشت‌بام رفته و شب بعد هم دستگیر شده‌اند اما «هیچ‌گاه هیچ تصویری از آن لوکیشن در هیچ‌کجا منتشر نشد».
پیش از این مقام‌های قضایی و صداوسیمای جمهوری اسلامی بارها کوشیده بودند تا علت مرگ نیکا شاکرمی را خودکشی اعلام کنند.
مراجع قضایی و رسانه‌های وابسته به حکومت نیز مدعی شده بودند نیکا بر اثر سقوط از ارتفاع کشته و پیکرش در «ساختمانی نیمه کاره» پیدا شده است.
نسرین شاکرمی پیش از این هم تایید کرده بود دخترش در اعتراضات سراسری روز ۲۹ شهریور کشته شده است.
به گفته او، خانواده‌اش زیر تهدید و فشار امنیتی قرار داشته و دارد تا روایت حکومت را درباره کشته شدن دخترش تکرار کند و خواهرش (آتش شاکرمی) نیز مجبور به اعتراف تلویزیونی شده است.
نیکا نوجوان ۱۶ ساله‌ای بود که در جریان خیزش انقلابی علیه جمهوری اسلامی، از سوی نیروهای امنیتی در بلوار کشاورز تهران ربوده شد و به قتل رسید.
دو ماه پس از قتل او، شبکه سی‌ان‌ان در گزارشی با تجزیه و تحلیل ۵۰ ویدیو و انتشار ویدیوهای جدیدی از حضور نیکا شاکرمی در خیابان و مصاحبه با شاهدان عینی، اعلام کرد او بازداشت شده بوده و ادعای مقام‌های جمهوری اسلامی درباره خودکشی‌اش صحت ندارد.
بر اساس این گزارش، نیروهای سرکوب در شب ۳۰ شهریور ماه به دنبال نیکا بودند و به گفته شاهدان، در نهایت چند لباس‌شخصی درشت‌اندام او را دستگیر کردند و در ماشینی انداختند.
پیکر این نوجوان اما پس از ۱۰ شب بی‌خبری خانواده، هفتم مهر ماه پیدا شد.
بر اساس گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری در جریان خیزش انقلابی شهروندان علیه جمهوری اسلامی، ده‌ها کودک و نوجوان با شلیک یا بر اثر ضرب و جرح نیروهای حکومتی کشته شدند که تاکنون هویت ۷۰ تن از آنها شناسایی شده است.
روزنامه بلژیکی «هااِل‌اِن» خبر داد که یکی از همراهان علیرضا زاکانی، شهردار تهران، از دو مخالف جمهوری اسلامی که در اعتراض به حضور او در بروکسل تجمع کرده بودند، تصویربرداری کرده و نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی مادر آنها را مورد بازجویی و «شکنجه روانی» قرار داده‌اند.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای به سرکوب و اعمال زور، خشونت و فشار بر دانشجویان واکنش نشان داد و از نهادهای بین‌المللی خواست اجازه ندهند تا «جامعه رنج‌کشیده ایران» شاهد ۱۸ تیر (اشاره به اعتراض‌های تیر ماه ۱۳۷۸) دیگری در دانشگاه‌هایش شود.
در این نامه که با عنوان «خشونت بی‌رحمانه علیه دانشگاه را متوقف کنید» در اینستاگرام نرگس محمدی آمده، خطاب به نظام تاکید شده است «تهاجم و تهدید بی‌رحمانه علیه دانشگاه» می‌تواند به جرقه «خیزش و اعتراضات گسترده مردمی» تبدیل شود.
این فعال حقوق بشر با اشاره به اینکه حکومت ایران به مذاکرات «پنهانی، بی‌اعتبار و لرزان با دولت‌های غربی» غره شده، یادآور شد که با وجود این، «بغض کشته شدن عزیزان مردم» در جنبش انقلابی ژینا (مهسا) امینی هنوز در گلوی ما نشکسته است.
به گفته نرگس محمدی، فضای پس از جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» و تداوم اعتراضات در حوزه‌های کنش جمعی و فردی در سراسر کشور نشان داد که «نه انفعال و نه انطباق» با وضع موجود، بلکه «انتشار قدرت و استحکام اراده جمعی برای تغییر بنیادی» سرمشق مردم ایران است.
این نویسنده و فعال حقوق بشر، دانشگاه‌ها، نهادها، جمع‌ها و پایگاه‌های مدنی و مردمی را «حلقه‌های اتصال عناصر گستره ساختاری جنبش‌های اجتماعی، اعتراضی و انقلابی» خواند.
به گفته او هر چند حمله‌های «خشونت‌آمیز، بی‌رحمانه، علنی و آگاهانه» نیروهای سرکوبگر به این مجموعه‌ها بر اساس «راهبرد استیصالی و ناکارآمد حکومت» یعنی ایجاد رعب و وحشت و توامان تکثیر ناامیدی و دلسردی به ویژه در میان جوانان و زنان معترض است، اما از سوی دیگر «مقاومت» در اشکال کوناگون ادامه دارد.
محمدی اعتراضات مردمی در سراسر ایران و نیز دانشجویان را «پژواک قدرتمند و طنین‌انداز کلمه "نه" به حکومت استبدادی دینی» خواند و از مجامع بین‌المللی حقوق بشری و فمنیستی، نویسندگان و دانشگاهیان جهان خواست تا اجازه ندهند جامعه رنج کشیده ایرانی، شاهد ۱۸ تیر دیگری در دانشگاه‌هایش شود.
این نامه به دنبال افزایش خشونت نیروهای سرکوبگر در دانشگاه‌ها از جمله انتشار ویدیویی از کوبیدن سر یک دانشجوی پسر به پله‌های سنگی از سوی مامور حراست دانشگاه طباطبایی منتشر شد.
کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور روز پنجم تیر گزارش داده بود که در نتیجه «ایجاد مزاحمت حراست برای دو تن از دانشجویان دختر به‌دلیل پوشش در دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه طباطبایی»، یکی از دانشجویان نسبت به برخورد حراست اعتراض می‌کند اما یکی از مامورین حراست او را مورد توهین و فحاشی قرار داده و سر وی را به «بدترین شکل به پلکان سنگی می‌کوباند».
در پی انتشار این ویدیو، روابط عمومی دانشگاه طباطبایی اطلاعیه‌ای منتشر کرد و گزارش این برخورد در رسانه‌ها را «در راستای ایجاد التهاب، تشنج و مخدوش کردن چهره آرام دانشگاه» خواند و نوشت «چنانچه قصوری باشد» اقدامات لازم انجام می‌شود.
یک روز بعد اما دانشجویان دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه طباطبایی با انتشار گزارشی، «اطلاعیه باطل روابط عمومی دانشگاه» را رد کرده و گفتند: «در طول یک سال گذشته، هیچ روزی در دانشگاه علامه طباطبایی جو آرام حاکم نبوده است.»
نویسندگان این متن با تاکید بر اینکه «علامه طباطبایی» دیگر نه یک دانشگاه که «پایگاهی امنیتی» است، با اشاره به اطلاعیه روابط عمومی دانشگاه درباره آرام بودن اوضاع نوشتند: «اینجا هیچ چیز آرام نیست و تنها کاری که به نحو احسن انجام می‌شود، سرکوب است.»
آنان اما در پایان بیانیه خود خطاب به سرکوبگران تاکید کردند: «هیچ‌کس قرار نیست از شما تمکین کند.»
نرگس محمدی علاوه بر حمایت از دانشجویان معترض، در روزهای گذشته نامه‌ای هم به نمایندگان پارلمان اروپا و حاضران در اکران فیلم «شکنجه سفید» نوشت و سلول انفرادی را ابزار «شکنجه، سرکوب، اعتراف اجباری و اعدام» خواند.
او با اشاره به اینکه در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه‌ها به زنان زندانی تعرض می‌شود، از جامعه جهانی خواسته بود تا صدای مردم ایران باشند.
