نرگس محمدی، فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای به سرکوب و اعمال زور، خشونت و فشار بر دانشجویان واکنش نشان داد و از نهادهای بین‌المللی خواست اجازه ندهند تا «جامعه رنج‌کشیده ایران» شاهد ۱۸ تیر (اشاره به اعتراض‌های تیر ماه ۱۳۷۸) دیگری در دانشگاه‌هایش شود.
در این نامه که با عنوان «خشونت بی‌رحمانه علیه دانشگاه را متوقف کنید» در اینستاگرام نرگس محمدی آمده، خطاب به نظام تاکید شده است «تهاجم و تهدید بی‌رحمانه علیه دانشگاه» می‌تواند به جرقه «خیزش و اعتراضات گسترده مردمی» تبدیل شود.
این فعال حقوق بشر با اشاره به اینکه حکومت ایران به مذاکرات «پنهانی، بی‌اعتبار و لرزان با دولت‌های غربی» غره شده، یادآور شد که با وجود این، «بغض کشته شدن عزیزان مردم» در جنبش انقلابی ژینا (مهسا) امینی هنوز در گلوی ما نشکسته است.
به گفته نرگس محمدی، فضای پس از جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» و تداوم اعتراضات در حوزه‌های کنش جمعی و فردی در سراسر کشور نشان داد که «نه انفعال و نه انطباق» با وضع موجود، بلکه «انتشار قدرت و استحکام اراده جمعی برای تغییر بنیادی» سرمشق مردم ایران است.
این نویسنده و فعال حقوق بشر، دانشگاه‌ها، نهادها، جمع‌ها و پایگاه‌های مدنی و مردمی را «حلقه‌های اتصال عناصر گستره ساختاری جنبش‌های اجتماعی، اعتراضی و انقلابی» خواند.
به گفته او هر چند حمله‌های «خشونت‌آمیز، بی‌رحمانه، علنی و آگاهانه» نیروهای سرکوبگر به این مجموعه‌ها بر اساس «راهبرد استیصالی و ناکارآمد حکومت» یعنی ایجاد رعب و وحشت و توامان تکثیر ناامیدی و دلسردی به ویژه در میان جوانان و زنان معترض است، اما از سوی دیگر «مقاومت» در اشکال کوناگون ادامه دارد.
محمدی اعتراضات مردمی در سراسر ایران و نیز دانشجویان را «پژواک قدرتمند و طنین‌انداز کلمه "نه" به حکومت استبدادی دینی» خواند و از مجامع بین‌المللی حقوق بشری و فمنیستی، نویسندگان و دانشگاهیان جهان خواست تا اجازه ندهند جامعه رنج کشیده ایرانی، شاهد ۱۸ تیر دیگری در دانشگاه‌هایش شود.
این نامه به دنبال افزایش خشونت نیروهای سرکوبگر در دانشگاه‌ها از جمله انتشار ویدیویی از کوبیدن سر یک دانشجوی پسر به پله‌های سنگی از سوی مامور حراست دانشگاه طباطبایی منتشر شد.
کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور روز پنجم تیر گزارش داده بود که در نتیجه «ایجاد مزاحمت حراست برای دو تن از دانشجویان دختر به‌دلیل پوشش در دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه طباطبایی»، یکی از دانشجویان نسبت به برخورد حراست اعتراض می‌کند اما یکی از مامورین حراست او را مورد توهین و فحاشی قرار داده و سر وی را به «بدترین شکل به پلکان سنگی می‌کوباند».
در پی انتشار این ویدیو، روابط عمومی دانشگاه طباطبایی اطلاعیه‌ای منتشر کرد و گزارش این برخورد در رسانه‌ها را «در راستای ایجاد التهاب، تشنج و مخدوش کردن چهره آرام دانشگاه» خواند و نوشت «چنانچه قصوری باشد» اقدامات لازم انجام می‌شود.
یک روز بعد اما دانشجویان دانشکده علوماجتماعی دانشگاه طباطبایی با انتشار گزارشی، «اطلاعیه باطل روابط عمومی دانشگاه» را رد کرده و گفتند: «در طول یک سال گذشته، هیچ روزی در دانشگاه علامه طباطبایی جو آرام حاکم نبوده است.»
نویسندگان این متن با تاکید بر اینکه «علامه طباطبایی» دیگر نه یک دانشگاه که «پایگاهی امنیتی» است، با اشاره به اطلاعیه روابط عمومی دانشگاه درباره آرام بودن اوضاع نوشتند: «اینجا هیچ چیز آرام نیست و تنها کاری که به نحو احسن انجام می‌شود، سرکوب است.»
آنان اما در پایان بیانیه خود خطاب به سرکوبگران تاکید کردند: «هیچکس قرار نیست از شما تمکین کند.»
نرگس محمدی علاوه بر حمایت از دانشجویان معترض، در روزهای گذشته نامه‌ای هم به نمایندگان پارلمان اروپا و حاضران در اکران فیلم «شکنجه سفید» نوشت و سلول انفرادی را ابزار «شکنجه، سرکوب، اعتراف اجباری و اعدام» خواند.
او با اشاره به اینکه در سلولهای انفرادی بازداشتگاه‌ها به زنان زندانی تعرض می‌شود، از جامعه جهانی خواسته بود تا صدای مردم ایران باشند.