ساندرو تونالی، هافبک میلان، با قراردادی به ارزش ۷ میلیون یورو تا سال ۲۰۲۹ به نیوکسل پیوست. نیوکسل از یکی-دو هفته پیش با ستاره میلان به توافق کامل رسیده بود، امروز این انتقال را رسما اعلام کرد. با این قرارداد هافبک ایتالیایی گرانترین بازیکن تاریخ فوتبال ایتالیا شد.
تونالی ۲۳ ساله در تابستان ۲۰۲۰ با قراردادی قرضی از برشا راهی میلان شد و سپس قرارداد او دائمی شد. تونالی در سه فصل حضورش برای میلان نزدیک به ۱۰۰ بازی انجام داد و در فصل ۲۲-۲۰۲۱ یکی از مهره‌های مهم روسونری در راه قهرمانی ایتالیا بود.
ماه قبل پائولو مالدینی گفته بود که تونالی فروشی نیست، ولی پس از برکناری او از پست مدیریت فنی میلان، تونالی نیز در فهرست فروش باشگاه قرار گرفت تا با فروش او باشگاه به سود خوبی دست پیدا کند. تونالی حالا چالش بزرگی در لیگ برتر انگلیس خواهد داشت.
مرتضی پورعلی گنجی در این پست مفصل اینستاگرامی نوشته است: «یک ماه پس از بالا بردن دو جام قهرمانی و جشن‌های شیرین به همراه هواداران، شرایط طوری است که انگار قرار است آن روزهای خوب از دماغ همه ما بیرون بیاید! ما احتمالا تنها یا از معدود باشگاه‌هایی هستیم که هنوز تمرینات پیش فصل را آغاز نکرده‌ایم و از تمدید قرارداد و توافق با بازیکنان هیچ خبری نیست.
این حال و روز باشگاهی است که همین چند روز پیش، دو جام قهرمانی را بالای سر برده و کار مسئولان فوتبال ایران را برای برگزار نکردن بازی سوپرجام ساده کرده است؛ باشگاهی که باید امروز با تزریق منابع مالی به واسطه عملکرد درخشان در فصل گذشته، بهتریت شروع را داشته باشد اما از همه جا می‌شویم که امسال، سال سیاست‌های انقباضی و کاهش هزینه‌ها و ... است.
من به عنوان یک بازیکن حق دارم از خودم سوال کنم که چرا پرسپولیس بعد از نمایش فوق‌العاده پارسال که با همت بازیکنان و کادرفنی و البته حمایت مدیران باشگاه حاصل شد، باید در چنین مضیقه‌ای قرار داشته باشد؟ تا کی قرار است قهرمانی‌ها بدون پاداش و بدون جایزه باقی بماند؟ اگر فوتبال منفعت بزرگی به همراه دارد، این منفعت مالی چرا به بازیکنان و مربیان به عنوان مهم‌ترین چرخ‌دنده‌های این بازی بزرگ نمی‌رسد و چرا همیشه وقتی که قرار است اصلاحاتی در اقتصاد فوتبال صورت بگیرد، حتما نظر اولیه روی کاهش دستمزد‌ها است؟
سوال دیگر من این است ما به واسطه عملکرد خوب‌مان در فصل گذشته آیا نباید تفاوتی با بقیه داشته باشیم؟ آیا نباید این زحمت و این تمرکز و این ایجاد شادی با واکنش مناسب (از نظر اقتصادی) مواجه بشود؟ دلخوشی ما البته به تشویق هواداران میلیونی پرسپولیس و خوشحال کردن آنها است اما در دنیای واقعی بعد از اتمام جشن، سعی می‌کنند پاداش برپاکنندگان را هم در نظر بگیرند.
البته صحبت من لزوما مادی و مالی نیست؛ بحث من ایجاد فرهنگی برای قدردانی از کسانی است که برای ما شادی‌آفرین بوده‌اند. از گذشته تا امروز، این مسئله از فوتبالیست‌های ممتاز ایران دریغ شده و امروز هم می‌بینید که ستارگان پرسپولیس بابت قراردادهایی که مبلغ چندانی ندارند و در فوتبال ایران رقم کاملا معقولی به حساب می‌آیند، چه دردسری را پشت سر می‌گذارند.
کاری که علی بیرانوند انجام داده و گره ذهنی که او در آن گیر کرده، واکنشی به این اتفاقات است؛ اینکه پرسپولیس به عنوان پرطرفدارترین باشگاه فوتبال ایران، آنقدر درگیر مشکلات اقتصادی است که توان ایجاد ملزومات لازم برای شروع تمرینات پیش فصل را ندارد. تاکید می‌کنم آن هم بعد از کسب دو جام قهرمانی و در شرایطی که امروز باید خودمان را آماده یک فصل رقابتی جدید و تقویت تیم برای یورش به فتح قهرمانی آسیا کنیم. بسیار عجیب است که آن روزهای خوش، جای خود را به این سردرگمی امروز داده است».
