سازمان معلمان ایران، سندیکای نیشکر هفت‌تپه، اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری و کارگران بازنشسته خوزستان در بیانیه‌هایی خواهان آزادی معلمان زندانی و پایان دادن به پرونده‌سازی علیه آنان شدند.
خطر در کمین ساکنان اطراف دریاچه ارومیه
به گفته سازمان محیط زیست ایران، تراز دریاچه ارومیه در ۱۳ خرداد ۱۴۰۲، کمترین تراز ثبت‌شده در این روز برای دریاچه ارومیه از سال ۱۳۴۳ تاکنون بوده و حالا حجم آب از سال ۹۴ هم کمتر شده است.
روزنامه اعتماد هفته گذشته نتایج گزارش «طرح تحقیقاتی دریاچه ارومیه با همکاری مرکز سنجش از دور دانشگاه صنعتی شریف» را منتشر کرد که نشان می‌دهد تراز و حجم دریاچه به کمترین اعداد در ۶۰ سال گذشته رسیده است؛ یعنی حتی پایین‌تر از روزهایی که عملا اعلام شده بود این دریاچه در حال مرگ است.
کاهش ۰/۹۷ میلیارد متر مکعبی حجم آب دریاچه ارومیه در یک سال گذشته و کاهش چشم‌گیر تراز آب که اکنون از سوی مسوولان هم تایید شده و به گفته اعتماد، «خبر بحران و فاجعه در راه» به بدنه دولت هم رسیده است.
انتشار این اخبار هشدار‌دهنده در حالی است که در رویه‌ای تازه، مسوولان ستاد احیای دریاچه ارومیه و همچنین وزارت نیرو، دیگر اطلاعات و آمار مرتبط با دریاچه را منتشر نمی‌کنند یا اینکه روند انتشار اطلاعات مداوم و پیوسته نیست.
به گفته اعتماد، نکته هشدار‌دهنده پژوهش دانشگاه صنعتی شریف که پیش‌بینی درباره شرایط شهریور پیش‌روی دریاچه نیز هست، خبر داده است که «بنا بر روند افت تراز دریاچه ارومیه در فصل تابستان، تراز آب دریاچه ارومیه در پایان شهریور سال آبی جاری به عدد بین ۱۲۶۹/۸۰ تا ۱۲۶۹/۹۰ متر از سطح دریاهای آزاد خواهد رسید».
مجتبی ذوالجودی، معاون محیط زیست دریایی و تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست هم به ایلنا گفته است: «پیش‌بینی می‌شود با ادامه روند کنونی تبخیر آب از سطح دریاچه، تراز دریاچه ارومیه در ماه‌های آتی کاهش یابد و به کمتر از ۱۲۷۰ متر برسد.»
عیسی کلانتری، رییس پیشین سازمان محیط زیست که در دولت دوازدهم ریاست ستاد احیای دریاچه ارومیه را هم برعهده داشت، هفته گذشته در این زمینه به روزنامه اعتماد گفته بود: «اگر این روند خشک‌شدن دریاچه ادامه پیدا کند، در شهریور تنها باتلاقی بر جای دریاچه به جای خواهد ماند.»
به گفته او، نتیجه این بحران زیست‌محیطی در بُعد اجتماعی و اقتصادی، «خالی از سکنه‌شدن کلان‌شهر تبریز و ده‌ها شهر و روستای اطراف دریاچه خواهد بود».
با این‌حال ذوالجودی در پاسخ به سوالی درباره شرایط کنونی غبارخیزی دریاچه ارومیه و احتمال تبدیلش به یکی از کانون‌های ریزگرد و غبار نمکی گفته است: «در کوتاه‌مدت شاهد خیزش غبارهای نمکی از سطح دریاچه ارومیه نخواهیم بود.»
با اینکه مشابه هشدار تبعات خشک شدن دریاچه ارومیه را کارشناسان مدیریت بحران هم در ماه‌ها و به‌خصوص هفته گذشته بارها مطرح کرده‌اند اما به گفته روزنامه اعتماد، به نظر می‌آید این مساله چندان موضوع و دغدغه مسوولان مرتبط نیست یا دست‌کم آن‌ها گمان می‌کنند این بحران چندان هم نزدیک یا شدید نخواهد بود.
تالاب گاوخونی به پایان خود نزدیک شد
علاوه بر دریاچه ارومیه، شماری از تالاب‌های ایران هم این روزها با بحران خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کنند.
حسین اکبری، معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان روز شنبه ۳۱ تیر با استناد به تصاویر ماهواره‌ای، گفت که تالاب گاوخونی تقریبا «به صورت ۱۰۰ درصد خشک شده» و تنها دو یا سه درصد در قسمت شمالی آن کمی مرطوب است.
موضوعی که ذوالجودی هم در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا آن را تایید کرد و گفت «سطح تالاب گاوخونی به صورت ۹۹ درصد خشک است».
بر اساس گزارش ایلنا، تامین نشدن حق‌آبه برای سال‌های متمادی، عامل اصلی خشک شدن تالاب گاوخونی در جنوب شرقی استان اصفهان و در انتهای حوضه آبریز زاینده‌رود است.
به گفته اکبری، در طول ۲۲ سال اخیر «به ندرت» حق‌آبه قابل قبولی به این تالاب اختصاص پیدا کرده و در سال آبی جاری یعنی از یکم مهر ۱۴۰۱ تا پایان شهریور ۱۴۰۲ نیز تاکنون هیچ حق‌آبه مشخصی به گاوخونی نرسیده است.
او اضافه کرد که در ماه‌های اخیر تنها «اندکی پساب کشاورزی» وارد تالاب شده اما حجمش آن‌قدری نیست که حتی بتواند یک درصد از مساحت تالاب را نیز مرطوب نگه دارد.
خشک شدن این تالاب آن را به یکی از کانون‌های اصلی گرد و غبار در مرکز فلات ایران تبدیل کرده است.
علی‌محمد طهماسبی بیرگانی، دبیر ستاد ملی مدیریت پدیده گرد و غبار، تالاب گاوخونی را از جمله مناطق غبارخیز کشور معرفی کرد و منصور شیشه‌فروش، مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان گفت ریزگردهای برخاسته از تالاب، علاوه بر استان اصفهان، می‌تواند استان‌های قم، تهران، چهارمحال‌وبختیاری، مرکزی و یزد را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
اوضاع وخیم مردم در پی طوفان سیستان؛ ماسک زدن داخل خانه هم جوابگو نیست
خبرگزاری ایرنا در گزارشی از طوفان گرد و غبار در سیستان به نقل از مردم نوشت «اوضاع به قدری وخیم است که در خانه هم زدن ماسک» کفایت نمی‌کند و اعضای خانواده روزانه ماسه و شن‌های روان شده داخل خانه‌ها را در سطل‌های بزرگ و فرغون جمع‌آوری می‌کنند.
مجید محبی، مدیرکل دفتر مدیریت بحران استانداری سیستان و بلوچستان نیز اعلام کرد در پی وقوع طوفان و ریزگرد در منطقه سیستان، هزار و ۲۸۶ نفر به مراکز درمانی مراجعه کردند و ۷۵ نفر اکنون بستری هستند.
به گفته او، مشکل تنفسی، قلبی و چشمی از عمده مشکلات مردم در این مدت بوده است.
بر اساس داده‌های اداره‌کل هواشناسی استان سیستان و بلوچستان نیز وزش باد شدید تا بیشینه ۱۲۶ کیلومتر بر ساعت روز جمعه زابل را درنوردید و گردوغبار حاصل از آن شعاع دید افقی را در ایستگاه هواشناسی این شهر به ۴۰۰ متر کاهش داد.
در شهرستان زهک نیز بیشینه سرعت باد به ۹۳ کیلومتر بر ساعت رسید و دید افقی را در ایستگاه هواشناسی تا ۳۰۰ متر کاهش داد.
همچنین غبار حاصل از طوفان روز شنبه منطقه سیستان دید افقی را در ایستگاه هواشناسی سراوان تا دو هزار متر کاهش داد.
اداره‌کل هواشناسی استان سیستان و بلوچستان همچنین پیش‌بینی کرده که تا اواسط هفته آینده، در شمال استان سیستان و بلوچستان وزش باد شدید تا خیلی شدید، نقاط مستعد طوفان گردوخاک سبب کاهش شدید دید و کیفیت هوا خواهد شد.
باد ۱۲۰ روزه سیستان که از اواخر اردیبهشت شروع شده و تا پایان شهریور ادامه دارد سال‌هاست که سلامتی مردم این منطقه را به خطر انداخته است.
طوفان‌های شن سیستان و بلوچستان اما در سال‌های گذشته به دلیل خشک شدن رودخانه‌ها و تالاب‌های این منطقه به ویژه هیرمند، هامون و جازموریان شدت بیشتری گرفته است.
شش هزار درخت را برای احداث جاده قطع کردند
خبرگزاری ایلنا روز شنبه ۳۱ تیر از بحران زیست‌محیطی دیگری خبر داده و گفته است برای احداث جاده ترانزیتی شیراز-بوشهر در محدوده دشت ارژن و تنگ بوالحیات، به‌جای ۶۰۰ درخت، «شش هزار درخت» را قطع کرده‌اند.
بر اساس این گزارش، منطقه دشت ارژن-تنگ بوالحیات یکی از زیست‌کره‌های حساس جنگلی و محیط زیست استان فارس است که در سال‌های گذشته ایجاد جاده برگشت در این محور به عنوان مسیر ترانزیتی و خطر قطع درختان این منطقه چالش‌برانگیز بوده است.
سال گذشته در حالی محور برگشت شیراز-بوشهر در محدوده دشت ارژن-تنگ بوالحیات به عنوان محور ترانزیتی به بهره‌‌برداری رسید و زیر بار ترافیک رفت که به گفته فعالان و مسوولان محیط زیست، در این پروژه بنا بود تنها ۶۰۰ درخت قطع شود و مجوزهای زیست‌محیطی بر این اساس صادر شده بود که در نهایت شش هزار درخت قطع شد.
ایلنا در ادامه یادآوری کرده با اینکه هنوز زمان زیادی از این موضوع نگذشته اما ایجاد دوربرگردان جدید در این محور و همچنین آسفالت جاده محلی در باغستان بوالحیات به‌عنوان یکی از مناطق حفاظت شده ایران، نگرانی‌هایی را درباره «تخریب بیشتر درختان این منطقه» در پی داشته است.
این خبرگزاری همچنین به نقل از کیان یزدان‌پور، فعال محیط زیست نوشت: «هنوز ۱۰ متر از شروع این پروژه نگذشته که با ورود ماشین‌آلات نزدیک به ۱۰ درخت چندین ساله بلوط و بادام کوهی قطع شده است و این نشان می‌دهد ادامه این پروژه با قطع تعداد بالایی درخت همراه خواهد بود.»
کارشناسان همچنین هشدار داده‌اند با این روند اگر این دوربرگردان دو کیلومتری ایجاد شود «بیش از ۷۰۰ درخت» قطع خواهد شد.
قطع این تعداد از درخت در استان فارس در حالی است که منطقه کانی‌میران مریوان سه روز است در آتش می‌سوزد.
بهزاد شریفی‌پور، مدیرکل منابع طبیعی استان کردستان روز شنبه اعلام کرد آتش‌سوزی در این منطقه پس از سه روز همچنان ادامه دارد و از شب گذشته بالگرد برای اطفای حریق هوایی وارد مریوان شده است.
هم‌زمان برای چهار معلم گیلانی قرار جلب به دادرسی صادر شد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان خبر داد دادسرای انقلاب رشت در تاریخ ۲۱ تیر علیه چهار عضو کانون صنفی معلمان گیلان قرار جلب به دادرسی صادر کرده است.
تیمور باقری کودکانی، غلامرضا اکبرزاده‌باغبان، طهماسب سهرابی و حسین مهدی‌زاده چهار معلمی هستند که با اتهام «ایجاد اختلال در نظم عمومی از طریق برگزاری تجمعات غیرمجاز» مواجه شده‌اند.
قرار جلب به دادرسی از انواع قرارهای صادره از سوی دادسرا و به معنای وجود ادله کافی برای انتساب جرم به متهم است.
اثر این قرار، صدور کیفر‌خواست از سوی دادستان و ارسال پرونده برای رسیدگی و صدور حکم مجازات به دادگاه کیفری است و اعتراض به آن، ناممکن.
قرار جلب به دادرسی با قرار جلب متفاوت است.
سازمان معلمان ایران: راه خشونت‌پرهیز مطالبه‌گری، حق همه است
هم‌زمان با انتشار این خبر، بیانیه‌هایی از سوی تشکل‌های صنفی فرهنگیان و چندین تشکل کارگری در حمایت از معلمان زندانی و کمپین ۱۰۰ هزار امضا برای پایان دادن به پرونده‌سازی علیه فعالان صنفی منتشر شد.
سازمان معلمان ایران طی بیانیه‌ای که در کانال تلگرامی این سازمان منتشر شد، از کمپینی که به همت تعدادی از معلمان و با حمایت اغلب کانون‌ها و انجمن‌های صنفی فرهنگیان کشور در حال جمع آوری امضاست، حمایت کرد.
این بیانیه به برخوردهای سخت قضایی و امنیتی، بازخرید و بازنشستگی اجباری و انفصال برای فرهنگیانی که پیگیر مطالبات قانونی خود بوده‌اند اعتراض کرد و استفاده از راه‌های مسالمت‌آمیز و خشونت‌پرهیز برای مطالبه‌گری را حق آحاد جامعه از جمله معلمان دانست.
سازمان معلمان ایران همچنین از اعضای خود و معلمان سراسر کشور خواست با کنش‌گران کارزار ۱۰۰ هزار امضا تا رسیدن به نتیجه مطلوب، همکاری و همراهی مسوولانه داشته باشند.
راه علاج دردهای اجتماعی، مبارزه مشترک است
«سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه»، «گروه اتحاد بازنشستگان»، «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» و «کارگران بازنشسته خوزستان» نیز روز ۳۱ تیر با انتشار بیانیه‌ای مشترک بر پشتیبانی از خواست آزادی معلمان دربند و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی و ضرورت عمل مشترک نیروهای پیشرو برای مبارزات آینده تاکید کردند.
نویسندگان بیانیه «راه علاج دردهای مشترک یا دردهای اجتماعی» کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان آزادیخواه، دانشجویان و ... را «مبارزه مشترک برای تحقق خواستهای مشترک و مطالبات بر حق هر بخش از این توده عظیم چندین میلیونی» خواندند.
آن‌ها با اشاره به زمینههای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خواستهای مورد اشاره خود، گفتند خواست کارگران و مزدبگیران در مقابل «استثمار، دزدی، فساد و اجحافات سرمایهداران و زمینداران و دولت سرکوبگر و واپسگرای حاکم» است که مدافع و خود یکی از بزرگترین استثمارگران کشور به شمار میرود.
«تعیین سرنوشت در تمامی ابعاد زندگی» به دست خود مردم، «تصمیمگیری در تمام امور» سیاسی، اداری و نظامی کشور از سوی «نمایندگان واقعی» اقشار جامعه و نیز تصمیمگیری بر اساس «قوانین و مقرراتی که نمایندگان مستقیم اکثریت عظیم مردم وضع می‌کنند»، به گفته نویسندگان بیانیه، بخشی از خواستهای سیاسی است.
اعتراضات خیابانی، اعتصابات اقتصادی و سیاسی مفیدترین راه برای مبارزه است
این چهار تشکل صنفی کارگری و بازنشستگی، حمایت همگانی از خواستهای مشترک و عام یا پشتیبانی از خواست ویژه و بر حق هر بخش از کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و روشنفکران، دهقانان و دیگر تهیدستان شهر و روستا را امری ضروری خواندند.
آن‌ها همچنین بر ایجاد «ارگانهای عمل مشترک» از طریق همکاری تشکل‌های گوناگون و «حمایت عملی و مستقیم و نه نمادین یا نیابتی» از حرکات و اقداماتی تاکید کردند که به وسیله این ارگانها تصمیمگیری می‌شود.
نویسندگان بیانیه با در نظر گرفتن شرایط جامعه، افزایش سرکوبها و نزدیک شدن به سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی، پیش‌بینی کردند اعتراضات جدیدی در عرصههای مختلف اجتماعی در ماه‌های آینده شکل خواهد گرفت و بر همین اساس، «هماهنگی و همکاری بین نیروهای پیشرو» را ضروری ارزیابی کردند.
در بخش پایانی این بیانیه آمده است: «نکته مهم دیگر، شکل و مضمون مبارزات آینده، علاوه بر همکاری و اتحاد نیروهای پیش‌روی اجتماعی و بررسی چگونگی پیشبرد آنهاست.»
این تشکلها یادآور شدند: «هر چند تمام اشکال مبارزه میتوانند در شرایط و زمانهای مختلف مفید باشند اما درسگیری از تجارب گذشته و نیز از سرسختی و پافشاری ارتجاعی نیروهای حاکم بر سیاست‌های ضد کارگری و ضد دموکراتیک خود باعث می‌شود نیروهای مبارز بیشتر در جهت نبرد مستقیم و صریح با سیاست‌های حاکم، بر اعتراضات سیاسی خیابانی و بر اعتصابات اقتصادی و نیز سیاسی سوگیری کنند.»
به گفته آن‌ها بر اساس «چنین درک عمیقی» است که در بسیاری از اعتراضات خیابانی کارگران و بازنشستگان شعار «فقط کف خیابون، به دست میاد حقمون» سر داده می‌شود.
در روزهای گذشته فعالان صنفی با راهاندازی کارزار «۱۰۰ هزار امضا» خواهان آزادی معلمان زندانی و پایان دادن به پرونده‌سازی علیه آنان شدند.
پیش از آن هزار و ۲۰۰ معلم نامهای به رییس قوه قضاییه و رونوشتی از آن به روسای مجلس و دولت ارسال کردند و خواهان آزادی فعالان صنفی و پایان دادن به برخوردهای امنیتی و پرونده‌سازی علیه آن‌ها شدند اما این نامه از سوی «قوه قضاییه و ریاست جمهوری پذیرفته نشد».
نویسندگان دادخواست یادآور شدند که این دو قوه با رد نامه، نشان دادند که «رفتاری تا این اندازه مدنی و قانونی» نیز از سوی مسوولان مورد پذیرش نیست و در نتیجه با راهاندازی این کارزار، بر خواست همگانی جامعه فرهنگیان برای آزادی معلمان زندانی تاکید کردند.
به گفته آن‌ها، صدور احکام زندانهای طولانیمدت برای معلمان و فعالان صنفی در استان‌های مختلف و پرونده‌سازی در دادگاهها و هیاتهای تخلفات اداری و صدور احکام اخراج، بازخریدی، بازنشستگی اجباری و انفصال برای صدها معلم از جمله سرکوبهای رخ داده در این دو دهه بوده است.
