کوییرهای ایرانی با شعار «زن، زندگی، آزادی» در رژه افتخار لزبینها در ونکوور شرکت کردند



روزنامه شرق با انتشار گزارشی ویدیویی درباره نیلوفر حامدی و الهه محمدی، دو روزنامهنگار زندانی، صدای آنها را از زندان اوین در حال صحبت با نزدیکانشان پخش کرده که میگویند دلشان برای تحریریه و نوشتن گزارش تنگ شده و از آنچه به عنوان روزنامهنگار انجام دادهاند، پشیمان نیستند.
الهه محمدی خاطرنشان کرد: «مردم حرف دارند و باید صدایشان به گوش مسئولان و جهان برسد. به نظر من کار ما هم همین است.»
این روزنامهنگار زندانی تاکید کرد: «هیچ وقت از اینکه هر گزارشی در هر زمینهای نوشتهام پشیمان نشدهام.»
الهه محمدی افزود: «در تمام ۱۵ سالی که خبرنگاری کردهام، جز اینکه حرف مردم را بزنم کار دیگری نکردهام. همیشه بر روال قانون کار کردهام و با هیچ رسانهای که کارش غیرقانونی باشد همکاری نکردهام.»
او گفت: زندان «سخت است، دوران بازداشت سخت است، دوری از خانواده سخت است و فشارها و سئوال و جواب و بازجویی هست، ولی وقتی برمیگشتم و به گذشته فکر میکردم، کاری نکردهام که بخواهم از آن پشیمان باشم.»
الهه محمدی در ادامه بخشی از شعری از هوشنگ ابتهاج را دکلمه کرد که میگوید: «میبینم آن شکفتن شادی را، فریاد بلند آدمیزادی را، آن جشن بزرگ روز آزادی را.»
الهه محمدی گفت: «در این روزها بیشتر از هرچیزی، دلم برای روزنامهنگاری تنگ شده است. خیلی خیلی زیاد برای روزنامهنگاری دلم تنگ شده است.»
او در پاسخ به این پرسش که در صورت آزادی چه موضوعی را گزارش خواهد کرد گفت بستگی دارد که با توجه به برهه زمانی، چه مسالهای مساله زنان ایران باشد.
نیلوفر حامدی نیز گفت از سایر دوستانش که قبلا زندانی بوده و آزاد شدهاند پرسیده: «اگر تمام شدن دادگاه اینقدر حس خوبی دارد، پس آزادی چه حسی دارد؟»
او گفت بعد از خانهاش دلش برای «نشریه» تنگ شده است.
این روزنامهنگار گفت در اوایل زندانی شدن «احساس میکردن کلمههایم را گم کردهام، ولی پیدا شدهاند دوباره. از گوشههای مغزم خودشان را نشان میدهند و از دور برایم دست تکان میدهند. میگویند نیلوفر ما اینجاییم.»
نیلوفر حامدی، خبرنگار روزنامه شرق و الهه محمدی، خبرنگار روزنامه هممیهن، به دلیل پوشش خبر کشته شدن مهسا امینی و مراسم خاکسپاری او در نخستین موج از دستگیریهای خیزش انقلابی بازداشت شده و همچنان زندانی هستند.
این دو روزنامهنگار از زمان بازداشت خود به دلیل پوشش خبر قتل حکومتی مهسا امینی، بارها مورد تقدیر مجامع بینالمللی قرار گرفتهاند که از جمله آنها میتوان به دریافت جایزه جهانی آزادی مطبوعات یونسکو، جایزه «جان اوبوچون» باشگاه ملی مطبوعات آمریکا، «جایزه لیون برای وجدان و صداقت در روزنامهنگاری» از دانشگاه هاروارد و جایزه بینالمللی آزادی مطبوعات «روزنامهنگاران مدافع آزادی بیان کانادا» اشاره کرد.
وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه روز ششم آبان ۱۴۰۱ با انتشار بیانیه مشترکی، محمدی و حامدی را به «ارسال اخبار جهتدار»، «تحریک بستگان متوفی (مهسا امینی)» و «کارگردانی برخی صحنهها» در بیمارستان و مراسم تشییع مهسا متهم کردند.
دومین و آخرین جلسه دادگاه الهه محمدی چهارم مرداد برگزار شد. به گفته سعید پارسایی، همسر او، محمدی در دقایق پایانی دادگاه با دفاع از ۱۵ سال فعالیتش بهعنوان خبرنگار، از مقامهای قضایی خواست صدای مردم بهویژه زنان را بشنوند و مقابل مطالبات به حق آنها نایستند.
سوم مرداد نیز جلسه آخر دادگاه حامدی برگزار شد و او در دفاع از خود گفت: «به عملکردم به عنوان یک روزنامهنگار افتخار میکنم.»

تعداد زیادی از زنان اوکراینی برای خدمت به عنوان نیروهای رزمی علیه تهاجم نظامی روسیه ثبتنام کردند. بیبیسی با چهار نفر از پنج هزار سرباز زن خط مقدم گفتوگو کرده که هم با دشمن و هم با نگرشهای جنسیتی در صفوف خود میجنگند.
۱۸ ماه از تهاجم روسیه به اوکراین میگذرد. بر اساس گزارشها، ۶۰ هزار زن در این مدت در نیروهای مسلح اوکراین در حال خدمت بودهاند.
وزارت دفاع اوکراین به سرویس جهانی بیبیسی گفت که بیش از ۴۲ هزار نفر از این عده، در مواضع نظامی فعالت میکنند؛ از جمله پنج هزار سرباز زن که در خط مقدم حضور دارند.
این وزارتخانه افزود که بر اساس قانون اوکراین، هیچ زنی خلاف میل خود به خدمت سربازی نمیرود؛ هر چند نقشهای رزمی خاصی وجود دارند که برخی معتقدند زنان آنها را بهتر انجام میدهند.
آندریانا آرختا؛ مردهای که به خط مقدم بازگشت
زنی باریک و چشم آبی، با موهای قهوهای در حال تمرین در باشگاه است. زنی که بر اساس گفتههای رسانههای روسیه، اکنون باید مرده باشد.
«آندریانا آرختا»، گروهبان یگان ویژه نیروهای مسلح اوکراین است که بیبیسی او را در یک مرکز توانبخشی پس از مجروح شدن بر اثر انفجار مین در منطقه خرسون در ماه دسامبر پیدا کرده است؛ در حالی که مشغول آماده شدن برای بازگشت به خط مقدم بوده.
پیش از این اما رسانههای روسیه در گزارشهای ویدیویی متعددی «مرگ» این زن را با اعلام جزییاتش، جشن گرفته بودند.

آندریانا میگوید: «روسها شایعاتی منتشر کردند که دست و پای من قطع شده و به دست آنها کشته شدهام. آنها در تبلیغات حرفهای هستند.»
این گزارشها شامل توصیفهای ترسناکی مانند «جلاد» و «نازی حذف شده» است.
آنها بدون ارائه هیچ مدرکی، او را به وحشیگری و سادیسم متهم کردند و این اخبار، اندکی پس از آزادسازی خرسون به دست ارتش اوکراین پخش شد.
آندریا میگوید: «اینها خندهدار است. من زنده هستم و از کشورم محافظت خواهم کرد.»
اوگنیا امرالد؛ از جواهرسازی تا رسیدن به نقطه بیبازگشت
«اوگنیا امرالد» که تا همین اواخر در خط مقدم حاضر بود، از ماجراهای خود در جنگ چنین روایت میکند: «پیش فرمانده رفتم و از او پرسیدم انجام چه کاری برای من بهترین است؟»
فرمانده پاسخ داد: «تو یک تکتیرانداز خواهی شد.»
اوگنیا که اکنون یک نوزاد سه ماهه نیز دارد، قبل از جنگ در کار تولید جواهرات بود.
او میگوید که تکتیراندازهای زن از زمان جنگ جهانی دوم معروف بودهاند و اضافه میکند که دلیل بسیار خوبی برای این شهرت وجود دارد: «شاید یک مرد در شلیک تردید کند اما یک زن هرگز این کار را نخواهد کرد.»
اوگنیا در حالی که دختر سه ماههاش را در آغوش میگیرد، میگوید: «شاید به همین دلیل است که زنان زایمان میکنند نه مردان.»
این زن ۳۱ ساله پس از حمله روسیه به کریمه، آموزشهای نظامی را گذرانده بوده اما در سال ۲۰۲۲ و پس از حمله همهجانبه روسیه به ارتش پیوسته است.
او از تجربه کارآفرینی خود برای ایجاد یک کانال قوی در رسانههای اجتماعی استفاده کرده تا به بالا بردن شهرت سربازان زن اوکراینی کمک کند.
رسانههای روسی درباره اوگنیا هم مانند آندریانا، صدها گزارش ساخته و از نقشآفرینی او در خط مقدم بهعنوان یک تکتیرانداز زن با صفاتی چون «قاتل» و «نازی» یاد کردهاند.
اوگنیا میگوید که کار به عنوان یک تکتیرانداز، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی بسیار سخت است چون شما میتوانید ببینید چه اتفاقی دارد میافتد: «میتوانید ضربه زدن به یک هدف را ببینید و این یک جهنم شخصی برای هر کسی است که به عنوان یک تکتیرانداز آن را تجربه میکند.»
اوگنیا و سایر زنان مبارز در خط مقدم که بیبیسی با آنها صحبت کرده است نمیتوانند تعداد مواردی را که هدف قرار دادهاند فاش کنند.
اوگنیا احساسات شدید خود را به یاد میآورد، زمانی که فهمید احتمالا مجبور خواهد شد کسانی را بکشد : «به مدت ۳۰ ثانیه تمام بدنم میلرزید و نمیتوانستم جلوی آن را بگیرم. فهمیدن اینکه اکنون کاری را انجام خواهی داد که نقطهای بیبازگشت است، وحشتناک بود. اما جنگ را ما آغاز نکردیم. آنها به سرزمین ما حمله کردند.»

جنگ در جنگ
میزان حضور زنان در ارتش اوکراین از زمان اولین حمله روسیه در سال ۲۰۱۴ افزایش یافت و در سال ۲۰۲۰ به بیش از ۱۵ درصد رسید.
در حالی که بسیاری از نیروهای زن در نقشهای نظامی علیه روسیه مشغول به خدمت هستند، جنگ دیگری نیز علیه نگرشهای جنسیتی درون صفوف آنها وجود دارد.
اوگنیا میگوید قبل از اینکه مهارت و اعتماد به نفس خود را بهعنوان تکتیرانداز خط مقدم نشان دهم، تبعیض جنسیتی را تجربه کرده است: «وقتی تازه به نیروهای ویژه ملحق شده بودم، یکی از رزمندهها به سمت من آمد و گفت دختر، اینجا چه کار میکنی؟ برو بروش (سوپ سنتی اوکراینی) بپز!»
او یادآوری کرد: «در آن لحظه آنقدر احساس ناراحتی کردم که گفتم داری شوخی میکنی؟ من میتوانم در آشپزخانه باشم اما میتوانم تو را هم ناکاوت کنم.»
یک اوگنیای دیگر، بهنام «اوگنیا ولیکا» از موسسه خیریه زنان مسلح که به سربازان زن اوکراینی کمک میکند نیز میگوید: «در جامعه این عقیده قوی وجود دارد که دختران برای یافتن شوهر به ارتش میروند.»
او میگوید که برخی از زنان مواردی از آزار فیزیکی را نیز به او گزارش دادهاند: «ما نمیتوانیم ابعاد مشکل را تخمین بزنیم زیرا همه سربازان زن تمایل ندارند در این مورد صحبت کنند.»
«هانا مالیار»، معاون وزیر دفاع اوکراین به بیبیسی جهانی گفته است این موارد تنها «چند مورد» هستند در میان «صدها هزار» نیرویی که بسیج شدهاند.
اما زنان در ارتش اوکراین، لباس فرم متناسب با جنسیت ندارند. آنها از لباسهای نامناسب مردانه از جمله لباس زیر مردانه و کفشها و جلیقههای ضد گلوله بزرگ استفاده میکنند.
معاون وزیر دفاع میگوید که لباس فرم او برای یک مرد طراحی شده است و او که «قد کوتاهی» دارد مجبور شده لباس فرمش را متناسب با اندام خود تغییر دهد.
مالیار اضافه میکند که لباس تشریفاتی زنان در ارتش، شامل کفشهای پاشنهدار است.
در سال ۲۰۲۱، ارتش اوکراین تصاویری از سربازان زن در حال تمرین برای رژه با کفشهای پاشنهدار منتشر کرد که باعث خشم عمومی شد.

در حال حاضر اگر زنان در ارتش بخواهند لباس فرم زنانه بپوشند، یا باید به صورت آنلاین آن را بخرند یا به کمک خیریهها تکیه کنند. به همین دلیل است که «آندریانا آرختا» که قبلا مشاور سازمان ملل در مورد برابری جنسیتی در وزارت امور کهنه سربازان اوکراین بود، یک موسسه خیریه به نام وترانکا (جنبش زنان کهنه سرباز اوکراین) تاسیس کرده است.
این موسسه برای حقوق برابر میان پرسنل نظامی زن و اصلاح قوانین ارتش اوکراین به منظور منطبق کردن آن با قوانین ناتو، مبارزه میکند.
معاون وزیر دفاع اوکراین میگوید که دولت در این زمینه پیشرفت کرده است و لباس فرم مخصوصی برای زنان ساخته که آزمایش شده و در آینده نزدیک وارد تولید انبوه خواهد شد؛ اگرچه او نمیتواند زمانی برای شروع این کار مشخص کند.
اما تکتیرانداز، اوگنیا امرالد معتقد است که با وجود چنین مسائلی، «جنگ جنسیت ندارد»: «وقتی یک موشک به خانهای اصابت میکند، مهم نیست که زن، مرد یا کودک باشید؛ همه میمیرند. در خط مقدم هم همین طور است. اگر میتوانید موثر باشید و یک زن هستید، چرا از کشور و مردمتان دفاع نمیکنید؟»
ایرینا و آندریانا؛ جنگ برای تضمین آیندهای صلحآمیز
در منطقه دونباس شرقی، یک نیروی تکتیرانداز به نام «ایرینا» درگیر ضد حمله است و بیبیسی در خلال لحظهای آرامش در میدان جنگ، با او ارتباط کوتاهی برقرار کرده است.
ایرینا را میتوان نمونهای از اصلاحاتی دانست که بسیاری از زنان رزمنده برای آن تلاش کردهاند زیرا او بهعنوان یک فرمانده زن، یک واحد کاملا مردانه را هدایت میکند.
ایرینا میگوید: «تصویر یک تکتیرانداز در فیلمها، عاشقانه و زیباست اما در واقعیت، کار سختی است.»
او توضیح میدهد که چگونه تکتیراندازها تا شش ساعت روی زمین میخوابند تا یک گلوله شلیک کنند و میافزاید: «این کار مثل بازی با مرگ است.»

اما هزاران زنی که در حال خدمت در ارتش اوکراین هستند، شغل و همچنین خانوادههای خود را پشت سر گذاشتهاند.
آندریانا آرختا نیز شغل خود را به عنوان مشاور سازمان ملل در مورد برابری جنسیتی در وزارت امور کهنه سربازان اوکراین ترک کرده تا پس از حمله روسیه، به ارتش اوکراین بپیوندد.
این زن ۳۵ ساله میگوید: «آنها بهترین سالهای زندگی من را گرفتند»
او با فکر کردن به دوران قبل از جنگ میافزاید: «من میتوانستم سفر کنم و خوشحال باشم، در کارم پیشرفت کنم و رویایی داشته باشم.»
آندریانا، مادر یک پسر دبستانی است و با گریه میگوید که بیش از هفت ماه است پسرش را ندیده. همانطور که عکسهای او را در گوشی خود نشان میدهد، لبخندی روی صورتش ظاهر میشود که جای اشکهایش را میگیرد.
او با امید به تضمین آیندهای صلحآمیز برای پسرش در کشور مادری، نیرو میگیرد؛ آیندهای که در آن فرزندش مجبور نیست مانند والدینش با «جنگیدن» زندگی خود را به خطر بیندازد.
آندریانا برخلاف اوگنیا امرالد که پس از تهاجم روسیه در سال گذشته به ارتش ملحق شد، تجربه نظامی قبلی دارد.
او زمانیکه روسیه برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ کریمه را اشغال و سپس به دونباس حمله کرد، شغل خود را به عنوان مدیر یک برند ترک کرد و به همراه هزاران اوکراینی دیگر به یکی از اولین گردانهای داوطلب پیوست.
گردان آیدار، جایی که آندریانا در آن خدمت میکرد، از سوی سازمان عفو بینالملل و کرملین به نقض حقوق بشر متهم شد اما ارتش اوکراین به بیبیسی گفت که هیچ مدرک قابل توجهی در حمایت از چنین ادعاهایی ارائه نشده است.
عفو بینالملل همچنین از مقامات اوکراینی خواست تا گردانهای داوطلب را تحت روند موثر فرماندهی و کنترل قرار دهند که آنها نیز چنین کردند.
علیرغم اینکه آندریانا (به گفته خودش) هرگز هیچگونه رفتار نادرستی نداشته و هشت سال پیش از آیدار خارج شده است، رسانههای روسی بدون ارائه هیچ مدرکی مدام او را «سادیست» میخوانند.
آندریانا به دلیل خدماتش یک مدال «شجاعت» و یک مدال «قهرمان مردمی» دریافت کرده است.
او به بیبیسی میگوید که دیگر بخشی از آیدار نیست و خود را موظف دانسته تا در سال ۲۰۲۲ دوباره به ارتش (در خط مقدم) بپیوندد زیرا تجربه جنگی او به شدت مورد نیاز بوده است.
در حالی که وزارت دفاع اوکراین گفت نمیتواند تعداد تلفات جنگی را به دلیل حساسیتشان در زمان جنگ ارائه دهد، بیبیسی اطلاعاتی به دست آورده است که نشان میدهد ۹۳ زن نظامی اوکراینی از زمان تهاجم اخیر روسیه در جنگ کشته شدهاند.
دادههای سازمان خیریه زنان مسلح نیز نشان میدهد بیش از ۵۰۰ زن در این مدت مجروح شدهاند.
دفترچه تلفن آندریانا اما به لیستی از کشتهشدگان تبدیل شده است: «من بیش از ۱۰۰ دوست خود را از دست دادم. حتی نمیدانم چند شماره تلفن دیگر را باید حذف کنم.»
آندریانا در حالی که به تمرینات توانیابی خود باز گشته است، میگوید بهایی که تاکنون پرداخت شده، بسیار زیاد است و برای همین نمیتواند مبارزه را رها کند.


حمله سایبری به بیمارستانها و مراکز درمانی در پنج ایالت مختلف آمریکا موجب تعطیلی اجباری آنها شد. اداره تحقیقات فدرال آمریکا (افبیآی)، بدون ارائه جزییات، از بررسی فنی این موضوع خبر داد.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتد پرس، این حملات که از روز پنجشنبه ۱۳ مرداد آغاز شده، زیرساختهای هلدینگ پزشکی «پراسپکت» (Prospect Medical Holdings) را هدف قرار داده است.
این شرکت تاسیسات مختلفی در ایالتهای کالیفرنیا، تگزاس، کنتیکت، پنسیلوانیا و رود آیلند در اختیار دارد.
بیانیه منتشر شده از سوی این شرکت بر ادامه تحقیقات فنی به کمک متخصصان امنیت سایبری تاکید کرده است. با این حال زمان مشخصی برای بازگشت ارائه خدمات به وضعیت طبیعی اعلام نشده.
مدیران این هلدینگ خاطر نشان کردهاند سیستمهای کامپیوتری مراکز تحت حمله را با هدف محافظت از نفوذ هکرها از مدار خارج کردهاند.
این حملات در کنار تاثیرگذاری بر اتاقهای اورژانس، باعث تعطیل شدن برخی خدمات مربوط به مراقبتهای اولیه و جابهجایی بیماران آمبولانسها شده است.
بخش اورژانس بیمارستانهای «منچستر مموریال» و «راکویل جنرال» در ایالت کنتیکت به دلیل این حمله تعطیل شدند و بیماران خود را به مراکز درمانی اطراف منتقل کردند.
اداره تحقیقات فدرال ایالت کنتیکت با انتشار بیانیهای اعلام کرد همراه با ضابطان قضایی و مجموعههای قربانی در حال بررسی حمله صورت گرفته است اما در حال حاضر نمیتواند جزییات بیشتری ارائه دهد.
اداره بهداشت کنتیکت شرقی اعلام کرده است برخی خدمات درمانی مانند جراحیهای اختیاری و اهدای خون به حالت تعلیق درآمده است.
سخنگوی بیمارستان «واتربری» (Waterbury) در ایالت کنتیکت نیز از ثبت کاغذی سوابق بیماران تا زمان راهاندازی مجدد سیستمهای کامپیوتری خبر داده است.
چهار بیمارستان در ایالت پنسیلوانیا و هفت بیمارستان در کالیفرنیا نیز تحت تاثیر این حمله سایبری قرار گرفتهاند.
سایت خبری «سیبیاس» این حمله را از نوع «باجافزاری» توصیف کرده است. برخی منابع خبری میگویند سیستم کامپیوتری بیمارستانهای تحت حمله دستکم تا هفته آینده خاموش میمانند.
بیمارستانها و مراکز درمانی ایالات متحده بارها هدف حملات سایبری و باجافزاری متعدد قرار گرفتهاند.
محققان یک مطالعه انجام شده درباره حملات باجافزاری به مراکز درمانی آمریکا عقیده دارند اینگونه حملات باید به عنوان «فاجعه منطقهای» تلقی شوند.

اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفتی به سخنان اخیر عضو پارلمان عراق درباره قاچاق دلار به ایران به واسطه آرژانتین واکنش نشان داد و خواستار موضعگیری و پاسخگو شدن مجلس، احزاب و بانک مرکزی عراق در رابطه با «این اتهام سنگین» شد.
وبسایت خبری انتخاب به نقل از حمید حسینی، سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفتی نوشت: «محمد نوری عزیز که عضو کمیسیون دارایی مجلس عراق است، در یک برنامه تلویزیونی اتهام بسیار سنگینی به ایران وارد کرده که به سبک اتهامزنی در ناسیونالیستها و بعثیهای عراق است.»
بر اساس این گزارش، حسینی در ادامه گفت: «ایران بیشترین حمایت را از دولت عراق کرده و پیوسته در تلاش برای امنیت آن بوده است. تا سالها پول برق و گاز عراق گرفته نشد که امنیت در این کشور ایجاد شود چون امنیت عراق امنیت ماست و این اتهام باید پیگیری شود و ایشان پاسخگو باشد.»
سخنگوی اتحادیه صادرکنندگان فرآوردههای نفتی ایران خواهان «موضعگیری مجلس، بانک مرکزی، اتاق بازرگانی و احزاب عراق» در برابر این «تهمت بزرگ» شد و تاکید کرد: «سفارت ایران نیز باید پیگیر پاسخگویی باشد.»
به گفته حسینی، اگر در مجلس ایران کسی چنین حرفی میزد «تمام عراق علیه آن موضع میگرفتند».
محمد نوری عزیز، عضو کمیته دارایی پارلمان عراق روز نهم مرداد در یک برنامه تلویزیونی از چاپ میلیونها دینار عراقی در آرژانتین و سپس تبدیل آن به دلار آمریکا و ارسال آن با کامیون به ایران خبر داد.
او گفت دفتر نخستوزیری عراق از ارسال کامیونهای دلار از مرزهای عراق به ایران آگاه است.
این مقام عراقی فاش کرد دلارها پس از ورود از طریق هواپیما و بانک مرکزی به عراق، بدون هیچ گونه تاخیری با اطلاع دولت به ایران ارسال میشود.
روز دهم مرداد نیز ایراناینترنشنال در گزارشی اختصاصی به اسنادی پرداخت که بر اساس آن، جمهوری اسلامی و گروههای حامیاش با ایجاد شرکتهای صوری، خرید کارت الکترونیکی و استفاده از چمدان و صرافی، میلیونها دلار ارز از عراق به ایران قاچاق کردهاند.
ایراناینترنشنال دریافته است بانک مرکزی عراق از این معاملات مطلع بوده و احتمال تحریمهای جدید آمریکا علیه بانکهای عراقی بالاست.
سوران عمر، نماینده پارلمان عراق، در گفتوگویی اختصاصی با ایراناینترنشنال ضمن اشاره به ثبت حداقل پنج هزار شرکت صوری به عنوان تازهترین سند فاش شده از قاچاق دلار از عراق به ایران، با تاکید بر گستردگی حجم قاچاق ارز، نسبت به گشوده شدن دریچههای جدید قاچاق به ایران هشدار داد.
این نماینده پارلمان عراق گفت: «ببینید! درست است که در کابینه محمد شیاع السودانی راهکارها و اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از قاچاق دلار به ایران افزایش یافته و این کابینه نسبت به اقدامات دولتهای قبلی بهتر عمل کرده اما این به معنای جلوگیری واقعی نیست.»
به گفته او، «کاملا برعکس»، وقتی راهکاری در پیش گرفته شده، دریچه دیگری برای قاچاق دلار باز شده است: «متاسفانه اکثر بانکهای خصوصی در عراق که مسوولان فاسد پشتشان هستند عامل اصلی قاچاق دلارند و کاملا مشخص است که هر کدام از این بانکها وابسته به چه اشخاصی هستند.»
پس از تحریم ۱۴ بانک عراقی در تاریخ ۲۹ تیر به اتهام پولشویی برای ایران، گزارشهای متفاوتی از شیوههای قاچاق دلار از عراق به ایران منتشر شده است.
طبق آماری که به ایراناینترنشنال رسیده، حجم قاچاق دلار طی مدت زمانی کوتاه از طریق کارتهای مسافرتی و خرید آنلاین، از دیگر راهها بیشتر بوده است.
به تازگی یک منبع مطلع در دولت عراق به ایراناینترنشنال گفته بود برخی افراد با اسامی مختلف یا از طریق مدارک اشخاص حقیقی در مقابل مبلغی ناچیز، اقدام به ایجاد صدها کارت الکترونیکی کردهاند، سپس با استفاده از هر یک از این کارتها، مبلغی بین ۲۰ تا ۳۰ هزار دلار با قیمت دولتی در بانکهای عراق خریداری شده و بعد پول در کشور دوم از کارت خارج و به ایران منتقل شده است.
این منبع مطلع گفت: «برخی افراد به تنهایی قادر به قاچاق بیش از یک میلیون دلار بودهاند.»
این منبع آگاه خبر داد که آمریکا از اقدامات دولت عراق خشمگین است و به هیچ عنوان از موضع خود کوتاه نمیآید و حتی بانک مرکزی عراق را تهدید کرده که میزان دلار دریافتی عراق را کاهش خواهد داد.
گزارشهای منتشر شده از انتقال ١٦٥ میلیون دلار در کمتر از یک ماه به وسیله تنها یک صرافی به ایران خبر میدهند. نمونهای که باعث شد تا اقدامهای مشابه دهها صرافی دیگر نیز افشا شود.
جمال کوچر، عضو کمیته دارایی پارلمان عراق در پاسخ به سوال ایراناینترنشنال در رابطه با عواقب قاچاق دلار به ایران هشدار داد که اگر دولت شیاع السودانی و بانک مرکزی عراق اقداماتی جدی در راستای جلوگیری از پولشویی در پیش نگیرند، «دور دیگری از تحریمهای آمریکا در انتظار بانکهای عراقی است».
اعتبار بانکی عراق در سایه نفوذ جمهوری اسلامی در سرازیری است و تحریمهای آمریکا گریبان بغداد را گرفته چرا که به گفته درید العنزی، کارشناس سرشناس اقتصاد عراق، «مشخص شده تمامی بانکهای عراقی بهطور آشکار با جمهوری اسلامی تعامل داشتهاند و این مساله تنها به نفع ایران و به ضرر عراق تمام شده است.»
تحریمهای آمریکا ارزش دینار عراقی را پایین آورده است و اگرچه بانک مرکزی عراق وعده داده تمامی تلاشش را در راستای تثبیت نرخ دینار در برابر دلار خواهد کرد، بازارهای بورس روزهای تاریکی را پیشبینی میکنند.
در این میان جمهوری اسلامی به واسطه گروههای نزدیک به خود در حال فروکشیدن عراق به گرداب بیثباتی و بیرونقی اقتصادی است.

اطلس زندانهای ایران گزارش داد جمهوری اسلامی از زمان خیزش انقلابی مردم ایران در شهریور گذشته، صدور حکم شلاق علیه کنشگران مدنی و سیاسی را نسبت به سال پیش از آن چهار برابر افزایش داده و دستکم ۱۱۷ کنشگر را به هفتهزار و ۴۰۴ ضربه شلاق محکوم کرده است.
به گزارش اطلس زندانهای ایران، این کنشگران که شامل ۱۳ زن و ۱۰۴ مرد هستند، علاوه بر هفتهزار و ۴۰۴ ضربه شلاق، در مجموع به ۹۹ سال و سه ماه زندان و ۱۱۶ میلیون تومان جریمه نقدی نیز محکوم شدهاند.
طبق این گزارش، بیشترین اتهامهای منجر به صدور حکم شلاق در این دوره شامل اخلال در نظم عمومی و نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی به موجب قانون مجازات اسلامی بوده است.
در دوره یکساله پیش، از شهریور سال ۱۴۰۰ تا مهر۱۴۰۱، دستگاه قضایی ۲۹ کنشگر سیاسی و مدنی، شامل ۱۸ زن و ۱۱ مرد، را در مجموع به ۱۹۷۰ ضربه شلاق، ۳۲ سال و ۱۰ ماه زندان و ۵۱ میلیون تومان جزای نقدی محکوم کرده بود.
اطلس زندانهای ایران خاطرنشان کرد: «مقامهای جمهوری اسلامی بهرغم آگاهی به آسیبهای جسمی و روانی حکم شلاق، برای تداوم حاکمیت ایدئولوژیک خود و برای تحقیر دیگران از ابزار شلاق علیه شهروندان و مخالفان سیاسی استفاده میکنند.»
صدور احکام شلاق علیه کنشگران سیاسی در حالی است که از زمان خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» دهها معترض بازداشت شده در معرض خطر اعدام قرار دارند و دستگاه قضایی جمهوری اسلامی تاکنون حکم اعدام هفت نفر از این معترضان را اجرا کرده است.
همچنین گزارشهای بسیاری نیز درباره تجاوز، تعرض و رساندن آزار جنسی به شماری از معترضان بازداشت شده در جریان خیزش انقلابی ایرانیان منتشر شده است. بسیاری دیگر از معترضان بازداشت شده نیز، در اولین روزهای پس از آزادی از زندان، به صورت مشکوکی جان خود را از دست دادهاند.
روزنامه گاردین ۱۷ بهمن سال گذشته به نقل از ۱۱ معترض زن و مرد گزارش داد که آنها در زمان بازداشت از سوی نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی مورد «تجاوز جنسی، خشونت جنسی، ضرب و شتم و شکنجه» قرار گرفتهاند.
در آذر ماه گذشته نیز روزنامه نیویورکتایمز با انتشار گزارشی خبر داده بود ماموران امنیتی حکومت به صورت «سازماندهی شده» از «تجاوز» برای ساکت کردن زنان معترض استفاده میکند.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی هم در نامهای به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، «تعرض به زنان حین بازداشت و در بازداشتگاهها» را بخشی از برنامه سرکوب حکومت علیه زنان معترض خواند.
روز جمعه ششم مرداد، محمدعمر داوودزی، وزیر داخله سابق افغانستان، به افغانستاناینترنشنال گفت طالبان با الگوبرداری از شگردهای جمهوری اسلامی، زنان را زندانی و شکنجه میکنند.
او افزود طالبان این روش را از حکومت ایران آموخته و در حکومت قبلی هم جمهوری اسلامی درباره برخورد با مخالفان مشورت میداد.