اسدالله امرایی، مترجم و روزنامه‌نگار، از اعمال سانسور کم‌سابقه در انتشار یک کتاب روان‌شناسی خبر داد و گفت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواسته است تا جمله مربوط به بمباران اوکراین از سوی ولادیمیر پوتین، از ترجمه کتاب حذف شود.
امرایی در شبکه اجتماعی اکس (توییتر سابق) نوشت: «باور می‌کنید در کتاب انگیزشی روان‌شناسی، ارشاد اصلاحیه داده جمله "ولادیمیر پوتین اوکراین را بمباران می‌کند" حذف شود؟»
در واکنش به این توییت، برخی وزارت ارشاد را هم‌سو با دولت و حکومت «روسوفیل» یا همان ستایشگر روسیه و روس‌دوست خواندند.
شماری دیگر از کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به «وزارت حقیقت» رمان مشهور «۱۹۸۴» اثر جورج اورول تشبیه کردند که نقش آن تغییر و تحریف وقایع تاریخی و ساخت «حقایق» جدید و مورد دلخواه حکومت بود.
کاربری هم به کنایه نوشت اگر مترجم به جای بمباران از کلمه «گلباران» استفاده می‌کرد، مشکل سانسورچی‌ها هم با حمله پوتین به اوکراین حل می‌شد.
سانسور کتاب در ایران قدمتی طولانی دارد و با روی کار آمدن جمهوری اسلامی ابعاد گسترده‌تری نیز به خود گرفته است.
اوایل مرداد امسال فارین‌پالیسی در گزارشی به شدت گرفتن ترس و بازدارندگی در حوزه‌های فرهنگی در دو سال اخیر پرداخت.
بر اساس این گزارش، از آن جایی که عرصه‌‌های مختلف فعالیت هنری همچنان به وسیله دولت اصولگرا و تندروی ابراهیم رئیسی محدود شده، هنرمندان مستقل به سختی می‌‌توانند زیر این سطح از اعمال ترس و بازدارندگی زندگی کنند.
بر همین اساس، سنت پرجنب و جوش ترجمه ادبیات به یک چالش فرهنگی برای دولت واپس‌گرایی تبدیل شده که آشکارا با آثار ماندگار دنیای مدرن مخالف است.
بر اساس گزارش رسانه‌های داخلی، در دوره سه ماهه منتهی به ۳۱ شهریور سال ۱۴۰۱، در مجموع هزار و ۴۳۱ عنوان کتاب ترجمه شده در ایران منتشر شده است که در مقایسه با تابستان ۱۴۰۰ با دو هزار و ۲۵۸ عنوان اثر ترجمه چاپ شده، کاهشی ۳۷ درصدی در این حوزه رخ داده است.
در دوره سه ماهه نخست سال جاری میلادی، پنج هزار و ۷۱۳ عنوان کتاب ترجمه شده منتشر شده که این تعداد در مدت مشابه سال گذشته با هفت هزار و ۹۳۶ عنوان، حاکی از کاهش شدید چاپ اثر ترجمه شده است.
فارین‌پالیسی در گزارش خود تاکید کرده بود دولت ابزاری قانونی ندارد که مستقیما ترجمه آثار ادبیات غربی را غیرقانونی کند؛ گرچه اگر امکان قانونی داشت احتمالا این کار را می‌کرد.
