دبیرکل سازمان ملل با اشاره به حقوق زنان: در برخی کشورها زنان به خاطر پوشش مجازات می‌شوند
جو بایدن، رییس‌جمهوری آمریکا در سخنانش در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: «ما نمی‌توانیم از اعمال خشونت‌ها در تهران، سین‌کیانگ، دارفور و جاهای دیگر روی برگردانیم.» او افزود: «ما باید به کار خود ادامه دهیم و تضمین کنیم که زنان و دختران از حقوق برابر برخوردار باشند.»
بر اساس گزارش‌های رسیده به ایران اینترنشنال، شامگاه دوشنبه ۲۷ شهریورماه، ماموران با هجوم به محل زندگی خانواده عرفان خزایی در وحیدیه شهریار، بنرهای سالگرد او را پاره کرده و به خانواده‌اش اخطار داده‌اند که هیچ‌کدام از آنها برای روز سالگرد کشته‌شدن او حق خروج از منزل ندارند
مصطفی هاشمی‌طبا، رییس اسبق سازمان تربیت بدنی، در گفت‌وگو با سایت دیده‌بان ایران درباره استقبال مردم از رونالدو گفت: «تصویر خوبی از ایران به دنیا نشان داده نشد. ما نظم نداریم؛ تشییع جنازه مقامات عالیرتبه را هم که برگزار می‌کنیم، تابوت روی هوا می‌رود و چند نفر هم کشته می‌شوند.»
حسین سلامی، فرمانده‌کل سپاه پاسداران، گفت: «ایران در زمان شاه یکی از ایالت‌های ۵۱گانه آمریکا محسوب می‌شد اما یک ایالت منفصل بود که امام خمینی در این فضا ایران را نجات داد و یک الگوی جدید حاکمیت دینی را مقابل همه مسلمانان قرار داد.»
در ادامه تلاش جمهوری اسلامی برای سرکوب شهروندان معترض، یک روزنامه‌نگار و یک دختر ۱۴ ساله در آمل و تهران بازداشت شدند. از سوی دیگر تشکل‌های صنفی معلمان خواستار معالجه فوری جعفر ابراهیمی، معلم زندانی شدند و وکیل مهدی یراحی نیز از ارجاع پرونده این هنرمند به دادگاه انقلاب خبر داد.
بر اساس خبری که به ایران‌اینترنشنال رسیده است، شایا شهوق، روزنامه‌نگار و گرافیست، روز سه‌شنبه ۲۸ شهریور به دست نیروهای امنیتی در منزل شخصی‌اش در آمل بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد.
ماموران در زمان بازداشت اقدام به شکستن در منزل او کرده و وسایل شخصی از جمله لپ‌تاپ و تلفن همراه او را با خود برده‌اند.
هم‌زمان سازمان حقوق‌بشری هه‌نگاو خبر داد که یکتا دودانگه، دختر ۱۴ ساله ساکن تهران، روز شنبه «پس از تعقیب و گریز» به دست ماموران امنیتی بازداشت شده است.
بر اساس این گزارش او در سالگرد قتل حکومتی مهسا ژینا امینی دستگیر شده و تا این لحظه از سرنوشتش خبری در دست نیست.
روز ۲۵ شهریور و در جریان سالگرد خیزش انقلابی ایرانیان علیه جمهوری اسلامی، ده‌ها شهروند از جمله خانواده‌های دادخواه در شهرهای مختلف ایران بازداشت شدند که تنها هویت تعدادی از آنها مشخص و رسانه‌ای شد.
پیش از این هم جمهوری اسلامی اقدام به بازداشت شماری از فعالان مدنی و سیاسی، خانواده‌های بازداشت‌شدگان اعتراضات و دیگر شهروندان کرده بود.
آخرین جزییات از پرونده مهدی یراحی
یکی از بازداشت‌شدگان ماه‌های اخیر در ایران مهدی یراحی، خواننده و آهنگساز است که پرونده‌اش را به تازگی به دادگاه انقلاب ارجاع داده‌اند.
او پس از انتشار ترانه «روسریتو دربیار» که برای جنبش «زن، زندگی، آزادی» خوانده و تنظیم شده بود، در روز ششم شهریور بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
مصطفی نیلی، وکیل یراحی در شبکه اجتماعی اکس درباره آخرین وضعیت او نوشت که پرونده این هنرمند به شعبه ٢۶ دادگاه انقلاب تهران ارجاع شده و اکنون «منتظر تعیین وقت رسیدگی» از سوی شعبه هستند.
این وکیل دادگستری همچنین یادآور شد که مهدی یراحی در کیفرخواست صادره به «فعالیت تبلیغی علیه نظام، تشویق مردم به فساد، ساخت و انتشار محتویات خلاف اخلاق و عفت عمومی و ترغیب و تحریک افراد به جرایم منافی عفت از طریق سامانه‌های رایانه‌ای» متهم شده است.
یراحی از آغاز خیزش انقلابی چهار ترانه «قفس بس»، «سرود زن»، «سرود زندگی» و «روسریتو دربیار» را در هم‌بستگی با اعتراضات مردمی منتشر کرده است.
این هنرمند اما پیشتر نیز به دلیل حمایت از معترضان علیه جمهوری اسلامی دوره‌هایی از ممنوع از کار شدن را تجربه کرده بود.
بیانیه‌های صنفی و طوفان توییتری در حمایت از جعفر ابراهیمی
با گذشت حدود یک هفته از آغاز اعتصاب دارویی جعفر ابراهیمی به دلیل ضرب و شتم از سوی ماموران زندان قزل‌حصار کرج، تعدادی از تشکل‌های صنفی فرهنگیان با انتشار بیانیه‌هایی خواهان معالجه فوری این معلم زندانی شدند.
کانون صنفی معلمان تهران در بیانیه خود تاکید کرد که ابراهیمی به‌رغم تایید پزشک زندان، به جای گرفتن مرخصی استعلاجی و معالجه، به زندان قزل‌حصار تبعید و مورد ضرب و جرح واقع شده است.
این کانون با اشاره به افزایش فشار حکومت بر کنش‌گران و زندانی کردن و صدور حکم‌های سنگین برای آنان نوشت: «طنز تلخ رفتارهای در این حد نامتعادل برای نشان دادن قدرت این‌جاست که جز به وحشت‌زدگی و ضعف حکومت در نزد افکار عمومی تعبیر نمی‌شود.»
در ادامه بیانیه، کانون صنفی معلمان تهران خواهان اعزام هرچه سریع‌تر جعفر ابراهیمی به بیمارستان برای معالجه فوری و ثبت آثار ضرب و جرح موجود بر بدنش و همچنین رسیدگی فوری و مجازات ماموران خاطی شد.
انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی نیز با انتشار بیانیه‌ای مشابه در حمایت از ابراهیمی تاکید کرد: «ما در مقابل فرستادن جان‌های شریف و آزاده‌مان به قربانگاه سکوت نخواهیم کرد.»
این تشکل صنفی ضمن محکوم کردن رفتارهای «ظالمانه، غیرانسانی و فراقانونی» اعمال شده علیه ابراهیمی، خواهان آزادی و رسیدگی فوری پزشکی به وضعیت جسمانی این معلم زندانی با فرستادنش به مراکز درمانی تخصصی شد.
جعفر ابراهیمی ۲۳ شهریور و در اعتراض به «ضرب و شتم در زندان و عدم اعزام به پزشکی قانونی» ضمن پس فرستادن داروهای خود، دست به اعتصاب دارو زد.
پیشتر شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران گفته بود جعفر ابراهیمی یکی از ۱۳ زندانی سیاسی است که به تازگی از اوین به قزل‌حصار منتقل شده اما به علت وخامت شدید جسمی، او را به بیمارستان رجایی شهر منتقل کرده‌اند.
عرفان کرم‌ویسی، وکیل او اعلام کرد که ابراهیمی در تماسی از زندان گفته است در پی وخامت حال و بی‌هوشی، با وجود نامه اعزام به بیمارستان، او را تنها به بهداری زندان قزل‌حصار منتقل کرده‌اند.
در واکنش به این اتفاقات، کارزاری نیز در شبکه اجتماعی اکس (توییتر سابق) در حمایت از این معلم زندانی شکل گرفت.
از شامگاه دوشنبه تاکنون بیش از ۲۰ هزار پست برای نجات جعفر ابراهیمی در اکس منتشر شد.
ابراهیمی سال ۱۳۸۸ در زندان به بیماری التهاب روده مبتلا شد و در جریان بازداشت طولانی‌مدت در سلول انفرادی در زمان بازداشت‌های اردیبهشت ۱۴۰۱، بیماری‌های پیشین او تشدید و دیابت نیز به آنها اضافه شد.
کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز چندی پیش با هشدار درباره قرار گرفتن ابراهیمی در معرض «خطر جدی از دست دادن بینایی» نوشت انتقال او به زندان قزل‌حصار، منجر به تشدید وضعیت وخیم جسمی او خواهد شد و این یعنی «مرگ خاموش».
جعفر ابراهیمی دهم اردیبهشت سال گذشته از سوی وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
اوایل آذر سال ۱۴۰۱، دادگاه تجدیدنظر استان تهران حکم پنج سال حبس این فعال صنفی را تایید کرد.
پاییز سال گذشته و هم‌زمان با برگزاری دادگاه‌های بدوی و تجدیدنظر نیز حال جسمی او وخیم و «با هزینه شخصی» برای درمان به بیمارستان منتقل شد؛ جایی که طی ۱۲ روز بستری، با پابند به تخت زنجیر شده بود.
فشار و تلاش حکومت برای سرکوب معلمان و فعالان صنفی در دو دهه گذشته سابقه داشته اما در سال‌های گذشته شمار زیادی از معلمان بازداشت و با احکام سنگین حبس مواجه شده‌اند.
اواخر تیر امسال جمعی از فعالان صنفی با راه‌اندازی کارزار «۱۰۰ هزار امضا» خواهان آزادی معلمان زندانی و پایان دادن به پرونده‌سازی علیه آنان شدند.
