تشکل‌ها و کنشگران کوییر ایرانی در یادروز جهانی افراد ترنس، با اشاره به کشته شدن افراد ترنس در ایران و نقاط مختلف جهان به دلیل تعصبات اجتماعی، تاکید کردند جامعه کوییر و ترنس به عنوان یکی از دادخواهان خیزش انقلابی، به مبارزه با جمهوری اسلامی و ساختارهای تبعیض‌آمیز ادامه خواهد داد.
یادبود جان‌باختگان اعتراضات آبان ۱۴۰۱ در بوکان
مادران «امجد عنایتی»، «هیوا جان‌جان» و «میلاد معروفی»، پس از بازداشت اسرین محمدی، خواهر «شهریار محمدی» در منزل دایه مینا، مادر شهریار، در بوکان جمع شدند و با انتشار ویدیویی همبستگی خود را با یکدیگر اعلام کردند.
اسرین محمدی در تاریخ ۲۴ آبان به دست نیروهای امنیتی در بوکان بازداشت و روز شنبه ۲۷ آبان با تودیع قرار تامین آزاد شد.
مادران دادخواه در پیام‌های خود نسبت به اینکه ماموران امنیتی اجازه برگزاری مراسم سالگرد فرزندان ایشان را بر سر مزارشان ندادند، اعتراض کرده و از برگزاری مراسم سالگرد این کشته‌شدگان در خانه‌های خود خبر دادند.
در ویدیوی منتشر شده، دایه مینا، مادر شهریار محمدی با خواندن متنی به زبان کردی گفت: «یادبود پسرانمان است ... امروز که به ما اجازه ندادند سر خاکشان مراسم سالگرد بگیریم. الان هم من در منزل خودم مراسم گرفتم و سالگرد همه پسرانمان است.»
این مادر دادخواه اضافه کرد: «ما هم مثل همه مادران دیگر آرزو داشتیم سالگرد ازدواج برای پسرانمان بگیریم نه سالگرد شهید شدنشان. به آن‌ها افتخار می‌کنم و هیچ کسی نمی‌تواند آن‌ها را از قلب ما و قلب ملت بیرون بیاورد. تا روزی که زنده‌ایم در برابر ظالم و ظلم ایستادگی می‌کنیم. کسانی هم که اجازه ندادند ما برای پسرانمان مراسم برگزار کنیم و جلوگیری کردند، این روز را ببینید که ما چه می‌کشیم. شهید نمی‌میرد.»
او در ادامه شعری برای پسرش خواند و گفت: «پسر زیبای من ... عزیز جانم، با تو روز و شب و در زندگی‌ام شاد بودم. چه زود رفتی پسر دلیر کشورم، غم سراسر سرزمین و کشورم ... ما با خون پاک تو عهد و پیمان می‌بندیم، هرگز در راه آزادی خلق از پا ننشینیم.»
مادر امجد عنایتی نیز در صحبت‌های خود در این ویدیو گفت: «امروز سالروز (شهید شدن) پسرانمان شهیدانمان است. اجازه ندادند در قبرستان و روی مزارشان مراسم بگیریم. ما هم در خانه برایشان مراسم گرفتیم. سالگردشان مبارک باشد. ان‌شاالله خدا خونشان را از یاد نبرد. دادخواه خونشان هستیم. خون همه شهدای انقلاب ژینا.»
دایه لیلا، مادر میلاد معروفی هم در صبحت‌های خود با تاکید بر ادامه داشتن راه پسرانشان گفت: «ما مادران انقلاب به هیچ وجه از خون پسرانمان نمی‌گذریم و تا آخرین قطره خونمان و آخرین نفسمان دادخواه خون به ناحق ریخته شده فرزندانمان به دست رژیم جمهوری اسلامی هستیم. به ناحق خونشان ریخته شده و تا آخرین نفس دادخواه خون آن‌ها خواهیم بود. سالروز شهید شدنشان مبارک باد».
هیوا جان‌جان، امجد عنایتی و میلاد معروفی، روز ۲۶ آبان ۱۴۰۱ در جریان خیزش انقلابی با شلیک مستقیم گلوله نیروهای امنیتی در بوکان جان باختند.
شهریار محمدی نیز یک روز بعد در تاریخ ۲۷ آبان با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی جان خود را از دست داد.
محمدی روز ۲۵ آبان ۱۴۰۱ پیکر دوستش محمد حسن‌زاده، دیگر معترض کشته شده را برای جلوگیری از ربایش به دست ماموران امنیتی، از سردخانه به مسجد آرامستان بوکان منتقل کرد. تصویر شهریار هنگامی که بر سر پیکر دوست کشته‌شده‌اش تا صبح نشست تا ماموران امنیتی او را ندزدند و مخفیانه دفن نکنند، منتشر شد.
خانواده کاروان قادرشکری یادش را گرامی داشتند
خانواده کاروان قادرشکری، معترض ۱۶ ساله جان‌باخته در خیزش انقلابی در سالگرد کشته شدن او در محل کشته شدنش جمع شده و یادش را گرامی داشتند.
کاروان قادرشکری در تاریخ ٢٩ آبان ۱۴۰۱ با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی در پیرانشهر کشته شد.
چهارمین سالگرد برهان منصورنیا، از جان‌باختگان آبان ۹۸
سوران منصورنیا، برادر برهان منصورنیا و از اعضای انجمن خانواده‌های دادخواهان آبان، ویدیویی از سوگواری مادرش «ثریا منوچهری» بر مزار برهان را در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد.
او در متنی که همراه با این ویدیو منتشر کرده نوشت: «چهار سال از آن سالِ بد گذشت. برهان ما اگرچه پاک و سربلند مرد اما مادرم ثریا منوچهری هنوز هم مثل لحظه‌های اول قتل، چشمانش چون ابر بهار می‌گریند. برای او زمان در همان ساعت پنج غروب دوشنبه ۲۷ آبان ۹۸ ایستاده است؛ نه که نخواهد، که یارای حرکت ندارد.»
این دادخواه آبان تاکید کرده که این سوگ و خونِ بر زمین مانده برهان برای همه، خاصه مادرش که «بر جگرش خنجر زده‌اند»، همیشه تازه است: «اندوه بزرگ ما اما آبستن امید بزرگی است. ما دادخواهیم و تا زمانی که عدالت را در پیشگاه مادران داغدار ننشانیم سر ایستادن نداریم. نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم.»
برهان منصورنیا متولد اول تیر ۱۳۷۰ در مریوان و از جان‌باختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ است. برهان در تاریخ ۲۶ آبان ۹۸ در کرمانشاه از پشت هدف گلوله نیروهای امنیتی قرار گرفت و روز بعد در بیمارستان جان خود را از دست داد.
یابود رضا معظمی گودرزی بر مزارش در بروجرد
ویدیوی رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد فیروزه معظمی، مادر رضا معظمی گودرزی، از جان‌باختگان آبان خونین ۹۸ در سالگرد پسرش بر مزار او رفته و برایش شیون می‌کند.
رضا معظمی گودرزی متولد اول دی ماه ۱۳۷۸ بود و شب ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در شهریار با شلیک گلوله نیروهای امنیتی جان باخت.
پیکر او در روستایی حوالی بروجرد به خاک سپرده شد.
بیانیه انجمن خانواده‌های دادخواه آبان در چهارمین سالگرد اعتراضات آبان۹۸
انجمن خانواده‌های دادخواه آبان در چهارمین سالگرد اعتراضات آبان ۹۸ با انتشار بیانیه‌ای بر ادامه مسیر دادخواهی تاکید کرد و نوشت: «آبان تا پایان این سیاهی ادامه دارد.»
این بیانیه ضمن یادآوری جنایات جمهوری اسلامی در آبان خونین ۹۸ تاکید کرد: «چهار سال پیش در چنین روزهایی جمهوری اسلامی بدون هیچ مرز و محدودیتی علیه مردم سرزمینی که بر آن حکومت می‌کرد اسلحه کشید و خیابان را با خون آبان شست تا برای همیشه، دیوار بلندی میان خود و مردم بکشد.»
بر اساس این بیانیه، اکنون با گذشت چهار سال از آبان ۹۸، این اعتراضات به عنوان نقطه‌عطفِ مبارزاتی، شجاعتی را تکثیر کرده است که دیگر از ذهن و ضمیر هیچ ایرانیِ آزادی‌خواهی زدودنی نیست.
خانواده‌های دادخواه امضاکننده بیانیه تاکید کردند بر اساس عهدی که «با یکدیگر و با خون عزیزان خود بسته‌اند»، مصمم‌اند رد «باریک‌ترین باریکه‌های خون و تک‌تک گلوله‌های آبان خونین» را دنبال کنند تا «عاملان و آمران این جنایت را در دادگاه‌های بین‌المللی» و به طور قطع در آینده‌ای نه چندان دور، «در دادگاه‌های ایرانِ آزاد» بر صندلی عدالت بنشانند.
با گذشت چهار سال از کشتار مردم معترض در جریان اعتراضات آبان خونین ۹۸ و یک سال از کشتار معترضان در آبان ۱۴۰۱، شهروندان در ایران همچنان یاد این سرکوب‌های خونین و کشته‌شدگان آن‌ها را زنده نگه داشته‌اند و گزارش‌ها و تصاویری از حضور بر مزار قربانیان جمهوری اسلامی منتشر می‌کنند.
بسیاری از مردم معترض جمله «آبان ادامه دارد» را به یکی از مشهورترین شعارهای اعتراضی برای دادخواهی تبدیل کرده‌‌اند.
تشکل رنگین‌کمانان ایرانی، شش‌رنگ (شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی) و سازمان کوییرهای ایرانی سیمرغ در بیانیه‌ای که دوشنبه ۲۹ آبان منتشر شد، گفتند: «اکنون که با جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، جامعه ایران با حرکت به سوی پذیرش حقوق همه گروه‌های به حاشیه رانده شده، گامی تاریخی را برداشته، جامعه کوییر و ترنس ایران بیش از پیش مصمم است که در کنار سایر هم‌وطنان خود، به شکستن ساختارهای تعصب‌آمیز ادامه دهد و سال به سال شاهد جامعه‌ای آگاه‌تر و پذیراتر باشد.»
این بیانیه افزود: «هم‌زمان با جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، ما جامعه ترنس ایران به عنوان یکی از دادخواهان ثابت‌قدم در صف مبارزه با جمهوری اسلامی، مشعلی را که کنشگران پیش‌کسوت دیگر قبل از ما شعله‌ور کردند، گرم و درخشان نگه خواهیم داشت و جهانی را انتظار می‌کشیم که در آن، تفاوت‌های انسان‌ها فرصتی برای شکوفایی بیشتر جوامع باشد، نه بهانه‌ای برای سرکوب و تبعیض.»
تشکل‌های کوییر ایرانی تاکید کردند رفع تبعیض و ستم از جامعه ترنس با تضمین حقوق همه جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو گره خورده و جزیی جدانشدنی از مطالبات و حقوق کل این جامعه است.
این بیانیه افزود: جامعه ترنس ایران در حالی در مقابله با تعصبات اجتماعی ایستادگی می‌کند، که جمهوری اسلامی با سرکوب بیان جنسیتی کوییر و ترنس از یک سو، و بهره‌برداری تبلیغاتی از حجم گسترده جراحی‌های اجباری بازتایید جنسیت از سوی دیگر، به سرکوب و نقض سیستماتیک حقوق بشر این شهروندان ادامه می‌دهد.
سازمان کوییر خاطرنشان کردند: «در حالی که زنان و مردان ترنس در ایران در فرایند گذار جنسیتی، حجمی هولناک از فشارهای اجتماعی و اقتصادی را از سر می‌گذرانند، حکومت استبداد دینی نیز افراد ترنس نان‌باینری و با جنسیت غیردوگانه و بسیاری از افراد ترنس و کوییر را که نیازی به جراحی بازتایید جنسیت ندارند،بین دو راهی جراحی اجباری یا تعلیق وضعیت مدارک هویتی قرار داده و همین امر بسیاری از افراد جامعه ترنس و کوییر را با انتخاب‌های نامتناسب و غیرقابل بازگشت مواجه کرده است.»
این بیانیه نمونههایی از خشونتهای اجتماعی علیه افراد ترنس را برشمرد، از جمله اینکه مهسا، زن ترنس، در دیماه ۱۳۹۷ در شادگان به دست مردان خانوادهاش به قتل رسید، سیاوش بیرانوند، مرد ترنس، در مرداد ۱۳۹۶ در خرمآباد با شلیک گلوله پدرش کشته شد و ریبوار ابراهیمی در بهمن ۱۴۰۰ در مریوان پس از مخالفت یک روحانی با بازتایید جنسیتش، به زندگی خود پایان داد.
سازمانهای کوییر خاطرنشان کردند: در حال حاضر، رها آجودانی، کنشگر ترنس با وثقیهای سنگین در آزادی موقت است، ترولان، زن ترنس هنرمند، به زندان محکوم شده و صدها و هزاران فرد ترنس دیگر یا در وطن خود نقطه امنی ندارند، یا سالهای طولانی، زندگی خود را در تعلیق پناهندگی و بلاتکلیفی سپری می‌کنند.
از آغاز شروع خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، جامعه کوییر ایرانی با حضور در مبارزات مردمی در داخل و خارج کشور بر مطالبات خود برای ایران پس از جمهوری اسلامی تاکید کرده است.
روز سهشنبه ۲۴ آبان اولین عکس بالا رفتن پرچم رنگین کمان در خیابانهای ایران منتشر شد. این تصویر که در آن یک معترض در آمل بدون حجاب اجباری پرچم رنگین کمان را بالا برد، با سلسلهای چشمگیر از انتشار تصاویر دیگر از نمایش پرچم، بوسه و شعارنویسی معترضان کوییر در جریان خیزش انقلابی در ایران همراه شد.
امسال همچنین با شروع ماه افتخار جامعه کوییر، اعضای جامعه رنگینکمانی ایران و افغانستان در نقاط مختلف جهان از جمله تورنتو، ونکوور، مونترال، اوتاوا، لسآنجلس، پاریس، برلین، آمستردام، هامبورگ، استکهلم و سایر شهرهای اروپا در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران با شعار «زن، زندگی، آزادی» در رژههای افتخار شرکت کرده‌‌اند.
روز چهارم تیرماه ۲۰۰ نفر از کنشگران، هنرمندان، درگ آرتیستها و متحدان جامعه کوییر ایرانی در همبستگی با خیزش انقلابی مردم ایران، یکی از پرتعدادترین رژههای افتخار جنبش کوییر ایران و افغانستان را در تورنتو کانادا برگزار کردند.
در حالی که بسیاری از افراد کوییر در ایران در خانواده‌های خود با خطر جنایتهای ناموسی، از جمله قتل مواجه هستند، این بخش از شهروندان طبق قوانین جمهوری اسلامی نیز در خطر اعدام و سایر روشهای قصاص قرار دارند.
مقامهای جمهوری اسلامی به صورت علنی شهروندان کوییر را با القابی توهینآمیز مورد خطاب قرار داده و در اظهارات مختلف آن‌ها را «منحرف» و «بیمار» میخوانند.