نماینده خاش درباره حمله راسک: انتقام سخت نظام در راه است

محققان شرکت امنیت سایبری «ای‌ست» (ESET) این فعالیت‌های مخرب سایبری را به گروه «اویل‌ریگ» منتسب کرده‌اند که با نام «ای‌پی‌تی۳۴» نیز شناخته می‌شود.

گزارش منتشر شده به بررسی سه بدافزار کشف شده از این گروه پرداخته است که به مهاجمان اجازه می‌دهد فایل‌های مخرب را به سیستم قربانی بفرستند، فرمان‌ها را از راه دور اجرا و داده‌های موجود در سیستم تحت نفوذ را به شبکه تحت مدیریت خود ارسال کنند.

کارشناسان سایبری از کشف نسخه به‌روز شده یکی دیگر از بدافزارهای تولید شده این گروه خبر داده‌اند که ویژگی‌هایی مشابه نمونه‌های تازه دارد.

کلیه قربانیان شناسایی شده پیش از این نیز به وسیله این گروه هدف حمله قرار گرفته بودند.

کارشناسان با تکیه بر این موضوع تاکید کرده‌اند این گروه هکری وابسته به جمهوری اسلامی تلاش دارد با استفاده از ابزارهای متنوع، نفوذش را در شبکه قربانی حفظ کند.

گزارش منتشر شده نشان می‌دهد هکرهای گروه اویل‌ریگ برای پنهان‌سازی ارتباطات خود سراغ استفاده از خدمات ابری شرکت‌های معتبر مانند مایکروسافت رفته‌اند. این کار، شناسایی فعالیت‌های مخرب و مشکوک در شبکه را دشوار می‌کند.

مبدا نفوذ هکرها به سیستم قربانیان اسرائیلی شناسایی نشده است اما محققان تاکید کرده‌اند توسعه مداوم بدافزارهای جدید، آزمایش سرویس‌های ابری مختلف، استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی متنوع و تلاش برای نفوذ مجدد به اهداف یکسان نشان می‌دهد باید مراقب این گروه سایبری حکومتی بود.

آبان گذشته گزارش مفصلی درباره حمله این گروه به نهادهای عالی‌رتبه دولتی، نظامی و مخابراتی در خاورمیانه منتشر شد.

در ماه‌های گذشته گزارش‌های متعدد دیگری از حمله گروه اویل‌ریگ به اهدافی در عربستان سعودی و امارات متحده عربی منتشر شده‌اند که همگی نشان‌دهنده گسترش حملات هکرهای وابسته به جمهوری اسلامی به کشورهای مختلف است.

کارشناسان سایبری، گروه هکری اویل‌ریگ را به نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی مرتبط می‌دانند.

برخی گزارش‌ها از وابسته بودن این گروه به وزارت اطلاعات حکایت دارند.

کامران رحیمیان روز پنج‌شنبه ۲۳ آذر با اعلام این خبر در اینستاگرام خود نوشت: «بر خلاف نیت قلبی خانواده ما، بر خلاف پذیرش اولیه دانشگاه، با اراده‌ای پنهان همراه با شنیدن این جملات که: این خانواده قابل اطمینان نیست و برای دانشگاه دردسر می‌شود، برگه محضری نیست، از زمان فوت چندین روز گذشته، دانشگاه جنازه احتیاج ندارد، جنازه عفونی است، آفاق‌مان بدون همراهی ما در خاوران در نزدیکی پدرمان آرمید.»

کامران رحیمیان که از سال ۱۳۹۰ همراه با همسرش فاران حسامی و برادرش کیوان رحیمیان به دلیل تدریس در دانشگاه مجازی بهائیان چندین سال‌ زندانی شدند، در ادامه از خاوران به عنوان نماد ایستادگی بر باورها یاد کرد و نوشت: «به خاطر بسپار ...»

آفاق خسروی‌زند (رحیمیان) که از تاریخ ۲۲ آبان به دلیل عفونت شدید ریه در بخش آی‌سی‌یو بستری شده بود، روز سه‌شنبه ۳۰ آبان از دنیا رفت.

پس از درگذشت این شهروند بهائی و صادر نشدن اجازه دفن او در «گلستان جاوید تهران»، آرامگاه متعلق به بهائیان، از خانواده رحیمیان خواسته شد پیکر مادرشان را در گورستان خاوران دفن کنند.

فرزندان خسروی‌زند از این کار سر باز زدند و در اطلاعیه‌ای اعلام کردند پیکر مادرشان را برای «حفظ استقلال جامعه بهائی»، «احترام به حریم آرامگاه خاوران» و «میل مادرشان به یادگیری»، به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران اهدا کردند.

محروم شدن پیروان آیین بهائی در ایران از حق کفن و دفن با رعایت مراسم خود و در آرامگاه خودشان، یکی از نمونه‌های سرکوب و آزار جامعه بهائیان به دست جمهوری اسلامی است.

آن‌ها همواره از دفن اجباری درگذشتگان خود در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران خودداری کرده‌اند.

فعالان جامعه بهائی و سازمان‌های حقوق بشری در یک سال گذشته گزارش‌های متعددی داده‌اند که بر اساس آن‌ها مقام‌های جمهوری اسلامی مانع دفن پیکر بهائیان در «گلستان جاوید تهران»، آرامگاه متعلق به بهائیان شده‌اند و برخی از درگذشتگان بهائی را بدون اطلاع خانواده‌هایشان در آرامگاه خاوران دفن کرده‌اند.

آرامگاه خاوران محل دفن پیکر اعدام‌شدگان دهه ۶۰ و به ویژه قربانیان اعدام‌های گسترده سیاسی در سال ۶۷ است.

فعالان بهائی معتقدند دفن پیکر بهائیان در آرامگاه خاوران از سوی حکومت نه‌ تنها با هدف آزار بهائیان بلکه به منظور مخدوش کردن آثار دفن جمعی اعدام‌شدگان در این آرامگاه صورت می‌گیرد.

رحیم رحیمیان، همسر آفاق خسروی‌زند در فروردین ۱۳۶۳ به دلیل بهائی بودن تیرباران شد. ماموران هرگز پیکرش را به خانواده تحویل ندادند و احتمال می‌رود در آرامگاه خاوران به خاک سپرده شده باشد.

جامعه جهانی بهائی روز ١٣ آذر در بیانیه‌ای به شرح «روش‌های جدید و بسیار خشن‌تر» پرداخت که «جمهوری اسلامی برای سرکوب بهائیان» از آن‌ها استفاده می‌کند.

در بخشی از این بیانیه، جامعه بهائی، اهدای پیکر آفاق خسروی‌زند برای تحقیقات پزشکی را آخرین اقدام از طرف زنی دانست که شوهرش در دهه ۱۳۶۰ به دلیل بهائی بودن اعدام شد و دو پسرش مدت‌های طولانی را به دلیل باورهایشان در زندان گذرانده‌اند.

روز سه‌شنبه هفتم آذر ماه، ۱۴ زن زندانی سیاسی در نامه‌ای از زندان اوین ضمن ابراز همدردی با خانواده آفاق خسروی‌زند، رنج و استقامت این شهروند بهائی را در ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی روایت کردند.

این ۱۴ زن زندانی سیاسی در نامه‌شان که نسخه‌ای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسید، ضمن تسلیت‌گویی به خانواده و نزدیکان آفاق خسروی‌زند، خطاب به آن‌ها نوشتند: «امیدواریم رهایی او از رنج و محنت این زندگی و حیاتِ سراسر استقامت و پربارَش سبب تسلای خاطر شما باشد.»

منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند اما قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی‌گری را به رسمیت می‌شناسد.

بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ و استقرار جمهوری‌ اسلامی به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار دارند.

موذن‌زاده پیش‌بینی کرد تعداد سالمندان ایران در سال ۱۴۱۰ به ۱۵ درصد و در سال ۱۴۲۰ به ۲۰ درصد از کل جمعیت برسد.

اواخر اردیبهشت امسال علی‌اکبر محزون، مدیرکل دفتر جمعیت و سرشماری مرکز آمار ایران گفته بود ۴۴ درصد از ایرانیان را افراد میانسال و هفت درصد را سالمندان بالای ۶۵ سال تشکیل می‌دهند.

در آماری نسبتا متفاوت، احمد دلبری، رییس انجمن علمی طب سالمندی ایران جمعیت سالمند را ۱۰ میلیون نفر اعلام کرده بود.

او نهم مهر امسال در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا سرعت افزایش جمعیت سالمندان ایران را منحصر به‌ فرد و نگران‌کننده خوانده و گفته بود زمان سالمند شدن جوامع توسعه‌یافته، دو برابر کندتر از ایران است.

مسوولان و مقامات جمهوری اسلامی طی سال‌های اخیر بارها درباره پیری جمعیت ایران و کاهش نرخ زاد و ولد هشدار داده و گفته‌اند با روند فعلی رشد جمعیت، دو دهه دیگر به ازای هر پنج سالمند، یک کودک وجود خواهد داشت.

روز پنج‌شنبه رییس انجمن فیزیوتراپی ایران گفت نرخ رشد کلی جمعیت ایران سالانه ۱/۶ درصد و در مقابل، نرخ رشد جمعیت سالمند آن حدود ۲/۵ درصد است.

موذن‌زاده به مشکلات جمعیت بزرگ سالمندان ایران در آینده‌ای نزدیک اشاره کرد و در این زمینه از «تغییرات فیزیولوژیک و استهلاک فیزیکی، روحی و روانی، کاهش قدرت عضلات، محدودیت‌های حرکتی و بیماری‌های ناتوان‌کننده» نام برد.

به گفته او، «افزایش طول عمر» کافی نیست و برای جمعیت سالمند «کیفیت زندگی و اثربخشی» در عرصه‌های مختلف فردی، خانوادگی، شغلی و اجتماعی اهمیت بیشتری دارد.

رییس انجمن فیزیوتراپی ایران به شایع بودن شکستگی لگن بین سالمندان اشاره کرد و گفت ۲۰ درصد آنان طی یک سال بعد از چنین اتفاقی به دلایل مختلف فوت می‌کنند و ۸۰ درصد باقی مانده هم دیگر به سطح فعالیت عملکردی قبلی برنمی‌گردند.

در ایران به شکلی فراگیر و سیستماتیک معابر، اماکن و وسایل حمل و نقل عمومی نه برای افراد دارای معلولیت و نه سالمندان مناسب‌سازی نشده‌اند.

افرادی که در ایران به دلیل سالمندی یا بیماری، حوادث و موارد دیگر دچار ناتوانی جسمی و حرکتی می‌شوند، معمولا محکوم به خانه‌نشینی و محرومیت از حضور در جامعه هستند.

رییس انجمن علمی طب سالمندی دو ماه پیش هشدار داده بود ایران با «اَبَر بحران سالمندی» روبه‌روست و مشکلات سالمندان نه فقط در بهداشت و درمان، که به حوزه بازنشستگی و چالش‌های فراتر از آن هم می‌رسد.