محمد بنا، سرمربى پیشین تيم ملى كشتى فرنگى در انتقادی تند به جشن سده المپیک نوشت: «بنده دعوت نبودم، اگر دعوت می‌شدم هم قدم در چنین مجلسی که میزبانش وزیر ورزش، کسی که توانمندی‌هایش سرگرم کردن چند دانش آموز در حیاط دبستان است و در قواره بحث در مورد المپیک نیست، نمی‌گذاشتم.»
او نوشته است: «من به عنوان یک آدم عادی هم هیچ تمایلی به دیدن ایشان ندارم ولو در کوچه و خیابان!»
در این مراسم از برخی قهرمانان المپیکی ایران در ۱۰۰ سال گذشته تجلیل شد، از جمله محمد نصیری، اسطوره وزنه‌برداری ایران که چند روز پیش از این مراسم، آرزوی مرگ کرده بود.
محمد بنا دراین‌باره نوشته: «من در این دوره یکبار به این دست مراسم رفتم آن‌هم به اجبار! دولتی که محمد نصیری اسطوره صد سال اخیر وزنه برداری جهان را تنها رها کرده و هر از گاهی چند در مراسم تشریفاتی و سمبلیک از اعتبار ایشان برای وجاهت خودش خرج می‌کند به چه دردی می‌خورد؟»
در مراسم سده المپیک، تنها صدای بجا‌مانده از جهان‌پهلوان تختی هم پخش شد. بنا با کنایه نوشته است: «هنر دولتمردان ما این است که بعد مرگ طرف هر هفته برایش مراسم می‌گیرند، کتابش را چاپ می‌کنند از صدایش رونمایی می‌کنند و ...»
او همچنین به افت قابل توجه تعداد ورزشکاران المپیکی و مدال‌آور نوشته است: وقتی ورزش به نا اهلش سپرده می‌شود، نتیجه این است که سال به سال تعداد سهمیه های المپیک کم و کمتر می‌شود و امید کاروان هم معطوف می‌شود به یکی دو تا رشته خاص! ولله که ما غیر از شوآف، تزویر و ریا چیزی ندیدیم از شما!»
