نمایش حدیثی از پیامبر اسلام به مناسبت ماه رمضان در تابلوی اعلانات ایستگاه قطار «کینگز کراس» لندن با انتقاد برخی رسانه‌ها و کاربران فضای مجازی در بریتانیا مواجه شده است.
این جمله روز سه‌شنبه هم‌زمان با «ماه رمضان» به نمایش در آمد که در آن اشاره می‌شود «همه فرزندان آدم گناهکارند، اما بهترین گناهکاران کسانی‌اند که اغلب توبه می‌کنند».
سخنگوی شبکه ریلی با دفاع از این اقدام توضیح داد که «ایستگاه کینگز کراس از نیروی کار متنوع و چندفرهنگی تشکیل شده است و در مواقعی که اهمیت مذهبی دارد، پیام‌هایی از این قبیل برای تجلیل از تنوع و فراگیری ایستگاه نمایش داده می‌شود.»
کینگز کراس، از ایستگاه‌های ریلی پرتردد لندن است.
روزهای آخر اسفند سال گذشته، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد جلساتی در ژنو برگزار کرد که گامی مهم در راستای تقویت چشم‌انداز مواجهه مقامات جمهوری اسلامی با اتهامات جنایی بود. آیا رویدادهای اخیر، جایگاه حکومت ایران را در این شورا تغییر می‌دهد؟
دو گزارش ارائه شده به شورا، نقطه عطفی برای ایران و انگیزه‌ای است برای پایان دادن به معافیت از مجازات و تاکید بر پاسخ‌گویی قانونی مقام‌های جمهوری اسلامی ایران که در نقض حقوق بشر دست داشته و دارند.
ششمین و آخرین گزارش جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران همراه با گزارش دقیق ۴۰۰ صفحه‌ای هیات حقیقت‌یاب درباره ایران، مسیر را برای تشکیل دادگاه‌های بین‌المللی و استفاده هر چه بیشتر از صلاحیت بین‌المللی باز کرده است.
تکیه‌گاه اصلی در این محاکمه‌ها، جمع‌آوری شواهدی است که می‌توانند در دادگاه مطرح شوند.
این مسیر، راهی دراز و پرپیچ و خم است چرا که در سازمان ملل هیچ روندی سریع پیش نمی‌رود.
با وجود این، نقشه مسیر از سوی گزارشگر ویژه و هیات حقیقت‌یاب مشخص شده است.
موضع شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در نشست اخیر، به فعالان حقوق بشر ایرانی که در ژنو گرد هم آمده بودند امید فراوانی داد و باعث ایجاد وحدت در میان بسیاری از آنها شد.
در نهایت تمام تلاش و امید این افراد این است که در صورت تغییر حکومت در ایران، مقام‌های جمهوری اسلامی در هر کجا که باشند نتوانند از اجرای عدالت و قانون فرار کنند.
در صورت فروپاشی رژیم، با وجود مدارک دقیقی که ارگان‌هایی مانند هیات حقیقت‌یاب جمع‌آوری می‌کنند فرار به غرب برای مسئولانی که به دنبال ویزا برای کانادا و سایر کشورها بوده‌اند، گزینه مناسبی نخواهد بود.
همان‌طور که یکی از فعالان گفت: «تهدید به پیگرد قانونی برای شکنجه‌گران و عوامل آنها نگران‌کننده‌تر از اعمال تحریم‌هاست.»
در حال حاضر جمهوری اسلامی در شورای حقوق بشر در موضع ضعف قرار گرفته است.
جمهوری اسلامی ایران از زمان آغاز به کار ماموریت گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در سال ۲۰۱۱ همواره از به رسمیت شناختن آن امتناع کرده است.
آنها ماموریت هیات حقیقت‌یاب پس از شروع اعتراضات به دنبال مرگ مهسا ژینا امینی را نیز نادیده گرفتند اما اکنون همه چیز برای ایران در سازمان ملل تغییر داده است: اقدامات جمهوری اسلامی که یک بن‌بست سیاسی به وجود آورده است، اکنون برایش نه راه پیش باقی گذاشته نه راه پس.
این امر منعکس‌کننده تضادهای تاریخی بین جمهوری اسلامی ایران و غرب است.
در زیر سقف گسترده، تزیین شده و رنگی سالن موسوم به حقوق بشر و اتحاد تمدن‌ها، جایی که شورای حقوق بشر در آن تشکیل جلسه می‌دهد، دیپلمات‌های جمهوری اسلامی در سکوت به فهرستی از ظلم، شکنجه و کشتار جمهوری اسلامی گوش می‌دهند.
پاسخ استاندارد دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران در این جلسات، نادیده گرفتن نکات مطرح شده و حمله به یکپارچگی گزارش‌ها و شخص گزارشگر است. پاسخ جمهوری اسلامی این بوده است که به‌طور کلی از موضوع منحرف شود یا اظهاراتی ارائه کند که در این شرایط فقط می‌توان آنها را عجیب تلقی کرد.
بنابراین، از نظر سمیه کریم‌دوست، معاون نمایندگی جمهوری اسلامی، جاوید رحمان صرفا یک «کاتب» انگلیسی برای حملات غرب به ایران است.
او گفت که گزارش رحمان «منعکس کننده پیشرفت مداوم ایران و ارتقا و حمایت از حقوق بشر» نیست.
به همین ترتیب، کاظم غریب‌آبادی، رییس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه جمهوری اسلامی، پاسخ خود را به گزارش هیات حقیقت‌یاب، با نام بردن از آلمان آغاز کرد.
او مدعی شد که آلمان با ظاهر بشردوستانه برای پوشش یک مکانیسم سیاسی، در خط مقدم کارزار علیه ایران قرار دارد.
در حالی که ایران امضاکننده معاهده‌های بین‌المللی مختلفی است که زیربنای حقوق بین‌الملل بشردوستانه هستند اما به وضوح از تعریف حقوق بشری که در دموکراسی‌های غربی وجود دارد، پیروی نمی‌کند.
خارج از سالن «حقوق بشر و اتحاد تمدن‌ها»، جایی که خبرنگاران و رسانه‌های مختلف گزارش‌های زنده خود را تهیه می‌کنند، هیات نمایندگی جمهوری اسلامی یک بنر بزرگ با تصویر پرچم در اهتزاز جمهوری اسلامی ایران بر فراز ساختمان ملل‌متحد کنار شعار «ایران، ۱۰۰ سال چندجانبه‌گرایی» نصب کرده بود.
سال گذشته نیز این هیات در این مکان یک نمایش از مدل‌های بدون سر، برای جلوگیری از نشان دادن حجاب اجباری، به منظور به نشان دادن پوشش ملی ایرانی‌ها برگزار کرد.
جاوید رحمان با نگاهی به شش سال گذشته خود به عنوان گزارشگر سازمان ملل به ایران‌اینترنشنال گفت: «در سال‌های تصدی‌ام دوران بی‌سابقه‌ای را پشت سر گذاشتم. امیدوارم شما و بینندگانتان موافق باشید که ایران و مردم آن، دیگر احساس شش سال پیش را ندارند. ایران در حال دگرگونی است. جامعه در حال تغییر است.»
رحمان افزود: «برگشتی وجود ندارد. بعد از جنبش مهسا ژینا امینی، جامعه بین‌المللی منسجم‌تر شد و این ماموریت، همه عاملان جنایات را هدف قرار داد. بنابراین ما تلاش زیادی کردیم. می‌توانم بگویم یکی از دستاوردهای من تلاش برای ایجاد یک مکانیسم بین‌المللی بود.»
آنچه پس از این نشست اتفاق خواهد افتاد بستگی به رای‌گیری در مورد تمدید ماموریت گزارشگر ویژه و هیات حقیقت‌یاب دارد که در روزهای چهارم و پنجم آوریل، در پایان پنجاهمین جلسه کمیسیون حقوق بشر برگزار خواهد شد.
جمهوری اسلامی حتما از رفتن رحمان خوشحال خواهد شد اما بعید به نظر می‌رسد سازمان ملل به ماموریت گزارشگر ویژه حقوق بشر خود در امور ایران پایان دهد.
رحمان در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال در این مورد گفت که هر کسی می‌تواند برای این شغل درخواست دهد اما اعلام نکرد که آیا نامزدهای احتمالی را می‌شناسد یا خیر.
اگر ماموریت گزارشگر ويژه تمدید شود، یک نامزد جدید در ماه ژوییه از سوی سازمان ملل انتخاب و مورد رای‌گیری قرار خواهد گرفت.
رحمان گفت واقعا امیدوار است که این ماموریت تمدید شود.
او گفت: «شما شدت بحران حقوق بشر در ایران را می‌بینید که نیازمند یک مکانیسم خبررسانی کارآمد برای برجسته کردن این اتفاقات برای مردم ایران است. من دوست دارم جانشینم بتواند به ایران دسترسی داشته باشد. درخواستی که مقامات جمهوری اسلامی در مورد من از قبولش سر باز زدند.»
جمهوری اسلامی با تمام توان خود برای تمدید نشدن ماموریت گزارشگر ویژه مبارزه خواهد کرد و احتمالا از حمایت فدراسیون روسیه، ونزوئلا، کوبا و زیمبابوه برخوردار خواهد بود.
سارا حسین، رییس هیات حقیقت‌یاب با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی دوستان زیادی دارد، به ایران‌اینترنشنال گفت: «تضمینی برای تمدید ماموریت هیات حقیقت‌یاب وجود ندارد اما حامیان این ماموریت امیدوارند که آرای کافی برای تمدید آن را به دست بیاورند. تمدید این ماموریت به هیات فرصت می‌دهد تا گردآوری شواهد دقیقی را که مبنای پیگرد قانونی و اقدامات لازم به منظور جبران خسارت و غرامت قربانیان ظلم دولت جمهوری اسلامی فراهم می‌کند، به پایان برساند.»
وقتی از خانم حسین پرسیده شد آیا تمایل دارد به عنوان رییس هیات حقیقت‌یاب به ماموریت خود ادامه دهد یا خیر، او گفت که مطمئنا این گزینه را در نظر خواهد گرفت زیرا تا به حال برای پیشبرد این ماموریت تلاش زیادی کرده است.
آینده جمهوری اسلامی ایران قابل پیش‌بینی نیست اما دیدگاه به نسبت مشترکی در سازمان ملل متحد وجود دارد مبنی بر اینکه وضعیت کنونی با این حجم از مخالفت‌های داخلی، نمی‌تواند ادامه یابد.
تا زمانی که این وضعیت تغییر نکند، نقش شورای حقوق بشر و دستورالعمل‌های آن برای تحقیق در مورد حقوق بشر در ایران به شدت بر سیاست‌های دولت‌های حاضر در سازمان ملل و بسیاری از گروه‌های داخل کشور تاثیرگذار خواهد بود.
پاسخ جمهوری اسلامی در این جلسه به وضوح نشان‌دهنده تهدیدی است که برای فروپاشی حکومت وجود دارد.
«تا ماه اوت»، رمانی که گابریل گارسیا مارکز خالق اثر ستایش‌‌شده «صد سال تنهایی» نوشته اما از انتشار آن صرف نظر کرده بود، این روزها برای اولین بار منتشر شده است.
کافکا پیش از مرگ از دوسش خواسته بود که دست‌نوشته‌های برخی از آثار منتشر نشده‌اش- از جمله قصر ، آمریکا و همین طور شاهکارش محاکمه- را از بین ببرد، اما دوستش آنها را به چاپ سپرد؛ یعنی به کافکا خیانت کرد اما به ادبیات خدمت.
حالا انتشار تنها رمان منتشر نشده مارکز بحث‌های زیادی را برانگیخته است؛ عده‌ای شجاعت پسرانش در انتشار این اثر را ستوده‌اند و برخی به آنها انتقاد دارند که مارکز اگر صلاح می‌دانست، در سال‌های آخر عمرش، خود می‌توانست آن را منتشر کند.
پسران او، رودریگو و گونزالو، در مقدمه کتاب که انتشارات پنگوئن به انگلیسی هم منتشر کرده، توضیح می‌دهند که مارکز در سال‌های آخر از مشکل حافظه رنج می‌برده و در نتیجه قضاوت درستی درباره این اثر نداشته است. آنها می‌گویند که پدرشان به آنها گفته بود: «برای من حافظه ماده خام اولیه است و ابزار کار. بدون آن هیچ چیز وجود نخواهد داشت.» آنها اضافه می‌کنند: «فرآیند خلق این اثر مسابقه‌ای بین کمال‌گرایی هنری او و از بین رفتن قابلیت‌های ذهنی‌اش بود.» قضاوت نهایی خود مارکز این بود: «این کتاب جواب نمی‌دهد، باید از بین برود.»
پسران او معتقدند «تا ماه اوت»، شاهکار پدرشان نیست (که اعتقاد درستی است)، اما می‌شود از «قدرت خلق، زبان شاعرانه و داستان‌سرایی جذاب و درک او از انسان» لذت برد، بنابراین لذت مخاطب را بر خواست نویسنده ارجحیت داده‌اند و باور دارند که «احتمالا گابو آنها را خواهد بخشید.»
اما کریستو بالپرا، ویراستاری که با مارکز کار کرده، اطلاعات جالبی را در انتهای کتاب افزوده است: مارکز اولین فصل این اثر را در ماه مارس ۱۹۹۹ در مادرید در جلسه‌ای در کنار دیگر برنده نوبل ادبیات، خوزه ساراماگو، خوانده بود. او در سال ۲۰۰۲ پنج نسخه متفاوت از کتاب را تمام کرده بود، اما مرگ هم‌زمان مادرش مانع نگاه نهایی و فرستادنش برای انتشار شده بود؛ آن هم اثری که اتفاقاً با مادر و مرگ رابطه تنگاتنگی دارد.
پس از آن مارکز برای یک سال روی «خاطرات روسپیان غمگین من» کار کرد، آخرین اثر داستانی‌اش که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد. اما ماه مه ۲۰۰۳، فصل سوم «تا ماه اوت» در نشریات منتشر شد و نشان می‌داد که مارکز به کلی از انتشار آن صرف نظر نکرده است.
اما «تا ماه اوت» که در لحن شباهت‌هایی هم به «خاطرات روسپیان غمگین من» دارد، داستان سرراست مختصری است که احوال یک زن ساده را می‌کاود؛ زنی ۴۶ ساله به نام آنا ماگدانلا باخ که ۲۷ سال است ازدواج کرده و رابطه ظاهرا خوبی هم با شوهرش دارد: تنها مردی که در تمام زندگی‌اش با او رابطه جنسی داشته.
او هر سال در روز شانزدهم ماه اوت به جزیره‌ای می‌رود که مادرش در آنجا به خواست خودش دفن شده. یک بار در آنجا با مردی آشنا می‌شود و شبی را با او می‌گذراند. او حالا هر سال در همان زمان و در همان جزیره، به دنبال مردی می‌گردد تا یک شب هوس‌آلود را با هم سر کنند.
مارکز سعی دارد به درونیات یک زن نفوذ کند و بخشی از حساسیت‌ها و نیازهای پیچیده زن را بشکافد (چیزی که اساسا در آثار پیشینش جایی نداشت). او مشخصا تأکید دارد که این زن زندگی جنسی و عشقی روبه راهی با شوهرش دارد، هر چند این رابطه خوب پس از تجربیات جنسی زن با مردان دیگر دستخوش تغییر می‌شود، اما در نهایت نویسنده در جملات انتهایی کتاب - با عملی نمادین درباره مادری که استخوان‌هایش از آن جزیره بازمی‌گردد- سعی دارد رابطه این زن و شوهر را ترمیم کند.
در راه روایت احساسات و درونیات یک زن، رمان گاه موفق است و گاه بی‌جهت از زاویه روایت زن فاصله می‌گیرد. مثلاً توصیف شوهر او به درازا می‌کشد، تا آنجا که گویی در آن بخش‌ها شوهر به شخصیت اصلی رمان بدل می‌شود، بی آن که ما نیازی به دانستن این جزئیات درباره او داشته باشیم.
مارکز این بار هم به روایتی اروتیک نزدیک می‌شود و گاه حس و حال رابطه جنسی را تشریح می‌کند، در عین حال که از روایت یک اتفاق جزیی به مسأله تن‌فروشی هم اشاره دارد، مسأله‌ای که در رمان آخر او (خاطرات روسپیان غمگین من) محور داستان بود. این‌جا زن پس از اولین رابطه اتفاقی‌اش با یک مرد، با یک نکته برخورنده و عجیب روبه‌رو می‌شود: صبح روز بعد، مرد پیش از رفتن، یک اسکناس ۲۰ دلاری را لای کتاب زن گذاشته است. این اسکناس به عنصری بدل می‌شود که بخشی از داستان را از منظر روان‌شناسانه زن (احساس فاحشگی) پیش می‌برد و سرانجام او- یک سال بعد در همان جزیره- در عملی نمادین این مشکل را با خودش حل می‌کند: اسکناس را از جیبش درمی‌آورد و به آرایشگری می‌دهد که او را برای شب قرار عاشقانه اتفاقی‌اش مهیا می‌کند، با جمله‌ایطعنه‌آمیز:«این اسکناس از گوشت و خونه.»
مسأله این اسکناس- که روح و روان زن را می‌آزاردـ در دیالوگ‌های کلیدی او با همسرش هم مطرح می‌شود، جایی که مرد برای اولین بار به رابطه با زنی دیگر اعتراف می‌کند و زن با طعنه می‌گوید: «اگر قرار بود یک اسکناس لای کتابش می‌گذاشتی، اسکناس چقدری می‌گذاشتی؟»
در «تا ماه اوت» از رئالیسم جادویی، جریان سیال ذهن و پیچیدگی‌های روایت که مارکز شهرتش را مدیون آنهاست، خبری نیست، اما به عنوان اثری از او که کامل و جامع نیست، اما کماکان بخش‌های جذابی دارد، می‌تواند خواننده‌اش را تا حدی راضی نگه دارد.
نهاد نظارت بر رقابت و بازار در فرانسه، اعلام کرد که گوگل آلفابت را ۲۵۰ میلیون یورو جریمه کرده است. دلیل این جریمه، نقض قوانین مالکیت معنوی اتحادیه اروپا در مورد خدمات هوش مصنوعی در رابطه با حقوق ناشران رسانه‌هاست.
رویترز در گزارشی به نقل از این نهاد نظارتی نوشت چت ربات هوش مصنوعی گوگل که قبلا با نام بارد (Bard) شناخته می‌شد و اکنون جمینی (Gemini) نامیده می‌شود، با استفاده از محتوای ناشران و خبرگزاری‌ها و بدون اجازه آنها، آموزش دیده است.
گوگل به‌عنوان بخشی از فرآیند توافق‌نامه، متعهد شده بود که این یافته‌ها را مورد مناقشه قرار ندهد.
بر اساس این گزارش، شرکت گوگل مجموعه‌ای از اقدامات اصلاحی را برای جبران برخی از کاستی‌ها پیشنهاد کرده است.
گوگل گفت که این توافق‌نامه را پذیرفته است و افزود: «زمان آن فرا رسیده که این موضوع را پشت سر بگذاریم.»
این شرکت اعلام کرد: «ما می‌خواهیم روی هدف بزرگ‌تر خود، رویکردهای پایدار برای دسترسی افراد به محتوای با کیفیت و مشارکت سازنده با ناشران فرانسوی تمرکز کنیم.»
گوگل تاکید کرد که این جریمه را نامتناسب می‌داند و افزود که این نهاد نظارتی به اندازه کافی تلاش‌های این شرکت را در نظر نگرفته است: «در حالی که تعیین یک هدف مشخص در شرایط کنونی بسیار دشوار است.»
رویترز نوشت این جریمه بر اساس قانون کپی‌رایت در فرانسه و با شکایت برخی از بزرگ‌ترین سازمان‌های رسانه‌ای این کشور از جمله خبرگزاری فرانسه (AFP) از گوگل در مورد استفاده بدون اجازه از محتوای آنلاین صادر شده است.
به نظر می‌رسید این اختلاف در سال ۲۰۲۲ پس از کنار گذاشته شدن درخواست تجدید‌‌‌نظر غول فن‌آوری ایالات‌متحده علیه جریمه اولیه ۵۰۰ میلیون یورویی، حل و فصل شده باشد اما در بیانیه روز چهارشنبه نهاد نظارت بر رقابت و بازار در فرانسه آمده است که گوگل چهار مورد از هفت تعهد توافق شده در توافق‌نامه، از جمله انجام مذاکرات با حسن‌نیت و ارائه اطلاعات شفاف به ناشران را نقض کرده است.
این سازمان به طور خاص به چت‌بات هوش مصنوعی گوگل«بارد» اشاره کرد که در سال ۲۰۲۳ راه‌اندازی شد و گفت که این چت‌بات بر اساس داده‌های رسانه‌ها و آژانس‌های خبری نامعلوم و بدون اطلاع این آژانس‌ها یا نهاد نظارتی آموزش دیده است. به این ترتیب با این کار، گوگل فرصت ناشران و آژانس‌های مطبوعاتی را برای مذاکره در مورد قیمت‌های منصفانه از آنها گرفته است.
این جریمه در حالی صورت می‌گیرد که بسیاری از ناشران، نویسندگان و اتاق‌های خبری به دنبال محدود کردن، حذف یا متوقف کردن جمع‌آوری بدون رضایت و خودکار داده‌های محتوای آنلاین خود از سوی سرویس‌های هوش مصنوعی هستند.
نیویورک تایمز در سال ۲۰۲۳ از رقیب گوگل، مایکروسافت و اوپن ای‌آی، خالق پلتفرم محبوب هوش مصنوعی چت‌جی‌پی‌تی (Chat GPT) شکایت و آنها را متهم به استفاده بدون اجازه از میلیون‌ها مقاله این رسانه خبری برای آموزش به چت‌بات‌هایشان کرد.
گوگل اعلام کرد: «ما و دیگر شرکت‌ها در مورد اینکه به چه کسی و برای چه چیزی این هزینه‌ها را پرداخت می‌کنیم به شفاف‌سازی بیشتری نیاز داریم.»
وزارت امور خارجه مصر اعلام کرد وزیران امور خارجه پنج کشور مصر، قطر، عربستان سعودی، اردن و امارات متحده عربی پیش از دیدارشان با آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، در نشستی در قاهره درباره جنگ غزه شرکت و تبادل نظر کردند.
بر اساس اعلام وزارت امور خارجه مصر، شرکت‌کنندگان در این نشست که روز پنج‌شنبه دوم فروردین برگزار شد، در یک بیانیه مشترک خواستار «آتش‌بس کامل و فوری» و «باز کردن تمام گذرگاه‌های بین اسرائیل و نوار غزه» شدند.
احمد ابوزید، سخنگوی وزارت امور خارجه مصر گفت که علاوه بر وزیران امور خارجه این پنج کشور، حسین الشیخ، از مقامات ارشد تشکیلات خودگردان فلسطین در کرانه باختری و نزدیک به محمود عباس، رییس این تشکیلات نیز در این نشست شرکت داشته است.
او افزود این مقامات «درباره تلاش‌های لازم برای توقف جنگ اسرائیل، دست‌یابی به آتش‌بس در غزه و اطمینان از ارسال همه کمک‌های بشردوستانه به سرزمین فلسطین» بحث کردند.
پس از گذشت پنج ماه از آغاز جنگ در غزه، سازمان ملل متحد از قحطی قریب‌الوقوع در این منطقه خبر داده است.
وزیران امور خارجه پنج کشور عربی قرار است که با بلینکن دیدار کنند.
وزیر امور خارجه آمریکا پیش‌تر با عبدالفتاح السیسی، رییس‌جمهوری و سامح شکری، همتای مصری خود دیدار و درباره تلاش‌ها برای محافظت از غیرنظامیان فلسطینی و راه‌های دست‌یابی به آتش بس فوری از جمله آزادی گروگان‌های در دست حماس گفت‌وگو کرده است.
بلینکن روز چهارشنبه به رسانه‌های عربستان سعودی گفت که ایالات متحده پیش‌نویس قطعنامه‌ای را به اعضای شورای امنیت سازمان ملل ارائه کرده و در آن خواستار آتش‌بس فوری مرتبط با آزادی گروگان‌ها در غزه شده است.
فرانسه نیز روز پنج‌شنبه اعلام کرد اکنون روی پیش‌نویس قطعنامه‌ای در سازمان ملل کار می‌کند که خواستار آتش‌بس فوری در نوار غزه است.
کریستف لوموئن، معاون سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه با یادآوری وضعیت فاجعه‌بار انسانی در غزه گفت: «ما فکر می‌کنیم زمان آن فرا رسیده که ابتکارات جدیدی را در شورای امنیت سازمان ملل در مورد درگیری‌های جاری انجام دهیم.»
استفان سژورنه، وزیر امور خارجه فرانسه، روز چهارشنبه با همتایان الجزایری، مصری، اردنی و فلسطینی خود دیدار کرد.
معاون سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه گفت: «فرانسه در این زمینه مسوولیت‌های خود را بر عهده می‌گیرد و در حال حاضر روی پیش‌نویس قطعنامه‌ای کار می‌کند که به ویژه خواستار آتش‌بس فوری در غزه است.»
او مشخص نکرد که این پیش‌نویس چه زمانی می‌تواند ارائه شود اما افزود برخلاف پیش‌نویس قطعنامه‌هایی که قبلا از سوی فرانسه ارائه شده بود، «می‌تواند موافقت شورای امنیت را جلب کند».
از مدت‌ها پیش خطر افزایش تنش‌های جنگ غزه و سرایت آن به دیگر مناطق نگرانی‌هایی را برانگیخته است.
یکی از این خطرات، حملات حوثی‌ها به کشتی‌رانی تجاری در منطقه دریای سرخ است.
نشریه بلومبرگ خبر داد حوثی‌های مورد حمایت جمهوری اسلامی به چین و روسیه گفته‌اند به کشتی‌های آنها در دریای سرخ و خلیج عدن حمله نخواهند کرد.
وزیر امور خارجه آمریکا، روز چهارشنبه اول فروردین گفت: «ما می‌خواهیم که ایران از نفوذ خود بر حوثی‌ها استفاده کند، زیرا تامین‌کننده اصلی سلاح، اطلاعات و فن‌آوری برای حوثی‌ها است. ما دوست داریم ببینیم که آنها به حوثی‌ها بگویند از حملاتشان دست بکشند.»
فایننشال‌تایمز روز چهارشنبه ۲۳ اسفند به نقل از مقام‌های آمریکایی و ایرانی گزارش داد دو کشور مذاکرات محرمانه‌ای در عمان داشته‌اند که طی آن، واشینگتن سعی کرده تا تهران را متقاعد کند از نفوذ خود بر حوثی‌های یمن برای پایان دادن به حملات این گروه به کشتی‌ها در دریای سرخ استفاده کند.
فایننشال‌تایمز نوشت این نخستین مذاکرات میان این دو کشور در ۱۰ ماه اخیر بوده است.
بلینکن در گفت‌وگو با شبکه الحدث گفت: «ما اختلافات زیادی با ایران در زمینه‌های مختلف داریم و فشارهای زیادی از سوی ما و بسیاری از کشورهای دیگر، از جمله از طریق تحریم‌ها بر حکومت ایران تحمیل شده است اما من همچنان فکر نمی‌کنم ادامه حمایت از حملات حوثی‌ها به نفع ایران باشد.»
دولت جو بایدن با استناد به تهدیدهای مداوم هکرهای وابسته به جمهوری اسلامی علیه زیرساخت‌های حیاتی آمریکا به ایالت‌ها هشدار داد مراقب حملات سایبری به سامانه‌های تامین آب این کشور باشند.
کاخ سفید در نامه‌ای رسمی خطاب به فرمانداران ایالت‌های مختلف آمریکا تاکید کرد حملات مورد اشاره علاوه بر امکان ایجاد اختلال در دسترسی به منابع آب آشامیدنی، هزینه‌های جبران‌ناپذیری به آسیب‌دیدگان احتمالی تحمیل می‌کنند.
این نامه هشدارآمیز به امضای جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی و مایکل ریگان، مدیر آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده رسیده است.
نویسندگان این نامه تاکید کردند سیستم‌های آب آشامیدنی و فاضلاب هدف جذابی برای حملات سایبری به حساب می‌آیند زیرا با وجود حیاتی بودن، اغلب فاقد منابع و ظرفیت‌های فنی برای اتخاذ راهکارهای امنیت سایبری دقیق هستند.
فرمانداران ایالات مختلف آمریکا موظف شده‌اند تا با ارزیابی جامع رویه‌های امنیت سایبری در این حوزه، آسیب‌پذیری‌های مهم را شناسایی کنند.
کاخ سفید تاکید کرده است هکرهای سپاه پاسداران در ماه‌های گذشته با سوءاستفاده از گذرواژه پیش‌فرض دستگاه‌های کنترل صنعتی ساخت شرکت «یونیترونیکس» (Unitronics)، به زیرساخت‌های آب آمریکا حمله سایبری کرده‌اند.
مقامات آمریکا علاوه بر جمهوری اسلامی، هکرهای وابسته به دولت چین را نیز تهدیدی جدی در این زمینه معرفی کرده‌اند.
بر اساس متن نامه منتشر شده، گروه هکری «ولت تایفون» (Volt Typhoon) در عملیاتی سایبری به چندین سیستم حیاتی ایالات متحده از جمله زیرساخت‌های تامین آب این کشور نفوذ کرده است.
ارزیابی‌های آژانس‌های فدرال با اطمینان بالایی تاکید می‌کنند پکن در پی آن است تا در صورت افزایش تنش‌های سیاسی یا ایجاد درگیری نظامی با آمریکا، زیرساخت‌های حیاتی این کشور را مختل کند.
۱۱ آذر ۱۴۰۲ یک گروه هکری وابسته به جمهوری اسلامی به نام «سایبر اونجرز» با حمله به تاسیسات اداره آب آلیکوییپا در ایالت پنسیلوانیا، دستگاه پمپاژ آب دو شهر را از کار انداخت.
هکرها در این سلسله عملیات با نمایش پیامی روی نمایشگر این دستگاه‌ها، به اسرائیلی بودن تجهیزات به کار رفته در این تاسیسات اشاره کردند.
آن نوبرگر، معاون مشاور امنیت ملی کاخ سفید در واکنش به این موضوع، این حملات را «غیر پیچیده» توصیف کرد.
گزارش‌ها نشان می‌دهند دستگاه‌های کنترل صنعتی ساخت شرکت اسرائیلی یونیترونیکس به‌طور پیش‌فرض با گذرواژه «1111» به فروش می‌رسند.
اندکی پس از وقوع این حملات، آژانس امنیت سایبری و امنیت زیرساخت آمریکا با انتشار هشداری از تامین‌کنندگان محصولات فن‌آوری خواست تولید با گذرواژه پیش‌فرض را متوقف کنند.
بهمن ۱۴۰۲، مقامات ارشد انجمن صنفی آب آمریکا در نشستی ویژه با نمایندگان کنگره، خواستار بودجه بیشتری برای آموزش نیروهای فعال این حوزه و مقابله با حملات سایبری هکرهای حکومتی شدند.
